-
1 rwać*
rwać* (rwę) materiał, kartkę zerreißen; owoce, kwiaty, trawę pflücken; ząb ziehen;rwać chwasty Unkraut jäten; v/i fam. rennen;rwać sobie włosy z głowy fig sich die Haare raufen;rwie mnie ząb ich habe einen ziehenden Schmerz im Zahn;rwie mnie w kościach fam. es reißt mich in den Knochen; -
2 rwać
I. vt4) \rwać sobie włosy z głowy sich +dat die Haare raufen1) ( drzeć się) tkanina: [zer]reißen3) ( bardzo chcieć czegoś) -
3 włos
włosy pl Haare pl, Haar n;… do włosów Haar-;pod włos gegen den Strich;dywan m z długim włosem ein Teppich mit hohem Flor;ani o włos nicht ein bisschen, nicht um Haaresbreite;o (mały) włos um ein Haar, um Haaresbreite;rwać sobie włosy z głowy sich die Haare raufen;włos z głowy ci nie spadnie dir wird kein Haar gekrümmt;dzielić włos na czworo Haarspalterei betreiben -
4 Haar
Haar [ha:ɐ̯] <-[e]s, -e> ntsie hat blondes \Haar ona jest blondynkądie \Haare kurz/offen tragen nosić krótkie/rozpuszczone włosy2) (Körper\Haar) owłosienie nt; (Tier\Haar) sierść f
См. также в других словарях:
rwać — oko (oczy) zob. oko 52. Rwać (sobie) włosy z głowy zob. włosy 1 … Słownik frazeologiczny
włosy — 1. Rwać, wyrywać, drzeć (sobie) włosy z głowy «bardzo rozpaczać, czasem czyniąc przy tym gest sugerujący wyrywanie sobie włosów»: Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Sibersteinów złodzieja nie było. W. Żukrowski, Za kurtyną.… … Słownik frazeologiczny
rwać — ndk IX, rwę, rwiesz, rwij, rwał, rwany 1. «szarpiąc dzielić coś na kawałki, powodować pękanie, rozpadanie się czegoś na części, przerywać, rozrywać» Koń rwał pęta. Rwać ubranie na strzępy. □ Cicha woda brzegi rwie. 2. «mocno ciągnąć ku sobie;… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
włos — m IV, D. a, Ms. włossie; lm M. y 1. «nitkowaty zrogowaciały wytwór naskórka ssaków, składający się z zagłębionego w skórze korzenia z cebulką oraz z wystającej ponad skórę łodygi (trzonu); w lm owłosienie głowy ludzkiej» Koński, psi włos. Cienki … Słownik języka polskiego
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
targać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, targaćam, targaća, targaćają, targaćany {{/stl 8}}– targnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, targaćnę, targaćnie, targaćnij, targaćnął, targaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień