Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

re-pudium

  • 1 re-pudium

        re-pudium ī, n    [re-+4 PV-], a putting away, dissolution of marriage, divorce: illis repudium renuntiet, T.: repudium alterae remittere, T.

    Latin-English dictionary > re-pudium

  • 2 propudium

    1.
    prō̆pŭdĭum, ĭi, n. [pro-pudet].
    I.
    A shameful or infamous action (ante-class. and post-Aug.):

    propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. Quidam propudium putant dici, a quo pudor et pudicitia procul sint,

    Fest. p. 227 Müll.:

    propudii aliquem insimulare,

    Plaut. Mil. 2, 4, 11.—In plur.:

    hoc cinere poto propudia virorum inhiberi,

    Plin. 28, 8, 32, § 122.—
    II.
    Transf., concr., a shameful person, vile wretch, a rascal, villain, a term of abuse (class.):

    quid ais, propudium?

    Plaut. Curc. 1, 3, 34; id. Bacch. 4, 1, 7; cf. id. Poen. 1, 2, 60:

    propudium illud et portentum L. Antonius,

    Cic. Phil. 14, 3, 8; App M. 8, p. 215, 15.
    2.
    prō̆pŭdĭum, a dub. reading:

    moraris tanquam propudium ignores,

    Petr. 99; perh. a signal to set sail (Bücheler), or a vulgar form for propediem.

    Lewis & Short latin dictionary > propudium

  • 3 repudium

    rĕ-pŭdĭum, ii, n. [pudet], t. t., of married or betrothed parties, a casting off, putting away of the opposite party; a dissolution of the marriage contract, a separation, divorce, repudiation:

    inter divortium et repudium hoc interest, quod repudiari etiam futurum matrimonium potest, non recte autem sponsa divertisse dicitur, quando divortium ex eo dictum est, quod in diversas partes eunt, qui discedunt,

    Dig. 50, 16, 191; cf.:

    divortium inter virum et uxorem fieri dicitur, repudium vero sponsae remitti videtur, quod et in uxoris personam non absurde cadit,

    ib. 50, 16, 101 (Cic. uses only divortium, v. h. v.):

    renuntiare repudium sponsae,

    Plaut. Aul. 4, 10, 53 sq.; so,

    renuntiare,

    Ter. Phorm. 4, 3, 72: repudium (sponsae) remittere, Lucil. ap. Non. 383, 20; so,

    remittere,

    Plaut. Aul. 4, 10, 69; Ter. Phorm. 5, 7, 35; cf.:

    remittere uxori,

    Suet. Tib. 11:

    mittere mulieribus absentium maritorum nomine,

    id. Calig. 36; cf.:

    Maevia repudium misit,

    Dig. 24, 3, 38:

    dicere,

    Tac. A. 3, 22:

    scribere,

    Tert. Apol. 6:

    M. Lepidus Appuleiae uxoris caritate post repudium obiit,

    Plin. 7, 36, 36, § 122:

    repudio dimittere uxorem,

    Just. 11, 11, 5; 9, 7, 1:

    causam repudii dare,

    Dig. 24, 3, 39:

    repudium inter uxorem et virum nullum intercessit,

    Val. Max. 2, 1, 4:

    libellum repudii,

    Vulg. Matt. 5, 31 al.; cf. Dig. 24, tit. 2: De divortiis et repudiis.—
    II.
    Trop. (late Lat.):

    amphitheatri,

    Tert. Spect. 19:

    spectaculorum,

    id. ib. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > repudium

См. также в других словарях:

  • pudium — is. <lat.> 1. Qədim Romada sirkdə hörmətli tamaşaçıların oturması üçün hündür yerlər. 2. Heykəltəraş və rəssamların işləməsi üçün uca yer. 3. Qədim romalıların sərdabələrində meyitin külü tökülmüş qabları qoymaq üçün yer …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • VERRES (C.) — C. VERRES Quaestor Cn. Carbonis, deinde legatus ac Proquaestor Cn. Dolabellae, utrumque prodidit, Lucullô et Cottâ Consulibus. Praetor urbanam iurisdictionem obivit, quâ persunctus Sacerdoti in Sicilia Quaestor successit, eamque, non succedente… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • repudiate — 1540s, to cast off by divorce, from adj. meaning divorced, rejected, condemned (mid 15c.), from L. repudiatus, pp. of repudiare to divorce or reject, from repudium divorce, rejection, from re back, away + pudium, probably related to pes /ped foot …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»