-
1 semita
semita -
2 semita
semita -
3 semita
semita, ae, f. [st2]1 [-] chemin latéral (à une route), voie pour les piétons, trottoir. [st2]2 [-] chemin étroit, sentier, ruelle; route, voie, passage. - de viâ in semitam degredi, Plaut. Cas. 3, 5, 40: quitter la chaussée pour le trottoir (= sortir d'embarras). - quae fuerat semita, facta via est, Mart.: ce qui n'était qu'un sentier est une rue aujourd'hui. - decedam ego illi de semitâ, Plaut. Trin. 2, 4, 80: je lui laisserai le haut du pavé. - Phryxi semita, Stat. Achill. 1, 409: le détroit du Phryxus. - spiritus semitae, Plin. 11, 37, 89, § 219: les canaux de l'air (les artères). - semita aratri, Claud. de Apono, 25: sillon tracé par la charrue. - semita lunae, Claud. Laud. Stil. 2, 438: la marche de la lune. - fallentis semita vitae, Hor. Ep. 1, 18, 103: le sentier d'une vie ignorée. - eloquentia... feratur non semitis, sed campis, Quint. 5, 14, 31: que l'éloquence s'élance, non par d'étroits sentiers, mais en pleine campagne. - qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132: ceux qui ne connaissent pas leur chemin montre la route aux autres. - alterius semitâ facere viam, Phaedr. 3, prol. 38: marcher sur les traces d'un autre.* * *semita, ae, f. [st2]1 [-] chemin latéral (à une route), voie pour les piétons, trottoir. [st2]2 [-] chemin étroit, sentier, ruelle; route, voie, passage. - de viâ in semitam degredi, Plaut. Cas. 3, 5, 40: quitter la chaussée pour le trottoir (= sortir d'embarras). - quae fuerat semita, facta via est, Mart.: ce qui n'était qu'un sentier est une rue aujourd'hui. - decedam ego illi de semitâ, Plaut. Trin. 2, 4, 80: je lui laisserai le haut du pavé. - Phryxi semita, Stat. Achill. 1, 409: le détroit du Phryxus. - spiritus semitae, Plin. 11, 37, 89, § 219: les canaux de l'air (les artères). - semita aratri, Claud. de Apono, 25: sillon tracé par la charrue. - semita lunae, Claud. Laud. Stil. 2, 438: la marche de la lune. - fallentis semita vitae, Hor. Ep. 1, 18, 103: le sentier d'une vie ignorée. - eloquentia... feratur non semitis, sed campis, Quint. 5, 14, 31: que l'éloquence s'élance, non par d'étroits sentiers, mais en pleine campagne. - qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132: ceux qui ne connaissent pas leur chemin montre la route aux autres. - alterius semitâ facere viam, Phaedr. 3, prol. 38: marcher sur les traces d'un autre.* * *Semita, semitae, pen. corr. Caesar. Une sente, Un sentier.\Velox semita Lunae. Claud. Le cours ou mouvement de la Lune.\Spumea subsequitur fugientis semita claui. Valer. Flac. Le vestige et la trace du gouvernal de la navire qui s'en va.\Vitae fallentis semita. Horat. Vie solitaire et secrette.\Semitae in vrbe. Rues. -
4 semita
sēmĭta, ae,f. [se-(=sed-), i.e. aside; and root mi-, to go; cf.: meo, trames], a narrow way, a path, foot - path, lane, by - way, etc. (opp. via, a highway; cf.: callis, trames): quā ibant, ab itu iter appellarunt;I.quā id anguste, semita ut semiter, dictum,
Varr. L. L. 5, § 35 Müll.Lit. (freq. and class.):B.angustissimae semitae,
Cic. Agr. 2, 35, 96; cf. Mart. 7, 61, 4:aut viam aut semitam monstrare,
Plaut. Rud. 1, 3, 30:decedam ego illi de viā, de semitā,
id. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8; Sen. Ep. 64, 10:scabras lutosasque semitas spectant, id. Ira, 3, 35, 5: omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,
Caes. B. G. 5, 19; so (opp. via) id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43:semita angusta et ardua,
id. 9, 24:ut Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt,
Cic. Off. 2, 17, 58; Suet. Ner. 48; Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 44 Vahl.):rara per occultos lucebat semita calles,
Verg. A. 9, 383:quā jacet Herculeis semita litoribus,
the narrow way, Prop. 1, 11, 2 et saep.—In mal. part., Plaut. Curc. 1, 1, 36; cf.vulgi,
Prop. 2, 23 (3, 17), 1.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):de viā in semitam degredi,
Plaut. Cas. 3, 5, 40.—Transf., of other ways or paths ( poet. and in post-Aug. prose):II.formicae praedam Convectant calle angusto... opere omnis semita fervet,
Verg. A. 4, 407;so of the same,
Plin. 11, 30, 36, § 110:Phryxi quā semita jungi Europamque Asiamque vetat,
Stat. Achill. 1, 409:spumea semita fugientis clavi,
Val. Fl. 4, 420:velox Lunae pigraque Saturni,
Claud. Laud. Stil. 2, 438:umida Iridis,
id. Rapt. Pros. 2, 99:aratri, id. de Apono, 25: arteriae, id est spiritus semitae,
Plin. 11, 37, 89, § 219.—Trop. (rare but class.), a way, path, road:locuples et speciosa vult esse eloquentia... feratur ergo non semitis, sed campis: non uti fontes angustis fistulis colliguntur, sed ut latissimi amnes totis vallibus fluat ac sibi viam, si quando non acceperit, faciat,
Quint. 5, 14, 31:illius ego semita feci viam,
Phaedr. 3, prol. 38:jam intellegetis, hanc pecuniam, quae via modo visa est exire ab isto, eandem semita revertisse,
Cic. Verr. 2, 2, 23, § 57:secretum iter et fallentis semita vitae,
Hor. Ep. 1, 18, 103:semita certe Tranquillae per virtutem patet unica vitae,
Juv. 10, 364:novum ad victoriam iter sanguinis sui semita aperire,
Flor. 1, 14, 4; so in eccl. Lat., freq., of a way of life, course of conduct, etc.:justitiae,
Vulg. Prov. 2, 8:justorum,
id. ib. 16, 17. -
5 semita
sēmita, ae, f. (zu meo), der Fußweg, Fußsteig, Pfad, Nebenweg, I) eig. u. übtr.: a) eig.: proclivis, Liv.: angusta et ardua, Liv.: perangusta, Curt.: angustissimae semitae, Cic.: neque eo quo pervenire volumus semitae tritae (ferunt), Varro LL.: decedam ego illi de via, de semita, als Ehrenbezeigung, Plaut.: ebenso equo desiliam, caput adaperiam, semitā cedam, Sen.: omnibus viis semitisque essedarios ex silvis emittebat, Caes.: petra undique abscisa et abrupta semitā perangustā aditur, Curt.: repletas semitas inter vulgus aliud puerorum et mulierum huc atque illuc euntium, Liv. – Sprichw., qui sibi semitam (ihren eigenen Weg) non sapiunt, alteri monstrant viam, von denen, die anderen raten wollen, sich selbst aber nicht raten können, Enn. fr. scen. 321. – b) übtr.: arteriae, id est spiritus semitae, Plin.: lunae, Bahn, Lauf, Claud. – II) bildl.: illius (Aesopi) porro ego semitā feci viam, auf seinem Pfade habe ich weitere Bahn gemacht (= ich habe seinen Stoff erweitert), Phaedr.: pecuniam, quae viā visa est exire ab isto, eandem semitā revertisse, Cic.: nunc pol in rectam redii semitam, bin ich auf die richtige Spur gekommen, Plaut.: s. vitae, Hor. – / Falsche Form semitibus für semitis, Corp. inscr. Lat. 3, 5524.
-
6 semita
sēmita, ae, f. (zu meo), der Fußweg, Fußsteig, Pfad, Nebenweg, I) eig. u. übtr.: a) eig.: proclivis, Liv.: angusta et ardua, Liv.: perangusta, Curt.: angustissimae semitae, Cic.: neque eo quo pervenire volumus semitae tritae (ferunt), Varro LL.: decedam ego illi de via, de semita, als Ehrenbezeigung, Plaut.: ebenso equo desiliam, caput adaperiam, semitā cedam, Sen.: omnibus viis semitisque essedarios ex silvis emittebat, Caes.: petra undique abscisa et abrupta semitā perangustā aditur, Curt.: repletas semitas inter vulgus aliud puerorum et mulierum huc atque illuc euntium, Liv. – Sprichw., qui sibi semitam (ihren eigenen Weg) non sapiunt, alteri monstrant viam, von denen, die anderen raten wollen, sich selbst aber nicht raten können, Enn. fr. scen. 321. – b) übtr.: arteriae, id est spiritus semitae, Plin.: lunae, Bahn, Lauf, Claud. – II) bildl.: illius (Aesopi) porro ego semitā feci viam, auf seinem Pfade habe ich weitere Bahn gemacht (= ich habe seinen Stoff erweitert), Phaedr.: pecuniam, quae viā visa est exire ab isto, eandem semitā revertisse, Cic.: nunc pol in rectam redii semitam, bin ich auf die richtige Spur gekommen, Plaut.: s. vitae, Hor. – ⇒ Falsche Form semitibus für semitis, Corp. inscr. Lat. 3, 5524. -
7 sēmita
sēmita ae, f a narrow way, side-way, path, foot-path, lane, by-way: angustissima: notae, Cs.: ubi plures diversae semitae erant, L.: Rara per occultos lucebat semita calles, V.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. C.—Fig., a by-way, way, path, lane: Ego illius semitā feci viam, Ph.: viā exire... semitā revertisse: fallentis semita vitae, H.: recta, H.: Tranquillae vitae, Iu.* * * -
8 semita
sēmita, ae f. [ no Vr из semĭter «полудорога»]1) узкая дорожка, просёлочная дорога, тропа, тж. дорога вдоль улицы для пешеходов, тротуар (s. angusta, proclivis L, C etc.)decedĕre alicui de semĭtā Pl или cedere semĭtā Sen — уступать кому-л, дорогуqua sibi semĭtam non sapiunt, alteri monstrant viam погов. Enn ap. C — (иные) не знают, по какой тропинке самим идти, а другим указывают дорогуalicujus semĭtā (v. l. semitam) facere viam погов. Ph — пойти дальше по намеченному кем-л. пути, т. е. продолжить начатое им дело2) перен. борозда, длинный след (spumea s. fugientis clavi, sc. navis VF)3) движение, бег (velox lunae s. Cld) -
9 semita
semita semita, ae f тропинка -
10 semita
-
11 semita
* * *1.m.pl. -i, f.pl. -e [se'mita] aggettivo Semitic2.sostantivo maschile e sostantivo femminile Semite, Semitic* * *semitam.pl. -i, f.pl. -e /se'mita/SemiticII m. e f.Semite, Semitic. -
12 semita
semitasemita [se'mi:ta] <-i maschile, -e femminile >I sostantivo Maskulin FemininSemit(in) Maskulin(Feminin)II aggettivosemitischDizionario italiano-tedesco > semita
13 semita
semita m, f семит, -ка14 semita
15 Semita
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > Semita
16 semita
17 semita
semita, ae, f., path, ||Mt. 3:3.*18 Semita
Semita m Semit m19 Semita
Semita m Semit m20 semita
semitasémite mСм. также в других словарях:
sêmita — s. f. Atalho; senda. ♦ Grafia em Portugal: sémita … Dicionário da Língua Portuguesa
sémita — s. f. Atalho; senda. ♦ Grafia no Brasil: sêmita … Dicionário da Língua Portuguesa
semita — adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. [Conjunto de pueblos] que se estableció en Oriente Próximo entre el V y el I milenio a. C., con lenguas, cultura y religión emparentadas. 2. De este conjunto de pueblos: las lenguas semitas. 3 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Semita — Sem i*ta, n.; pl. {Semit[ae]}. [L., a path.] (Zo[ o]l.) A fasciole of a spatangoid sea urchin. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Semĭta — (lat.), 1) Fußweg; 2) in den Städten die Quer u. Verbindungsgassen; 3) in den Weinbergen der von Süd nach Nord gehende kleinere od. schmälere Weg … Pierer's Universal-Lexikon
SEMITA — vide infra Via … Hofmann J. Lexicon universale
semita — adj. 2 g. s. 2 g. 1. Indivíduo pertencente a uma raça que se diz descendente de Sem, personagem bíblica e um dos filhos de Noé. 2. Judeu. ‣ Etimologia: Sem, antropônimo + ita … Dicionário da Língua Portuguesa
šemita — šemíta ž DEFINICIJA jud. institucija židovskog biblijskog zakonodavstva po kojoj svake sedme godine zemlja mora počinuti, tj. ne smije se obrađivati ETIMOLOGIJA hebr. šëmiṭṭāh: godina otpusta … Hrvatski jezični portal
semita — {{#}}{{LM S35372}}{{〓}} {{SynS36258}} {{[}}semita{{]}} ‹se·mi·ta› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} De los semitas o relacionado con los pueblos descendientes de Sem (personaje bíblico). {{《}}▍ adj.inv./s.com.{{》}} {{<}}2{{>}} Descendiente de Sem… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
semita — ► adjetivo 1 De una familia de pueblos del Próximo oriente que hablaban o hablan en la actualidad lenguas semíticas. ► adjetivo/ sustantivo masculino femenino 2 Se refiere a la persona perteneciente a estos pueblos: ■ los árabes e israelís son… … Enciclopedia Universal
semita — 1se·mì·ta agg., s.m. e f. CO 1. agg., semitico 2. agg., s.m. e f., che, chi appartiene a un gruppo etnico linguistico diffuso nel Vicino Oriente | estens., ebreo {{line}} {{/line}} DATA: 1858. ETIMO: der. di Sem, ebr. Šēm, figlio di Noè, dal… … Dizionario italiano