Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

reading

  • 1 lectio

    lectĭo, ōnis, f. [lego].
    I.
    A gathering, collecting.
    A.
    In gen. (post-Aug. and rare):

    lectio lapidum,

    Col. 2, 2, 12:

    florum,

    Arn. 5, 173.—
    * B.
    In partic., a picking out, selecting:

    judicum,

    Cic. Phil. 5, 6, 16. —
    II.
    A reading, perusal; a reading out, reading aloud.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    delectabatur lectione librorum,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    lectio sine ulla delectatione,

    id. Tusc. 2, 3, 7:

    versuum,

    Quint. 1, 8, 2:

    non cruda, sed multa iteratione mollita et velut confecta,

    id. 10, 1, 19:

    continua,

    id. 11, 2, 34; cf. id. 1, cap. 8 and 10, cap. 1 passim.—
    2.
    In partic.: lectio senatūs, a reading off or calling over the names of the senators;

    this was done by the censor, who at the same time struck the unworthy ones from the list: infamis atque invidiosa senatus lectio,

    Liv. 9, 29; 27, 11; Suet. Aug. 35.—
    B.
    Transf. (abstr. pro contr.), that which is read, reading, text (post-class.):

    lectio tamen docet, eo tempore solitos, etc.,

    Macr. S. 7, 7, 5:

    haec sunt quae lectio pontificalis habet,

    id. ib. 7, 13, 11 fin.:

    juris lectiones,

    passages of the laws, Cod. Just. 6, 61, 5:

    ubi lectio aliqua falsitate notata est,

    Isid. 1, 20, 3; so,

    pervulgati juris,

    Amm. 30, 4, 18:

    datā lectione quae non sit intellectu difficilis,

    Cael. Aur. Tard. 1, 5, 163: quia Moyses prius hoc statuit, sicut lectio manifestat, Mos. et Rom. Leg. Coll. 7, 1 prooem.

    Lewis & Short latin dictionary > lectio

  • 2 lēctiō

        lēctiō ōnis, f    [1 LEG-], a picking out, selecting: iudicum: Semproni (as princeps senatūs), L.— A reading, perusal, reading out, reading aloud: librorum: sine ullā delectatione.—In the phrase, lectio senatūs, a revision of the roll of senators (by the censor): invidiosa senatūs lectio, L.: lectionem senatūs tenere, delay, L.
    * * *
    reading (aloud); perusal; choosing; lecture (Bee); narrative

    Latin-English dictionary > lēctiō

  • 3 acroama

    ācrŏāmă, ătis, n., = akroama.— Prop., that which is heard with pleasure, a gratification to the ear; as music or reading; esp. used for entertainment at meals, with music or reading, Plin. Ep. 6, 31, 13; Suet. Vesp. 19; Petron. Fragm. Tragun. p. 297.—Hence, meton. (like the plur. in Greek), the entertainer at table, by music ( a performer) or by reading ( a reader); also a buffoon:

    cum ex Themistocle quaererctur, quod acroama aut cujus vocem lubentissime audiret,

    Cic. Arch. 9:

    nemo in convivio ejus (Attici) aliud acroama audivit, quam anagnosten,

    id. Att. 14, 1:

    non solum spectator, sed actor et acroama,

    Cic. Sest. 54:

    festivum,

    id. Verr. 2, 4, 22. Cf. Smith's Antiq., and Becker's Gall. 3, p. 203 (2d ed.).

    Lewis & Short latin dictionary > acroama

  • 4 ēvolūtiō

        ēvolūtiō ōnis, f    [ex + 3 VOL-], an unrolling: poētarum, reading.
    * * *
    I II
    action of reading through; development, unfolding; evolution (Ecc)

    Latin-English dictionary > ēvolūtiō

  • 5 recitātiō

        recitātiō ōnis, f    [recito], a reading aloud, public reading: ut illum recitationis suae poeniteret: rarissimarum recitationum fama, Ta.: recitationem eventus prosequatur, Ta.

    Latin-English dictionary > recitātiō

  • 6 Lectio brevior lectio potior

    Latin Quotes (Latin to English) > Lectio brevior lectio potior

  • 7 evolutio

    unrolling and reading of a scroll, reading of a book.

    Latin-English dictionary of medieval > evolutio

  • 8 adprimus

    ap-prīmus (better adp-), a, um, adj. (ad intens.), the very first; only once in Liv. Andron.:

    Ibidemque vir summus adprimus Patroclus,

    Gell. 6, 7, 11.—Hence, ap-prīmē ( adp-), adv., first of all, before all, especially, exceedingly, very (most freq. in ante- and post-class. per.; in the class. per. only in Nep. Att. 13, 4; for in Cic. Fin. 3, 9, 32, the reading should be a primo; v. Madv. ad h. l.; syn.: in primis, praecipue, ante omnia); with adjj. and verbs.
    A.
    With adjj.:

    adprime nobilis,

    Plaut. Cist. 1, 2, 6; so Ter. Eun. 5, 4, 30:

    adprime probus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 30:

    adprime probo (genere),

    id. Trin. 2, 2, 92:

    utile,

    Ter. And. 1, 1, 34:

    obsequens,

    id. Hec. 2, 2, 5 (vehementissime, Don.):

    adprime doctus,

    Varr. R. R. 3, 2, 17: adprime boni, * Nep. Att. 13, 3.—Once with the sup.: adprime summo genere gnatus, Quadrig. ap. Gell. 7, 11, 7.—
    B.
    With verbs (post-class.): adprime potuit obtingere Socrati, App. de Deo Socr. fin.; so id. Flor. 3 (in Verg. G. 2, 134, the reading of Servius and Arus. Mess. p. 214 Lind. is: flos apprima tenax; apprima being here used as adv., like acerba, acuta al.; for which, however, the best MSS. and editt. have ad prima; v. Wagn. and Rib. ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > adprimus

  • 9 antiquaria

    antīquārĭus, a, um, adj. [antiquus], pertaining to antiquity.
    I.
    Adj.:

    ars,

    the art of reading and copying ancient MSS., Hier. Ep. ad Flor. 5, 1.—Hence,
    II.
    Subst.: antīquārĭus, ii, m.
    A.
    One that is fond of or employs himself about antiquities, an antiquarian, antiquary (post-Aug.):

    nec quemquam adeo antiquarium puto, ut, etc.,

    Tac. Or. 21; * Suet. Aug. 86.—Also * antī-quārĭa, ae, f., she that is fond of antiquity, a female antiquarian, Juv. 6, 454.—
    B.
    One that understands reading and copying ancient MSS., Cod. Th. 4, 8, 2; Aus. Ep. 16 al.

    Lewis & Short latin dictionary > antiquaria

  • 10 antiquarius

    antīquārĭus, a, um, adj. [antiquus], pertaining to antiquity.
    I.
    Adj.:

    ars,

    the art of reading and copying ancient MSS., Hier. Ep. ad Flor. 5, 1.—Hence,
    II.
    Subst.: antīquārĭus, ii, m.
    A.
    One that is fond of or employs himself about antiquities, an antiquarian, antiquary (post-Aug.):

    nec quemquam adeo antiquarium puto, ut, etc.,

    Tac. Or. 21; * Suet. Aug. 86.—Also * antī-quārĭa, ae, f., she that is fond of antiquity, a female antiquarian, Juv. 6, 454.—
    B.
    One that understands reading and copying ancient MSS., Cod. Th. 4, 8, 2; Aus. Ep. 16 al.

    Lewis & Short latin dictionary > antiquarius

  • 11 apprimus

    ap-prīmus (better adp-), a, um, adj. (ad intens.), the very first; only once in Liv. Andron.:

    Ibidemque vir summus adprimus Patroclus,

    Gell. 6, 7, 11.—Hence, ap-prīmē ( adp-), adv., first of all, before all, especially, exceedingly, very (most freq. in ante- and post-class. per.; in the class. per. only in Nep. Att. 13, 4; for in Cic. Fin. 3, 9, 32, the reading should be a primo; v. Madv. ad h. l.; syn.: in primis, praecipue, ante omnia); with adjj. and verbs.
    A.
    With adjj.:

    adprime nobilis,

    Plaut. Cist. 1, 2, 6; so Ter. Eun. 5, 4, 30:

    adprime probus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 30:

    adprime probo (genere),

    id. Trin. 2, 2, 92:

    utile,

    Ter. And. 1, 1, 34:

    obsequens,

    id. Hec. 2, 2, 5 (vehementissime, Don.):

    adprime doctus,

    Varr. R. R. 3, 2, 17: adprime boni, * Nep. Att. 13, 3.—Once with the sup.: adprime summo genere gnatus, Quadrig. ap. Gell. 7, 11, 7.—
    B.
    With verbs (post-class.): adprime potuit obtingere Socrati, App. de Deo Socr. fin.; so id. Flor. 3 (in Verg. G. 2, 134, the reading of Servius and Arus. Mess. p. 214 Lind. is: flos apprima tenax; apprima being here used as adv., like acerba, acuta al.; for which, however, the best MSS. and editt. have ad prima; v. Wagn. and Rib. ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > apprimus

  • 12 calcata

    calcāta, ae, f., an uncertain reading in Auct. B. Hisp. 16, which, acc. to the context, signifies the material for filling ditches, fascines; a marginal reading is crates; other MSS. cultatas and culcatas; v. Oud. in h.l.

    Lewis & Short latin dictionary > calcata

  • 13 concresco

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concresco

  • 14 concretum

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concretum

  • 15 contundo

    con-tundo, tŭdi, tūsum (tunsum, Plin. 21, 27, 101, § 174; 28, 16, 62, § 221 al.), 3 ( perf. contūdit, Enn. ap. Prisc. p. 891 P., or Ann. v. 482 Vahl.; but contŭdit, id. ap. Prisc. l. l., or Ann. v. 387 Vahl.), v. a., to beat, bruise, grind, crush, pound, break to pieces (syn.: confringo, debilito; very freq. and class. in prose and poetry; not in Quint.; for in 11, 2, 13, confudit is the better reading).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: oleas in lentisco, Cato. [p. 461] R. R. 7, 4 (cited ap. Varr. R. R. 1, 60):

    thymum in pila,

    Varr. R. R. 3, 16, 14; cf.:

    radices ferreis pilis,

    Col. 7, 7, 2: florem nullo aratro, * Cat. 62, 40:

    colla,

    Col. 6, 2, 8; 6, 14, 3: classis victa, fusa, contusa, fugataque est, Inscr. ap. Liv. 40, 52, 6:

    aliquem male fustibus,

    Plaut. Aul. 3, 1, 4; cf.:

    aliquem pugnis,

    id. Bacch. 3, 3, 46; and:

    pugiles caestibus contusi,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    aliquem saxis,

    Hor. Epod. 5, 98:

    pectus ictu,

    Ov. M. 12, 85:

    faciem planā palmā (with caedere pectus pugnis),

    Juv. 13, 128:

    contusi ac debilitati inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40, 9:

    hydram,

    Hor. Ep. 2, 1, 10:

    nares a fronte resimas,

    to squeeze together, press in, Ov. M. 14, 96.—With acc. of part:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15.— Poet. of the beating to pieces of crops by hail:

    vites grando,

    Hor. Ep. 1, 8, 5 (cf. id. C. 3, 1, 29: non verberatae grandine vineae);

    and of lameness produced by disease, etc.: postquam illi justa cheragra Contudit articulos ( = debilitavit nodis),

    id. S. 2, 7, 16 (cf. Pers. 5, 58: cum lapidosa cheragra fregerit articulos, has crippled).—
    B.
    In medic. lang.: contūsum ( - tun-sum), i, n., a bruise, contusion (cf. contusio), Scrib. Comp. 209; Cels. 5, 28, 14; Plin. 29, 6, 39, § 136 sq. al.—
    II.
    Trop., to break, lessen, weaken, destroy, subdue, put down, baffle, check, etc. (syn.: frango, obtero, vinco): virosque valentes contudit crudelis hiems, Enn. ap. Prisc. p. 891 P.; cf. id. Ann. v. 387 and 482 Vahl.:

    corpora conturbant magno contusa labore,

    Lucr. 4, 958:

    populos feroces,

    Verg. A. 1, 264:

    ferocem Hannibalem,

    Liv. 27, 2, 2:

    nostrae opes contusae hostiumque auctae erant,

    Sall. J. 43, 5:

    contudi animum et fortasse vici,

    Cic. Att. 12, 44, 3; cf.:

    animos feros placidā arte,

    Ov. A. A. 1, 12:

    contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13, 29:

    calumniam et stultitiam (with obtrivit),

    id. Caecin. 7, 18:

    regum tumidas minas,

    Hor. C. 4, 3, 8:

    impetus,

    id. ib. 3, 6, 10:

    ingenium patientia longa laborum,

    Ov. Tr. 5, 12, 31:

    facta Talthybi,

    i. e. to surpass by my own, Plaut. Stich. 2, 1, 33. (But in Lucr. 5, 692, concludit is the right reading, Lachm., Munro.)

    Lewis & Short latin dictionary > contundo

  • 16 interlectio

    inter-lectĭo, ōnis, f. [2. lego], a reading between, a reading together (eccl. Lat.):

    scripturarum,

    Tert. ad Uxor. 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > interlectio

  • 17 lectum

    1.
    lectus, a, um, Part. and P. a., from 2. lego.
    2.
    lectus, i, m. (nom. lectum, i, n., Dig. 32, 1, 52, § 9; 34, 2, 19, § 8; lectus, ūs, Plaut. Am. 1, 3, 15; al. lecti; Sen. Ep. 95, 72 Haas; Cornif. ap. Prisc. 711 P.) [Gr. lechos, alochos, lochos, lochmê; Lat. lectica; cf. Germ. Lager], a couch, bed.
    I.
    In gen.:

    meum quidem te lectum certe occupare non sinam,

    Plaut. Truc. 5, 71:

    dapsilis,

    id. ib. 1, 1, 34:

    standumst in lecto,

    id. Men. 1, 1, 26:

    lecti loris subtenti,

    Cato, R. R. 10:

    in lecto esse,

    Cic. Fam. 9, 23; id. Tusc. 5, 20, 59:

    lecto teneri,

    to be confined to one's bed, id. Verr. 2, 5, 7, § 16:

    surgere lecto,

    Prop. 2, 18 (3, 15), 31:

    descendere lecto,

    Tib. 1, 2, 19 (al. derepere):

    lectus Proculā minor,

    too short for, Juv. 3, 203:

    pedes lecti, in quo cubat Dialis, luto tenui circumlitos esse oportet,

    Gell. 10, 15, 14 sqq.— Plur.:

    lectos eburatos, auratos (advexit),

    Plaut. Stich. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic.
    A.
    A bridal bed: lectus genialis, the nuptial-bed, which, after the marriage, was called adversus (because it stood opposite the door):

    genialis,

    Cic. Clu. 5 fin.:

    adversus,

    Prop. 4 (5), 11, 85:

    jugalis,

    Verg. A. 4, 496:

    aucupor in lecto mendaces caelibe somnos,

    Ov. H. 13, 107.—
    B.
    A couch for reclining on at meals, a dining- or eating-couch, Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183:

    lecto recumbere,

    Hor. Ep. 1, 5, 1:

    in imo lecto residere,

    Suet. Aug. 64.—
    C.
    A couch or settee on which it was customary to read or write, a reading-couch, Sen. Ep. 72, 2.—
    D.
    A funeral bed or couch, a bier:

    flebis et arsuro positum me, Delia, lecto,

    Tib. 1, 1, 61:

    lecto funebri aptatus,

    Petr. 114:

    corpus ipsum impositum lecto erat,

    Quint. 6, 1, 31.
    3.
    lectus, ūs, m. [2. lego], a reading, Prisc. 1221 P.—
    II.
    = 2. lectus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > lectum

  • 18 lectus

    1.
    lectus, a, um, Part. and P. a., from 2. lego.
    2.
    lectus, i, m. (nom. lectum, i, n., Dig. 32, 1, 52, § 9; 34, 2, 19, § 8; lectus, ūs, Plaut. Am. 1, 3, 15; al. lecti; Sen. Ep. 95, 72 Haas; Cornif. ap. Prisc. 711 P.) [Gr. lechos, alochos, lochos, lochmê; Lat. lectica; cf. Germ. Lager], a couch, bed.
    I.
    In gen.:

    meum quidem te lectum certe occupare non sinam,

    Plaut. Truc. 5, 71:

    dapsilis,

    id. ib. 1, 1, 34:

    standumst in lecto,

    id. Men. 1, 1, 26:

    lecti loris subtenti,

    Cato, R. R. 10:

    in lecto esse,

    Cic. Fam. 9, 23; id. Tusc. 5, 20, 59:

    lecto teneri,

    to be confined to one's bed, id. Verr. 2, 5, 7, § 16:

    surgere lecto,

    Prop. 2, 18 (3, 15), 31:

    descendere lecto,

    Tib. 1, 2, 19 (al. derepere):

    lectus Proculā minor,

    too short for, Juv. 3, 203:

    pedes lecti, in quo cubat Dialis, luto tenui circumlitos esse oportet,

    Gell. 10, 15, 14 sqq.— Plur.:

    lectos eburatos, auratos (advexit),

    Plaut. Stich. 2, 2, 53.—
    II.
    In partic.
    A.
    A bridal bed: lectus genialis, the nuptial-bed, which, after the marriage, was called adversus (because it stood opposite the door):

    genialis,

    Cic. Clu. 5 fin.:

    adversus,

    Prop. 4 (5), 11, 85:

    jugalis,

    Verg. A. 4, 496:

    aucupor in lecto mendaces caelibe somnos,

    Ov. H. 13, 107.—
    B.
    A couch for reclining on at meals, a dining- or eating-couch, Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183:

    lecto recumbere,

    Hor. Ep. 1, 5, 1:

    in imo lecto residere,

    Suet. Aug. 64.—
    C.
    A couch or settee on which it was customary to read or write, a reading-couch, Sen. Ep. 72, 2.—
    D.
    A funeral bed or couch, a bier:

    flebis et arsuro positum me, Delia, lecto,

    Tib. 1, 1, 61:

    lecto funebri aptatus,

    Petr. 114:

    corpus ipsum impositum lecto erat,

    Quint. 6, 1, 31.
    3.
    lectus, ūs, m. [2. lego], a reading, Prisc. 1221 P.—
    II.
    = 2. lectus, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > lectus

  • 19 nexo

    nexo, xŭi and xi, 3 (also of the first conj., acc. to Prisc. 9, 6, 33, p. 860 sq.; 10, 8, 48, p. 904; Diom. 1, p. 366;

    and in the reading: nexantem nodis seque in sua membra plicantem,

    Verg. A. 5, 279 Conington; but here the better reading is nixantem, Rib. and Forbig. ad loc.; cf. also Neue, Formenl. 2, p. 421 sq.), v. freq. a. [id.], to tie or bind together, to interlace, entwine (ante-class.): nexebant multa inter se, Liv. Andr. ap. Diom. p. 366 P., and ap. Prisc. p. 861 P.: omnibus manicas neximus, Att. ib. (Trag. Rel. v. 130 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > nexo

  • 20 nimius

    nĭmĭus, a, um, adj. [nimis], beyond measure, excessive, too great, too much.
    I.
    Lit.:

    quod autem satis est, eo quidquid accesserit nimium est,

    Cic. Fin. 5, 27, 81:

    vitem coërcet, ne in omnes partes nimia fundatur,

    id. Sen. 15, 52:

    nimiae celeritates,

    id. Off. 1, 36, 131:

    nimiā pertinaciā atque arrogantiā,

    Caes. B. C. 1, 85:

    Prometheus Assiduam nimio pectore pavit avem,

    that grew again too fast, Mart. Spect. 7, 2.—
    (β).
    With abl. of thing, excessive, immoderate, intemperate in any thing:

    fiduciā nimius, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.: rebus secundis nimii,

    too much elated, Tac. H. 4, 23:

    nimius mero,

    Hor. C. 2, 12, 5.—
    (γ).
    With gen.:

    impotens et nimius animi est,

    Liv. 6, 11, 3:

    imperii,

    id. 3, 26:

    sermonis,

    Tac. H. 3, 75:

    pugnae,

    Sil. 5, 232.—
    2.
    Subst.: nĭmĭum, ii, n., too much, superabundance, excess:

    mediocritatem illam tenebit, quae est inter nimium et parum,

    Cic. Off. 1, 25, 89:

    juris,

    Sil. 14, 670:

    auri argentique nimium fuit,

    Plin. 33 prooem. § 5.—
    B.
    In partic., too mighty, too powerful (post-Aug.):

    Cn. Pompeium esse nimium jam liberae reipublicae,

    Vell. 2, 32, 1:

    legio legatis nimia ac formidolosa erat,

    Tac. Agr. 7; Flor. 3, 15, 3.—
    II.
    Transf., great beyond measure, i. e. very great, very much:

    homo nimiā pulchritudine,

    Plaut. Mil. 4, 2, 8:

    nimia memoras mira,

    id. Am. 2, 1, 69; 5, 1, 52; Mart. 5, 64, 3.—
    2.
    Subst.: nĭmĭum, ii, n.: nimium boni est, cui nil est [in diem] mali, it is great good fortune (a transl. of Eurip. Hec. 2: keinos olbiôtatos), Enn. ap. Cic. Fin. 2, 13, 41 (Trag. v. 237 Vahl.).—Hence,
    b.
    In the abl., nĭmĭo, adverb., exceedingly, by far, much, very, Plaut. Truc. 4, 1, 6:

    nimio mavolo,

    id. Poen. 1, 2, 90.—Esp., with comparatives, = multo:

    scito, nimio celerius venire quod molestum'st,

    Plaut. Most. 1, 1, 69 Lorenz ad loc.:

    nimio nequior,

    id. ib. 1, 2, 65: quia te nimio plus diligo, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8 A, 1:

    ne doleas plus nimio,

    Hor. C. 1, 33, 1:

    nimio minus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 21:

    nimio melius,

    id. Pers. 1, 3, 31:

    nimio plus quam satis tutum esset, etc.,

    Liv. 1, 2, 3:

    nimio plus quam velim,

    id. 2, 37, 4; 29, 33, 4:

    nimio amplior,

    Gell. 1, 3, 25.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    nĭmĭum, too much, too ( = nimis, in all uses, v. infra):

    nimium parce facere sumptum,

    Ter. And. 2, 6, 19:

    nimium dicere, opp. parum,

    Cic. Clu. 58, 160:

    nimium ne crede colori,

    Verg. E. 2, 17:

    diu,

    Cic. Cat. 1, 5, 10:

    longum tempus,

    id. Att. 12, 18, 1:

    nimium multi,

    id. Clu. 46, 126:

    nimium gratum... gratum praeter modum,

    id. Planc. 33, 82:

    amantes mei,

    Quint. 1 prooem. 7 et saep.—
    (β).
    Non nimium, not very much, not particularly:

    illud non nimium probo,

    Cic. Fam. 12, 30, 7.—
    2.
    Transf., very much, greatly, exceedingly:

    homo nimium lepidus,

    Plaut. Mil. 4, 2, 8:

    nimium lepida nimisque nitida femina,

    id. ib. 4, 2, 12; id. Ps. 1, 2, 71:

    loci nimium mirabiles,

    id. Trin. 4, 2, 86:

    nimium vellem,

    Ter. Eun. 3, 5, 49:

    o fortunatos nimium, sua si bona norint, Agricolas!

    Verg. G. 2, 458:

    felix, heu nimium felix!

    id. A. 4, 657; Stat. S. 3, 3, 25.—In class. prose esp.—
    b.
    Nimium quantum, as much as can be, very much indeed, exceedingly, very:

    differt inter honestum et turpe nimium quantum,

    Cic. Fin. 4, 25, 70:

    sales in dicendo nimium quantum valent,

    id. Or. 26, 87:

    ille nimium quantum audacter, Oves, inquit, etc.,

    Gell. 16, 6, 9 (nimium quam, false reading for quae nimium, Quint. 4, 2, 70. In Plaut. Bacch. 1, 2, 13, the better reading is hem quam, v. Ritschl ad h. l.).—
    B.
    nĭmĭē (post-class.).
    1.
    Too much, excessively:

    nimie aliquid facere,

    Capitol. Gord. 6:

    arat (frontem rugis) non nimie sed pulchre dictum,

    Macr. S. 6, 6.—
    2.
    Transf., very much, very:

    in locis nimie frigidis,

    Pall. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nimius

См. также в других словарях:

  • Reading — (process), is the human cognitive process of decoding symbols or syntax for the purpose of deriving meaning (reading comprehension) or constructing meaning. (pronounced reeding ) Reading, Berkshire is a town in England (pronEng|ˈrɛdɪŋ redding )… …   Wikipedia

  • Reading — Saltar a navegación, búsqueda …   Wikipedia Español

  • Reading — Read ing, a. 1. Of or pertaining to the act of reading; used in reading. [1913 Webster] 2. Addicted to reading; as, a reading community. [1913 Webster] {Reading book}, a book for teaching reading; a reader. {Reading desk}, a desk to support a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Reading — Reading, OH U.S. city in Ohio Population (2000): 11292 Housing Units (2000): 5128 Land area (2000): 2.919617 sq. miles (7.561773 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 2.919617 sq. miles (7.561773 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • READING — READING, family of British statesmen and lawyers. RUFUS DANIEL ISAACS (1860–1935), first marquess of Reading, British statesman, advocate and lord chief justice. Born in London into a family of fruit merchants, and a relative of the famous boxer… …   Encyclopedia of Judaism

  • Reading F.C. — Reading Football Club Reading FC Club fondé en …   Wikipédia en Français

  • Reading FC — Reading Football Club Reading FC Club fondé en …   Wikipédia en Français

  • Reading — es una ciudad y una unidad administrativa en el condado de Berkshire en Inglaterra, Reino Unido. Situada en la confluencia de los ríos Támesis y Kennet, la ciudad está a medio camino entre Londres y Oxford. El distrito tiene una población de… …   Enciclopedia Universal

  • Reading — Read ing (r[=e]d [i^]ng), n. 1. The act of one who reads; perusal; also, printed or written matter to be read. [1913 Webster] 2. Study of books; literary scholarship; as, a man of extensive reading. [1913 Webster] 3. A lecture or prelection;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Reading, KS — U.S. city in Kansas Population (2000): 247 Housing Units (2000): 108 Land area (2000): 0.208385 sq. miles (0.539714 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.208385 sq. miles (0.539714 sq. km) FIPS code …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Reading, MA — U.S. Census Designated Place in Massachusetts Population (2000): 23708 Housing Units (2000): 8823 Land area (2000): 9.926765 sq. miles (25.710202 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 9.926765 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»