Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sīstrum

  • 1 sīstrum

        sīstrum ī, n, σεῖστρον, a brazen rattle, Isisrattle (used by the Egyptians, esp. in the festivals of Isis): sonitus Sistrorum, O.: iratum, Iu.: Regina patris vocat agmina sistro (sarcastic, of Cleopatra), V., Pr.
    * * *
    brazen/metal rattle used in the worship of Isis

    Latin-English dictionary > sīstrum

  • 2 sistrum

    sīstrum, i, n., = seistron, a metallic rattle which was used by the Egyptians in celebrating the rites of Isis, and in other lascivious festivals, Ov. Am. 2, 13, 11; id. P. 1, 1, 38; id. M. 9, 692; 9, 777; 9, 783; id. A. A. 3, 635; Mart. 14, 54, 2; Juv. 13, 93; Stat. S. 3, 2, 102; App. M. 2, p. 127; 11, p. 258;

    11, p. 261 al.—By the Jews,

    Vulg. 1 Reg. 18, 6.—Hence sarcastically, as if used for a war - trumpet by the wanton Cleopatra, Verg. A. 8, 696; Prop. 3, 11 (4, 10), 43; Luc. 10, 63; Isid. Orig. 3, 4; 18, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sistrum

  • 3 sistratus

    sistrātus, a, um, adj. [sistrum], having or bearing a sistrum:

    turba,

    i. e. priests of Isis, Mart. 12, 29, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > sistratus

  • 4 crepitō

        crepitō —, —, āre, freq.    [crepo], to rattle, creak, crackle, clatter, rustle, rumble, chatter, murmur: tenui rostro, O.: grandine nimbi, V.: crepitans salit grando, V.: sistrum crepitans, Pr.: incudibus enses, to ring, V.: fulvo auro rami, O.
    * * *
    crepitare, crepitavi, crepitatus V INTRANS
    rattle/clatter; rustle/crackle; produce rapid succession of sharp/shrill noises

    Latin-English dictionary > crepitō

  • 5 īrātus

        īrātus adj. with comp. and sup.    [P. of irascor], angered, enraged, angry, violent, furious: animus, T.: nihil feci iratus, in anger: quid irati sentire possunt? in their wrath, Cs.: tibi graviter, T.: adversario iudex: Graïs Achilles, H.: vilico iratior: in illum, T.: Caesar illis fuerat iratissimus: mare, raging, H.: venter, ravening, H.: preces, i. e. curses, H.: sistrum, Iu.
    * * *
    irata, iratum ADJ
    angry; enraged

    Latin-English dictionary > īrātus

  • 6 sonābilis

        sonābilis e, adj.    [sono], sounding, resounding: sistrum, O.
    * * *
    sonabilis, sonabile ADJ
    noisy, resonant

    Latin-English dictionary > sonābilis

  • 7 crepo

    crĕpo, ŭi, ĭtum, 1, v. n. and a. [Sanscr. krap, to lament; cf. crabro] (mostly poet. or in post-Aug. prose; in class. prose, concrepo).
    I.
    Neutr., to rattle, crack, creak, rustle, clatter, tinkle, jingle, chink, etc.
    A.
    In gen.:

    foris,

    Plaut. Am. 1, 2, 34; Ter. Ad. 2, 3, 11:

    fores,

    id. Eun. 5, 7, 5; id. Heaut. 1, 1, 121; 3, 3, 52:

    intestina (with crepitant),

    Plaut. Men. 5, 5, 26:

    herba Sabina ad focos,

    Prop. 4 (5), 3, 58; cf. Ov. F. 4, 742:

    sonabile sistrum,

    id. M. 9, 784 (cf. crepitanti sistro, Prop. 3 (4), 11 (9 Bip.), 43): crepante pede. Hor. Epod. 16, 48:

    nubes subito motu,

    Ov. F. 2, 501:

    catena,

    Sen. Ep. 9, 8:

    lapis, in statuā Memnonis,

    Plin. 36, 7, 11, § 58 et saep.: digiti crepantis signa novit eunuchus, a snapping the fingers (as a sign of a command), Mart. 3, 82, 15; cf.

    concrepo, I.—Of the voice: vox generosa, quae non composita nec alienis auribus sed subito data crepuit,

    because loud, Sen. Clem. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic., to break wind, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 206; Mart. 12, 77 and 78; cf. crepitus, B.—In a play upon words: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Co. Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 33.—
    C.
    Transf., to break with a [p. 481] crash:

    remi,

    Verg. A. 5, 206.—
    II.
    Act., to make something sound, make a noise with, cause to resound or rattle.
    A.
    Lit.:

    (Camenae) manibus faustos ter crepuere sonos,

    i. e. clapped, Prop. 3 (4), 10, 4; so,

    ter laetum sonum populus,

    Hor. C. 2, 17, 26:

    procul auxiliantia aera,

    Stat. Th. 6, 687: aureolos, to make to chink, i. e. to count, Mart. 5, 19, 14.—Esp. freq.,
    B.
    Trop., to say something or talk noisily, to make much ado about, to boast of, prattle, prate, etc.:

    neque ego ad mensam publicas res clamo neque leges crepo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 56:

    sulcos et vineta,

    Hor. Ep. 1, 7, 84:

    quid veri,

    id. S. 2, 3, 33:

    immunda dicta,

    id. A. P. 247:

    post vina gravem militiam aut pauperiem,

    id. C. 1, 18, 5; cf. with a rel.-clause: crepat, antiquum genus ut... tolerarit aevum, * Lucr. 2, 1170.

    Lewis & Short latin dictionary > crepo

  • 8 irasco

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irasco

  • 9 irascor

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irascor

  • 10 multisonus

    multĭ-sŏnus, a, um, adj. [multus-sonus], loud-sounding ( poet.):

    Atthis,

    Mart. 1, 53, 9:

    sistrum,

    Stat. S. 3, 2, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > multisonus

  • 11 sonabilis

    sŏnābĭlis, e, adj. [sono], sounding, noisy:

    sistrum,

    Ov. M. 9, 784.

    Lewis & Short latin dictionary > sonabilis

См. также в других словарях:

  • Sistrum — Sistrum in Hieroglyphen …   Deutsch Wikipedia

  • SISTRUM — Instrumentum fuit Musicum, in Isidis sacris percuti solitum, oblongum, manubriatum in ima parte, cancellatum traiectis virgulis, et ut verbô dicatur, laminae ac praeterea nihil, definiente Pignoriô Comm. de Servis, qui proin virum doctum cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sistrum — (ägypt. seschschet), Musikinstrument altägyptischer Frauen, das aus einem metallenen, in ovale Form gebogenen Reisen mit einem Stiel besteht. Mitten durch den Reisen gehen metallene Stäbe, die in Löchern leicht sich hin und her bewegen und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sistrum — Sis trum, [L., fr. Gr. ???, from ??? to shake.] (Mus.) An instrument consisting of a thin metal frame, through which passed a number of metal rods, and furnished with a handle by which it was shaken and made to rattle. It was peculiarly Egyptian …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sistrum — (ägypt. Kemkem), von Isis erfundenes musikalisches Klapperinstrument der alten Ägyptier; es ist von dünnem Metall, länglich rund, oben gewölbt, unten etwas schmäler, in der Mitte hohl, der Breite nach von 4 Metallstäben durchschnitten u. mit… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sistrum — (grch. seistron), Rasselinstrument der alten Ägypter, beim Isisdienst gebraucht, ein Reif mit lose eingefügten Metallstäbchen [Abb. 1745] …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Sistrum — Sistrum, lat., musikalisches Instrument der Alten, aus Aegypten stammend, länglich runder, metallener Reif mit 4 metallenen Stäben u. einem Handgriff, gab geschwungen einen Ton, erscheint als Attribut der Isis …   Herders Conversations-Lexikon

  • sistrum — sìstrūm m <G sistrúma> DEFINICIJA glazb. pov. drvena udaraljka u obrednoj upotrebi kod starih Egipćana, kasnije i kod drugih naroda; preteča triangla ETIMOLOGIJA lat. ← grč. seȋstron ≃ seíein: tresti …   Hrvatski jezični portal

  • sistrum — [sis′trəm] n. pl. sistrums or sistra [sis′trə] [ME < L < Gr seistron < seiein, to shake < IE * tweisō < base * twei , to shake] a metal rattle or noisemaker consisting of a handle and a frame fitted with loosely held rods, jingled… …   English World dictionary

  • Sistrum — A sistrum (plural: sistrums, sistraCitation | year =1988 | editor last= Stein | editor first= Jess | title = The Random House College Dictionary | place =New York | publisher =Random House | edition=Revised | page=1230 | isbn =0 394 43500 1] ) is …   Wikipedia

  • sistrum — /sis treuhm/, n., pl. sistrums, sistra / treuh/. an ancient Egyptian percussion instrument consisting of a looped metal frame set in a handle and fitted with loose crossbars that rattle when shaken. [1350 1400; ME < L < Gk seîstron, deriv. of… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»