-
1 refugio
refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge). - ex castris refugere: s'enfuir du camp. - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe. - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse. - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle. - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux. - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage. - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir. - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire. - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses. - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch) - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge. - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de. - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.* * *refŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - [st2]1 [-] fuir en rebroussant chemin, reculer, lâcher pied, chercher un refuge, se réfugier, s'enfuir. [st2]2 [-] s'écarter de, se tenir à l'écart, s'éloigner de. [st2]3 [-] s'abstenir de, répugner à. [st2]4 - tr. - fuir, éviter; récuser (un juge). - ex castris refugere: s'enfuir du camp. - refugere ad Philippum, Liv. 23, 39: se réfugier auprès de Philippe. - Syracusas refugere: s'enfuir à Syracuse. - refugere in arcem majorem, Liv. 38, 29: se réfugier dans la plus grande citadelle. - vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. N. D. 2, 47, 120: la vigne, dit-on, fuit les choux. - refugit ab litore templum, Virg. En. 3, 536: le temple est à l'écart du rivage. - ex oculis refugere, Ov. F. 3, 590: s'éloigner du regard, disparaître, s'évanouir. - alia, quae memoriam meam refugiunt, Col. 12, 52, 8: d'autres choses qui s'échappent de ma mémoire. - refugit animus eaque dicere reformidat, Cic. Phil. 14.3.9: mon esprit éprouve de la répugnance et craint de dire ces choses. - aliquem (aliquid) refugere: éviter qqn (qqch), fuir qqn (qqch) - judicem refugere, Cic. Rosc. Com. 15.45: récuser un juge. - refugere + inf.: craindre de, répugner à, refuser de. - amnis... parvus eras nec te transire refugi, Ov. Am. 3, 6, 5: fleuve..., tu étais petit et je n'ai pas craint de te traverser.* * *Refugio, refugis, pen. corr. refugi, pe. prod. refugitum, refugere. Plin. Refuir, Fuir quelque chose et s'en estranger, et reculer tout soubdain qu'on approche d'elle, Se retirer arriere tout soubdain.\Refugere a consuetudine. Cic. S'estranger de la privee familiarité qu'on ha avec aucun.\Refugiunt memoriam nostram ista. Colum. Nous n'avons point memoire de ces choses.\Refugere. Plin. iunior. Fuir et eviter.\Refugere inuidiam muneris. Seneca. Refuser un don pour eviter la calomnie des envieux.\Iudicem refugere non deberet. Cic. Il ne le debvroit pas refuser pour juge.\Refugere ab admonendo. Cic. Se destourner d'admonnester aucun, Se reculer.\Refugere a dicendo. Cic. Laisser à parler de quelque chose, de crainte qu'on ha. -
2 refugio
refugio refugio, fugi, fugitum, ere бежать -
3 refugio
refugio refugio, fugi, fugitum, ere убегать -
4 refugio
rĕ-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n. and a. (freq. and class.).I. A.Lit.:2.ex alto,
Caes. B. C. 2, 23; cf.:ex castris in montem,
id. ib. 3, 99 fin.:ex caede in castra,
Hirt. B. G. 8, 36:ex cursu ad Philippum,
Liv. 23, 39:a Parthiā,
Just. 42, 5, 3:acie refugere,
Caes. B. C. 3, 95:velocissime,
id. B. G. 5, 35.— Absol., Caes. B. G. 7, 31; id. B. C. 3, 40; 3, 101; Liv. 2, 50; 31, 36; Verg. A. 12, 449.— With acc. of distance:mille fugit refugitque vias (cervus),
Verg. A. 12, 753:admissis equis ad suos refugerunt,
Caes. B. C. 2, 34:ad urbem,
Liv. 43, 47 fin.:in portum,
Caes. B. C. 3, 24:in aquam,
Liv. 21, 28:in silvam,
Verg. A. 3, 258:in nemus,
id. ib. 6, 472:intra tecta,
id. ib. 7, 500:per devios tramites,
Suet. Aug. 16:Syracusas,
Cic. Verr. 2, 5, 38, § 101:domum,
Suet. Caes. 16. —Of things: refugiat timido sanguen, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218; and id. Fin. 5, 11, 31 (Trag. v. 46 Vahl.):b.(sol) ubi medio refugerit orbe,
shrinks from sight, Verg. G. 1, 442:vites a caulibus ut a pestiferis et nocentibus refugere dicuntur,
Cic. N. D. 2, 47, 120: refugere oculi, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26:quo pridie refugisset (mare),
Curt. 9, 9, 26.—Of places, to run back, recede in the distance:B.refugit ab litore templum,
Verg. A. 3, 536; cf. Plin. 4, 12, 24, § 76:ex oculis visa refugit humus,
flees, disappears, vanishes, Ov. F. 3, 590:nam praestat a mari longo potius intervallo quam brevi refugisse (villas),
Col. 1, 5, 6.—Trop.:2.ne recordatione mei casus a consiliis fortibus refugiatis,
Cic. Sest. 23, 51:ab institutā consuetudine,
id. Att. 1, 1, 4:ab hac orationis turpitudine,
id. Cael. 17, 41:a genere hoc toto sermonis,
id. de Or. 1, 22, 99:a dicendo,
id. ib. 2, 3, 10:dum recordationes fugio... refugio a te admonendo,
id. Att. 12, 18, 1; cf.:ab iis quae laedunt,
Quint. 4, 1, 44:animus luctu refugit,
Verg. A. 2, 12:refugit animus eaque dicere reformidat,
Cic. Phil. 14, 3, 9: possum multa tibi veterum praecépta referre, Ni refugis, if you do not decline (to hear them), Verg. G. 1, 177. —Pregn., to flee, to take refuge with a person or thing:II. A.ad legatos,
Cic. Deiot. 11, 32:in arcem majorem,
Liv. 38, 29:ad planctus,
Stat. S. 5, 1, 30:ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum faciliorem,
Petr. 118, 2.—Lit.:B.judicem,
Cic. Rosc. Com. 15, 45: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursus refugit, id. Caecin. 8, 22:quod autem refugit (animal), id contra naturam est,
id. N. D. 3, 13, 33:non modo id refugisti,
id. Verr. 2, 5, 16, § 40:C. Cassium obvium sibi,
Suet. Caes. 63:trepidus repente refugit Attollentem iras (anguem),
Verg. A. 2, 380:(Cupido) refugit te,
Hor. C. 4, 13, 10.— Poet., with inf.:nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton,
Hor. C. 1, 1, 34; Ov. Am. 3, 6, 5.—Trop. (freq. after the Aug. per.):refugit Foeda ministeria,
Verg. A. 7, 618:vicina jurgia,
Hor. Ep. 2, 2, 171:mandatum opus,
Ov. H. 14, 50:haec vitia,
Quint. 4, 2, 43:delicatam modulandi voluptatem,
id. 9, 4, 31:distinctionem quaestionum,
id. 4, 5, 6:id quod malum casurum putat refugit mens,
Varr. L. L. 6, § 48 Miill.:et alia, quae nunc memoriam meam refugiunt,
escape my memory, Col. 12, 52, 8:mortem natura refugit,
Aug. Serm. 172, 1. -
5 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere1) бежать (назад), убегать ( ex castris in montem Cs)r. anguem V — отскочить от змеи2) отступать, удаляться (ad suos C; domum Su); находиться вдали ( templum refugit a litore V); скрываться, исчезать ( ex oculis O)r. memoriam Col — ускользнуть из памяти3) искать прибежища, прибегать (r. ad carminis tranquillitatem Pt)4) избегать, уклоняться (r. pericula C)a salibus suffusis felle r. O — воздерживаться от жёлчных насмешекr. tendere barbiton H — отказываться настроить барбитон -
6 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen), etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2.
-
7 refugio
re-fugio, fūgī, fugitum, ere, I) intr. zurückfliehen, entfliehen, entweichen, sich flüchten, seine Zuflucht nehmen, 1) eig.: Syracusas, Cic.: domum, Suet.: in portum, Caes.: ex castris in montem, Caes.: ex caede in castra, Hirt. b. G.: in domum atque in tecta, Liv.: ad urbem, Liv.: ad suos, Caes.: intra tecta, Verg.: per devios tramites, Suet.: ex alto, Caes.: mille fugit refugitque vias, Verg.: absol., velocissime, Caes.: oppido capto, Caes.: saepius simulato quam vero pavore, Liv. – 2) übtr.: a) zurückfliehen, zurückweichen, vites a caulibus refugere dicuntur, Cic. – b) gleichs. zurückfliehen, von Örtl., die in der Entfernung zurücktreten, refugit a litore templum, Verg.: mox zothecula refugit quasi in cubiculum idem atque aliud, Plin. ep.: visa refugit humus, entflieht, entweicht, Ov.: refugientia litora, Mela. – c) seine Zuflucht nehmen, ad legatos, Cic.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum, Petron.: ad naturale bonum, Auct. b. Alex. – II) tr. jmd. od. etw. fliehen, vor jmd. od. etw. fliehen, 1) eig.: instantes, Auct. b. Afr.: C. Cassium obvium sibi neque refugit et comminus tendens etc., Suet.: impetum armati Antiochi ceterorumque tela atque incursum, Cic.: attollentem iras (anguem), Verg. – 2) übtr.: a) entgehen, memoriam (dem Gedächtnisse), Colum. 12, 52, 8. – b) vor etw. fliehen, sich fürchten (sich scheuen),————etw. fliehend meiden, ministeria, Verg.: periculum, Asin. Poll. in Cic. ep.: viriles contactus, Ov.: omnem Venerem, Ov.: iudicem, Cic.: a fortibus consiliis, Cic.: a dicendo, nicht über sich gewinnen zu sagen, Cic.: m. folg. Infin., refugit animus eaque dicere reformidat, quae etc., Cic. Phil. 14, 9 (ähnlich Verg. Aen. 2, 12): tendere barbiton, Hor. carm. 1, 1, 34; u. so Ov. am. 3, 6, 5. Sil. 15, 319. Lact. 6, 9, 2. -
8 refugio
refugere, refugi, - Vflee back; run away, escape -
9 refugio
, refugi, refugitum, ere 3бежать, убежать -
10 refugium
ī n. [ refugio ]1) поиски убежища (r. ad naves Frontin)portas refugiis alicujus aperire Just — дать убежище кому-л.2) убежище (silvae dederunt r. L) -
11 refugus
a, um [ refugio ]бегущий назад ( in castra T); отступающий, отхлынувший ( unda O); спадающий ( Nilus PJ); закинутый назад ( capilli Lcn) -
12 refuga
-
13 refugisco
refugīsco, ere (refugio), fliehen, meiden, praecepta, Commodian. instr. 1, 23, 9.
-
14 refugium
refugium, iī, n. (refugio), die Zuflucht, I) abstr.: naves, ad quas r. erat, Frontin.: portas refugiis profugorum aperire, Iustin. – II) (meton.) konkret, die Zuflucht = der Zufluchtsort, a) übh.: refugium populorum erat senatus, Cic.: silvae dedere refugium, Liv.: montium refugia, Iustin. – b) geheimer unterirdischer Gang im Hause, refugia aperire (anlegen), Ulp. dig. 7, 1, 13. § 7.
-
15 refugus
refugus, a, um (refugio), I) zurückfliehend, zurückjagend, equites irritato proelio sponte refugi, Tac. hist. 2, 24: quidam in castra refugi, Tac. hist. 3, 61. – subst., refugi (Ggstz. instantes), Tac. ann. 13, 40. – II) poet. übtr. = zurückweichend, unda, Ov.: Nilus. Plin. pan.: capilli a fronte refugi, sich nach hinten legend, Lucan. – m. Genet., refugus ieiunii, Ambros. in psalm. 118. serm. 20. § 4.
-
16 tergiversor
tergiversor, ātus sum, ārī (tergum u. verto), den Rücken zukehren; dah. ungern darangehen, sich weigern, Ausflüchte suchen, Anstand nehmen, zögern, quid taces? quid dissimulas? quid tergiversaris? Cic.: quid tergiversamur? Cic.: consules ipsos tergiversari, Liv.: non tergiversor nec refugio, Sen.: narravit illum valde morari, non tergiversantem, sed exspectantem, si qui forte casus, Cic.: cum prope manu consertum restitantem ac tergiversantem in Africam attraxerim, Liv.: ad quosque venerat cunctantes arma capere, increpabat, quid cessarent tergiversarenturque, Liv.: in his tribus generibus non incallide tergiversantur, wissen sie sich schlau genug zu drehen u. zu wenden, Cic.: non est locus ad tergiversandum, Cic.
-
17 refuga
-
18 refugisco
refugīsco, ere (refugio), fliehen, meiden, praecepta, Commodian. instr. 1, 23, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refugisco
-
19 refugium
refugium, iī, n. (refugio), die Zuflucht, I) abstr.: naves, ad quas r. erat, Frontin.: portas refugiis profugorum aperire, Iustin. – II) (meton.) konkret, die Zuflucht = der Zufluchtsort, a) übh.: refugium populorum erat senatus, Cic.: silvae dedere refugium, Liv.: montium refugia, Iustin. – b) geheimer unterirdischer Gang im Hause, refugia aperire (anlegen), Ulp. dig. 7, 1, 13. § 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refugium
-
20 refugus
refugus, a, um (refugio), I) zurückfliehend, zurückjagend, equites irritato proelio sponte refugi, Tac. hist. 2, 24: quidam in castra refugi, Tac. hist. 3, 61. – subst., refugi (Ggstz. instantes), Tac. ann. 13, 40. – II) poet. übtr. = zurückweichend, unda, Ov.: Nilus. Plin. pan.: capilli a fronte refugi, sich nach hinten legend, Lucan. – m. Genet., refugus ieiunii, Ambros. in psalm. 118. serm. 20. § 4.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Refugio — may be: Places *Refugio Nacional de Fauna Silvestre Isla Bolaños a National Park of Costa Rica *Refugio State Beach a protected state beach near Santa Barbara, California. *Refugio County, Texas *Refugio Pass a region near Santa Barbara,… … Wikipedia
Refugio — Refugio … Deutsch Wikipedia
refugio — sustantivo masculino 1. (no contable) Acogida, amparo que se da a alguien: Éste es un centro que se dedica a dar refugio a los pobres. 2. Lugar donde alguien puede refugiarse: Los excursionistas buscaron un refugio donde guarecerse de la lluvia.… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Refugio — (Тиса,Чехия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Tisá 473, Тиса, 40336, Чехия … Каталог отелей
Refugio — Refugio, TX U.S. town in Texas Population (2000): 2941 Housing Units (2000): 1312 Land area (2000): 1.563796 sq. miles (4.050214 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 1.563796 sq. miles (4.050214 sq.… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Refugio, TX — U.S. town in Texas Population (2000): 2941 Housing Units (2000): 1312 Land area (2000): 1.563796 sq. miles (4.050214 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 1.563796 sq. miles (4.050214 sq. km) FIPS code … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Refugio — f Spanish: religious name referring to the Marian title, Nuestra Señora de Refugio ‘Our Lady of Refuge’. Pet form: Fucho … First names dictionary
refugio — (Del lat. refugĭum). 1. m. Asilo, acogida o amparo. 2. Lugar adecuado para refugiarse. 3. Hermandad dedicada al servicio y socorro de los pobres. 4. Edificio situado en determinados lugares de las montañas para acoger a viajeros y excursionistas … Diccionario de la lengua española
Refugio — Refugio, 1) Grafschaft im Staate Texas (Nord amerika), an den Golf von Mexico grenzend, ungefähr 70 QM., im Nordosten vom Guadalupe River, im Südwesten vom Arkansas River begrenzt von dem San Antonio u. Mission Rivers durchflossen; große… … Pierer's Universal-Lexikon
Refugio — Refugĭo, El, Hafen von Matamoros (s.d.) … Kleines Konversations-Lexikon
refúgio — s. m. 1. Lugar considerado seguro para nele algo ou alguém se refugiar. = ABRIGO, ASILO, RETIRO 2. Cova, antro, valhacouto. 3. Recolhimento religioso. 4. [Figurado] Pessoa, coisa ou ideia que protege ou ampara. = AMPARO, AUXÍLIO, PROTEÇÃO,… … Dicionário da Língua Portuguesa