-
1 sanctio
sanctĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de sanctionner (une loi, un traité), sanction. [st2]2 [-] loi. [st2]3 [-] sanction de la loi, sanction pénale, peine, châtiment, pénalité.* * *sanctĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de sanctionner (une loi, un traité), sanction. [st2]2 [-] loi. [st2]3 [-] sanction de la loi, sanction pénale, peine, châtiment, pénalité.* * *Sanctio, sanctionis. Cic. La clause qui est en chasque loy portant peine à l'encontre de ceulx qui seront au contraire, ou qui n'obeiront.\Foederis sanctio. Cic. Confirmation d'alliance. -
2 sanctio
sanctĭo, ōnis, f. [sancio], an establishing, ordaining, or decreeing as inviolable under penalty of a curse; a decree, ordinance, sanction:sanctiones sacrandae sunt...poenā, cum caput ejus qui contra fecerit consecratur,
Cic. Balb. 14, 33; 16, 36; cf.:legis sanctio poenaque,
id. Verr. 2, 4, 66, § 149:sanctio legum, quae novissime certam poenam irrogat iis, qui praeceptis legis non obtemperaverint,
Dig. 48, 19, 41; cf.:interdum in sanctionibus adicitur, ut qui ibi aliquid commisit, capite puniatur,
ib. 1, 8, 9:neque vero leges Porciae quicquam praeter sanctionem attulerunt novi,
Cic. Rep. 2, 31, 54:plus valet sanctio permissione,
Auct. Her. 2, 10, 15:jacere irritas sanctiones,
Liv. 4, 51:pragmatica,
Cod. Just. 1, 2, 10. -
3 sanctio
sānctio, ōnis f. [ sancio ]1) нерушимый закон, незыблемое узаконение, строжайшее постановление, закон с указанием кары за его нарушениеlegis s. poenaque C — закон и наказание за его нарушение2) договорная статья, оговорка (s. foedĕris C) -
4 sanctio
sānctio, ōnis, f. (sancio), I) die geschärfte Verordnung, der Hauptartikel eines Gesetzes, der die Androhung der Strafe bei Übertretung enthält, der Strafartikel, das Strafgesetz, legum sanctionem poenamque recitare, Cic.: sanctiones sacrandae sunt, Cic. – II) bei Bündnissen, der Vorbehalt, die Klausel, der besondere Artikel, foederis, Cic. Balb. 36. – / Archaist. Abl. sanctioni, Corp. inscr. Lat. 1, 198. lin. 56.
-
5 sanctio
sānctio, ōnis, f. (sancio), I) die geschärfte Verordnung, der Hauptartikel eines Gesetzes, der die Androhung der Strafe bei Übertretung enthält, der Strafartikel, das Strafgesetz, legum sanctionem poenamque recitare, Cic.: sanctiones sacrandae sunt, Cic. – II) bei Bündnissen, der Vorbehalt, die Klausel, der besondere Artikel, foederis, Cic. Balb. 36. – ⇒ Archaist. Abl. sanctioni, Corp. inscr. Lat. 1, 198. lin. 56. -
6 sānctiō
sānctiō ōnis, f [sancio], a consecration, confirming as inviolable, confirmation: foederis sanctione defendi.—In a law, a penal clause, declaration of a penalty, sanction: sanctiones sacrandae sunt... poenā: neque vero leges Porciae quicquam praeter sanctionem attulerunt novi.* * *law/ordinance/sanction/degree; binding clause; penal sanction against violation -
7 sanctio
утверждение, санкция, узаконение, особ. та часть закона, в которой определяются наказания лицам, нарушившим законы (§ 10 I. 2, 1. 1. 41 D. 48, 19. 1. 20 C. 12, 51); вооб. постановление, sanctio pragmatica (см.);secundum de captivis sanctionem (1. 49. § 6. C. 1, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > sanctio
-
8 pragmatica sanctio
iussio, lex, generalitas, тк. просто pragmatica, письменный ответ императора на запрос целой городской или сельской общины, коллегии или провинции, в виде особой грамоты, имеющий обязательную силу (C. Summa reip. § 4. 1. 7 C. 1, 23. 1. 12 C. 4, 61. 1. 2 C. 10, 12. 1. 66 C. 10, 31. 1. 3 C. 12, 16. 1. 4 C. 12, 17. 1. 5 C. 12, 34);pragmaticarius, заготовитель таких рескриптов, которые император подписывал красными чернилами (1. 5 cit. 1. 7 pr. C. 1, 23).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > pragmatica sanctio
-
9 sanction
n1. (от лат. sanctio - строжайшее постановление)санкция; мера принудительного воздействия за нарушение установленного порядка действия;2. социальные и правовые нормы, указывающие на возможные меры воздействия на нарушителя;3. ратификация, утверждение;4. постановление, разрешающее применение принудительных мер воздействия к нарушителю (обыск, заключение);5. pl меры воздействия, применяемые к государству, нарушившему нормы международного права.* * *сущ.1) (от лат. sanctio - строжайшее постановление) - санкция; мера принудительного воздействия за нарушение установленного порядка действия;2) социальные и правовые нормы, указывающие на возможные меры воздействия на нарушителя;3) ратификация, утверждение;4) постановление, разрешающее применение принудительных мер воздействия к нарушителю (обыск, заключение);5) мн.ч. меры воздействия, применяемые к государству, нарушившему нормы международного права. -
10 pragmaticum
prāgmaticum, ī n. (sc. rescriptum) CTh = pragmatica sanctio -
11 pragmaticus
I prāgmaticus, a, um (греч.)1) деловой, сведущий, практический ( homines C)2) юр. прагматическийpragmatica sanctio( jussio или lex) CJ, тж. prāgmaticum rescriptum Aug — прагматическая санкция, т. е. чрезвычайный императорский указ по особо важному публично-правовому вопросуII prāgmaticus, ī m.судебный практик, правовед, судебный консультант C, O, J -
12 circumspectus [1]
1. circumspectus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. circumspicio), I) überlegt, besonnen, a) passiv, v. Lebl.: verba non c., Ov.: interrogatio c., Quint.: iudicium c., Quint.: circumspectiore curā, Oros.: circumspectissima sanctio decreti, Val. Max. – b) aktiv, umsichtig, v. Pers. (Ggstz. inconsultus, temerarius), canes assidui et c., Col.: est circumspecti hominis etc., Cels.: sive aliquis circumspectior est, Sen. – II) beachtenswert, ansehnlich, ausgezeichnet, honor, Val. Max.: circumspectus genere, Amm.
-
13 pragmaticus
prāgmaticus, a, um (πραγματικός), I) in Staatsgeschäften erfahren, fachkundig, geschäftskundig, praktisch, pragmatici homines, Cic. ad Att. 2, 20, 1. – subst., A) pragmaticus, ī, m., der praktische Rechtskundige, Praktiker, der den gerichtl. Rednern u. Sachwaltern die Rechtsgründe an die Hand gab, auf die sie ihre Vorträge gründeten, Cic. de or. 1, 253. Quint. 12, 3, 4. – bei Späteren übh. der Rechtsgelehrte, Anwalt, Rechtsberater, Iuven. 7, 123. Corp. inscr. Lat. 13, 7061 u. 7064. – B) prāgmatica, ōrum, n., Titel einer Schrift des Accius, Gell. 20, 3. § 3. – II) Zivilsachen betreffend, dah. pragmatica sanctio, ein in besonders feierlicher Fassung ausgefertigter kaiserlicher Erlaß an eine Körperschaft in Angelegenheiten des öffentlichen Rechtes, eine pragmatische Sanktion, Cod. Iust.: dafür rescriptum pragmaticum, Augustin.; u. bl. pragmaticum, Cod. Theod.
-
14 abschließen
abschließen, I) eig. = verschließen, w. s. – II) uneig: A) zum Schluß-, zustande bringen: absolvere (abfertigen). – conficere (abmachen, w. vgl.). – einen Handel a., negotium conficere od. conficere et absolvere: es wurde der Handel (Kauf) abgeschlossen, de pretio inter ementem et vendentem convenit: einen Vertrag, ein Bündnis a. pactionem, foedus facere: den Frieden a., pacem facere (übh. Fr. machen); pacis condiciones accipere (die Friedensbedingungen annehmen): mit jmd. a. (nämlich das Geschäft), conficere cum alqo. – B) von andern Dingen trennen; z. B. jmd. von der Außenwelt, von allem Verkehr mit andern a., alqm domo egredi et commercio hominum frui vetare; vetare alci quicquam rei cum alienis hominibus esse: sich von den übrigen Menschen, sich von der [41] Außenwelt a., abgeschlossen leben, se segregare a ceteris: commercio hominum non frui. – Abschließen, das, - ung, die, Abschluß, der, eines Bündnisses, foederis sanctio: durch A. eines Friedens, pace factā. – etw. (eine gelehrte Untersuchung etc.) zum A. bringen, plane cumulateque perficere alqd.
-
15 Verordnung
Verordnung, I) die Handlung des Verordnens: sanctio (z.B. legum). – Übrig. durch Umschr. mit den Verben unter »verordnen«. – II) das Verordnete: edictum (die Bekanntmachung als Edikt, Manifest, Gebot einer obern Behörde). – decretum (die Verfügung einer Magistratsperson od. obern Behörde). – lex (Gesetz). – iussum (Befehl). – praescriptum (Vorschrift als verbindliche Regel des Verhaltens). – [2512] praeceptum (Vorschrift als Anweisung). – V. eines Fürsten, s. Kabinettsbefehl, Reskript. – eine V. des Senats, Volks, s. Senats-, Volksbeschluß: auf höchste V., iussu regis od. principis: gesetzliche Verordnungen, praescripta legum: eine V. geben, ergehen lassen, edicere; edictum proponere: zu scharfe V. ergehen lassen, nimis severe statuere. – folgende Verordnungen stehen in dem (Zwölftafel-) Gesetz, bl. haec sunt in legibus.
-
16 circumspectus
1. circumspectus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. circumspicio), I) überlegt, besonnen, a) passiv, v. Lebl.: verba non c., Ov.: interrogatio c., Quint.: iudicium c., Quint.: circumspectiore curā, Oros.: circumspectissima sanctio decreti, Val. Max. – b) aktiv, umsichtig, v. Pers. (Ggstz. inconsultus, temerarius), canes assidui et c., Col.: est circumspecti hominis etc., Cels.: sive aliquis circumspectior est, Sen. – II) beachtenswert, ansehnlich, ausgezeichnet, honor, Val. Max.: circumspectus genere, Amm.————————2. circumspectus, ūs, m. (circumspicio), I) das Umherblicken, Umherspähen, cervix flexilis ad circumspectum, Plin. 11, 177: natura circumspectum omnium nobis dedit, das U, nach allen Seiten, Sen. de otio sap. 32, 3. – übtr., das allseitige, umsichtige Erwägen einer Sache, die Aufmerksamkeit auf etw., detinere alqm ab circumspectu rerum aliarum, Liv. 44, 35, 16: malique (mens) in circumspectu stat sine fine sui, Ov. trist. 4, 6, 44. – II) der Umblick, eo se progressos, unde in omnes partes circumspectus esset, Liv. 10, 32, 10. – m. folg. indir. Fragesatz, facilis est circumspectus, unde exeam, quo progrediar, quid ad dextram, quid ad sinistram sit, Cic. Phil. 12, 26.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumspectus
-
17 pragmaticus
prāgmaticus, a, um (πραγματικός), I) in Staatsgeschäften erfahren, fachkundig, geschäftskundig, praktisch, pragmatici homines, Cic. ad Att. 2, 20, 1. – subst., A) pragmaticus, ī, m., der praktische Rechtskundige, Praktiker, der den gerichtl. Rednern u. Sachwaltern die Rechtsgründe an die Hand gab, auf die sie ihre Vorträge gründeten, Cic. de or. 1, 253. Quint. 12, 3, 4. – bei Späteren übh. der Rechtsgelehrte, Anwalt, Rechtsberater, Iuven. 7, 123. Corp. inscr. Lat. 13, 7061 u. 7064. – B) prāgmatica, ōrum, n., Titel einer Schrift des Accius, Gell. 20, 3. § 3. – II) Zivilsachen betreffend, dah. pragmatica sanctio, ein in besonders feierlicher Fassung ausgefertigter kaiserlicher Erlaß an eine Körperschaft in Angelegenheiten des öffentlichen Rechtes, eine pragmatische Sanktion, Cod. Iust.: dafür rescriptum pragmaticum, Augustin.; u. bl. pragmaticum, Cod. Theod.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pragmaticus
-
18 divinus
1) божественный, divinarum atque humanarum rerum notitia (1. 10 § 2 D. 1, 1); (1. 1 D. 23, 2); (1. 2 C. 9, 32);2) чудесный: vis div. (1. 24 § 4 D. 39, 2). 3) императорский, div. domus (1. 12 D. 48, 16. 1. un. pr. C. 1, 4У. 1. 8 C. 10, 19);res divini iuris - humani i. (1. 1 pr. D. 1, 8); (1. 2 § 1 D. 43, 1); (1. 2 C. 1, 5), div. vindicta plecti (1. 1 § 1 C. 1, 1).
div. indulgentia (1. 3 D. 1, 4);
div. beneficium (1. 7 C. 5, 6);
div. iussiones (1. 7 C. 5, 27);
4) = divus: Anastasius divinae recordationis (1. 7 C. 5, 27); (1. 26. C. 5, 16).div. sanctio (1. 4 C. 7, 63), constitutio (1. 15 pr. C. 6, 58).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > divinus
-
19 providus
(adi.) = providens: prov. sanctio (1. 9 C. 12, 38);cautio (1. 27 § 4 C, Th. 10, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > providus
-
20 radix
корен, напр. iu alienum agrum radices immittere, agere (1. 5 § 3 D. 6, 1. 1. 7 § 2. 13 D. 41, 1); пер. sanctio suas radices extendat ad omnes personas (1. 35 § 30. 3, 28).Латинско-русский словарь к источникам римского права > radix
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Sanctĭo [1] — Sanctĭo, Ort der Mattiaker in Germanien am Rhein, vielleicht bei dem j. Sickingen … Pierer's Universal-Lexikon
Sanctĭo [2] — Sanctĭo (lat.), 1) Heiligung, Erklärung, daß Etwas unverletzlich sei; 2) S. legis, Formel, womit die Leges geschlossen wurden, gewöhnlich angedrohte Strafen für die Gesetzübertretung; 3) Gesetz, Verordnung; 4) S. pragmatĭca, bes. in der… … Pierer's Universal-Lexikon
Sanctio — Sanctio, lat., Sanction, Heiligerklärung, besonders eines Gesetzes gegen Uebertretung; Gesetz, Verordnung; s. pragmatica, röm. kaiserl. Erlasse, die öffentlich bekannt gemacht wurden, sei es für Städte, Beamte oder Privaten; sanctioniren, ein… … Herders Conversations-Lexikon
sanctio — index enactment, ratification Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
SANCTIO — urbs Sueviae satis munita, una ex IV. urbibus silvestrib. sub Austriacis 5. milliar. German. a Basilea in Ortum, Scaphusiam versus 7. versus Constantiam 15. in ipso limite Helvetiorum; Seckingen, forte a Sequanis vicinis nomen accepit. Vide… … Hofmann J. Lexicon universale
Sanctio — Sanc|tio die; <aus lat. sanctio »Strafbestimmung, Vorbehalt«; vgl. ↑Sanktion> Strafandrohung in mittelalterlichen Urkunden für eine Verletzung des durch die Urkunde begründeten Rechtsakts (Rechtsw.); vgl. ↑Sanktion … Das große Fremdwörterbuch
SANCTIO Pragmatica — vide Pragmatica Sanctio … Hofmann J. Lexicon universale
sanctio nab ility — index admissibility Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
sanctio — /saer)ksh(iy)ow/ In the civil law, that part of a law by which a penalty was ordained against those who should violate it … Black's law dictionary
sanctio — (Civil law.) Same as sanction … Ballentine's law dictionary
Sanctio justa, jubens honesta et prohibens contraria — (Civil law.) A just sanction, commanding that which is honorable and forbidding the contrary … Ballentine's law dictionary