-
1 semita
sēmĭta, ae,f. [se-(=sed-), i.e. aside; and root mi-, to go; cf.: meo, trames], a narrow way, a path, foot - path, lane, by - way, etc. (opp. via, a highway; cf.: callis, trames): quā ibant, ab itu iter appellarunt;I.quā id anguste, semita ut semiter, dictum,
Varr. L. L. 5, § 35 Müll.Lit. (freq. and class.):B.angustissimae semitae,
Cic. Agr. 2, 35, 96; cf. Mart. 7, 61, 4:aut viam aut semitam monstrare,
Plaut. Rud. 1, 3, 30:decedam ego illi de viā, de semitā,
id. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8; Sen. Ep. 64, 10:scabras lutosasque semitas spectant, id. Ira, 3, 35, 5: omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,
Caes. B. G. 5, 19; so (opp. via) id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43:semita angusta et ardua,
id. 9, 24:ut Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt,
Cic. Off. 2, 17, 58; Suet. Ner. 48; Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 44 Vahl.):rara per occultos lucebat semita calles,
Verg. A. 9, 383:quā jacet Herculeis semita litoribus,
the narrow way, Prop. 1, 11, 2 et saep.—In mal. part., Plaut. Curc. 1, 1, 36; cf.vulgi,
Prop. 2, 23 (3, 17), 1.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):de viā in semitam degredi,
Plaut. Cas. 3, 5, 40.—Transf., of other ways or paths ( poet. and in post-Aug. prose):II.formicae praedam Convectant calle angusto... opere omnis semita fervet,
Verg. A. 4, 407;so of the same,
Plin. 11, 30, 36, § 110:Phryxi quā semita jungi Europamque Asiamque vetat,
Stat. Achill. 1, 409:spumea semita fugientis clavi,
Val. Fl. 4, 420:velox Lunae pigraque Saturni,
Claud. Laud. Stil. 2, 438:umida Iridis,
id. Rapt. Pros. 2, 99:aratri, id. de Apono, 25: arteriae, id est spiritus semitae,
Plin. 11, 37, 89, § 219.—Trop. (rare but class.), a way, path, road:locuples et speciosa vult esse eloquentia... feratur ergo non semitis, sed campis: non uti fontes angustis fistulis colliguntur, sed ut latissimi amnes totis vallibus fluat ac sibi viam, si quando non acceperit, faciat,
Quint. 5, 14, 31:illius ego semita feci viam,
Phaedr. 3, prol. 38:jam intellegetis, hanc pecuniam, quae via modo visa est exire ab isto, eandem semita revertisse,
Cic. Verr. 2, 2, 23, § 57:secretum iter et fallentis semita vitae,
Hor. Ep. 1, 18, 103:semita certe Tranquillae per virtutem patet unica vitae,
Juv. 10, 364:novum ad victoriam iter sanguinis sui semita aperire,
Flor. 1, 14, 4; so in eccl. Lat., freq., of a way of life, course of conduct, etc.:justitiae,
Vulg. Prov. 2, 8:justorum,
id. ib. 16, 17. -
2 sēmita
sēmita ae, f a narrow way, side-way, path, foot-path, lane, by-way: angustissima: notae, Cs.: ubi plures diversae semitae erant, L.: Rara per occultos lucebat semita calles, V.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. C.—Fig., a by-way, way, path, lane: Ego illius semitā feci viam, Ph.: viā exire... semitā revertisse: fallentis semita vitae, H.: recta, H.: Tranquillae vitae, Iu.* * * -
3 semita
* * *1.m.pl. -i, f.pl. -e [se'mita] aggettivo Semitic2.sostantivo maschile e sostantivo femminile Semite, Semitic* * *semitam.pl. -i, f.pl. -e /se'mita/SemiticII m. e f.Semite, Semitic. -
4 Semita
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > Semita
-
5 semita
adj.Semitic.f. & m.Semite.* * *► adjetivo1 Semitic1 Semite* * *1.ADJ Semitic2.SMF Semite* * *Iadjetivo SemiticIImasculino y femenino Semite* * *= Semite.Ex. A committee in defense of Semitism has been created because of the 'repeated insults and damages to the Arabs who are Semites'.* * *Iadjetivo SemiticIImasculino y femenino Semite* * *= Semite.Ex: A committee in defense of Semitism has been created because of the 'repeated insults and damages to the Arabs who are Semites'.
* * *SemiticSemite* * *
semita adjetivo
Semitic
■ sustantivo masculino y femenino
Semite
semita
I mf Antrop Semite
II adjetivo Semitic
* * *♦ adjSemitic♦ nmfSemite* * *I adj SemiticII m/f Semite* * *semita adj: Semiticsemita nmf: Semite -
6 semita
• semiskilled worker• semisolid• Semitic• Semitism -
7 anti-semita
-
8 altar semita
• high plateau• high-pitched laughter -
9 templo semita
• high plateau• high-pitched laughter -
10 altar semita
m.high place. -
11 templo semita
m.high place. -
12 luceo
lūcĕo, xi, 2, v. n. [Sanscr. ruk, to be bright; Gr. luchnos, leukos, amphilukê; Lat. lux, lumen, lucidus, luna; O. H.-Germ. liŏht; Germ. Licht; cf. also illustris], to be light or clear, to shine, beam, glitter (syn.: splendeo, fulgeo).I.Lit.: (lumen) Nihilo minus ipsi lucet, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 389 Vahl.): tum candida lumina lucent, id. ap. Fest. p. 228 and 229 Müll. (Ann. v. 157 Vahl.):2.(stella) luce lucebat aliena,
Cic. Rep. 4, 16, 16:dum meus assiduo luceat igne focus,
Tib. 1, 1, 6:lucet igne rogus,
Ov. H. 11, 104:rara per occultos lucebat semita calles,
Verg. A. 9, 383:lucet via longo Ordine flammarum,
id. ib. 11, 143; cf. Prop. 2, 14 (3, 6), 17:interior caeli qua semita lucet,
Stat. Th. 9, 641:(luminaria) lucent in firmamento caeli,
Vulg. Gen. 1, 15:niveo lucet in ore rubor,
Ov. Am. 3, 3, 6:lucent oculi,
id. M. 1, 239; Val. Fl. 6, 492:cinis in multam noctem pertinaciter luxit,
Suet. Tib. 74:virgatis lucent sagulis (sc. Galli),
glitter, Verg. A. 8, 660:taedā lucebis in illa,
i. e. shall burn, Juv. 1, 155:non amplius erit sol ad lucendum,
Vulg. Isa. 60, 19.—In the part. pres.:e rosea sol alte lampade lucens,
Lucr. 5, 610; so,globus lunae,
Verg. A. 6, 725:faces,
Ov. F. 3, 270:sedebat In solio Phoebus claris lucente smaragdis,
id. M. 2, 24:lucerna lucens in caliginoso loco,
Vulg. 2 Pet. 1, 19.— Poet., with acc.:huic lucebis novae nuptae facem,
will light her home with a torch, Plaut. Cas. 1, 30: tute tibi puer es;lautus luces cereum,
id. Curc. 1, 1, 9.—Of the day, daylight, etc., to appear, dawn, become light:(β).an umquam lucebit in orbe ille dies,
Sil. 16, 91:lucente jam die,
Amm. 21, 15, 2.—Esp., impers.: lucet, lucebat, etc., it is (was) light, it is (was) day, it is dawning:B.priusquam lucet, adsunt,
Plaut. Mil. 3, 1, 115:si lucet lucet: lucet autem, lucet igitur,
Cic. Ac. 2, 30, 96:si judicatum erit meridie non lucere,
id. Att. 1, 1, 1:nondum lucebat,
id. Rosc. Am. 34, 97:nec satis lucebat: cum autem luceret, etc.,
id. Att. 16, 13, a, 1:ubi lucere coepisset,
id. Div. 1, 23, 47: expergiscere: lucet hoc, it is light, it is day there (in the sky), Plaut. Mil. 2, 2, 63:hoc... luce lucebit,
id. Curc. 1, 3, 26. —Transf., to shine or show through, to be discernible, visible ( poet.):II.si qua Arabio lucet bombyce puella,
Prop. 2, 2, 25 (2, 3, 15):femineum lucet sic per bombycina corpus,
Mart. 8, 68, 7:vitalia lucent,
are uncovered, Stat. Th. 8, 525.—Trop., to shine forth, to be conspicuous, apparent, clear, evident:nunc imperii nostri splendor illis gentibus lucet,
Cic. Imp. Pomp. 14, 41:mea officia et studia, quae parum antea luxerunt,
id. Att. 3, 15, 4:cum res ipsa tot, tam claris argumentis luceat,
id. Mil. 23, 61:virtus lucet in tenebris,
id. Sest. 28, 60:tota oratio lucet,
Quint. 8, 5, 29; 9, 1, 19.—Hence, lūcens, entis, P. a., shining, bright, conspicuous: lucentior usus, Mall. Theod. de Metr. 9, 7. -
13 vea
vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.I.Lit.1.In gen.:2.viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,
Dig. 8, 3, 8:Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,
Cic. Agr. 2, 35, 96:et modo quae fuerat semita, facta via est,
Mart. 7, 61, 4:aut viam aut semitam monstret,
Plaut. Rud. 1, 3, 30:mi opsistere in viā,
id. Curc. 2, 3, 5:ire in viā,
Ter. Eun. 3, 2, 42:omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,
Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:decedam ego illi de viā,
Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:paulum ad dexteram de viā declinavi,
Cic. Fin. 5, 2, 5:decedere viā,
Suet. Tib. 31:aestuosa et pulverulenta via,
Cic. Att. 5, 14, 1:quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,
Caes. B. G. 1, 9:cursare huc illuc viā deterrimā,
Cic. Att. 9, 9, 2:in viam se dare,
to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:te neque navigationi neque viae committere,
id. ib. 16, 4, 1:tu abi tuam viam,
Plaut. Rud. 4, 3, 88:milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,
along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:ire publicā viā,
Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):de viā in semitam degredi,
Plaut. Cas. 3, 5, 40:totā errare viā,
Ter. Eun. 2, 2, 14.—In partic., as the name of a particular street or road:B.tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,
Cic. Phil. 12, 9, 22:Via Appia,
id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;v. Appius: Via Campana,
Suet. Aug. 94;v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,
Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:Via Sacra,
id. S. 1, 9, 1;also written as one word, SACRAVIA,
Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—Transf.1.Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):2.cum de viā languerem,
Cic. Phil. 1, 5, 12:nisi de viā fessus esset,
id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:bidui,
id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:longitudo viae,
Liv. 37, 33, 3:flecte viam velis,
Verg. A. 5, 28:tum via tuta maris,
Ov. M. 11, 747:feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,
id. H. 16, 22:ne inter vias praeterbitamus, metuo,
by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:II.omnes ejus (sanguinis) viae,
Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,
id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—Trop.A.In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):B.vitae,
Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:via vivendi,
Cic. Off. 1, 32, 118:rectam vitae viam sequi,
id. ib.:Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,
id. ib. 2, 12, 43:haec ad aeternam gloriam via est,
Plin. 2, 7, 5, § 18:haec una via omnibus ad salutem visa est,
Liv. 36, 27, 8:invenire viam ad mortem,
Plin. Ep. 3, 16, 12:totidem ad mortem viae sunt,
Sen. Contr. 1, 8, 6:cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,
Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:totam ignoras viam gloriae,
id. Phil. 1, 14, 33:quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,
Tac. A. 16, 17:habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,
Cic. Verr. 1, 16, 48:defensionis ratio viaque,
id. ib. 2, 5, 1, §4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,
id. Leg. 1, 6, 18:docendi via,
id. Or. 32, 114:optimarum artium vias tradere,
id. Div. 2, 1, 1:(di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,
id. ib. 2, 49, 102:rectam instas viam,
i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:ut rectā viā rem narret ordine omnem,
Ter. Heaut. 4, 3, 28.—Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:C.ingressu'st viam, i. e. rectam,
Plaut. Am. 1, 1, 273:in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,
rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:ut ratione et viā procedat oratio,
id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):ipsus eam rem secum reputavit viā,
Ter. And. 2, 6, 11:viā et arte dicere,
Cic. Brut. 12, 46. —Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1. -
14 via
vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.I.Lit.1.In gen.:2.viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,
Dig. 8, 3, 8:Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,
Cic. Agr. 2, 35, 96:et modo quae fuerat semita, facta via est,
Mart. 7, 61, 4:aut viam aut semitam monstret,
Plaut. Rud. 1, 3, 30:mi opsistere in viā,
id. Curc. 2, 3, 5:ire in viā,
Ter. Eun. 3, 2, 42:omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,
Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:decedam ego illi de viā,
Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:paulum ad dexteram de viā declinavi,
Cic. Fin. 5, 2, 5:decedere viā,
Suet. Tib. 31:aestuosa et pulverulenta via,
Cic. Att. 5, 14, 1:quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,
Caes. B. G. 1, 9:cursare huc illuc viā deterrimā,
Cic. Att. 9, 9, 2:in viam se dare,
to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:te neque navigationi neque viae committere,
id. ib. 16, 4, 1:tu abi tuam viam,
Plaut. Rud. 4, 3, 88:milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,
along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:ire publicā viā,
Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):de viā in semitam degredi,
Plaut. Cas. 3, 5, 40:totā errare viā,
Ter. Eun. 2, 2, 14.—In partic., as the name of a particular street or road:B.tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,
Cic. Phil. 12, 9, 22:Via Appia,
id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;v. Appius: Via Campana,
Suet. Aug. 94;v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,
Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:Via Sacra,
id. S. 1, 9, 1;also written as one word, SACRAVIA,
Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—Transf.1.Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):2.cum de viā languerem,
Cic. Phil. 1, 5, 12:nisi de viā fessus esset,
id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:bidui,
id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:longitudo viae,
Liv. 37, 33, 3:flecte viam velis,
Verg. A. 5, 28:tum via tuta maris,
Ov. M. 11, 747:feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,
id. H. 16, 22:ne inter vias praeterbitamus, metuo,
by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:II.omnes ejus (sanguinis) viae,
Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,
id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—Trop.A.In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):B.vitae,
Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:via vivendi,
Cic. Off. 1, 32, 118:rectam vitae viam sequi,
id. ib.:Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,
id. ib. 2, 12, 43:haec ad aeternam gloriam via est,
Plin. 2, 7, 5, § 18:haec una via omnibus ad salutem visa est,
Liv. 36, 27, 8:invenire viam ad mortem,
Plin. Ep. 3, 16, 12:totidem ad mortem viae sunt,
Sen. Contr. 1, 8, 6:cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,
Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:totam ignoras viam gloriae,
id. Phil. 1, 14, 33:quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,
Tac. A. 16, 17:habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,
Cic. Verr. 1, 16, 48:defensionis ratio viaque,
id. ib. 2, 5, 1, §4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,
id. Leg. 1, 6, 18:docendi via,
id. Or. 32, 114:optimarum artium vias tradere,
id. Div. 2, 1, 1:(di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,
id. ib. 2, 49, 102:rectam instas viam,
i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:ut rectā viā rem narret ordine omnem,
Ter. Heaut. 4, 3, 28.—Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:C.ingressu'st viam, i. e. rectam,
Plaut. Am. 1, 1, 273:in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,
rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:ut ratione et viā procedat oratio,
id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):ipsus eam rem secum reputavit viā,
Ter. And. 2, 6, 11:viā et arte dicere,
Cic. Brut. 12, 46. —Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1. -
15 samt
path [from Latin semita] Aze semt, Hin simt, Per samt, Tur semt borrowed from Ar -
16 blóð-refill
m. the point of a sword, Nj. 246, Eg. 216, 306, Hkr. i. 70; a curious word; does refill here mean a snake? cp. refil-stígar, semita serpentis; cp. also Korm. ch. 9. -
17 ferveō
ferveō —, —, ēre [FVR-], to be boiling hot, boil, ferment, glow, steam: Quaecumque immundis fervent adlata popinis, H.: stomachus fervet vino, Iu.— To be in a ferment, swarm, throng, surge: opere omnis semita fervet, V.: fervent examina putri De bove, O.: Fervet opus, is hotly pressed, V.—Fig., to burn, glow, be heated, be inflamed, be agitated, rage, rave: usque eo fervet avaritia, ut. etc.: Fervet avaritiā pectus, H.: animus tumidā fervebat ab irā, O.: equus cui plurima palma Fervet, shines, Iu.* * *fervere, ferbui, - V INTRANSbe (very) hot; boil/burn; seethe/surge; swarm; be turbulent/run strongly; froth; be warm/aroused/inflamed/feverish, reek (w/blood); be active/busy/agitated -
18 lūceō
lūceō lūxī, —, ēre [LVC-], to be light, be clear, shine, beam, glow, glitter: globus lunae, V.: faces, O.: (stella) luce lucebat alienā: luceat igne rogus, O.: Rara per occultos lucebat semita calles, glimmered, V.: taedā lucebis in illā, i. e. shall burn, Iu.: lucens ad imum Usque solum lympha, transparent, O.— Impers, it is light, is day, dawns: nondum lucebat: simul atque luceret.—Fig., to shine forth, be conspicuous, be apparent, be clear, be evident: imperi splendor illis gentibus lucem adferre coepit: mea studia, quae parum antea luxerunt: virtus lucet in tenebris.* * *lucere, luxi, - Vshine; be clear; be apparent/conspicuous; get light -
19 mōnstrō
mōnstrō āvī, ātus, āre [monstrum], to point out, exhibit, make known, indicate, inform, advise, teach, instruct, tell: (alqd) Indice digito, H.: erranti viam, Enn. ap. C.: via, quā semita monstrat, V.: iter, Cu.: palmam: scio ubi sit, verum numquam monstrabo, T.: res gestae Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, H.: monstrate, Vidistis si quam sororum, V.: Summos posse viros nasci, etc., Iu.: inulas amaras incoquere, H.: Quod monstror digito praetereuntium, H.: alii ab amicis monstrabantur, were betrayed, Ta.— To ordain, institute, appoint: monstratus fatis Vespasianus, Ta.: monstratas excitat aras, appointed, V.: ignīs, O.— To advise, urge, stimulate: monstrat amor patriae (sc. ut hoc faciant), V.: conferre manum pudor iraque monstrat, V.: unde nisi intus Monstratum (sc. est), i. e. by natural instinct, H.* * *monstrare, monstravi, monstratus Vshow; point out, reveal; advise, teach -
20 nox
nox noctis, f [1 NEC-], night: umbra terrae soli officiens noctem efficit: nocte et die concoqui, in twenty-four hours: dinumerationes noctium ac dierum: omni nocte dieque, Iu.: primā nocte, at nightfall, Cs.: de nocte, by night: multā de nocte, late at night: multā nocte: ad multam noctem, Cs.: intempestā nocte, S.: nox proelium diremit, S.: sub noctem naves solvit, Cs.: Conari noctīsque et dies, T.: noctes et dies urgeri, night and day: concubiā nocte: nec discernatur, interdiu nocte, pugnent, by night, L.: O noctes cenaeque deum! i. e. glorious late suppers, H.: omnis et insanā semita nocte sonat, a revelling by night, Pr. — A dream: pectore noctem Accipit, V.— Death: omnīs una manet nox, H.: aeterna, V.— Darkness, obscurity, gloom of tempest: quae quasi noctem quandam rebus offunderet: imber Noctem hiememque ferens, V.— Blindness: Perpetua, O.— Person., the goddess of Night, sister of Erebus, C., V., O.—Fig., darkness, confusion: in hanc rei p. noctem incidisse.— Mental darkness, ignorance: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent, O.— Obscurity, unintelligibility: mei versūs aliquantum noctis habebunt, O.* * *prima nocte -- early in the night; multa nocte -- late at night
См. также в других словарях:
sêmita — s. f. Atalho; senda. ♦ Grafia em Portugal: sémita … Dicionário da Língua Portuguesa
sémita — s. f. Atalho; senda. ♦ Grafia no Brasil: sêmita … Dicionário da Língua Portuguesa
semita — adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. [Conjunto de pueblos] que se estableció en Oriente Próximo entre el V y el I milenio a. C., con lenguas, cultura y religión emparentadas. 2. De este conjunto de pueblos: las lenguas semitas. 3 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Semita — Sem i*ta, n.; pl. {Semit[ae]}. [L., a path.] (Zo[ o]l.) A fasciole of a spatangoid sea urchin. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Semĭta — (lat.), 1) Fußweg; 2) in den Städten die Quer u. Verbindungsgassen; 3) in den Weinbergen der von Süd nach Nord gehende kleinere od. schmälere Weg … Pierer's Universal-Lexikon
SEMITA — vide infra Via … Hofmann J. Lexicon universale
semita — adj. 2 g. s. 2 g. 1. Indivíduo pertencente a uma raça que se diz descendente de Sem, personagem bíblica e um dos filhos de Noé. 2. Judeu. ‣ Etimologia: Sem, antropônimo + ita … Dicionário da Língua Portuguesa
šemita — šemíta ž DEFINICIJA jud. institucija židovskog biblijskog zakonodavstva po kojoj svake sedme godine zemlja mora počinuti, tj. ne smije se obrađivati ETIMOLOGIJA hebr. šëmiṭṭāh: godina otpusta … Hrvatski jezični portal
semita — {{#}}{{LM S35372}}{{〓}} {{SynS36258}} {{[}}semita{{]}} ‹se·mi·ta› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} De los semitas o relacionado con los pueblos descendientes de Sem (personaje bíblico). {{《}}▍ adj.inv./s.com.{{》}} {{<}}2{{>}} Descendiente de Sem… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
semita — ► adjetivo 1 De una familia de pueblos del Próximo oriente que hablaban o hablan en la actualidad lenguas semíticas. ► adjetivo/ sustantivo masculino femenino 2 Se refiere a la persona perteneciente a estos pueblos: ■ los árabes e israelís son… … Enciclopedia Universal
semita — 1se·mì·ta agg., s.m. e f. CO 1. agg., semitico 2. agg., s.m. e f., che, chi appartiene a un gruppo etnico linguistico diffuso nel Vicino Oriente | estens., ebreo {{line}} {{/line}} DATA: 1858. ETIMO: der. di Sem, ebr. Šēm, figlio di Noè, dal… … Dizionario italiano