Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

sēmino

  • 1 semino

    sēmino, āvī, ātum, āre (semen), I) säen, 1) eig.: hordeum, Colum.: triticum, Colum.: seminati dentes (draconis), Acro Hor. art. poët. 187. – Partiz. subst., sēmināta, ōrum, n., Saaten, Saatfelder, Ambros. in Luc. 5, 6. – 2) übtr., zeugen, erzeugen, hervorbringen, v. Menschen, alter decumo post mense nascetur puer quam seminatus est, Plaut. Amph. 482: v. Stier, sem. armenta, Colum. 6, 24, 1: v. Esel, hoc pecus, mularum genus, Colum. 6, 37, 4 u. 5: v. Pflanzen, viscum, quod non sua seminat arbos, Verg. Aen. 6, 206: nullius agricolae cultu stirps tam diuturna quam poëtae versu seminari potest, kann (aus Samen) gezogen werden, Cic. de legg. 1, 1. – 3) bildl., aussäen, ausstreuen in die Welt, cultum dei per totam terram, Lact.: religionem cultus sui per orbem terrae, Lact.; vgl. Bünem. Lact. 1, 22, 26 u. 4, 25, 2. – II) besamen = besäen, agrum, Colum. 2, 4, 11.

    lateinisch-deutsches > semino

  • 2 semino

    sēmino, āvī, ātum, āre (semen), I) säen, 1) eig.: hordeum, Colum.: triticum, Colum.: seminati dentes (draconis), Acro Hor. art. poët. 187. – Partiz. subst., sēmināta, ōrum, n., Saaten, Saatfelder, Ambros. in Luc. 5, 6. – 2) übtr., zeugen, erzeugen, hervorbringen, v. Menschen, alter decumo post mense nascetur puer quam seminatus est, Plaut. Amph. 482: v. Stier, sem. armenta, Colum. 6, 24, 1: v. Esel, hoc pecus, mularum genus, Colum. 6, 37, 4 u. 5: v. Pflanzen, viscum, quod non sua seminat arbos, Verg. Aen. 6, 206: nullius agricolae cultu stirps tam diuturna quam poëtae versu seminari potest, kann (aus Samen) gezogen werden, Cic. de legg. 1, 1. – 3) bildl., aussäen, ausstreuen in die Welt, cultum dei per totam terram, Lact.: religionem cultus sui per orbem terrae, Lact.; vgl. Bünem. Lact. 1, 22, 26 u. 4, 25, 2. – II) besamen = besäen, agrum, Colum. 2, 4, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > semino

  • 3 dissemino

    dis-sēmino, āvī, ātum, āre, aussäen, übtr., ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, sermonem, Cic.: malum, Cic.: susurros, rumorem, Apul.: m. dopp. Acc., causas morbi (als U. der Kr.) intemperiem ebrietatis, Iustin. 12, 13, 10.

    lateinisch-deutsches > dissemino

  • 4 insemino

    īn-sēmino, āvī, ātum, āre, I) einsäen, einpflanzen, übtr., morbum visceribus, Gell. 19, 5, 3: voluit deos inseminare omni animae initia intellectus, initia sapientiae, Augustin. serm. 117, 11. – II) befruchten, A) eig.: terra ex caelestium imbrium conceptionibus inseminata, Vitr. 8. praef. § 1: non putavit id satis esse nisi propagationibus inseminando curaret augendam (bildl.), Vitr. 7. praef. § 4: generat universa inseminando fovendo perducendo alendo augendoque, v. Phöbus (der Sonne), Macr. sat. 1, 17, 35: res, Macr. sat. 1, 17, 68. – B) übtr., befruchtend hervorbringen, zeugen, deos, v. Jupiter, Arnob. 2, 70.

    lateinisch-deutsches > insemino

  • 5 intersemino

    inter-sēmino, (āvī), ātum, āre, dazwischensäen, Apul. apol. 40.

    lateinisch-deutsches > intersemino

  • 6 praesemino

    prae-sēmino, (āvī), ātum, āre, I) vorher säen, -pflanzen, Augustin. de gen. ad litt. 3, 14 extr. – II) bildl.: 1) vorher ausstreuen, quaedam quaestionis huius lumina, Augustin. epist. 9, 2. – 2) zu etwas den Grund legen, etw. vorbereiten, Amm. 30, 2, 1. Ambros. de Noë 3. § 6; epist. 5. § 3. Cassiod. hist. eccl. 6, 24.

    lateinisch-deutsches > praesemino

  • 7 prosemino

    prō-sēmino, āvī, ātum, āre, hinsäen, aussäen, I) eig.: sollertia ea, quae posset vel in tegulis proseminare ostreas, Cic. fr. F. V, 78 Mueller: ita proprietas liquoris, cum iniit in corpus, proseminat intinctam sui cuiusque generis qualitatem, Vitr. 8, 3, 14: quia non per omnem terram nati sunt homines e terra, tamquam ex draconis alicuius dentibus proseminati, Lact. 6, 10, 19. – II) übtr., fortpflanzen, nam cum essent plures orti fere a Socrate, quod ex illius variis et diversis et in omnem partem diffusis disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi familiae dissentientes inter se, Cic. de or. 3, 61: semper ez aliis alia proseminat usus, Manil. 1, 90.

    lateinisch-deutsches > prosemino

  • 8 resemino

    re-sēmino, āre, wieder erzeugen, se, sich aus sich selbst wieder erzeugen, v. Phönix, Ov. met. 15, 392.

    lateinisch-deutsches > resemino

  • 9 seminatio

    sēminātio, ōnis, f. (semino), die Befruchtung, Zeugung, Varro r. r. 2, 6, 3. Ambros. de Noë 29. § 107 u.a. Eccl.

    lateinisch-deutsches > seminatio

  • 10 seminator

    sēminātor, ōris, m. (semino), der Säer, I) eig.: omnium rerum, quae naturā administrantur, seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic. de nat. deor. 2, 86. – II) bildl., der Erzeuger, Urheber, qui est versus omnium seminator malorum, dieser Vers enthält alles Unheils Keime, Cic. de nat. deor. 3, 66: tamquam fallaciae seminatores, Lact. 5, 2, 17: inimicus ille seminator, Iulian. bei Augustin. op. imperf. 1, 9.

    lateinisch-deutsches > seminator

  • 11 seminiverbius

    sēminiverbius, a, um (semino u. verbum), Worte hier und da ausstreuend = gesprächig, Übersetzung von σπερμολόγος, Vulg. act. apost. 17, 18.

    lateinisch-deutsches > seminiverbius

  • 12 supersemino

    super-sēmino, āvi, ātum, āre, darauf-, dazusäen, Eccl.

    lateinisch-deutsches > supersemino

  • 13 dissemino

    dis-sēmino, āvī, ātum, āre, aussäen, übtr., ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, sermonem, Cic.: malum, Cic.: susurros, rumorem, Apul.: m. dopp. Acc., causas morbi (als U. der Kr.) intemperiem ebrietatis, Iustin. 12, 13, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissemino

  • 14 insemino

    īn-sēmino, āvī, ātum, āre, I) einsäen, einpflanzen, übtr., morbum visceribus, Gell. 19, 5, 3: voluit deos inseminare omni animae initia intellectus, initia sapientiae, Augustin. serm. 117, 11. – II) befruchten, A) eig.: terra ex caelestium imbrium conceptionibus inseminata, Vitr. 8. praef. § 1: non putavit id satis esse nisi propagationibus inseminando curaret augendam (bildl.), Vitr. 7. praef. § 4: generat universa inseminando fovendo perducendo alendo augendoque, v. Phöbus (der Sonne), Macr. sat. 1, 17, 35: res, Macr. sat. 1, 17, 68. – B) übtr., befruchtend hervorbringen, zeugen, deos, v. Jupiter, Arnob. 2, 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insemino

  • 15 intersemino

    inter-sēmino, (āvī), ātum, āre, dazwischensäen, Apul. apol. 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intersemino

  • 16 praesemino

    prae-sēmino, (āvī), ātum, āre, I) vorher säen, - pflanzen, Augustin. de gen. ad litt. 3, 14 extr. – II) bildl.: 1) vorher ausstreuen, quaedam quaestionis huius lumina, Augustin. epist. 9, 2. – 2) zu etwas den Grund legen, etw. vorbereiten, Amm. 30, 2, 1. Ambros. de Noë 3. § 6; epist. 5. § 3. Cassiod. hist. eccl. 6, 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praesemino

  • 17 prosemino

    prō-sēmino, āvī, ātum, āre, hinsäen, aussäen, I) eig.: sollertia ea, quae posset vel in tegulis proseminare ostreas, Cic. fr. F. V, 78 Mueller: ita proprietas liquoris, cum iniit in corpus, proseminat intinctam sui cuiusque generis qualitatem, Vitr. 8, 3, 14: quia non per omnem terram nati sunt homines e terra, tamquam ex draconis alicuius dentibus proseminati, Lact. 6, 10, 19. – II) übtr., fortpflanzen, nam cum essent plures orti fere a Socrate, quod ex illius variis et diversis et in omnem partem diffusis disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi familiae dissentientes inter se, Cic. de or. 3, 61: semper ez aliis alia proseminat usus, Manil. 1, 90.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prosemino

  • 18 resemino

    re-sēmino, āre, wieder erzeugen, se, sich aus sich selbst wieder erzeugen, v. Phönix, Ov. met. 15, 392.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > resemino

  • 19 seminatio

    sēminātio, ōnis, f. (semino), die Befruchtung, Zeugung, Varro r. r. 2, 6, 3. Ambros. de Noë 29. § 107 u.a. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > seminatio

  • 20 seminator

    sēminātor, ōris, m. (semino), der Säer, I) eig.: omnium rerum, quae naturā administrantur, seminator et sator et parens, ut ita dicam, atque educator et altor est mundus, Cic. de nat. deor. 2, 86. – II) bildl., der Erzeuger, Urheber, qui est versus omnium seminator malorum, dieser Vers enthält alles Unheils Keime, Cic. de nat. deor. 3, 66: tamquam fallaciae seminatores, Lact. 5, 2, 17: inimicus ille seminator, Iulian. bei Augustin. op. imperf. 1, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > seminator

См. также в других словарях:

  • semino — elem. semini . Trimis de raduborza, 09.11.2008. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • semino — s. m. Cada uma das boias que sustêm certas redes de pesca …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Semino Rossi — (Amadeus Austrian Music Award 2010) Chartplatzierungen (vorläufig) Vorlage:Infobox Chartplatzierungen/Wartung/vorläufige Chartplatzierung Erk …   Deutsch Wikipedia

  • Semino Rossi — (born May 29, 1962 at Rosario, Argentina) is an Argentine Austrian schlager singer.DicographyRossi had composed six albums: #Alles aus Liebe (February 2004) #Tausend Rosen für Dich (May 2005) #Du mein Gefühl (September 2005; different song:… …   Wikipedia

  • semino — se·mì·no s.m. 1. dim. → seme 2. CO spec. al pl., pastina per brodo che ha forma di piccolo seme di zucca 3. CO bruscolino 4. CO impropr., vinacciolo di acino d uva …   Dizionario italiano

  • semino — pl.m. semini …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • Gustavo Semino — Nombre Gustavo Adrián Semino Nacimiento 7 de julio de 1977 Vicente López, Argentina Nacionalidad …   Wikipedia Español

  • Ottavio Semino — Ottavio Semini Coronnement de Marie,chapelle de la Misericorde,église de Sant Angelo, Milan Ottavio Semini ou Ottavio Semino (Gênes vers 1530 Milan,1604) est un …   Wikipédia en Français

  • Andrea Semino — Andrea Semini Andrea Semini ou Andrea Semino (Gênes vers 1525 Milan, vers 1595) est un peintre italien de la fin de l ère maniériste, actif principalement à Gênes et Milan au XVIe siècle. Sommaire 1 Biographie 2 …   Wikipédia en Français

  • Antonio Semino — Antonio Semini Antonio Semini ou Antonio Semino (Gênes, vers 1485 Milan, après 1547) est un peintre italien de la fin de la Renaissance, actif principalement à Gênes et Milan au XVIe siècle. Sommaire 1 Biographie 2 …   Wikipédia en Français

  • Seminom — Semino̱m [zu ↑Semen] s; s, e: bösartige, großzellige, epitheliale Geschwulst des Hodens …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»