Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

relaxatio

  • 1 relaxatio

    rĕlaxātĭo, ōnis, f. [relaxo, trop.], an easing, relaxation (Cic.):

    verum otii fructus est non contentio animi sed relaxatio,

    Cic. de Or. 2, 5, 22:

    vel loci mutatio vel animi relaxatio,

    id. Fam. 7, 26, 1.— Absol.:

    quae est ista relaxatio, cum (sc. doloris),

    mitigation, alleviation, Cic. Fin. 2, 29, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > relaxatio

  • 2 relaxatio

    rĕlaxātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] élargissement (d'un prisonnier). [st2]2 [-] relâche, détente, repos, répit, récréation. [st2]3 [-] adoucissement, soulagement, apaisement.
    * * *
    rĕlaxātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] élargissement (d'un prisonnier). [st2]2 [-] relâche, détente, repos, répit, récréation. [st2]3 [-] adoucissement, soulagement, apaisement.
    * * *
        Relaxatio, Verbale. Cic. Relasche, Relaxation.

    Dictionarium latinogallicum > relaxatio

  • 3 relaxatio

    relaxātio, ōnis, f. (relaxo), die Abspannung, das Nachlassen, Ggstz. intentio, Boëth. inst. mus. 5, 4: Ggstz. astrictio, Chalcid. Tim. 46 D u. 260: rel. ieiunii (Ggstz. constrictio, Verschärfung), Augustin. epist. 36, 25; vgl. serm. 210, 4. – insbes., die Abspannung = als Erholung, animi (Ggstz. contentio, die Anstrengung), Cic. de or. 2, 22; ep. 7, 26, 1: absol., quae est ista relaxatio, cum (wenn) etc., Cic. de fin. 2, 95.

    lateinisch-deutsches > relaxatio

  • 4 relaxatio

    relaxātio, ōnis, f. (relaxo), die Abspannung, das Nachlassen, Ggstz. intentio, Boëth. inst. mus. 5, 4: Ggstz. astrictio, Chalcid. Tim. 46 D u. 260: rel. ieiunii (Ggstz. constrictio, Verschärfung), Augustin. epist. 36, 25; vgl. serm. 210, 4. – insbes., die Abspannung = als Erholung, animi (Ggstz. contentio, die Anstrengung), Cic. de or. 2, 22; ep. 7, 26, 1: absol., quae est ista relaxatio, cum (wenn) etc., Cic. de fin. 2, 95.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > relaxatio

  • 5 relaxātiō

        relaxātiō ōnis, f    [relaxo], an easing, relaxation: animi: quae est ista relaxatio (sc. doloris), mitigation.

    Latin-English dictionary > relaxātiō

  • 6 relaxatio

    relaxātio, ōnis f. [ relaxo ]
    ослабление, уменьшение ( doloris C); разрядка, отдых (non contentio animi, sed r. C)

    Латинско-русский словарь > relaxatio

  • 7 relaxatio

    сложение (1. 2 C. 1, 19).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > relaxatio

  • 8 Relaxation

    Relaxatión f o.Pl. Med релаксация, отпускане (на мускулите).

    Deutsch-Bulgarisch Wörterbuch > Relaxation

  • 9 Relaxation

    Relaxatión f =, -en физ., тех.
    релакса́ция

    Большой немецко-русский словарь > Relaxation

  • 10 Relaxationsschwingungen

    Relaxatiónsschwingungen pl физ., эл.
    релаксацио́нные колеба́ния

    Большой немецко-русский словарь > Relaxationsschwingungen

  • 11 astrictio

    astrictio (adstrictio), ōnis, f. (astringo), die Zusammenziehung, zusammenziehende Kraft, -Wirkung, Plin. 27, 83. Cael. Aur. chron. 1, 4, 36: Ggstz. relaxatio, Chalcid. Tim. 46 D.

    lateinisch-deutsches > astrictio

  • 12 constrictio

    cōnstrictio, ōnis, f. (constringo), das Zusammenschnüren, Zusammenziehen, I) eig.: a) übh.: Scribon. 84. Pallad. 4, 1, 3. – b) das verengernde, Zusammenziehen, das Konstringieren, c. et condensatio, Cael. Aur. acut. 3, 18, 187. – II) übtr.: a) die Bezähmung, fervoris, Mythogr. Lat. 2, 30 extr. – b) die Verschärfung (Ggstz. relaxatio), ieiunii, Augustin. ep. 36, 25. – c) die Zusammenfassung in Rede u. Schrift, sermonis, Augustin. in Cresc. Donat. 1. § 20 extr.

    lateinisch-deutsches > constrictio

  • 13 contentio

    contentio, ōnis, f. (contendo), I) das Bespannen, die Bespannung (der Katapulten u. Ballisten) mit Strängen, Plur. bei Vitr. 10, 11 (17), 9 u. 10, 12 (18), 1. – II) übtr., die Anspannung = die Anstrengung, u. zwar passiv = das Angespannt-, Angestrengtsein, A) im allg.: 1) die physische, sowohl des Körpers als des Geistes, a) übh., absol., ut enim membra nullā contentione moveantur, sic etc., Cic.: aliquamdiu summā contentione dimicare, Hirt. b. G.: superioris temporis contentionem omnem remittere, Caes. – m. subj,. Genet., c. totius corporis, Cic.: laterum, Cic.: vocis, Cic.: vocis et lateris contentiones, Plin. – c. animi (Ggstz. relaxatio animi), Cic.: labor corporis atque c. animi, Cic.: vehementissima c. animi, ingenii, virium, Cic. – m. obj. Genet., ab hac contentione disputationis animos nostros relaxemus, Cic.: senior iam et infirmior, quam ut contentionem dicendi sustineret, Liv. – tanta adhibebatur a nobis contentio, es wurde von meiner Seite alles aufgeboten, Cic. – b) insbes.: α) die allmähliche Hebung der Stimme bis zum stärksten Ton (Ggstz. remissio, die Senkung; griech. ἄρσις, Ggstz. θέσις, vgl. Ellendt u. Sorof Cic. de or. 1, 261), vocis c., Cic.: contentiones vocis et remissiones, Cic. – β) die Steigerung, Heftigkeit, das Feuer des Redetons, der heftige, eifrige Ton (Ggstz. remissio od. summissio), vocis, Cic.: so animi magna, vocis parva contentio, Cic. – als Art der Rede, der Ton des Eifers, die heftige, eifrige, leidenschaftliche, emphatische, pathetische Rede (griech. τρόπος παθητικός, Ggstz. sermo, der ruhige Gesprächston; vgl. bes. Cornif. rhet. 3, 23), quoniam magna vis orationis est eaque duplex, altera contentionis, altera sermonis, Cic. de off. 1, 132; vgl. 2, 48. – γ) das Streben nach einem Punkte, c. gravitatis et ponderum, das Streben der Schwerkraft nach dem Mittelpunkte, Cic. de nat. deor. 2, 116.

    2) die geistige Anspannung, Anstrengung, das Streben, die Bemühung, der Eifer um od. bei etwas, a) übh.: maximā ex omnibus contentione petere alqm honorem, Liv.: summā contentione impetrare alqd, Plin. ep. – antea trina loca cum contentione summa patricios explere solitos, Liv. – mit obj. Genet. (= um), c. rei publicae, Cic.: c. vel uxoriae condicionis vel commodi alicuius, Cic. – b) insbes., das leidenschaftliche Streben, der leidenschaftliche Eifer, die Leidenschaftlichkeit, heftige Erbitterung, der Geist des Widersachers, animi pravā contentione provectus, Curt.: brevis altercatio inde ex iracundia muliebri in contentionem animorum exarsit, Liv.: positā contentione, quā paulo ante egisti, Liv.: contentione animorum depositā concordes revertebantur, Val. Max.

    B) insbes.: 1) das Sich-Messen, die Reibung mit einem Gegner, der Streit, Wettstreit, Kampf in Wort und Tat (als Bestreben, sein Recht, seine Meinung geltend zu machen), a) v. eig. Kampf, equi propter crebras contentiones proeliorum (Kampfgetümmel) exsultantes, Cic.: Antiochus Magnus magnā belli contentione superatus, Cic.: contentiones habere cum alqo, Caes.: omni depositā spe contentionis, Hoffnung auf einen Kampf (= H., in einer Schlacht zu siegen), Caes. – b) v. Wettstreit, Rangstreit, audax haec, non tamen improba, quia secreta contentio, Plin. ep.: c. fraterna (um den Thron), Iustin.: de diutina contentione Rangstreit um die Hegemonie) desistere, Nep.: de regno cum alqo contentionem habere, Nep.: inter duces illa c., Quint. – m. obj. Genet. (um), c. dicendi (im R.), Cic. u. Plin. ep.: c. honoris od. honorum, Cic.: ingens palmae c., Quint.: decertare cum alqo contentione dicendi, Cic.: in contentionem honoris incĭdere, Cic.: inter quem et Caesarem dignitatis fuerit c., Quint. – c) übh. vom Streit in Wort und Tat, sowohl im öffentlichen als Privatleben, Streitigkeit, Kampf, Reibung, Handel, c. magna, Cic. u. Plin. ep.: c. forensis, Debatte vor Gericht, Cic. u. Quint.: meae illae vehementes contentiones, geharnischte Reden, Kampfreden vor Gericht (die philippischen gegen Antonius), Cic.: inimicitiae, contentiones, aemulationes, Augustin. de civ. dei 14, 3, 3.: semper in litibus contentionibusque versari, Firm. math. 8, 21. p. 228, 9. – estne haec vera contentio? ein ehrlicher Kampf, Cic.: hāc sedatā contentione alia subinde C. Decii morte exorta est, Liv.: tamquam mihi cum M. Crasso contentio esset, quocum multae et magnae fuerunt, Cic.: iniectā contentione, Liv.: iteratā contentione, Liv.: contentionem pro salute alcis non defugere, Cic.: contentionem od. contentiones excitare (v. einem Umstand, Liv. u. Plin. ep.: contentionem de plebeiis consulibus totam deponere, Liv.: est inter eos non de terminis, sed de tota possessione contentio, Cic. – contentio (Streitsucht) adversus procuratores, Tac. Agr. 9, 5. – m. subj. Genet., verborum contentiones armis finiuntur, Ps. Quint. decl. 379. – mit obj. Genet., c. rei privatae (in einer Privatsache), Liv.: c. libertatis dignitatisque (um Fr. usw.), Liv. – mit in u. Abl., nulla in re pecuniaria c., Cic. Flacc. 7. – m. folg. indir. Fragesatz, inter quos magna fuit contentio, utrum moenibus se defenderent, an obviam irent hostibus, Nep.: contentio, consulesne an tribuni militum crearentur, Liv.: orta est inter advocatos levis contentio, togatumne an palliatum dicere causam oporteret, Suet.: tanta contentio erat, qui potissimum ex magno numero conscenderent, ut etc., Caes.

    2) das Sich-Messen-Lassen = a) die vergleichende Zusammenhaltung, Vergleichung, per contentionem, Cic. – hominum ipsorum od. fortunarum contentionem facere, Cic.: magis ex aliorum (mit a.) contentione quam ipsum per sese cognosci atque intellegi posse, Cic. – mit cum u. Abl., facti aut intentionis adversariorum cum ipso scripto contentio, Cic.: eorum cum factis suis c., Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, si contentio quaedam et comparatio fiat, quibus plurimum tribuendum sit officii etc., Cic.: potest incĭdere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum (sit) honestius, Cic. – b) als rhetor. t. t., die Gegeneinanderstellung entgegengesetzter Gedanken, die Antithese (griech. ἀντίθεσις), Cornif. rhet. 4, 21. Quint. 9, 1, 31. – c) als gramm. t. t., die Steigerung, Komparation, Varro LL. 8, 75. – d) das geschlechtliche Zusammenpaaren, gregum, Censorin. 5, 3.

    lateinisch-deutsches > contentio

  • 14 abspannen

    abspannen, I) was angespannt ist, losmachen: disiungere (z. B. iumenta: u. bovem ab opere). – solvere od. demere alci iugum (das Joch lösen od. abnehmen, equo, bovi). – II) bewirken, daß die Spannkraft einer Sache nachläßt: retendere (zurückspannen). – remittere (loslassen). – ein abgespannter Bogen, auch arcus laxus (schlaffer). – Uneig.: a) nach langer Anstrengung Erholung verschaffen; z. B. den Geist a., animum remittere, relaxare. – b) ermatten, schwächen: ad languorem dare alqm (jmd. körperlich matt machen). – frangere alcis vires od. nervos (jmds. Kräfte, Spannkraft schwächen, z. B. den Körper, den Geist, vires corporis, animi: Geist u. Körper, mentis et corporis nervos). – debilitare (körperlich und geistig lähmen, z. B. alqm, alcis membra, alcis animum). – ich werde abgespanntvon etw. alqd languorem affert mihi: ich bin geistig abgespannt, animi lassitudinem sentio. abgespannt, körperlich, languidus. lassus (abgemattet); affectus (angegriffen, leidend, z. B. sehr, graviter). – geistig, animo od. animi lassus. Abspannung, die, uneig., a) die Erholung, z. B. Absp. des Geistes, remissio od. relaxatio animi. – b) das Mattsein, lassitudo (körperl.). – languor (körperl. u. geistige); verb. hebetatio ac languor (z. B. animi).

    deutsch-lateinisches > abspannen

  • 15 aufheitern

    aufheitern, hilarare (nur uneig.). – oblectare (uneig., ergötzen). – jmd. allmählich au., alqm sensim laetiorem reddere: jmd. aufzuheitern suchen, alqm in iocos evocare (zu Scherzen ermuntern). – das Gesicht au., frontem explicare: das Gemüt, animum relaxare; resolvere animi tristitiam.sich an., a) eig., es (der Himmel, das Wetter) heitert sich auf, caelum serenum od. caeli serenitas redditur; nubila disiciuntur; nubes discutiuntur: disserenascit: dispulsa sole nebula aperit diem (wenn der Nebel sich verzieht). – b) uneig., v. Menschen: diffundi; hilarem se facere. aufgeheitert, hilaris od. hilarus; hilaritatis plenus. Aufheiterung, des Gemüts, animi relaxatio. – oblectatio animi (Ergötzung des Gemüts). – zur Au., relaxandi animi causā; u. bl. animi causā.

    deutsch-lateinisches > aufheitern

  • 16 Erholung

    Erholung, respiratio (das Atemholen; dann das Ausruhen). – refectio. recreatio (Erquickung, letzteres z.B. eines Genesenden). – quies. requies (Ruhe, Ausruhen); verb. quies refectioque. – Erholungen, quietes; remissiones (z.B. iucundissimae: und honestae [anständige]: u. remissiones lususque puerorum). – E. des Geistes (nach Anstrengung, Sorgen etc.), animi remissio, relaxatio, requies: E. des Geistes u. Körpers, requies animi et corporis: E. von Strapazen, laborum remissio: zur E., animi laxandi od. relaxandi causā; laxandi levandique animi gratiā; auch bl. animi causā. – in od. durch etwas E. finden, relaxari alqā re: eine kleine E. gönnen, parvum intervallum ad respirandum dare: sich einige E. gönnen, aliquantulum sibi parcere (Komik.).

    deutsch-lateinisches > Erholung

  • 17 Zerstreuung

    Zerstreuung, I) das Auseinandergehen als Akt: dissipatio. – II) Abgezogenheit des Geistes etc., a) störende Zerstreutheit: animus vagus. – Zerstreuungen (zerstreuende Gegenstände), ea, quae avocant animum od. bl. quae avocant. – b) erheiternde: aberratio a dolore, a molestiis (das Abkommen vom Schmerz, von etwas Lästigem). – animi relaxatio od. remissio (Erholung des Gemüts) – oblectatio (Ergötzung). – oblectamentum (alles was zur Ergötzung, zum angenehmen Zeitvertreib dient) – voluptas (Vergnügen). – Z. suchen, sich eine Z. machen, s. »sich zerstreuen« unter »zerstreuen no. II, b«.

    deutsch-lateinisches > Zerstreuung

  • 18 astrictio

    astrictio (adstrictio), ōnis, f. (astringo), die Zusammenziehung, zusammenziehende Kraft, -Wirkung, Plin. 27, 83. Cael. Aur. chron. 1, 4, 36: Ggstz. relaxatio, Chalcid. Tim. 46 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astrictio

  • 19 constrictio

    cōnstrictio, ōnis, f. (constringo), das Zusammenschnüren, Zusammenziehen, I) eig.: a) übh.: Scribon. 84. Pallad. 4, 1, 3. – b) das verengernde, Zusammenziehen, das Konstringieren, c. et condensatio, Cael. Aur. acut. 3, 18, 187. – II) übtr.: a) die Bezähmung, fervoris, Mythogr. Lat. 2, 30 extr. – b) die Verschärfung (Ggstz. relaxatio), ieiunii, Augustin. ep. 36, 25. – c) die Zusammenfassung in Rede u. Schrift, sermonis, Augustin. in Cresc. Donat. 1. § 20 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > constrictio

  • 20 contentio

    contentio, ōnis, f. (contendo), I) das Bespannen, die Bespannung (der Katapulten u. Ballisten) mit Strängen, Plur. bei Vitr. 10, 11 (17), 9 u. 10, 12 (18), 1. – II) übtr., die Anspannung = die Anstrengung, u. zwar passiv = das Angespannt-, Angestrengtsein, A) im allg.: 1) die physische, sowohl des Körpers als des Geistes, a) übh., absol., ut enim membra nullā contentione moveantur, sic etc., Cic.: aliquamdiu summā contentione dimicare, Hirt. b. G.: superioris temporis contentionem omnem remittere, Caes. – m. subj,. Genet., c. totius corporis, Cic.: laterum, Cic.: vocis, Cic.: vocis et lateris contentiones, Plin. – c. animi (Ggstz. relaxatio animi), Cic.: labor corporis atque c. animi, Cic.: vehementissima c. animi, ingenii, virium, Cic. – m. obj. Genet., ab hac contentione disputationis animos nostros relaxemus, Cic.: senior iam et infirmior, quam ut contentionem dicendi sustineret, Liv. – tanta adhibebatur a nobis contentio, es wurde von meiner Seite alles aufgeboten, Cic. – b) insbes.: α) die allmähliche Hebung der Stimme bis zum stärksten Ton (Ggstz. remissio, die Senkung; griech. ἄρσις, Ggstz. θέσις, vgl. Ellendt u. Sorof Cic. de or. 1, 261), vocis c., Cic.: contentiones vocis et remissiones, Cic. – β) die Steigerung, Heftigkeit, das Feuer des Redetons, der heftige, eifrige Ton (Ggstz. remissio od. summissio),
    ————
    vocis, Cic.: so animi magna, vocis parva contentio, Cic. – als Art der Rede, der Ton des Eifers, die heftige, eifrige, leidenschaftliche, emphatische, pathetische Rede (griech. τρόπος παθητικός, Ggstz. sermo, der ruhige Gesprächston; vgl. bes. Cornif. rhet. 3, 23), quoniam magna vis orationis est eaque duplex, altera contentionis, altera sermonis, Cic. de off. 1, 132; vgl. 2, 48. – γ) das Streben nach einem Punkte, c. gravitatis et ponderum, das Streben der Schwerkraft nach dem Mittelpunkte, Cic. de nat. deor. 2, 116.
    2) die geistige Anspannung, Anstrengung, das Streben, die Bemühung, der Eifer um od. bei etwas, a) übh.: maximā ex omnibus contentione petere alqm honorem, Liv.: summā contentione impetrare alqd, Plin. ep. – antea trina loca cum contentione summa patricios explere solitos, Liv. – mit obj. Genet. (= um), c. rei publicae, Cic.: c. vel uxoriae condicionis vel commodi alicuius, Cic. – b) insbes., das leidenschaftliche Streben, der leidenschaftliche Eifer, die Leidenschaftlichkeit, heftige Erbitterung, der Geist des Widersachers, animi pravā contentione provectus, Curt.: brevis altercatio inde ex iracundia muliebri in contentionem animorum exarsit, Liv.: positā contentione, quā paulo ante egisti, Liv.: contentione animorum depositā concordes revertebantur, Val. Max.
    B) insbes.: 1) das Sich-Messen, die Reibung mit
    ————
    einem Gegner, der Streit, Wettstreit, Kampf in Wort und Tat (als Bestreben, sein Recht, seine Meinung geltend zu machen), a) v. eig. Kampf, equi propter crebras contentiones proeliorum (Kampfgetümmel) exsultantes, Cic.: Antiochus Magnus magnā belli contentione superatus, Cic.: contentiones habere cum alqo, Caes.: omni depositā spe contentionis, Hoffnung auf einen Kampf (= H., in einer Schlacht zu siegen), Caes. – b) v. Wettstreit, Rangstreit, audax haec, non tamen improba, quia secreta contentio, Plin. ep.: c. fraterna (um den Thron), Iustin.: de diutina contentione Rangstreit um die Hegemonie) desistere, Nep.: de regno cum alqo contentionem habere, Nep.: inter duces illa c., Quint. – m. obj. Genet. (um), c. dicendi (im R.), Cic. u. Plin. ep.: c. honoris od. honorum, Cic.: ingens palmae c., Quint.: decertare cum alqo contentione dicendi, Cic.: in contentionem honoris incĭdere, Cic.: inter quem et Caesarem dignitatis fuerit c., Quint. – c) übh. vom Streit in Wort und Tat, sowohl im öffentlichen als Privatleben, Streitigkeit, Kampf, Reibung, Handel, c. magna, Cic. u. Plin. ep.: c. forensis, Debatte vor Gericht, Cic. u. Quint.: meae illae vehementes contentiones, geharnischte Reden, Kampfreden vor Gericht (die philippischen gegen Antonius), Cic.: inimicitiae, contentiones, aemulationes, Augustin. de civ. dei 14, 3, 3.: semper in litibus contentionibusque versari, Firm. math. 8, 21.
    ————
    p. 228, 9. – estne haec vera contentio? ein ehrlicher Kampf, Cic.: hāc sedatā contentione alia subinde C. Decii morte exorta est, Liv.: tamquam mihi cum M. Crasso contentio esset, quocum multae et magnae fuerunt, Cic.: iniectā contentione, Liv.: iteratā contentione, Liv.: contentionem pro salute alcis non defugere, Cic.: contentionem od. contentiones excitare (v. einem Umstand, Liv. u. Plin. ep.: contentionem de plebeiis consulibus totam deponere, Liv.: est inter eos non de terminis, sed de tota possessione contentio, Cic. – contentio (Streitsucht) adversus procuratores, Tac. Agr. 9, 5. – m. subj. Genet., verborum contentiones armis finiuntur, Ps. Quint. decl. 379. – mit obj. Genet., c. rei privatae (in einer Privatsache), Liv.: c. libertatis dignitatisque (um Fr. usw.), Liv. – mit in u. Abl., nulla in re pecuniaria c., Cic. Flacc. 7. – m. folg. indir. Fragesatz, inter quos magna fuit contentio, utrum moenibus se defenderent, an obviam irent hostibus, Nep.: contentio, consulesne an tribuni militum crearentur, Liv.: orta est inter advocatos levis contentio, togatumne an palliatum dicere causam oporteret, Suet.: tanta contentio erat, qui potissimum ex magno numero conscenderent, ut etc., Caes.
    2) das Sich-Messen-Lassen = a) die vergleichende Zusammenhaltung, Vergleichung, per contentionem, Cic. – hominum ipsorum od. fortunarum contentionem facere, Cic.: magis ex aliorum (mit a.) conten-
    ————
    tione quam ipsum per sese cognosci atque intellegi posse, Cic. – mit cum u. Abl., facti aut intentionis adversariorum cum ipso scripto contentio, Cic.: eorum cum factis suis c., Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, si contentio quaedam et comparatio fiat, quibus plurimum tribuendum sit officii etc., Cic.: potest incĭdere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum (sit) honestius, Cic. – b) als rhetor. t. t., die Gegeneinanderstellung entgegengesetzter Gedanken, die Antithese (griech. ἀντίθεσις), Cornif. rhet. 4, 21. Quint. 9, 1, 31. – c) als gramm. t. t., die Steigerung, Komparation, Varro LL. 8, 75. – d) das geschlechtliche Zusammenpaaren, gregum, Censorin. 5, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contentio

См. также в других словарях:

  • Relaxatio diaphragmatica — Klassifikation nach ICD 10 J98.6 Krankheiten des Zwerchfells …   Deutsch Wikipedia

  • relaxatio — /relaekseysh(iy)ow/ In old conveyancing, a release; an instrument by which a person relinquishes to another his right in anything …   Black's law dictionary

  • relaxatio — A release …   Ballentine's law dictionary

  • Релаксация (от лат. relaxatio) — РЕЛАКСАЦИЯ (от латинского relaxatio расслабление, разрядка, отдых), 1) расслабление или резкое снижение тонуса скелетной мускулатуры. Искусственную релаксацию, достигаемую применением препаратов миорелаксантов, используют при хирургических… …   Иллюстрированный энциклопедический словарь

  • dispensatio est mali prohibiti provida relaxatio, utilitate seu necessitate pensata; et est de jure domino regi concessa, propter impossibilitatem praevidendi de omnibus particularibus — /dispenseysh(iy)ow est maelay prahibatay pravayda relskseysh(iy)ow, yuwtilateytiy s(y)uw nasesateytiy penseyta, et est diy juriy domanow riyjay kansesa, proptar imposabilateytam priyvadenday diy omnabas partikyalerabas/ A dispensation is the… …   Black's law dictionary

  • dispensatio est mali prohibiti provida relaxatio, utilitate seu necessitate pensata; et est de jure domino regi concessa, propter impossibilitatem praevidendi de omnibus particularibus — /dispenseysh(iy)ow est maelay prahibatay pravayda relskseysh(iy)ow, yuwtilateytiy s(y)uw nasesateytiy penseyta, et est diy juriy domanow riyjay kansesa, proptar imposabilateytam priyvadenday diy omnabas partikyalerabas/ A dispensation is the… …   Black's law dictionary

  • релаксация — (relaxatio; лат. ослабление напряжения) в медицине 1) расслабление скелетной мускулатуры; 2) снятие психического напряжения …   Большой медицинский словарь

  • релаксация диафрагмы — (relaxatio diaphragmatica; син.: атрофия купола диафрагмы, высокое стояние диафрагмы идиопатическое, высокое стояние диафрагмы стойкое одностороннее, гипоплазия диафрагмы, недостаточность диафрагмы, элевация диафрагмы) аномалия развития: резкое… …   Большой медицинский словарь

  • стопа болтающаяся — (relaxatio pedis) периферический паралич всех мышц, принимающих участие в движении стопы, проявляющийся ее свисанием …   Большой медицинский словарь

  • Релакса́ция — (relaxatio; лат. ослабление напряжения) в медицине 1) расслабление скелетной мускулатуры; 2) снятие психического напряжения …   Медицинская энциклопедия

  • Релакса́ция диафра́гмы — (relaxatio diaphragmatica; син.: атрофия купола диафрагмы, высокое стояние диафрагмы идиопатическое, высокое стояние диафрагмы стойкое одностороннее, гипоплазия диафрагмы, недостаточность диафрагмы, элевация диафрагмы) аномалия развития: резкое… …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»