reason+why

quō, adv. [prop. dat. or abl. of qui].

Where (rare but class.):

respondit, se nescire, quo loci esset,

Cic. Att. 8, 10:

quo loci illa nasceretur,

id. Div. 2, 66, 135:

mitte sectari rosa quo locorum Sera moretur,

Hor. C. 1, 38, 3.—

Trop.

For which reason, wherefore, whence:

miscella (uva) multo ante coquitur: quo prior legenda,

Varr. R. R. 1, 54:

anseres voraces sunt naturā: quo temperandum iis,

id. ib. 3, 10, 5:

quo aequior sum Pamphilo, Si, etc.,

Ter. And. 2, 5, 18; Cic. de Or. 2, 6, 25:

quo magis hoc philosopho faciendum est,

id. Fin. 3, 2, 4; id. Lael. 23, 86:

quo factum est, ut, etc.,

Nep. Milt. 7, 4; id. Them. 3, 4.—

For the reason that, because:

non edepol quo te impudicam crederem,

Plaut. Am. 3, 2, 32:

quod scribis, non quo ipse audieris, sed te ipsum putare, me,

Cic. Att. 10, 1, 3:

non quo libenter male audiam, sed quia, etc.,

id. de Or. 2, 75, 305:

non eo dico, quo mihi veniat in dubium,

id. Quint. 2, 5:

neque eo nunc dico, quo quidquam illum senserim,

Ter. Heaut. 3, 2, 43:

non pol, quo quemquam plus amem, Eo feci, sed,

id. Eun. 1, 2, 16.—

To or in which place, whither, where ( rel. and interrog):

dolia, quo vinaceos condat,

Cato, R. R. 10, 2:

quo, quo, scelesti, ruitis?

Hor. Epod. 7, 1:

locus, quo exercitui aditus non erat,

Caes. B. G. 2, 16:

non longius hostes aberant, quam quo telum adici potest,

id. ib. 2, 21; Cic. Fam. 3, 5, 3.— Of persons, to whom:

dabo parasitum inanem, quo recondas reliquias,

Plaut. Stich. 1, 3, 79:

quo illae nubent?

id. Aul. 3, 5, 13:

quo lubeat, nubant,

id. ib.: hominem beatum, quo illae pervenibunt divitiae! Pompon. ap. Non. 508, 6:

homo apud eos, quo se contulit, gratiosus,

Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38.—With gen.:

quo gentium,

where in the world, Plaut. Bacch. 4, 7, 33; id. Rud. 3, 5, 44:

quo terrarum,

Liv. 39, 54, 8; cf.:

ne hodie quidem scire videmini, quo amentiae progressi sitis,

how far, to what pitch, id. 28, 27.—

Trop., to what end, for what purpose, wherefore, why:

quid hoc homine facias? aut quo civem importunum, aut quo potius hostem tam sceleratum reserves?

Cic. Sest. 13, 29:

quo tantam pecuniam?

id. Verr. 2, 2, 55, § 137:

dixit profecto, quo vellet aurum,

id. Cael. 21, 53:

nescis, quo valeat nummus? quem praebeat usum?

what money is good for, Hor. S. 1, 1, 73:

quo mihi fortunam, si non conceditur uti?

id. Ep. 1, 5, 12; Cic. Fam 7, 23, 2; Ov. Am. 3, 4, 41.—

Transf., to the end that, in order that, so that, that:

quo deteriores anteponantur bonis,

Plaut. Poen. prol. 38; Ter. And. 3, 1, 14:

id adjuta me, quo id flat facilius,

id. Eun. 1, 2, 70:

quo mare finiat iram,

Ov. H. 18, 203:

fraus mea quid petiit, nisi quo tibi jungerer uni?

id. ib. 20, 23:

hi omnes Athenas se contulerunt, non quo sequerentur otium,

Nep. Pelop. 2, 1:

quo ne, = ut ne: sed eo vidisti multum, quod praefinisti, quo ne pluris emerem,

Cic. Fam. 7, 2, 1:

cautum erat, quo ne plus auri et argenti facti, quo ne plus signati argenti et aeris domi haberemus,

Liv. 34, 9.—

Indef., with si, etc., to any place, anywhither:

si quo tu me ire vis,

Plaut. Aul. 2, 4, 5:

si quando Romam aliove quo mitterent legatos,

Liv. 38, 30:

si quo erat longius prodeundum,

Caes. B. G. 2, 48; Cic. Att. 8, 3, 7.

cūr (old orthog. quor; cf. Vel. Long. p. 2236 P.; and in MSS. sometimes cor, v. Lachm. ad Lucr. II. p. 171 sq.), adv. [contr. from quare; cf. Vel. Long. p. 2231 P. and the letter C; acc. to Voss, Etym. s. h. v.; Analog. 4, 21, and Hand, Turs. II. p. 175, from cui rei; cf.:

quoi rei,

Plaut. Poen. 2, 33 ], = quam ob rem, for what reason, wherefore, why, to what purpose, from what motive.

Rel.:

duae causae sunt, cur tu frequentior in isto officio esse debeas quam nos,

Cic. Fam. 15, 20, 2; so,

causae, cur,

Quint. 11, 3, 16; and:

ea causa, cur,

id. 2, 3, 11:

non fuit causa, cur,

Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. id. Clu. 61, 169; so,

causa non esset, cur,

id. N. D. 3, 4, 9:

causa nulla est, cur,

id. Rosc. Am. 50, 146; id. de Or. 2, 45, 189:

nihil est causae, cur,

Quint. 11, 3, 59:

quae causa est, cur? etc.,

Cic. Lael. 13, 48:

quid est causae, cur, etc.,

id. Fl. 2, 5; id. de Or. 3, 48, 185; id. Fam. 2, 13, 2:

negare et adferre rationem cur negarent,

id. ib. 6, 8, 1:

id satis magnum esse argumentum dixisti, cur esse deos confiteremur,

id. N. D. 1, 23, 62;

so after argumenta,

id. ib. 3, 4, 10; id. Div. 1, 3, 5:

est vero cur quis Junonem laedere nolit,

Ov. M. 2, 518;

and with a negative: neque est, cur, etc.,

Plaut. Stich. 1, 1, 51:

non tamen est, cur,

Ov. H. 10, 144.- -And in dependent questions:

quid est, cur tu in isto loco sedeas?

Cic. Clu. 53, 147; id. Fin. 1, 10, 34; Liv. 21, 43, 12 et saep.:

ne cui sit vestrum mirum, cur, etc.,

Ter. Heaut. prol. 1 al.:

miror, cur me accusas,

Cic. Fam. 7, 27, 1; 5, 12, 30; id. Phil. 2, 20, 49 (v. miror, admiror, etc.):

quā in re primum illud reprehendo et accuso, cur, etc.,

Cic. Verr. 2, 3, 7, § 16:

quod me saepe accusas, cur hunc meum casum tam graviter feram,

id. Att. 3, 13, 2; 3, 12, 1; id. Sest. 37, 80; Hor. C. 1, 33, 3:

consules invasit, cur silerent,

Tac. A. 6, 4.—

Pregn., = cujus causā, propter quod, on account of which, by reason of which:

quid ergo accidit, cur consilium mutarem?

Cic. Fam. 2, 16, 10:

quid obstat, cur non verae fiant,

Ter. And. 1, 1, 76:

fecerit aliquid Philippus, cur adversus eum... hoc decerneremus: quid Perseus meruit... cur soli omnium hostes ei simus?

Liv. 41, 24, 11 Weissenb. ad loc.:

Caedicius negare, se commissurum, cur sibi... quisquam imperium finiret,

id. 5, 46, 6; 10, 18, 14; Suet. Calig. 15; Ov. Am. 1, 3, 2:

quid Aristides commisisset, cur tantā poenā dignus duceretur,

Nep. Arist. 1, 3:

multa quidem dixi, cur excusatus abirem,

Hor. Ep. 1, 9, 7.—

Interrog.: Ag. Quor mi haec irata est? Mi. Quor haec irata est tibi? Quor ego id curem? Plaut. Poen. 1, 2, 143 sq.:

quor perdis adulescentem nobis? quor amat? Quor potat?

Ter. Ad. 1, 1, 36 sq.; cf.:

quid agis? quor te is perditum?

id. And. 1, 1, 107:

quor non introëo in nostram domum?

Plaut. Am. 1, 1, 253; Cic. Fam. 2, 18, 3:

quorsum tan dem, aut cur ista quaeris?

id. Leg. 1, 1, 4: Er. Jube tibi agnum huc adferri propere pinguem. He. Quor? Er. Ut sacrufices, Plaut. Capt. 4, 2, 82: Me. Non possum. Ch. Quor non? Ter. Heaut. 1, 1, 111:

cur ego plebeios magistratus... video, etc.,

Liv. 2, 34, 9; 6, 15, 12.—In the poets sometimes placed after one or more words of a clause:

stratege noster, quor hic cessat cantharus?

Plaut. Stich. 5, 4, 28:

obsequium ventris mihi perniciosius est cur?

Hor. S. 2, 7, 104; 2, 3, 187.—

Esp.

Pregn.

Implying censure, indignation, remonstrance, etc.:

quor id aussu's facere?

Plaut. Ps. 1, 3, 114:

cur es ausus subigitare, etc.,

id. Mil. 5, 9; id. Men. 3, 2, 28:

sed quid ego? quor me excrucio? quor me macero?

Ter. And. 5, 3, 15:

cur imperium illi, aut cur illo modo prorogatum est,

Cic. Att. 7, 3, 4; id. Div. 2, 30, 65:

cur me querelis exanimas tuis?

Hor. C. 2, 17, 1.—

Implying grief, sorrow, and, with negatives, desire, etc.: eheu me miserum, quor non aut istaec mihi Aetas et formast, etc., Ter. Hec. 1, 1, 17:

heu me miserum, cur senatum cogor reprehendere?

Cic. Phil. 7, 4, 14; id. Fam. 2, 7, 5; id. Att. 2, 19, 1:

cur ego tecum non sum?

id. ib. 16, 6, 2.—

With potential subj., in excusing, deprecating censure, etc.:

quor ego apud te mentiar?

Plaut. Poen. 1, 1, 24; id. Most. 2, 2, 24:

cur hunc tam temere quisquam ab officio discessurum judicaret?

Caes. B. G. 1, 40: pro urbis salute, cur non omnibus facultatibus, quas habemus, utamur, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 15; Cic. Cael. 29, 68 al.—

Emphatic after si, cum, etc., implying a logical conclusion:

tum id si falsum fuerat, filius quor non refellit?

Ter. Phorm. 2, 3, 53:

nam, si res publica defenditur, cur ea consule isto ipso defensa non est?

Cic. Att. 7, 3, 4; cf.:

fac esse distentam... cur tam multos deos nihil agere patitur?

id. N. D. 3, 39, 93:

cur autem quidquam ignoraret animus hominis, si esset deus?

id. ib. 1, 11, 28; Nep. Eum. 11, 4; Ov. F. 1, 257.—

Strengthened by particles of inference: nam, enim, igitur, etc.: Am. Pestis te tenet. So. Nam quor istuc Dicis? Plaut. Am. 2, 1, 31:

nam cur me miseram verberas?

id. Aul. 1, 1, 3:

quor simulas igitur?

Ter. And. 1, 1, 21:

cur enim, inquies, etc.,

Cic. Ac. 2, 17, 55; Suet. Calig. 34; id. Claud. 4; v. Hand, Turs. II. pp. 175- 183.

wherefore? why? for which reason.

ĕnim, conj. [comp. of ĕ for pronom. stem i, and nam], a demonstrative corroborative particle. (Its position is regularly after the first word, or the first two or more closely connected words in the sentence;

only in the comic writers sometimes at the beginning. Put after est in the fourth place: in eo est enim illud,

Cic. Off. 1, 20, 67:

ab omnibus est enim, etc.,

id. Deiot. 13, 37;

al., see below. Put after quoque: id quoque enim traditur,

Liv. 2, 18; 3, 50; 23, 12; 27, 22; 30, 1; 33, 30; 36, 27; but not in Cicero, v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 33, 108, p. 325.—Sometimes it divides an apparent compound:

quotus enim quisque,

Tac. Or. 26 fin.)

To corroborate a preceding assertion, like equidem, certe, vero; hence freq. connected with these particles, esp. with vero (v. under B.), truly, certainly, to be sure, indeed, in fact: Ch. Te uxor aiebat tua Me vocare. St. Ego enim vocari jussi, certainly, I did order you to be called, Plaut. Cas. 2, 4, 2:

ornanda est enim dignitas domo,

Cic. Off. 1, 39, 139:

in his est enim aliqua obscuritas,

in fact, indeed, id. Tusc. 1, 32, 78:

ille (Dumnorix) enim revocatus resistere ac se manu defendere coepit,

in fact, indeed, Caes. B. G. 5, 7, 8:

tum M. Metilius, id enim ferendum esse negat,

it was really not to be endured, Liv. 22, 25:

enim istaec captio est,

this is clearly a trick, Plaut. Ep. 5, 2, 36:

enim me nominat,

positively he mentions my name, id. Trin. 5, 2, 10:

enim non ibis nunc vicissim, nisi scio,

you shall positively not go, id. Pers. 2, 2, 54; id. Capt. 3, 4, 60; cf. id. Most. 5, 2, 12: Th. Quid tute tecum? Tr. Nihil enim, nothing truly, Plaut. Most. 3, 1, 24; so,

nihil enim,

Ter. Ad. 4, 5, 22; id. Hec. 5, 4, 10; cf.:

enim nihil,

Plaut. Bacch. 4, 4, 51: Pa. Quid metuis? Se. Enim ne nosmet perdiderimus uspiam, id. Mil. 2, 5, 19:

tua pol refert enim,

id. Stich. 4, 2, 36:

certe enim hic nescio quis loquitur,

id. Am. 1, 1, 175:

certe enim,

id. ib. 2, 2, 26; id. As. 3, 3, 24; Ter. And. 3, 2, 23.—So too in ironical or indignant discourse:

tu enim repertu's Philocratem qui superes veriverbio!

you indeed! Plaut. Capt. 3, 4, 36:

ex his duo sibi putant concedi: neque enim quisquam repugnat,

Cic. Ac. 2, 13, 41 Goer.; cf. id. Mil. 3, 8; id. Deiot. 12, 33 sq.; id. Verr. 2, 1, 13; id. Phil. 7, 8; Liv. 7, 32; 34, 7; Hor. Ep. 1, 19, 44 al.:

non assequimur. Isti enim videlicet Attici nostri quod volunt, assequuntur,

Cic. Brut. 84, 288;

so (with videlicet),

id. Font. 9, 19; id. Cat. 2, 6, 12: Ca. Faxo haut tantillum dederis verborum mihi. Me. Nempe enim tu, credo, me imprudentem obrepseris, yes, indeed, I believe you are trying to take me in, Plaut. Trin. 1, 2, 23.—

Strengthened by vero, and combined with it into one word, ĕnimvēro (unlike enim, usually beginning the sentence), yes indeed, yes truly, of a truth, to be sure, certainly, indeed:

enimvero Chremes nimis graviter cruciat adulescentulum,

Ter. Heaut. 5, 5, 1:

enimvero, inquit Crassus, mirari satis non queo, etc.,

Cic. de Or. 1, 36; Liv. 5, 25; 1, 51 fin.:

postridie mane ab eo postulo, ut, etc.: ille enimvero negat,

and of a truth, he denies it, Cic. Verr. 2, 4, 66; so,

ille enimvero,

id. ib. 2, 5, 39; Liv. 3, 35 fin.:

hic enimvero,

Cic. Verr. 2, 3, 60:

enimvero iste,

id. ib. 2, 3, 25.—In corroborating replies (cf. certe, I. A. 2.): Me. Ain vero? So. Aio enimvero, Plaut. Am. 1, 1, 188; cf. id. Pers. 2, 2, 2: Sy. Eho, quaeso, an tu is es? Ch. Is enim vero sum, id. Trin. 4, 2, 145: Al. Tun' te abisse hodie hinc negas? Am. Nego enimvero, id. Am. 2, 2, 127; id. As. 3, 3, 98; id. Am. 1, 1, 254: Pa. Incommode hercle. Ch. Immo enimvero infeliciter, Ter. Eun. 2, 3, 37.—And in ironical or indignant discourse: Da. Ubi voles, arcesse. Si. Bene sane:

id enimvero hic nunc abest,

that, to be sure, is wanting here as yet, Ter. And. 5, 2, 7; id. Phorm. 3, 1, 1:

enimvero ferendum hoc quidem non est,

Cic. Verr. 2, 1, 26; Liv. 43, 1; cf. id. 6, 14; 25, 41; 27, 30; 33, 46; 34, 58.

Transf.

To prove or show the grounds of a preceding assertion, for: haec sunt non nugae;

non enim mortualia,

Plaut. As. 4, 1, 63:

mihi vero omne tempus est ad meos libros vacuum: numquam enim sunt illi occupati,

Cic. Rep. 1, 9:

quas (geometricas formas) ut vidisset, exclamavisse, ut bono essent animo, videre enim se hominum vestigia,

id. ib. 1, 17 et saep. —In parenthetical sentences:

quocirca (dicendum est enim saepius), cum judicaveris, diligere oportet,

Cic. Lael. 22, 85; cf. id. Tusc. 2, 24, 58; id. Ac. 2, 7, 22:

rumpor et invideo (quid enim non omnia narrem?), etc.,

Ov. H. 16, 221:

di maris et caeli (quid enim nisi vota supersunt?), etc.,

id. Tr. 1, 2, 1 et saep.—

Sometimes the assertion, the reason for which is given, is to be mentally supplied, Cic. Tusc. 5, 9, 26; cf. id. de Or. 2, 6, 24; id. Leg. 2, 7, 17: Am. Qui istuc potis est fieri, quaeso, ut dicis, jam dudum, modo? Al. Quid enim censes? te ut deludam contra? etc., what then do you think? Plaut. Am. 2, 2, 62; cf. Cic. Tusc. 1, 6, 10; Hor. S. 2, 3, 124; Curt. 5, 8; 10, 2 al.—So the expression: quid enim dicam? commonly ellipt.: quid enim? qs. for what can be objected to the assertion just made? quid enim de T. Tatio Sabino dicam, Liv. 4, 3, 12:

quid enim? fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Cic. Fin. 2, 22, 72; 2, 28, 93; id. Fam. 5, 15, 2; Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2; Hor. S. 1, 1, 7; 2, 3, 132 et saep.—

To explain a preceding assertion, for instance, namely: Sy. Si futurum est, do tibi operam hanc. Mi. Quomodo? Ut enim, ubi mihi vapulandumst, tu corium sufferas, Plaut. Poen. 4, 2, 33; Sc Metuo maxime. Pa. Quid metuis? Sc. Enim ne nos nosmet perdiderimus, id. Mil. 2, 5, 19: Lu. Di me perdant, si bibi, Si bibere potui. Pa. Qui jam? Lu. Quia enim obsorbui, why because, id. ib. 3, 2, 21; id. Am. 2, 2, 34; id. Capt. 4, 2, 104; id. Cas. 2, 6, 33; Ter. Heaut. 1, 2, 14:

quod enim,

App. M. 9, p. 228, 16: non igitur videtur nec frumentarius ille Rhodios nec hic aedium venditor celare emptores debuisse. Neque enim id est celare, quicquid reticeas;

sed cum, etc.,

Cic. Off. 3, 13 fin.:

antiquissimam sententiam, tum omnium populorum et gentium consensu comprobatam sequor. Duo sunt enim divinandi genera, etc.,

id. Div. 1, 6, 11; cf. id. de Imp. Pomp. 2, 6. See Hand, Turs. II. p. 374-409.

quā-rē (or separately, quā rē), adv. [quae-res].

Interrog., by what means? how? Ter. Eun. 2, 3, 78.—

Rel., by which means, whereby (rare but class.):

multas res novas in edictum addidit, quare luxuria reprimeretur,

Nep. Cat. 2, 3:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

Cic. Rosc. Am. 33, 94.—

From what cause, on what account, wherefore, why.

Interrog.:

quare ausus?

Plaut. Mil. 5, 12:

quare negasti illud te fuisse laturum?

Cic. de Or. 1, 16, 71:

quā re enim primum ille adesse noluit?

id. Verr. 2, 2, 18, § 44; 2, 3, 30, § 71; id. Att. 11, 15, 4; id. de Or. 1, 16, 71; Hor. S. 2, 2, 103; Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 7, 1, 36; Suet. Claud. 16; Sen. Q. N. 1, 1, 10; id. Ben. 3, 19, 1 et saep.—

Indirect:

quaeramus, quae tanta vitia fuerint in unico filio, quare is patri displiceret,

Cic. Rosc. Am. 14, 41.—

Transf., for joining on a consecutive clause, for which reason, wherefore, therefore:

quare sic tibi eum commendo, ut, etc.,

Cic. Fam. 13, 71:

quare pro certo habetote,

Sall. C. 52, 17.

quā-rē (or separately, quā rē), adv. [quae-res].

Interrog., by what means? how? Ter. Eun. 2, 3, 78.—

Rel., by which means, whereby (rare but class.):

multas res novas in edictum addidit, quare luxuria reprimeretur,

Nep. Cat. 2, 3:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

Cic. Rosc. Am. 33, 94.—

From what cause, on what account, wherefore, why.

Interrog.:

quare ausus?

Plaut. Mil. 5, 12:

quare negasti illud te fuisse laturum?

Cic. de Or. 1, 16, 71:

quā re enim primum ille adesse noluit?

id. Verr. 2, 2, 18, § 44; 2, 3, 30, § 71; id. Att. 11, 15, 4; id. de Or. 1, 16, 71; Hor. S. 2, 2, 103; Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 7, 1, 36; Suet. Claud. 16; Sen. Q. N. 1, 1, 10; id. Ben. 3, 19, 1 et saep.—

Indirect:

quaeramus, quae tanta vitia fuerint in unico filio, quare is patri displiceret,

Cic. Rosc. Am. 14, 41.—

Transf., for joining on a consecutive clause, for which reason, wherefore, therefore:

quare sic tibi eum commendo, ut, etc.,

Cic. Fam. 13, 71:

quare pro certo habetote,

Sall. C. 52, 17.