-
1 regulær
regulær [ʀeɡu'lɛːˀʀ] regulär, regelrecht -
2 regulær
adj.regulär -
3 regulær
adj.regulär -
4 capitale
-
5 ficticius
fictīcius, a, um (fictus v. fingo), I) auf künstlichem Wege gefertigt, künstlich, Plin. 14, 98 u. 100; 15, 24; 37, 199. – II) erdichtet, fingiert, actiones, Ulp. regul. 28, 12.
-
6 imperative
imperātīvē, Adv. (imperativus), befehlend, Ulp. regul. tit. 24. § 1. Donat. Ter. Andr. 3, 2, 10. Cassian. collat. 21, 14.
-
7 lustralis
lūstrālis, e (2. lustrum), I) zur Reinigung von der Sündenschuld-, zur Versöhnung der Götter gehörig, sacrificium, Sühn-, Reinigungsopfer, Liv.: aqua, Weihwasser, Ov.: exta, Verg.: lustrales bellis animae, die sich im Kriege für das Wohl des Heeres aufgeopfert haben, Lucan. – II) alle fünf Jahre geschehend, certamen, Tac. ann. 16, 4: census, Ulp. regul. 1. § 8: collatio, jedes fünfte Jahr erhobene Abgabe, Cod. Theod. 13. tit. 1. – subst., lustrālis, is, m., der Erheber der alle 5 Jahre zu erhebenden Abgabe, Corp. inscr. Lat. 6, 8884.
-
8 morturio
-
9 multiceps
-
10 obmurmuratio
ob-murmurātio, ōnis, f. (obmurmuro), das Murmeln, Murren, Amm. 26, 2, 3. Isid. regul. monach. 5, 7.
-
11 pedulis
-
12 praetorianus [2]
2. praetōriānus, a, um (v. praetor), zum Prätor gehörig, prätorisch, pretia, das durch die prätorische Rechtspflege erworbene Geld, Augustin. conf. 6, 10. – / Ulp. regul. 11. § 24 jetzt praetorius tutor.
-
13 praetorius
praetōrius, a, um (praetor), I) adi.: A) zum Prätor-, zu den Prätoren gehörig, prätorisch, a) zum eig. Prätor in Rom gehörig: comitia, Wahl der Pr., Liv.: turba, Cic.: ius, das pr. (vom Prätor ausgehende) Recht, Cic.: so auch actio, ICt.: tutor, vom Stadtprätor eingesetzter, Gaius inst. 1, 184. Ulp. regul. 11. § 24: exceptio, Cic.: potestas, Amt eines Prätors, Cic. – b) zum Prätor od. Proprätor (Statthalter) in der Provinz gehörig, prätorisch, proprätorisch, domus (Amtswohnung in der Provinz), Cic.: exercitus, Flor.: cohors (Gefolge), Cic.: vectigal, s. vectīgal. – B) zum Feldherrn gehörig, Cic.: navis, das Admiralschiff, Liv.: classica, das Zeichen des Feldherrn zum Angriffe, Prop.: imperium (bei der Flotte), Oberbefeh, Cic.: porta, das Tor des Lagers, wo das Feldherrnzelt stand, Caes.-cohors pr., α) die Leibwache des Feldherrn, Caes.; ironisch, scortorum pr. cohors, von der Rotte Katilinas, Cic. – β) die Leibwache des Kaisers (gew. cohors praetoriana), die Prätorianer, Tac.; u. castra pr., Kaserne der Prätorianer, Plin. u.a. – II) subst.: A) praetōriae, ārum, f. (sc. cohortes), die Prätorianer, Aur. Vict. de Caes. 2, 4. – B) praetōrium, iī, n., 1) die Amtswohnung des Statthalters in der Provinz, Cic. Verr. 4, 65 u. 5, 92: in späterer Zeit Amtswohnung eines jeden Präsidenten, s. Schol. Bob. ad Cic. Planc. 41, 2. p. 272, 21 ed. Bait. – Dah. übtr.: a) ein fürstliches Gebäude, ein Palast, praetoria regis, Iuven. 10, 161. – b) jedes prächtige Gebäude, der Palast, das Herrenhaus (Landhaus), Edict. Claud. lin. 2 im Hermes 4, 102 (dazu Mommsen S. 105 f. Anm. 6). Stat. silv. 1, 3, 25. Iuven. 1, 75. Suet. Tib. 39 u.a. Porphyr. Hor. carm. 2, 18, 20. Corp. inscr. Lat. 3, 2809 u. 6123. – 2) der Hauptplatz im röm. Lager, mit dem Zelte des Feldherrn (s. Paul. ex Fest. 223, 8), mit der ara, dem augurale u. dem tribunal, wo die Soldaten zum Anhören einer Rede, zum Ausrücken usw., die Offiziere zum Kriegsrat sich versammelten usw., das Hauptquartier im Lager, fit celeriter concursus in praetorium, Caes.: alterum illi iubet praetorium tendi, ein zweites Hauptquartier aufschlagen, Caes.: in praetorio tetenderunt Albius et Atrius, Liv.: praetorium mittere, dimittere, das Hauptquartier (= den Kriegsrat im Hauptquartier) entlassen, auseinander gehen lassen, Liv. (s. Fabri Liv. 21, 54, 3): poet., im als Lager betrachteten Bienenstock, ipsa ad praetoria densae (apes) miscentur, Verg. georg. 4, 75. Vgl. übh. Lange Hygin. de munit. castr. 9. p. 134 sqq. Marquardt Römische Staatsverw.2 Bb. 2. S. 411 u. 412. Kraner Das Kriegswesen bei Cäsar (an Caes. bell. Gall.) § 29, 4 u. 5. – 3) die kaiserliche Leibwache (deren zwei Befehlshaber praefecti praetorio hießen), Tac. u. Suet. – C) praetōrius, iī, m. (sc. vir), a) ein gewesener Prätor, Cic. ad Att. 16, 7, 1. – b) ein Mann im Range eines Prätors, Plin. ep. 1, 14, 5.
-
14 quadriceps
quadriceps, cipitis (quattuor u. caput), vierköpfig, Augustin. regul. 502, 40 u. 43 Keil.
-
15 reclinis
reclīnis, e (reclino), zurückgelehnt, rückwärts gebeugt, rückwärts an- oder hingelehnt, a) v. Pers.: inque sinu iuvenis positā cervice reclinis, Ov.: quia ipse reclinis et resupinus et curvatus in manus pendēret potius quam iacēret, Vopisc. – m. super u. Akk., super pedes cubantis reclinis, Tac. ann. 14, 5. – m. in u. Abl., in gramine floreo reclinis, Mart. 9, 90, 1: od. m. bl. Abl., reclinis cubili, Stat. silv. 1, 2, 161. – m. Dat., hastae, toro, Sen. poët.: arcu, Stat. – b) v. Lebl.: tabula, Pallad. 7, 2, 3: sellula, der Lehnsessel, Hieron. regul. S. Pachom. no. 87.
-
16 stigmosus
stigmōsus, a, um (stigma), voller Brandmale, gebrandmarkt, Petron. 109, 8: Vitellianā cicatrice stigmosus, M. Regul. in Plin. ep. 1, 5, 2.
-
17 triceps
triceps, cipitis (tres u. caput; vgl. Cic. or. 159 u. Augustin. regul. 502, 40 K.), I) dreiköpfig, Cerberus, Cic. Tusc. 1, 10 u. Augustin. de civ. dei 18, 13: Hecate, Ov. met. 7, 194: Geryones, Pronto ad M. Caes. 4, 3. p. 65, 14 N. – II) übtr., dreifältig, dreierlei, historia, Varro LL. 5, 148.
-
18 turpiloquus
turpiloquus, a, um (turpis u. loquor), häßliche Worte führend, Isid. Regul. Monach. 17, 2.
-
19 capitale
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > capitale
-
20 ficticius
fictīcius, a, um (fictus v. fingo), I) auf künstlichem Wege gefertigt, künstlich, Plin. 14, 98 u. 100; 15, 24; 37, 199. – II) erdichtet, fingiert, actiones, Ulp. regul. 28, 12.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ficticius
См. также в других словарях:
régul — [ʀegyl] adj. ÉTYM. 1927; abrév. de régulier. ❖ ♦ Pop. Juste, légitime. ⇒ Réglo. || C est régul : c est régulier. || « Le PC est “régul”, estime le député socialiste » (le Point, janv. 1982, p. 36). 0 Imagine que cet empapaouté fasse le têtu … Encyclopédie Universelle
regul- — *regul germ., Substantiv: nhd. Regel, Riegel, Richtholz?; ne. rule (Neutrum), bolt (Neutrum); Rekontruktionsbasis: an., ae., afries., ahd.; Interferenz: Lehnwort mlat … Germanisches Wörterbuch
Regul — In der Informatik ist ein Regulärer Ausdruck (engl. regular expression, Abk. RegExp oder Regex) eine Zeichenkette, die der Beschreibung von Mengen beziehungsweise Untermengen von Zeichenketten mit Hilfe bestimmter syntaktischer Regeln dient.… … Deutsch Wikipedia
Regulæ Juris — Regulæ Juris, also spelled as Regulae and Iuris (Latin for Rules of Law ) is a generic term for general rules or principles serving chiefly for the interpretation of laws. Canonical useIn a specific sense, however, regulæ juris are certain… … Wikipedia
Regulæ Juris — • Certain fundamental laws in the form of axioms found in the Corpus Juris Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
règul — rè|gul Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
regul — see regol … Old to modern English dictionary
Regulær — Regelmæssig, ordentlig, rigtig, figur med lige store sider og vinkler … Danske encyklopædi
REGUL — regularis, Regulo … Abbreviations in Latin Inscriptions
regulær — re|gu|lær adj., t, e (regelmæssig, ordentlig, rigtig) … Dansk ordbog
Faded Sun Trilogy — The Faded Sun Trilogy The Faded Sun Trilogy omnibus edition cover The Faded Sun: Kesrith The Faded Sun: Shon jir The Faded Sun: Kutath Author … Wikipedia