Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

repudium

  • 21 דופורון

    דופורון, דופורין,read: רִיפּוֹדִין m. (repudium) divorce. Gen. R. s. 18 (among gentiles) the wife may divorce him והיא נותנה לו ד׳ and she gives him the repudium (v. Sm. Ant. s. v.).

    Jewish literature > דופורון

  • 22 דופורין

    דופורון, דופורין,read: רִיפּוֹדִין m. (repudium) divorce. Gen. R. s. 18 (among gentiles) the wife may divorce him והיא נותנה לו ד׳ and she gives him the repudium (v. Sm. Ant. s. v.).

    Jewish literature > דופורין

  • 23 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sacerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    lateinisch-deutsches > renuntio

  • 24 repudio

    repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter.

    lateinisch-deutsches > repudio

  • 25 repudiosus

    repudiōsus, a, um (repudium), verwerflich, nuptiae, anstößig, tadelnswert, Plaut. Pers. 384 Schoell.

    lateinisch-deutsches > repudiosus

  • 26 Scheidung

    Scheidung, a) übh. = Trennung, w. s. – b) Ehescheidung: divortium, auch discidium (die Ehescheidung als Trennung, insofern Verehelichte auseinandergehen). – repudium (die Aufkündigung der Ehe).

    deutsch-lateinisches > Scheidung

  • 27 verstoßen

    verstoßen, I) v. intr.: bei jmd. v., offendere alqm od. apud alqm; in offensionem alcis incurrere od. cadere. – in od. gegen (wider) etwas v., offendere od. labi od. peccare in [2539] alqa re (von Pers.); abhorrere ab alqa re (unvereinbar mit etwas sein, z.B. ab usu loquendi). – nicht gegen die guten Sitten v., nihil contra bonos mores facere; gegen vielfache Pflichten v., multa officia relinquere: es verstößt gegen das Gesetz, contra legem est od. factum est. – II) v. tr. abigere (wegjagen, z.B. uxorem). – exigere domo, auch bl. exigere (aus dem Hause jagen, z.B. uxorem). – domo extrudere a sese (jmd. aus dem Hause herausstoßen u. so verstoßen, z.B. filium). – domo eicere, auch bl. eicere (aus dem Hause herauswerfen, z.B. uxorem; u. eic. domo auch = aus der Heimat herauswerfen, -stoßen). – ex matrimonio expellere (aus der Ehe stoßen, z.B. uxorem). repudiare (verschmähen, sich trennen von etc., z.B. uxorem). abdicare (sich lossagen von jmd. u. ihn enterben, z.B. filium, liberos). – jmd. aus dem Vaterlande v., alqm patriā expellere. Verstoßung, eines Sohnes, abdicatio filii: V. einer Frau, repudium.

    deutsch-lateinisches > verstoßen

  • 28 dico

    [st1]1 [-] dĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - faire connaître, publier, annoncer solennellement. - [abcl]b - dédier, consacrer, vouer (à une divinité). - [abcl]c - employer pour la première fois, inaugurer.[/b]    - se alicui in clientelam dicare: se mettre sous le patronage de qqn.    - se alicui dicare: se vouer à qqn, se dévouer à qqn, s’attacher à qqn.    - dicare se in servitutem alicui, Caes.: être dévoué corps et âme à qqn, se dévouer corps et âme à qqn, se faire l'esclave de qqn.    - totum diem alicui dicare, Cic. Leg. 2, 3, 7: consacrer toute une journée à qqn.    - dicare librum alicui, Plin. 19, 10, 57, § 177: dédier un livre à qqn.    - meae laudi tuum studium dicas, Cic. Fam. 2, 6, 4: tu voues tout ton zèle à me glorifier.    - se Remis in clientelam dicabant, Caes. BG. 6, 12: ils se rangeaient dans la clientèle des Rémois.    - se dicare in aliam civitatem, Cic. Balb, 30: se faire citoyen d'une autre ville.    - nova signa dicare, Tac. H. 5, 16: inaugurer de nouvelles enseignes. [st1]2 [-] dīco, ĕre, dīxi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - dire, affirmer, prononcer, exprimer; débiter, réciter. - [abcl]b - dire le nom, nommer, appeler. - [abcl]c - haranguer, plaider. - [abcl]d - célébrer, chanter, raconter, décrire, composer, prédire. - [abcl]e - fixer, assigner, établir, régler. - [abcl]f - avertir, faire savoir, notifier. - [abcl]g - signifier, vouloir dire. - [abcl]h - nommer, élire, proclamer, élever au rang de.[/b]    - formes archaïques: - impér. prés. dice = dic. - ind. fut. dicem = dicam. - ind. fut.: dicebo = dicam. - ind. parf.: dixti = dixisti. - subj. parf.: dixis = dixeris. - subj. plus.-q.-parf.: dixem = dixissem. - inf. passé: dixe = dixisse. - inf. prés. passif: dicier = dici.    - dic (impératif prés.): dis.    - aliquid alicui dicere: dire qqch à qqn.    - dictatorem, consulem dicere: désigner un dictateur, un consul.    - dicere diem alicui ad colloquium: fixer un jour à qqn pour une entrevue.    - dicere sententiam: exposer son avis (au sénat), prononcer un discours (au sénat).    - dico, dicis: je veux dire, tu veux dire (présent de tentative).    - dicere + prop. inf.: dire que.    - dici potest + prop. inf.: [il peut être dit que] = on peut dire que.    - dicere ut + subj.: dire de, ordonner de.    - dic ei ut veniat: dis-lui de venir.    - tibi dico (dans le dialogue): c'est à toi que je parle; je t'en préviens.    - ut ita dicam (ut ita dixerim, sic dixerim): pour ainsi dire.    - causam dicere: plaider une cause.    - jus dicere: rendre la justice.    - pro aliquo (causam) dicere: plaider pour qqn.    - contra aliquem dicere: plaider contre qqn.    - causam nullam dico (causam haud dico): je n'ai pas d'objection à formuler.    - de aliqua re ad unum judicem dicere: plaider sur une affaire devant un seul juge.    - quod dicunt: comme on dit.    - ut plura non dicam: sans en dire plus.    - dictum ac factum (dictum factum), Ter. And. 2, 3, 7: aussitôt dit, aussitôt fait; à l'instant même.    - vel dicam = vel potius: ou plutôt.    - dicere ad aliquam rem: répliquer à qqch.    - facilis dictu: facile à dire.    - nihil dicere: ne rien dire de bon.    - subj. arch. - mihi ne dixis (= dixeris), scire nolo, Plaut. Mil.: ne me dis rien, je ne veux pas le savoir.    - inf. prés. passif arch. - nec quis esset umquam audieram dicier, Ter. Eun.: je n'avais jamais entendu dire qui il était.
    * * *
    [st1]1 [-] dĭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - faire connaître, publier, annoncer solennellement. - [abcl]b - dédier, consacrer, vouer (à une divinité). - [abcl]c - employer pour la première fois, inaugurer.[/b]    - se alicui in clientelam dicare: se mettre sous le patronage de qqn.    - se alicui dicare: se vouer à qqn, se dévouer à qqn, s’attacher à qqn.    - dicare se in servitutem alicui, Caes.: être dévoué corps et âme à qqn, se dévouer corps et âme à qqn, se faire l'esclave de qqn.    - totum diem alicui dicare, Cic. Leg. 2, 3, 7: consacrer toute une journée à qqn.    - dicare librum alicui, Plin. 19, 10, 57, § 177: dédier un livre à qqn.    - meae laudi tuum studium dicas, Cic. Fam. 2, 6, 4: tu voues tout ton zèle à me glorifier.    - se Remis in clientelam dicabant, Caes. BG. 6, 12: ils se rangeaient dans la clientèle des Rémois.    - se dicare in aliam civitatem, Cic. Balb, 30: se faire citoyen d'une autre ville.    - nova signa dicare, Tac. H. 5, 16: inaugurer de nouvelles enseignes. [st1]2 [-] dīco, ĕre, dīxi, dictum: - tr. - [abcl][b]a - dire, affirmer, prononcer, exprimer; débiter, réciter. - [abcl]b - dire le nom, nommer, appeler. - [abcl]c - haranguer, plaider. - [abcl]d - célébrer, chanter, raconter, décrire, composer, prédire. - [abcl]e - fixer, assigner, établir, régler. - [abcl]f - avertir, faire savoir, notifier. - [abcl]g - signifier, vouloir dire. - [abcl]h - nommer, élire, proclamer, élever au rang de.[/b]    - formes archaïques: - impér. prés. dice = dic. - ind. fut. dicem = dicam. - ind. fut.: dicebo = dicam. - ind. parf.: dixti = dixisti. - subj. parf.: dixis = dixeris. - subj. plus.-q.-parf.: dixem = dixissem. - inf. passé: dixe = dixisse. - inf. prés. passif: dicier = dici.    - dic (impératif prés.): dis.    - aliquid alicui dicere: dire qqch à qqn.    - dictatorem, consulem dicere: désigner un dictateur, un consul.    - dicere diem alicui ad colloquium: fixer un jour à qqn pour une entrevue.    - dicere sententiam: exposer son avis (au sénat), prononcer un discours (au sénat).    - dico, dicis: je veux dire, tu veux dire (présent de tentative).    - dicere + prop. inf.: dire que.    - dici potest + prop. inf.: [il peut être dit que] = on peut dire que.    - dicere ut + subj.: dire de, ordonner de.    - dic ei ut veniat: dis-lui de venir.    - tibi dico (dans le dialogue): c'est à toi que je parle; je t'en préviens.    - ut ita dicam (ut ita dixerim, sic dixerim): pour ainsi dire.    - causam dicere: plaider une cause.    - jus dicere: rendre la justice.    - pro aliquo (causam) dicere: plaider pour qqn.    - contra aliquem dicere: plaider contre qqn.    - causam nullam dico (causam haud dico): je n'ai pas d'objection à formuler.    - de aliqua re ad unum judicem dicere: plaider sur une affaire devant un seul juge.    - quod dicunt: comme on dit.    - ut plura non dicam: sans en dire plus.    - dictum ac factum (dictum factum), Ter. And. 2, 3, 7: aussitôt dit, aussitôt fait; à l'instant même.    - vel dicam = vel potius: ou plutôt.    - dicere ad aliquam rem: répliquer à qqch.    - facilis dictu: facile à dire.    - nihil dicere: ne rien dire de bon.    - subj. arch. - mihi ne dixis (= dixeris), scire nolo, Plaut. Mil.: ne me dis rien, je ne veux pas le savoir.    - inf. prés. passif arch. - nec quis esset umquam audieram dicier, Ter. Eun.: je n'avais jamais entendu dire qui il était.
    * * *
        Dico, dicas, prima corr. dicare. Cic. Donner à tousjours et à perpetuité.
    \
        Coniugio dicare aliquem alicui. Valer. Flac. Luy destiner et desdier pour estre son mari.
    \
        Dicare aliquam operam alteri. Plaut. Prester sa peine à aucun en quelque faict.
    \
        Se alicui in clientelam. Caesar. Se donner et desdier à aucun, et se mettre en sa sauvegarde, Devenir son vassal.
    \
        Dicare se in aliquam ciuitatem. Cic. Se rendre bourgeois d'aucune ville.
    \
        Studium suum laudi alicuius dicare. Cic. Addonner et employer son estude à, etc.
    \
        Totum hunc tibi dicamus diem. Cic. Nous te donnons tout ce jour pour faire de nous tout ce que tu vouldras.
    \
        Dicare aliquid Deo, pro Consecrare, et Dedicare. Pli. Cic. Desdier et consacrer.
    \
        Dicare opus alicui rei. Plin. Luy donner un livre à part, La descrire en un livre à part, et non point parmi les autres choses.
    \
        Dico, dicis, dixi, dictum, dicere. Dire.
    \
        Quasi tu dicas factum id consilio meo. Terent. Comme si tu disois que, etc.
    \
        Dixi venturam. Terent. J'ay dict qu'elle viendra.
    \
        Dicitur is venturus nunc peregre. Plaut. On dit qu'il viendra.
    \
        Tibi ego dico, an non? Terent. Parle je à toy à ton advis, ou si c'est à un autre?
    \
        Dicisne, an non? Interrogantis est et vrgentis. Plaut. Diras tu pas ce que je te demande?
    \
        - dic mihi Hoc primum, potin'est hic tacere? Terent. Or me dis tout premierement, ou en premier lieu.
    \
        Dicere, proprie est Oratorum. Quintil. Bien parler.
    \
        Dicere apud iudices. Cic. Plaider et porter la parolle.
    \
        Pro aliquo dicere. Cic. Plaider pour aucun et le defendre.
    \
        Dicendum est mihi igitur ad ea quae sunt a te dicta. Cice. Il me fault respondre à ce que tu as dict par ci devant.
    \
        Mirum quin te aduorsus dicat. Plaut. Mais dommage qu'il ne parle contre toy, et qu'il ne te desment, C'est merveille qu'il ne dit tout le contraire de ce que tu dis.
    \
        Ad aetatem alicuius dicere. Cic. Selon l'aage.
    \
        AEqui bonique partem aliquam dicere. Terent. Aller aucunement à la raison, Offrir quelque parti raisonnable.
    \
        Aliouorsum dixeram. Plaut. Je l'avoye dict en autre intention, ou autre sens.
    \
        Bene atque amice dicis. Plaut. Tu parles bien et en ami.
    \
        Animo praesenti dicere. Terent. Parler hardiement et asseureement sans crainte.
    \
        Ex animo. Terent. Dire à bon escient, et ainsi qu'on le sent en son cueur, Dire de bonne foy, et ainsi qu'on le pense.
    \
        Ei argumenta rei dicam. Plaut. Je luy diray les enseignes.
    \
        In aurem. Plaut. Dire tout bas à l'oreille.
    \
        Bella dicere. Virgil. Raconter.
    \
        Carmina. Virgil. Dire, ou Chanter des chansons.
    \
        Carmine aliquem dicere. Virgil. Descrire les gestes d'aucun.
    \
        Dicere causam dicitur reus. Cice. Proposer ses defenses, Se defendre en jugement.
    \
        Nunquid causam dicis, quin etc. Plaut. Veuls tu empescher que, etc.
    \
        Non causam dico, quin quod meritus est ferat. Terent. Je ne veulx pas empescher qu'il ne soit puni selon qu'il a merité.
    \
        Dixere causam tunc nescio quam. Terent. Ils dirent je ne scay quelles excuses.
    \
        Haec cura, clanculum vt sint dicta. Plaut. Que personne n'en sache rien, Faictes que ces choses soyent dictes en secret.
    \
        Coenam dicere. Plaut. Convier, Semondre à souper, Inviter.
    \
        Dictum breuiter et commode. Cic. Briefvement, et bien à propos.
    \
        In commune dicere. Plin. Dire en general.
    \
        Conatu magno nugas dicere. Terent. S'efforcer à mentir.
    \
        Contra aliquem dicitur aduocatus dicere. Cic. Plaider contre aucun.
    \
        Contumeliam dicere. Plaut. Dire quelque oultrage et parolle de despris, Villener, Laidoyer, Laidanger, Oultrager aucun de parolles.
    \
        Dicta. Cic. Dire broquars et parolles de risees, Gaber un homme, Farcer, Gaudir, Mocquer, Rigoler, Railler.
    \
        Dictatorem dicere, pro creare. Liu. Le nommer et faire.
    \
        Diem alicui. Cic. Adjourner aucun, Bailler jour, ou Assigner.
    \
        Diem capitis, vel Rei capitalis. Liu. Adjourner à comparoistre en personne en cas de crime, où il est question de l'honneur ou de la vie.
    \
        Diem iuris. Plaut. Adjourner, Assigner jour pour venir en jugement.
    \
        Diem nuptiis, vel operi dicere, quod et Praestituere dicitur. Terent. Prendre et arrester jour pour faire nopces, ou autre chose.
    \
        Non dicam dolo. Plaut. Sans mentir, Sans fraude et malengin.
    \
        Dotem et doti, dicere filio vel filiae omnia sua bona. Terent. Promettre en dot.
    \
        Facta alicuius dicere. Virgil. Composer une histoire des gestes et faicts d'aucun.
    \
        Falsum dicere. Plaut. Mentir.
    \
        Bona fide dicere. Plaut. Dire à la bonne foy et sans mentir, A bon escient et asseureement.
    \
        Bonane fide istuc dicis? Plaut. Me le dis tu vrayment? M'en asseure tu?
    \
        Nolo in illum grauius dicere. Terent. Je ne veulx point dire contre luy parolle plus picquante pour le present.
    \
        Inclementer vel acerbe in aliquem dicere. Plaut. Cic. Blasmer, Injurier, Oultrager de parolles.
    \
        Inclementer literis. Plaut. Blasmer les lettres.
    \
        Inducias dicere. Plaut. Faire treves.
    \
        Iniuste alteri dicere. Plaut. Blasmer à tort.
    \
        Ioco, vel per iocum dicere. Plaut. Dire par jeu, Et non à bon escient.
    \
        Ius dicere. Cic. Exercer la jurisdiction, Exercer judicature.
    \
        Ius dicis. Plaut. Tu parles raisonnablement.
    \
        Legem. Liu. Bailler loy à un inferieur et luy ordonner ce qu'on veult qu'il face.
    \
        Legem fullonibus, et similibus. Plin. Leur bailler loy de ce qu'ils doibvent faire en leur mestier.
    \
        De loco superiore, vel e loco superiore dicere. Ci. Parler d'enhault et du siege judicial, Parler estant assis en siege de judicature.
    \
        Ex inferiore loco. Cic. Parler au juge estant assis en son siege.
    \
        Mendacium dicere. Plaut. Mentir.
    \
        Multam dicere. Liu. C'estoit anciennement une espece de condamnation d'amende prononcee au peuple, de laquelle la confirmation ou infirmation appartenoit au peuple: par devant lequel comparoissoyent le Magistrat d'une part soustenant sa pronontiation, et la partie condamnee debatant au contraire, qu'on disoit Certare multam.
    \
        Multam dicere. Cic. Defendre sur peines, ou sur peine de l'amende. B.
    \
        Multationem, siue multam pecoris dicere. Plin. Varro. Condamner en amende de certain nombre de brebis ou de boeufs.
    \
        Nomen alicui dicere. Liu. Nommer, Bailler ou Imposer nom.
    \
        Nugas. Plaut. Jaser.
    \
        Nummos. Pompon. Promettre.
    \
        Palam dicere. Plaut. Dire en presence de touts.
    \
        In vtranque partem. Cic. Soustenir de parolles les deux parties.
    \
        Pecuniam dicere. Sallust. Promettre.
    \
        Praelia dicere. Horat. Narrer les batailles.
    \
        Hoc Netinorum foederata ciuitas publice dicit. Cic. Les Neriniens noz alliez et confederez en dient autant par leurs embassadeurs qu'ils ont ici envoyez au nom de la communaulté.
    \
        Dico quod videtur. Terent. Ce qu'il m'ensemble.
    \
        Repudium dicere. Tacit. Repudier et rejecter sa femme, Faire divorce et separation de mariage.
    \
        Iam id ipsa res dicet tibi. Plaut. La chose t'enseignera.
    \
        Rem potius ipsam dic, ac mitte maleloqui. Terent. Venez au poinct, et cessez de mesdire.
    \
        Sacramento dicere, dicebantur milites, quum ad iusiurandum adigebantur Rempublicam se non deserturos. Liu. Quand les gens prins et levez pour le faict de la guerre prestoyent le serment accoustumé entre les mains de leur capitaine, ou autre ayant povoir de le recevoir.
    \
        Dicere sacramentum. Horat. Prester et faire serment solennel.
    \
        Dicere alicui saluere. Sueton. Le saluer, Luy dire Bon jour, Dieu vous gard.
    \
        Dicere salutem alicui. Plaut. Saluer aucun, Faire priere à Dieu de le tenir sauf.
    \
        De scripto dicere. Cice. Dire et prononcer par escript, par livre, en lisant.
    \
        De se, et de suo ingenio. Cic. Parler de soy et de son esprit.
    \
        Dicere alicui valere. Sueton. Luy dire A dieu, Bon soir.
    \
        Sedulo dicere. Terent. Dire à bon escient et selon qu'on le pense.
    \
        Semel. Plin. Dire une fois pour toutes.
    \
        Sententiam dicere. Cic. Dire son opinion de quelque chose.
    \
        Pro sententia dicere. Liu. Opiner, Dire son opinion.
    \
        Dicuntur sententiae. Caesar. On dit les opinions, On opine.
    \
        Nonnullae huiusmodi sententiae dicebantur, vt impedimentis relictis, eruptione facta, etc. Aucuns estoyent de cest advis, ou opinion, que, etc.
    \
        Ex tempore. Cic. Dire sur le champ et sans y avoir pensé paravant.
    \
        Dicere testes dicuntur. Cic. Quand ils deposent par devant le juge ou l'examinateur.
    \
        Testimonium et testimonia dicere. Cice. Porter tesmoignage en jugement.
    \
        Pro testimonio dicere. Cice. Deposer et porter tesmoignage par devant un juge, ou examinateur.
    \
        Dixere vale. Ouid. Ils dirent Adieu.
    \
        Multa ad veritatem dicere. Cic. Selon la verité.
    \
        Ad voluntatem alicuius dicere. Cic. Parler au gré d'aucun et le flatter.
    \
        Nihil dixit tum vt sequerere sese? Terent. Ne te dist il pas lors que tu le suivisses?
    \
        Dico vt res est. Plaut. Je dis la chose comme elle va.
    \
        Dicitur. Cic. On dit. \ Vt dicitur. Cic. Comme on dit.
    \
        Nunquam audiui dici. Terent. Jamais je n'ouy dire.
    \
        Diceret, Quid feci? Terent. Il pourroit dire.
    \
        Dicere volui. Plaut. J'ay failli, Je vouloye dire autrement.
    \
        Nesciebam id dicere illam. Terent. Je ne scavoye pas qu'elle entendist cela.
    \
        De prandio dicis, debetur. dabo. Plaut. C'est du disner que tu parles.
    \
        Dixi Phormio. Terent. Voyla ce que je te vouloye dire, Je ne te veulx dire autre chose.
    \
        Dixine ego in hoc esse vobis Atticam eloquentiam? Terent. Ne vous ay je pas bien dict que, etc.
    \
        Dices, Quid postea, si Romae assiduo fui? Cic. Tu me diras.
    \
        Dicet aliquis, Quid ergo tu? Cic. Quelqu'un pourra dire.
    \
        Ne dixis istuc. Plaut. Ne me dis pas cela, Il n'est pas ainsi que tu me dis, Il n'en est rien.
    \
        Est locus, Hesperiam Graii cognomine dicunt. Virgil. Ils le nomment.
    \
        Merito dici posset is quoque Dionysius. Plin. Pourroit estre nommé et dict.
    \
        Dicor tibi frater ex Iberis. Martial. On me dit ton frere.
    \
        Dici vix potest quam multa sint quae, etc. Cic. A peine pourroit on dire.
    \
        Dictu nihil facilius. Terent. Il n'est rien plus aisé à dire. Dict par mocquerie d'une chose difficile à faire.
    \
        Ratio dicendi. Quintil. La maniere de bien parler.

    Dictionarium latinogallicum > dico

  • 29 renuntio

    rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.
    * * *
    rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.
    * * *
        Renuntio, renuntias, renuntiare. Caesar. Faire son rapport de quelque chose, Rapporter.
    \
        Posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae. Seruius Ciceroni. Apres qu'on m'eust dict et rapporté que ta fille estoit morte.
    \
        Renuntiare ad Senatum acta. Cicero. Faire son rapport de ce qu'on a faict.
    \
        Renuntiare. Cic. Redire un secret, ou Dire quelque nouvelle.
    \
        Vt nobis renuntiatur. Cic. Comme on nous vient de dire.
    \
        Quasi non tibi renuntiata sint haec sic fore. Terentius. Comme si on ne t'eust pas dict, ou Comme si on ne t'eust pas adverti qu'ainsi seroit.
    \
        Id ego iam nunc tibi renuntio here futurum, vt sis sciens. Terent. Je t'advertis.
    \
        Renuntiare alicui de re aliqua. Plaut. Luy redire.
    \
        Renuntiare. Seneca. Contremander.
    \
        Renuntiare amicitiam alicui. Sueton. Renoncer à son amitié, Luy quicter l'amitié qu'il ha avec nous.
    \
        Renuntiat Rabonius illam decisionem tutoribus. Cic. Leur fait à scavoir et denonce, Leur signifie qu'il ne la tiendra point. B.
    \
        Renuntiare alicui hospitium. Cic. Quicter à aucun le droict d'hospitalité et d'alliance qu'on ha avec luy.
    \
        Renuntiare repudium alicui. Terent. Declarer, Denoncer et faire à scavoir qu'on la quicte.
    \
        Ciuilibus officiis renuntiare. Quintil. Dire à Dieu, et ne se mesler point d'aucun affaire public, Renoncer aux, etc.
    \
        Vitae renuntiare. Sueton. Renoncer à sa vie, Ne vouloir plus vivre.
    \
        Renuntiatur Consul, Tribunus, aliusve magistratus. Cic. Est declaré Consul, Tribun, etc.
    \
        Consulem renuntiare aliquem. Cic. Le proclamer et declarer Consul.
    \
        Renuntiatur in tribus illis sacerdotibus. Cic. On publie et declare qu'il est l'un des trois, Il est nommé entre ces trois.

    Dictionarium latinogallicum > renuntio

  • 30 διαισίω

    διαίσιον
    repudium: neut dat sg

    Morphologia Graeca > διαισίω

  • 31 διαισίῳ

    διαίσιον
    repudium: neut dat sg

    Morphologia Graeca > διαισίῳ

  • 32 διαίσιον

    διαίσιον
    repudium: neut nom /voc /acc sg

    Morphologia Graeca > διαίσιον

  • 33 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sa-
    ————
    cerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te
    ————
    post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntio

  • 34 repudio

    repudio, āvī, ātum, āre (repudium), zurückweisen, von sich weisen, von der Hand weisen, verwerfen, verschmähen (Ggstz. assumere, accipere, recipere), I) im allg.: consilium, Ter.: cuius vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis, Cic.: pacem, Cic. u. Liv.: condicionem aequissimam, Cic.: decretum sibi (honorem triumphi) sprevit ac repudiavit, Val. Max.: officium, hintansetzen, Cic.: consilium senatus a re publica, entfernt halten, dem St entziehen, Cic. – II) insbes.: a) eine Erbschaft, ein Legat usw. zurückweisen, ablehnen, ICt. – b) v. Verlobten u. Ehegatten, den anderen Teil verstoßen, sich scheiden, sich trennen von usw., uxorem, Suet.: sponsum, sponsam, Suet.: repudiatus repetor, erst weist man mich ab, dann sucht man mich wieder, Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > repudio

  • 35 repudiosus

    repudiōsus, a, um (repudium), verwerflich, nuptiae, anstößig, tadelnswert, Plaut. Pers. 384 Schoell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > repudiosus

  • 36 remittere

    1) назад посылать (1. 10 § 1 D. 13, 6); вооб. посылать, sponso remitt. nuncium, repudium (1. 10 D. 23, 1. 1. 101 § 1 D. 50, 16), передавать, отсылать, возвращать (1. 4 § 6 D. 49, 16. 1. 3 § 1. cf. I. 4 D. 1, 15. 1. 1 § 8. cf. 1. 3 § 15 D. 26, 10. 1. 1 § 7 D. 1, 12. 1. 7 D. 47, 9. 1. 6 pr. 1. 11 § 1 D. 48, 3. 1. 7 D. 42, 2. 1. 1 § 3. 5 D. 27, 8. 1. 4 pr. D. 39, 2. 1. 13 D. 42, 4. 1. 22. 26 D. 49, 1. 1. 9 D. 1, 18. 1. 135 § 2. I. 137 § 2 D. 45, 1. 1. 3 D. 47, 1. 1. 2 § 8 D. 29, 3. 1. 1 § 3 D. 43, 17). 2) прощать, remitti, получать прощение (1. 25 § 3 D. 48, 5). 3) освобождать, отказываться, не взыскивать, оставлять (1. 6. cf. 1. 9 § 1 D. 12, 2. 1. 8 § 8 D. 28, 7. 1. 7. 8 § 4. 5. 19 eod. 1. 14 § 1 D. 32. 1. 20 C. 35, 1. 1. 63 § 7 D. 36, 1);

    remissa cautio (1. 72 § 2. 1. 77 § 3 D. 35, 1);

    satisdatio (1. 46 D. 2, 14. 1. 1 pr. 1. 5 § 18 D. 36, 4. 1. 7 § 1 D. 13, 6. 1. 57 § 1 D. 3, 3. 1. 11 § 1. 1. 17 § 6 D. 47, 10. 1. 5 § 2 D. 48, 6. 1. 38 § 4 D. 48, 5. § 8 eod. 1. 35 D. 40, 5. 1. 6 § 9 D. 1, 18. 1. 2 § 1 D. 2, 5. 1. 3 D. 48, 23. 1. 3 § 1 D. 1, 15. 1. 13 D. 42, 8. 1. 1. 4. 7 C. 8, 26. 1. 5 eod.);

    remitt. servitutem (1. 6 D. 8, 1. 1. 5. 15 § 4. 1. 24 § 5. 1. 33 D. 19, 2. 1). 31 § 3 cf. I. 5 § 5 D. 24, 1. 1. 21 § 1 eod.);

    remitt. usuras (1. 23 D. 39, 5), tributum (1. 8 § 7 D. 50, 15).

    4) отменять: remitt. prohibitionem (1. 1 pr. 1. 5 § 18 D. 39, 1). 5) дозволять, допускать. tempus remissum alicui (1. 18 D. 8, 4. 1. 3 § 2 D. 47, 20. 1. 5 § 11 D. 27, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > remittere

  • 37 repudiare

    1)не принимать, отказываться от, repud. legatum (1. 8 D. 12, 1. 1. 31 D. 29, 1. 1. 7. 38. 101 pr. D. 30, 1. 5. 45 § 1. 1. 59 D. 31. 1. 10 D. 33, 5);

    hereditatem (1. 2 D. 1, 19. 1. 21 § 6 D. 4, 2);

    bona (1. 21 § 4 D. 37, 14. 1. 8 D. 37, 1. 1. 15 D. 37, 4. 1. 2 pr. D. 38, 7. 1. 1 § 1 seq. D. 38, 9. 1. 34 D. 2, 14. 1. 91 D. 50, 17).

    2) отвергать (1. 11 D. 23, 2. 1. 3 C. 7, 62). 3) заявлять напр. о расторжении брака, repud. matrimonium (1. 191 D. 50, 16); разводиться = repudium mittere (1. 12 pr. D. 23, 2. 1. 4 D. 24, 2. 1. 38 D. 24, 3. 1. 29 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > repudiare

  • 38 re-nūntiō

        re-nūntiō āvī, ātus, āre,    to bring back word, carry tidings back, report, give notice, declare, announce: quom is certe Renuntiarit, shall have reported a positive promise, T.: illis repudium, T.: quasi non tibi renuntiata sint haec, sic fore, T.: vobis, nihil esse, quod, etc.: renuntiet mihi, Velitne an non, T.—In official life, to report, declare, proclaim, announce: legati ex auctoritate haec Caesari renuntiant, Intellegere se, etc., Cs.: Caesar cognovit Considium, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse, Cs.: legationem, report upon his mission: haec cum legatio renuntiaretur, L.: hostium numerum.—With two acc, to declare elected, proclaim as chosen, return: Murenam consulem: absentem Valerium consulem, L.: cum esses praetor renuntiatus: sacerdos Climachias renuntiatus est: qui (magistratus) priusquam renuntiarentur, L.—To retract, revoke, recall, refuse, give up, break off, disclaim, renounce, repudiate: hospitium ei: num societas et amicitia eis renuntianda esset, L.: decisionem tutoribus.

    Latin-English dictionary > re-nūntiō

  • 39 repudiō

        repudiō āvī, ātus, āre    [repudium], to cast off, put away, reject: Repudiatus repetor, T.— To reject, refuse, scorn, disdain, repudiate: sequestremne Plancium? respuerent aures... repudiarent, would scout (the suggestion): consilium senatūs a re p., deprive the state of, etc.: duces, Cs.: eloquentia a philosophis repudiata: condicionem aequissimam: populi R. gratiam, Cs.: consilium, T.: opimum dictionis genus funditus: ista securitas multis locis repudianda.
    * * *
    repudiare, repudiavi, repudiatus V
    reject; repudiate; scorn

    Latin-English dictionary > repudiō

  • 40 Разводиться

    (с женой) - repudium uxori remittere; repudiare; (с мужем) - divortium cum marito facere; a viro discedere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Разводиться

См. также в других словарях:

  • Repudium —    • Repudĭum,          односторонний разрыв брака в противоположность расторжению, divortium (см. Расторжение брака), которое происходило по желанию обеих сторон. Первоначально односторонне мог расторгать брак только муж, впоследствии и жена.… …   Реальный словарь классических древностей

  • Repudĭum — (röm. Ant.), 1) die Aufhebung der Versprechung zwischen Braut u. Bräutigam; sie geschah gewöhnlich mittelst eines, unter Zuziehung eines Freigelassenen u. sieben römischer Bürger abgefaßten Scheidebriefes (Libellus repudii), welcher die Worte:… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Repudium — Repudium, repudiatio, lat., einseitige Auflösung des Eheversprechens; Ehescheidung …   Herders Conversations-Lexikon

  • repudium — index divorce Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • REPUDIUM inter et Divortium — illud interfuisse Paulo et Modestino placuit, quod repudium Sponsae remitteretur, Divortium cum uxore fieret. Itaque Repudii formula fuit, Tuâ conditione non utor: sicut Divortii, Res tuas tibi habeto: Isidoro vero Etymol. l. 10. c. 8. Repudium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • repudium — /rapyuwd(i)yam/ In Roman law, a breaking off of the contract of espousals, or of a marriage intended to be solemnized. Sometimes translated divorce; but this was not the proper sense. Inconsistency; a condition which occurs if one part of a… …   Black's law dictionary

  • repudium — (Roman law.) The breach of a contract to marry …   Ballentine's law dictionary

  • Repudiatio repudium — (лат.) отвержение, расторжение союза, например брака, а также непринятие, отказ от наследства. В Североамериканских Соединенных Штатах R. называется отказ штата уплатить следующий с него долг; так как по конституции Соединенных Штатов жалоба на… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Repudiatio, repudium — (лат.) отвержение, расторжение союза, например брака, а также непринятие, отказ от наследства. В Североамериканских Соединенных Штатах R. называется отказ штата уплатить следующий с него долг; так как по конституции Соединенных Штатов жалоба на… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Ореховский, Станислав Станиславович — (Orichovius, Orzechowski, Оржеховский) проповедник, публицист и историк XVI века, краковский каноник, сочувствовавший православию и русской народности. Ореховский родился 11 ноября 1513 года в Перемышльском воеводстве; отец его был земским… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Ореховский, Станислав Станиславович — Станислав Станиславович Ореховский укр. Станіслав Оріховський польск. Stanisław Orzechowski (11 ноября 1513, Перемышль  1566)  проповедник, публицист и историк XVI века, краковский каноник, сочувствовавший православию и русинской… …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»