-
1 rozpalać się
-
2 rozpalać\ się
несов. 1. разжигаться, разгораться;2. раскаляться+2. rozżarzać się
-
3 rozżarzać się
-
4 rozżarzać\ się
несов. раскаляться -
5 zarzygać
wulg. zarzygać сниж. заблевать, облеватьodpalać, podpalać, rozpalać, zapalać зажигать (разжигать)włączać, zapalać (światło) зажигать (включать)bawić się, pobudzać (myśli, emocje), przen. rozpalać, wzbudzać gwałtowne emocje, wywoływać napływ energii разг. зажигать -
6 Feuer
Feuer! pali się!; MIL ognia!;offenes Feuer ognisko;am Feuer przy ogniu; przy ognisku;Feuer legen zaprószyć pf ogień, podpalać <- lić>;Feuer speien rzygać <- gnąć> ogniem;mit dem Feuer spielen igrać z ogniem;durchs Feuer gehen skoczyć pf w ogień ( für jemanden dla G, za I);die Hand ins Feuer legen (für) ręczyć głową (za A);MIL das Feuer einstellen wstrzym(yw)ać ogień;unter Feuer nehmen brać < wziąć> pod obstrzał -
7 rozwodzić
глаг.• отделять• разводить• разъединять* * *разводи ть (расторгать брак)hodować, rozmnażać, rozpleniać разводить (выращивать, давать расплодиться)zakładać разводить (основывать)rozprowadzać, rozstawiać разводить (по местам)odprowadzać, rozprowadzać разводить (провожать)rozcieńczać разводить (разбавлять)rozsuwać, rozwierać разводить (раздвигать)rozniecać, rozpalać разводить (разжигать)rozłączać, rozsuwać разводить (разнимать)oddalać od siebie разводить (разъединять)rozpuszczać разводить (растворять)wywoływać, wzbudzać, wzniecać разг. разводить (вызывать)dawać się rozpleniać, pozwalać się rozpleniać разг. разводить (давать размножиться)oszukiwać, pot. nabierać, nacinać, wystawiać сл. разводить (обманывать)* * *rozwodz|ić\rozwodzićę, rozwódź, \rozwodzićony несов. разводить* * *rozwodzę, rozwódź, rozwodzony несов.разводи́ть
См. также в других словарях:
rozpalać się – rozpalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopniowo zaczynać palić się coraz intensywniej, zajmować się coraz większym płomieniem, zapalać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sucha trawa rozpaliła się błyskawicznie. Ognisko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpalaćam, rozpalaća, rozpalaćają, rozpalaćany {{/stl 8}}– rozpalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozpalaćlę, rozpalaćli, rozpalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żarzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIa, żarzy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} palić się jasno, lecz bez płomienia; dopalać się, tlić, gorzeć (o węglu, drewnie); rozpalać się do czerwoności wskutek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żarzyć się — ndk VIb, żarzy się, żarzył się 1. «palić się bez płomienia świecąc jasnym blaskiem, rozpalać się do czerwoności pod wpływem wysokich temperatur» Żelazo żarzy się w palenisku. Zgarnąć żarzące się węgle. W mroku żarzyły się ogniki papierosów. 2.… … Słownik języka polskiego
rozpalić — dk VIa, rozpalićlę, rozpalićlisz, rozpalićpal, rozpalićlił, rozpalićlony rozpalać ndk I, rozpalićam, rozpalićasz, rozpalićają, rozpalićaj, rozpalićał, rozpalićany 1. «rozniecić ogień, spowodować, że coś zacznie się palić» Rozpalić ognisko.… … Słownik języka polskiego
niecić — ndk VIa, niecićcę, niecićcisz, niecićnieć, niecićcił, niecićcony książk. «powodować powstawanie ognia; rozpalać, zapalać, rozniecać» Niecić ogień, ognisko. przen. «wzniecać, wzbudzać, powodować» Niecić nadzieję, radość. Niecić bunt. niecić się… … Słownik języka polskiego
kuchnia — ż I, DCMs. kuchniani; lm D. kuchniani (kuchniachen) 1. «pomieszczenie z piecem kuchennym lub odpowiednim urządzeniem do gotowania» Mała, ciasna kuchnia. Dwa pokoje z kuchnią. ∆ Ślepa kuchnia «kuchnia bez okna na zewnątrz» ◊ pot. Znać coś,… … Słownik języka polskiego
patriotyzm — m IV, D. u, Ms. patriotyzmzmie, blm «miłość ojczyzny, własnego narodu połączona z gotowością ofiar dla nich» Niekłamany, prawdziwy, szczery, gorący patriotyzm. Budzić, rozpalać patriotyzm. ∆ Patriotyzm regionalny, lokalny «przywiązanie do… … Słownik języka polskiego
nalepa — ż IV, CMs. nalepapie; lm D. nalepaep «w dawnych domach wiejskich: część pieca, na której się wygrzewano i na której można było rozpalać ogień; przypiecek» … Słownik języka polskiego
niecić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, niecićcę, niecićci, nieć, niecićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować zapalenie się, powstanie ognia; rozpalać, rozniecać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niecić ognisko. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozniecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozniecaćam, rozniecaća, rozniecaćają, rozniecaćany {{/stl 8}}– rozniecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozniecaćcę, rozniecaćci, rozniecaćnieć, rozniecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień