-
1 cor
cor (ŏ, e. g. Ov. Tr. 5, 8, 28; id. P. 1, 3, 32), cordis ( gen. plur. cordium, Vulg. Jer. 4, 4, and 1 Cor. 4, 5; acc. to Fragm. Bob. Nom. et Pron. p. 132, also cordum, but without example), n. [kindr. with Sanscr. hrid; Gr. kardia; Germ. Herz; Engl. heart], the heart (very freq. in all periods and species of composition).I.Lit., the heart, as the chief source of the circulation of the blood, and so of life, Cels. 4, 1; cf. Plin. 11, 37, 69. §§B.181 and 182: cor tineosum, opinor, habeo,
Plaut. Cas. 2, 6, 62:num igitur censes, ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse?
Cic. Div. 1, 52, 119:cordis globus aut oculi,
Lucr. 4, 119 et saep.— Also for the Greek kardia, the cardiac extremity of the stomach, Lucr. 6, 1150; Hor. S. 2, 3, 28; cf. id. ib. 2, 3, 161.—Meton. (pars pro toto; cf. caput, II.), a person:II.lecti juvenes, fortissima corda,
Verg. A. 5, 729:aspera,
id. ib. 10, 87.—Of animals:canum,
Lucr. 5, 864.—A term of endearment, Plaut. Poen. 1, 2, 154 (cf. corculum).—Trop.A.The heart, as the seat of feeling, emotion, etc., heart, soul, feeling ( poet.):b.videas corde amare inter se,
from the heart, cordially, Plaut. Capt. 2, 3, 60:aliquem amare corde atque animo suo,
id. Truc. 1, 2, 75:facinus magnum timido cordi credere,
id. Ps. 2, 1, 3:neque meo Cordi quomquam esse cariorem hoc Phaedriā,
Ter. Eun. 1, 2, 121:corde tremit,
Hor. C. 1, 23, 8:cura ex corde excessit,
Ter. Hec. 3, 2, 12:cor meum spes laudis percussit,
Lucr. 1, 922:spectantis tangere querelā,
Hor. A. P. 98:nequeunt expleri corda tuendo Terribilis oculos,
Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 9, 55:curis acuere mortalia corda,
id. G. 1, 123; 1, 330; id. A. 1, 302.—Cordi est alicui, it lies at one's heart, it pleases, is pleasing, agreeable, or dear: quod tibi magnopere cordi est, mihi vehementer displicet, Lucil. ap. Non. p. 88, 32; 89, 1:c.utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen,
Plaut. Cist. 1, 1, 110; Ter. And. 2, 1, 28:uterque utriquest cordi,
id. Phorm. 5, 3, 17:idque eo mihi magis est cordi, quod, etc.,
Cic. Lael. 4, 15; id. Quint. 30, 93; id. Or. 16, 53; Liv. 1, 39, 4; 8, 7, 6; Hor. C. 1, 17, 14 al.; Cato ap. Macr. S. 3, 5 fin. —With inf.:facere aliquid,
Plaut. Most. 1, 4, 10:exstinguere vestigia urbis, etc.,
Liv. 28, 20, 7:subigi nos,
id. 9, 1, 4 al. —Cordi habere aliquid, to have at heart, to lay great stress upon, to value (post-class.), Gell. 2, 29, 20; 17, 19, 6; 18, 7, 3.—B.Acc. to the ancients (cf. Cic. Tusc. 1, 9, 18) as the seat of wisdom, understanding, heart, mind, judgment, etc. (most freq. in ante-class. poets): quem (Hannibalem) esse meum cor Suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9 (Ann. 374 Vahl.):Ego atque in meo corde, si est quod mihi cor, Eam rem volutavi,
Plaut. Most. 1, 2, 3 dub. (bracketed by Ritschl):quantum ego nunc corde conspicio meo,
id. Ps. 3, 1, 3:quicquam sapere corde,
id. Mil. 2, 3, 65; Ter. Phorm. 2, 2, 7; Lucr. 1, 737; 5, 1107:nec enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus,
Cic. Fin. 2, 8, 24 Madv.; cf. id. ib. 2, 28, 91:stupor cordis,
id. Phil. 3, 6, 16: cor Zenodoti, Fur. Bib. ap. Suet. Gram. 11; cf.:cor Enni,
Pers. 6, 10; cf., in a play on the meaning, I. A.: si pecudi cor defuisset, Caes. ap. Suet. Caes. 77 fin. -
2 cor
cor cordis (no gen plur.), n [CARD-], the heart: sine corde esse: gemitūs alto de corde petiti, O.— Plur, persons, souls (poet.): fortissima, V.: aspera, V.—Fig., the heart, soul, mind: meo Cordi carior, T.: stupor cordis: cor tangere querelā, H.: nequeunt expleri corda tuendo, V.: excute Corde metum, O.: ferocia corda, furious temper, V.—Esp., dat predic., with esse and dat. of person, to be at heart, please, be agreeable: uterque utriquest cordi, is dear, T.: quae vivis cordi fuisse arbitrantur, loved while alive, Cs.: id eo mihi magis est cordi, quod, etc.: cui tristia bella cordi, V.: adeo exstinguere vestigia urbis cordi est, they are so bent on, L.* * *heart; mind/soul/spirit; intellect/judgment; sweetheart; souls/persons (pl.) -
3 Bonum vinum laetificat cor hominis
Latin Quotes (Latin to English) > Bonum vinum laetificat cor hominis
-
4 Vinum et musica laetificant cor
Latin Quotes (Latin to English) > Vinum et musica laetificant cor
-
5 Megaderma (Cardioderma) cor
ENG heart-nosed false vampireNLD hartneusvleermuisGER HerznasenfledermausFRA megaderme du coeur -
6 conrigo
I.Lit. (rare):B.catenas,
Cato, R. R. 18 fin.:alicui digitum,
Plin. 7, 20, 19, § 83:verbaque correctis incidere talia ceris,
smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:vulvas conversas,
Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:malas labentes,
Suet. Aug. 99:cursum (navis),
Liv. 29, 27, 14; cf.:se flexus (fluminum),
Plin. 3, 1, 3, § 16.—Prov.:II.curva,
to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.A.In gen.(α).With acc.:(β).aliquem corruptum ad frugem corrigere,
Plaut. Trin. 1, 2, 81:gnatum mi,
Ter. And. 3, 4, 17:ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,
Cic. Fin. 1, 6, 17:praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,
Liv. 30, 30, 7:tarditatem cursu,
Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.mendum,
Cic. Att. 2, 7, 5:delicta,
Sall. J. 3, 2:mores (opp. corrumpere),
Cic. Leg. 3, 14, 32;and, mores (with vitia emendare),
Quint. 12, 7, 2:acceptam in Illyrico ignominiam,
Liv. 43, 21, 4:quicquid corrigere est nefas,
Hor. C. 1, 24, 20:dum resque sinit, tua corrigo vota,
Ov. M. 2, 89:moram celeri cessataque tempora cursu,
id. ib. 10, 670:ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,
Vell. 2, 79, 5:ut tibi sit qui te conrigere possis,
Plaut. Trin. 3, 2, 27:paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,
Sall. C. 52, 35:tu ut umquam te corrigas?
Cic. Cat. 1, 9, 22:tota civitas corrigi solet continentiā,
id. Leg. 3, 13, 30:aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,
id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:conscius mihi sum... corrigi me posse,
Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,
Cic. Or. 39, 135. —Absol.:B.se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,
Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—In medic. lang., to heal, cure:lentigines,
Plin. 22, 25, 74, § 156:maciem corporis,
id. 31, 6, 33, § 66:cutem in facie,
id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,
Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:nihil officiunt peccata vetera correcti,
Lact. 6, 24, 5. -
7 corrigo
I.Lit. (rare):B.catenas,
Cato, R. R. 18 fin.:alicui digitum,
Plin. 7, 20, 19, § 83:verbaque correctis incidere talia ceris,
smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:vulvas conversas,
Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:malas labentes,
Suet. Aug. 99:cursum (navis),
Liv. 29, 27, 14; cf.:se flexus (fluminum),
Plin. 3, 1, 3, § 16.—Prov.:II.curva,
to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.A.In gen.(α).With acc.:(β).aliquem corruptum ad frugem corrigere,
Plaut. Trin. 1, 2, 81:gnatum mi,
Ter. And. 3, 4, 17:ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,
Cic. Fin. 1, 6, 17:praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,
Liv. 30, 30, 7:tarditatem cursu,
Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.mendum,
Cic. Att. 2, 7, 5:delicta,
Sall. J. 3, 2:mores (opp. corrumpere),
Cic. Leg. 3, 14, 32;and, mores (with vitia emendare),
Quint. 12, 7, 2:acceptam in Illyrico ignominiam,
Liv. 43, 21, 4:quicquid corrigere est nefas,
Hor. C. 1, 24, 20:dum resque sinit, tua corrigo vota,
Ov. M. 2, 89:moram celeri cessataque tempora cursu,
id. ib. 10, 670:ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,
Vell. 2, 79, 5:ut tibi sit qui te conrigere possis,
Plaut. Trin. 3, 2, 27:paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,
Sall. C. 52, 35:tu ut umquam te corrigas?
Cic. Cat. 1, 9, 22:tota civitas corrigi solet continentiā,
id. Leg. 3, 13, 30:aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,
id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:conscius mihi sum... corrigi me posse,
Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,
Cic. Or. 39, 135. —Absol.:B.se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,
Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—In medic. lang., to heal, cure:lentigines,
Plin. 22, 25, 74, § 156:maciem corporis,
id. 31, 6, 33, § 66:cutem in facie,
id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,
Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:nihil officiunt peccata vetera correcti,
Lact. 6, 24, 5. -
8 conrado
cor-rādo ( conr-), si, sum, 3, v. a., to scrape or rake together (rare; mostly anteand post-class.).I.Lit.:* II.corpora,
Lucr. 6, 304; cf. id. 6, 444.—Esp., of money, Plaut. Poen. 5, 6, 26; Ter. Ad. 2, 2, 34; Dig. 26, 7, 4 al.;and of the collecting together of one's effects for sale,
Ter. Heaut. 1, 1, 89. —Trop., to procure with difficulty:fidem dictis nostris,
Lucr. 1, 402. -
9 conrationalitas
cor-rătĭōnālĭtas ( conr-), ātis, f., analogy ( = analogia), Aug. Music. 6, 17. -
10 conrecumbens
cor-rĕcumbens ( conr-), entis, Part. [recumbo], lying down with any one, Tert. Test. An. 4. -
11 conregno
cor-regno ( conr-), āre, v. n., to reign together with one (late Lat.), Tert. adv. Jud. 8; Paul. Nol. Carm. 25, 227. -
12 conrepo
cor-rēpo ( conr-), psi, 3, v. n., to creep or slink to a place, to creep (rare but class.):intra murum,
Varr. R. R. 2, praef. § 3; Col. 1, praef. §15: in aliquam onerariam,
Cic. Att. 10, 12, 2: correpunt membra pavore, creep, * Lucr. 5, 1218.—Fig.:in dumeta,
Cic. N. D. 1, 24, 68 (v. Schoemann ad h. l.). -
13 conresupinatus
cor-rĕsŭpīnātus ( conr-), a, um, Part. [resupino], bent backwards at the same time, Tert. Anim. 48. -
14 conresuscito
cor-rĕsuscĭto ( conr-), āvi, ātum, 1, v. a., to raise from the dead together (eccl. Lat.), Tert. Res Carn. 23; Hier. adv. Jov. 1, 38 al. -
15 conreus
-
16 conrideo
I.Lit., Aug. Conf. 4, 8:II.alicui,
Vulg. Gen. 21, 6.—Trop.:perfusa lepore Omnia corrident,
Lucr. 4, 81. -
17 conripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
18 conrivalis
cor-rīvālis ( conr-), is, m., a joint rival, Quint. Decl. 14, 12. -
19 conrivo
cor-rīvo ( conr-), āvi, ātum, 1, v. a., to conduct streams of water together, to draw together into one stream (post-Aug.):venas aquarum,
Sen. Q. N. 3, 19, 4; cf.aquam,
Dig. 39, 3, 3; Plin. 31, 4, 30, § 53:liquorem salis,
id. 6, 14, 17, § 43:Tiberim piscinis,
id. 3, 5, 9, § 53; with in aliquid, id. 6, 16, 18, § 47. -
20 conroboro
cor-rōbŏro ( conr-), āvi, ātum, 1, v. a., to strengthen or invigorate, to make strong, to corroborate (in good prose; most freq. in Cic.).I.Lit.:II.(puerilis tua vox) se corroboravit,
Cic. Sest. 4, 10:cum is jam se corroboravisset ac vir inter viros esset,
i. e. had become stronger, greater, was grown up, id. Cael. 5, 11; cf. id. ib. 17, 41; Suet. Tib. 11:cerebrum,
Plin. 11, 37, 49, § 134:stomachum,
id. 20, 23, 99, § 263:torpentis membrorum partis,
id. 24, 4, 7, § 13:militem opere assiduo,
Suet. Galb. 6:palmitem,
Col. 4, 24, 10; cf. id. 4, 12, 2.—Trop.:mens hominis usque eo philosophiam ipsam corroborat, ut virtutem efficiat, etc.,
Cic. Ac. 2, 10, 31:virtutem,
id. Fl. 26, 63:corroborare et confirmare ingenia,
id. Lael. 20, 74:eloquentiae famam,
Tac. Or. 34:conjurationem nascentem non credendo,
Cic. Cat. 1, 12, 30:audaciam sceleratissimi hominis,
id. Mil. 12, 32.
См. также в других словарях:
cor — cor … Dictionnaire des rimes
cór — cór·do·ba; … English syllables
cor — cor·a·cid·i·um; cor·a·ci·idae; cor·a·cite; cor·a·cle; cor·a·co·bra·chi·a·lis; cor·a·coid·al; cor·a·co·ra·di·a·lis; cor·al·lig·e·na; cor·al·li·idae; cor·al·li·na; cor·al·li·na·ce·ae; cor·al·li·ta; cor·al·lite; cor·al·loid; cor·al·lo·rhi·za;… … English syllables
COR AG — Financial Technologies Unternehmensform Aktiengesellschaft ISIN … Deutsch Wikipedia
cor — 1. (kor) s. m. Tumeur épidermique, dure et circonscrite qui se forme aux pieds. HISTORIQUE XVIe s. • Clous nommés des vulgaires cors, sont durillons qui viennent aux jointures des orleils ; leur cal est dur et espais, comme la corne de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Cor en fa — Cor d harmonie Cor double Fa/Si♭, pavillon dévissable, verni doré Le cor d harmonie ou cor français est un instrument à vent de la famille des cuivres doux. Même s il a un air de parenté avec le cor de chasse, le son de cet instrument est très… … Wikipédia en Français
COR — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Pour les articles homophones, voir corps et core. Noms communs … Wikipédia en Français
cor — |ô| s. f. 1. Impressão que a luz refletida pelos corpos produz no órgão da vista. 2. Qualquer cor (menos o branco e o preto). 3. Cor escura; cor carregada. 4. Tinta de pintar. 5. Colorido da pintura. 6. Cor rosada do rosto. 7. Tintura para dar… … Dicionário da Língua Portuguesa
Cor!! — The cover to Cor!! #1 (June 1970). Publication information Publisher IPC Magazines Ltd … Wikipedia
còr — cor, couar m. cœur; centre. Leis alas dau còr : les oreillettes. Saupre un tèxte de còr : savoir un texte par cœur. De bòn còr : de bon cœur ; volontiers. Mau de còr : nausée ; mal au cœur. De còr : de tout cœur. A còntracòr : à contre cœur. A… … Diccionari Personau e Evolutiu
COR — ist die lateinisch anatomische Bezeichnung des Organs Herz die Kurzform zu Cornelis, siehe Cor Darüber hinaus ist COR der IATA Code des Flughafens Córdoba in Argentinien die Abkürzung für den Club of Rome die Abkürzung für Corporate Online… … Deutsch Wikipedia