Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rapīna

  • 1 rapina

    rapina rapina, ae f ограбление

    Латинско-русский словарь > rapina

  • 2 rapina

    rapina rapina, ae f грабёж

    Латинско-русский словарь > rapina

  • 3 rapina

    rapina rapina, ae f добыча

    Латинско-русский словарь > rapina

  • 4 rapīna

        rapīna ae, f    [RAP-], an act of robbery, robbery, plunder: per latrocinia ac rapinam tolerantes vitam, L.: terra patuit invita rapinae, O.: promissae signa rapinae, of carrying off, O.— Esp., plur, robbery, plundering, pillage, rapine: caedes, rapinae, discordia civilis, S.: avaritia in rapinis: hostem rapinis prohibere, Cs.: an furtis pereamve rapinis, H.— Prey, plunder, booty: abiuratae rapinae, V.
    * * *
    robbery, plunder, booty; rape

    Latin-English dictionary > rapīna

  • 5 rapina

    [st1]1 [-] răpīna, ae, f.: - [abcl][b]a - action d'emporter. - [abcl]b - rapacité, vol, pillage, rapine. - [abcl]c - rapt, enlèvement. - [abcl]d - fruits des rapines, proie, butin, prise, capture.[/b] [st1]2 [-] rāpīna, ae, f.: - [abcl][b]a - rave. - [abcl]b - Col. champ de raves.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] răpīna, ae, f.: - [abcl][b]a - action d'emporter. - [abcl]b - rapacité, vol, pillage, rapine. - [abcl]c - rapt, enlèvement. - [abcl]d - fruits des rapines, proie, butin, prise, capture.[/b] [st1]2 [-] rāpīna, ae, f.: - [abcl][b]a - rave. - [abcl]b - Col. champ de raves.[/b]
    * * *
    I.
        Rapina, rapinae, pen. prod. Cic. Rapine.
    II.
        Rapina, rapinae. Columel. Une rabiere.

    Dictionarium latinogallicum > rapina

  • 6 rapina

    1.
    răpīna, ae, f. [rapio].
    I.
    Robbery, plundering, pillage, rapine (class.; in anteAug. prose, as also in Tac., Suet., Verg., and Hor., only in plur.;

    syn. praeda): nihil cogitant, nisi caedes, nisi incendia, nisi rapinas,

    Cic. Cat. 2, 5, 10:

    avaritia in rapinis,

    id. Div. in Caecil. 1, 3:

    hostem rapinis prohibere,

    Caes. B. G. 1, 15; Hirt. B. G. 8, 25, 1: spes rapinarum, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 12, 3; Sall. C. 5, 2; 16, 4; 57, 1; Vell. 2, 32 fin.; 2, 83, 2; Cat. 19, 19 al.:

    an furtis pereamve rapinis,

    Hor. S. 2, 3, 157.—In sing., esp. the act of robbery, the business or habit of plunder:

    per latrocinia ac rapinam tolerantes vitam,

    Liv. 26, 40, 17:

    a rapinā hostium templa vindicare,

    Just. 8, 2, 9:

    bonorum atque hominum,

    id. 8, 5, 9:

    cum rapinae occasio deesset,

    id. 21, 3, 1; 43, 2, 9; Val. Max. 6, 8, 7; 9, 3, 7; Sen. Polyb. 3, 4; id. ad Marc. 10, 4; id. Const. 6, 2; id. Ep. 72, 8; Col. 8, 11, 1:

    terra patuit invita rapinae,

    Ov. M. 5, 492; 10, 28:

    ad nullius rei rapinam,

    Front. Strat. 4, 1, 9; so,

    alimenti,

    a withdrawing, Plin. 17, 24, 37, § 239; 2, 68, 68, § 173:

    dum ei rapinam fecit,

    Dig. 31, 1, 88, § 16:

    promissae signa rapinae,

    of carrying off, Ov. M. 14, 818.—
    2.
    Concr., prey, plunder, booty ( poet. and late Lat.); abstractaeque boves abjurataeque rapinae, * Verg. A. 8, 263:

    piscator ferat aequorum rapinas,

    Mart. 10, 87, 18; 8, 78, 8:

    et rapina pauperis in domo vestrā,

    Vulg. Isa. 3, 14; 33, 23. — Plur.:

    rapinas dissipare,

    Vulg. Dan. 11, 24.—
    * II.
    A collecting together, removing:

    opum suarum,

    Auct. Aetn. 611.
    2.
    rāpīna, ae, f. [rapum].
    I.
    A turnip-field, Col. 11, 2, 71.—
    II.
    Transf., a turnip, rape, Cato, R. R. 5, 8; 35, 2; Inscr. Fratr. Arv. 41, 30 (2270 ap. Orell.).

    Lewis & Short latin dictionary > rapina

  • 7 rapina

    I rapīna, ae f. [ rapio ]
    1) грабёж, ограбление, захват ( rapinae populationesque Cs)
    2) поглощение, всасывание ( alimenti PM)
    3) награбленное, добыча V, O
    II rāpīna, ae f. [ rapa ]
    1) поле, засаженное репой Col
    2) репа Cato

    Латинско-русский словарь > rapina

  • 8 rapina

    1. rapīna, ae, f. (rapio), I) das Wegraffen, Fortraffen, Auct. Aetnae 611. – II) der Raub, das Rauben, die Räuberei, A) eig., gew. im Plur., Cic., Caes. u.a.: facere rapinas, Auct. b. Afr. – Sing., nullius rei r., Frontin.: r., alimenti, das Ansichraffen, -reißen, Plin. – B) meton., der Raub, das Geraubte, die Beute, Verg. u. Ov.: aequorum, Fische, Mart.
    ————————
    2. rāpīna, ae, f. (rapa), I) das Rübenfeld, Rübenland, der Rübenacker, Colum. 11, 2, 71. – II) meton., die Rüben selbst, Cato r.r. 5, 8 (= 5 extr.) K. u. 35, 2 K. Corp. inscr. Lat. 6, 2104, 31 (Act. Arv. a. 218).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rapina

  • 9 rapina [1]

    1. rapīna, ae, f. (rapio), I) das Wegraffen, Fortraffen, Auct. Aetnae 611. – II) der Raub, das Rauben, die Räuberei, A) eig., gew. im Plur., Cic., Caes. u.a.: facere rapinas, Auct. b. Afr. – Sing., nullius rei r., Frontin.: r., alimenti, das Ansichraffen, -reißen, Plin. – B) meton., der Raub, das Geraubte, die Beute, Verg. u. Ov.: aequorum, Fische, Mart.

    lateinisch-deutsches > rapina [1]

  • 10 rapina [2]

    2. rāpīna, ae, f. (rapa), I) das Rübenfeld, Rübenland, der Rübenacker, Colum. 11, 2, 71. – II) meton., die Rüben selbst, Cato r.r. 5, 8 (= 5 extr.) K. u. 35, 2 K. Corp. inscr. Lat. 6, 2104, 31 (Act. Arv. a. 218).

    lateinisch-deutsches > rapina [2]

  • 11 rapina

    грабеж (1. 1 § 1 D. 11, 5. 1. 70 D. 6, 1. 1. 23 D. 50, 17. cf. 1. 30 pr. D. 35, 2. 1. un. § 1 C. 9, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > rapina

  • 12 momentosus

    mōmentōsus, a, um (momentum) nur augenblicklich, rapina (der Bienen), Ps. Quint. decl. 13, 12.

    lateinisch-deutsches > momentosus

  • 13 raptus

    raptus, ūs, m. (rapio) I) das Hinreißen, Fortreißen, a) übh., das gewaltsame Abreißen, Inoo lacerata est altera raptu, durch einen Riß der Ino, Ov. met. 3, 722. – b) der heftige Ruck, der Stoß, Zug eines Werkzeuges, runcinarum, Plin.: cucurbitarum, Cael. Aur. – c) als mediz. t.t., die Zuckung, der Krampf, in Gliedern, raptus omnium membrorum ex cerebri membranis, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 1, 20: raptus vel attractio cooperimentorum a pedibus ad superiora, ibid. 1, 3, 37: raptus corporis, quem Graeci σπασμόν vocant, ibid. 2, 10, 74; vgl. Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 151. – II) prägn.: 1) der Raub, die Entführung, Ganymedis, Cic.: virginis, Cic.: absol., raptus (Plur.) ac stupra, Sen. de ira2, 9, 3. – 2) die Räuberei, Plünderung (klass. rapina), gew. im Plur., Tac. ann. 2, 52: verb. latrocinia et raptus, raptus et latrocinia, Tac. hist. 1, 46, 12 (dazu Heräus die weiteren Belege): raptus penatium, Plünderung von Haus u. Hof, Tac. hist. 1, 51.

    lateinisch-deutsches > raptus

  • 14 momentosus

    mōmentōsus, a, um (momentum) nur augenblicklich, rapina (der Bienen), Ps. Quint. decl. 13, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > momentosus

  • 15 raptus

    raptus, ūs, m. (rapio) I) das Hinreißen, Fortreißen, a) übh., das gewaltsame Abreißen, Inoo lacerata est altera raptu, durch einen Riß der Ino, Ov. met. 3, 722. – b) der heftige Ruck, der Stoß, Zug eines Werkzeuges, runcinarum, Plin.: cucurbitarum, Cael. Aur. – c) als mediz. t.t., die Zuckung, der Krampf, in Gliedern, raptus omnium membrorum ex cerebri membranis, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 1, 20: raptus vel attractio cooperimentorum a pedibus ad superiora, ibid. 1, 3, 37: raptus corporis, quem Graeci σπασμόν vocant, ibid. 2, 10, 74; vgl. Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 151. – II) prägn.: 1) der Raub, die Entführung, Ganymedis, Cic.: virginis, Cic.: absol., raptus (Plur.) ac stupra, Sen. de ira2, 9, 3. – 2) die Räuberei, Plünderung (klass. rapina), gew. im Plur., Tac. ann. 2, 52: verb. latrocinia et raptus, raptus et latrocinia, Tac. hist. 1, 46, 12 (dazu Heräus die weiteren Belege): raptus penatium, Plünderung von Haus u. Hof, Tac. hist. 1, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > raptus

  • 16 caepina

    caepīna ( cēp-), ae ( caepuila, ae, Pall. Febr. 24, 2; id. Oct. 11, 4), f. [caepa; anal. to napina, porrina. rapina; lit., adj., sc. planta], a field or bed of onions, Col. 11, 3, 56 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > caepina

  • 17 momentosus

    mōmentōsus, a, um, adj. [id.], rapid, momentary: rapina (apis), Ps.-Quint. Decl. 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > momentosus

  • 18 noxa

    noxa, ae, f. [for noc-sa, from noc-eo, like rixa from ringor], hurt, harm, injury, which one does or suffers (v. Döderl. Synon. 2, p. 153 sqq.; not in Cic., but cf. noxia; syn.: injuria, contumelia).
    I.
    Lit.: QVANDOQVE HICE HOMINES... NOXAM NOCVERVNT, an old fetial formula in Liv. 9, 10 fin.; so, too, perhaps, SI SERVVS FVRTVM FAXIT NOXAMVE NOCVIT, Fragm. XII. Tab. in Dig. 9, 4, 2, § 1 (al. NOXIAMVE):

    servus, qui noxam nocuit,

    Dig. 35, 2, 63:

    si eadem (terra) ad noxam genuit aliqua,

    injurious, Plin. 2, 63, 63, § 158:

    tristes pellere a foribus noxas,

    Ov. F. 6, 129:

    ab noxā curculionum conditas fruges defendere,

    Col. 1, 6, 15:

    nihil eam rem noxae faturam,

    Liv. 34, 19:

    rempublicam non extra noxam modo, sed etiam extra famam noxae conservandam esse,

    id. 34, 61:

    sine ullius noxā urbis,

    id. 36, 21: prava incepta consultoribus noxae esse, Sall. Or. Phil. contr. Lep.:

    sine ullā noxā,

    Cels. 7, 26, 4:

    veram noxam concipere,

    i. e. sickness, Col. 12, 3, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    An injurious act, i. e. a fault, offence, crime, = delictum:

    noxae appellatione omne delictum continetur,

    Dig. 50, 16, 238, § 3:

    aliquem tenere in noxā,

    Plaut. Cas. 2, 8, 71:

    hic in noxā est,

    Ter. Phorm. 2, 1, 36:

    in noxā esse,

    Liv. 32, 26; 7, 4:

    noxae damnatus,

    id. 8, 35:

    reus ejus noxae,

    id. 5, 47:

    capitalis,

    id. 3, 55:

    neve ea caedes capitalis noxae haberetur,

    id. 3, 55: qui in furto aut in latrocinio aut aliquā noxā sint comprehensi, * Caes. B. G. 6, 16:

    graviorem noxam fateri,

    Ov. P. 2, 9, 72:

    noxa caput sequitur,

    Paul. Sent. 2, 31, 8 sq.; cf. also Paul. ex Fest. under noxia init.
    B.
    Punishment (not ante-Aug.;

    most freq. in jurid. Lat.): noxam merere,

    Liv. 8, 28, 8 Drak.:

    aliquem noxā pecuniāque exsolvere,

    id. 23, 14, 3; 2, 59, 6; 26, 29, 4:

    noxae dedere aliquem,

    to deliver one up for punishment, Dig. 4, 3, 9; so ib. 7, 1, 17, § 2; cf. ib. 9, 4, 19;

    hence: mergi freto, satius illi insulae (Siciliae) esse, quam velut dedi noxae inimico,

    Liv. 26, 29, 4; and:

    rem rusticam pessimo cuique servorum, ut carnifici noxae dedimus,

    Col. 1 prooem.:

    quod ajunt aediles: noxā solutus non sit (servus) sic intellegendum est, ut non hoc debeat pronuntiari, nullam eum noxam commisisse, sed illud, noxā solutum esse, hoc est noxali judicio subjectum non esse: ergo si noxam commisit nec permanet, noxā solutus videtur,

    Dig. 21, 1, 17, § 17: non noxae eximitur Q. Fabius, qui contra edictum imperatoris pugnavit;

    sed, noxae damnatus, donatur populo Romano,

    Liv. 8, 35, 5:

    noxae accipere aliquem,

    to receive one for the purpose of punishing him, Dig. 7, 1, 17, § 2.— —
    C.
    Concr., that which commits an offence, an offender, criminal (jurid. Lat.): noxa est corpus, quod nocuit, id est servus;

    noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,

    Just. Inst. 4, 8, 1:

    aut noxiam sarcire aut noxam dedere oportet,

    the guilty thing, Dig. 9, 1, 1, § 11; so,

    noxae deditio,

    ib. 9, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > noxa

  • 19 noxie

    noxĭus, a, um, adj. ( comp. noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2 dub.; al. obnoxior.— Sup. noxissimus or noxiissimus, Sen. Clem. 1, 26, 3 dub.; better, noxiosissimus) [id.].
    I.
    Hurtful, harmful, injurious, noxious (used by Cic. only in archaic lang.; v. the foll.):

    MAGISTRATVS NECOBEDIENTEM ET NOXIVM CIVEM MVLTA COERCETO,

    Cic. Leg. 3, 3, 6 (araneus) aculeo noxius, Plin. 9, 48, 72, § 155:

    afflatus maris (opp. utiles),

    id. 17, 4, 2, § 24:

    tela,

    Ov. Tr. 5, 10, 22:

    terrae halitus,

    Quint. 7, 2, 3:

    lingua,

    Mart. 2, 61, 7:

    aves,

    rapacious, id. 10, 5, 12:

    crimina,

    Verg. A. 7, 326. —
    II.
    Guilty, culpable, criminal: dictum oportuit. Lys. Non possum, ita instas;

    urges quasi pro noxio,

    Plaut. Merc. 4, 3, 25:

    nobilitas,

    Sall. J. 42:

    qui citati non affuerant, noxios judicavit,

    Liv. 39, 41: corda, Ov. M. 10, 351:

    omnibus omnium rerum noxior,

    Sen. Clem. 1, 13, 2: reducto comā capite, ceu noxii solent, culprits, criminals (esp. those condemned to be thrown to wild beasts), Suet. Vit. 17; id. Calig. 27; id. Claud. 34; id. Ner. 12.—
    (β).
    With abl.:

    Falisci, eodem noxii crimine,

    Liv. 7, 20, 9. —
    (γ).
    With gen.:

    noxius conjurationis,

    Tac. A. 5, 11:

    facinoris,

    Dig. 29, 5, 3, § 12.— Esp. as subst.: noxĭa, ae, f., hurt, harm, damage, injury (class.; syn. noxa).
    A.
    Lit.: noxia, ut Serv. Sulpicius Rufus ait, damnum significat, apud poëtas autem et oratores ponitur pro culpā, at noxa peccatum, aut pro peccato poenam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    in re incipiundā ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    si ab eo fides sibi data esset, haud futurum noxiae futurum,

    Liv. 8, 18, 4:

    sive ullius eorum quos oderat noxia,

    id. 41, 23, 14:

    veneficiorum noxia,

    Plin. 21, 17, 68, § 108:

    vini,

    id. 14, 16, 19, § 100.—
    B.
    Transf., an injurious act, a fault, offence, trespass:

    noxa est corpus, quod nocuit id est servus: noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,

    Just. Inst. 4, 8, 1:

    Tranioni remitte, quaeso, hanc noxiam causā meā,

    Plaut. Most. 5, 2, 47:

    manufestum teneo in noxiā,

    id. Merc. 4, 3, 31:

    noxiā carere,

    id. Bacch. 4, 9, 87:

    noxiis vacuum esse,

    id. Merc. 5, 4, 23:

    in noxiā esse,

    id. ib. 4, 3, 30:

    amicum castigare ob meritam noxiam,

    id. Trin. 1, 1, 1 and 4:

    quod in minimis noxiis et in his levioribus peccatis id primum quaeritur, quae causa maleficii fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62:

    si qua clades incidisset, desertori magis, quam deserto noxiae fore,

    the blame would fall on, Liv. 10, 19: metum prorsus et noxiam conscientiae pro foedere haberi, fear and guilt served the participants as an agreement, i. e. brought them to an agreement, Tac. A. 6, 4. —Hence, adv.: noxĭē (post-class.), injuriously, perniciously:

    multos petulca confoderat,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 9; Aug. Conf. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > noxie

  • 20 noxius

    noxĭus, a, um, adj. ( comp. noxior, Sen. Clem. 1, 13, 2 dub.; al. obnoxior.— Sup. noxissimus or noxiissimus, Sen. Clem. 1, 26, 3 dub.; better, noxiosissimus) [id.].
    I.
    Hurtful, harmful, injurious, noxious (used by Cic. only in archaic lang.; v. the foll.):

    MAGISTRATVS NECOBEDIENTEM ET NOXIVM CIVEM MVLTA COERCETO,

    Cic. Leg. 3, 3, 6 (araneus) aculeo noxius, Plin. 9, 48, 72, § 155:

    afflatus maris (opp. utiles),

    id. 17, 4, 2, § 24:

    tela,

    Ov. Tr. 5, 10, 22:

    terrae halitus,

    Quint. 7, 2, 3:

    lingua,

    Mart. 2, 61, 7:

    aves,

    rapacious, id. 10, 5, 12:

    crimina,

    Verg. A. 7, 326. —
    II.
    Guilty, culpable, criminal: dictum oportuit. Lys. Non possum, ita instas;

    urges quasi pro noxio,

    Plaut. Merc. 4, 3, 25:

    nobilitas,

    Sall. J. 42:

    qui citati non affuerant, noxios judicavit,

    Liv. 39, 41: corda, Ov. M. 10, 351:

    omnibus omnium rerum noxior,

    Sen. Clem. 1, 13, 2: reducto comā capite, ceu noxii solent, culprits, criminals (esp. those condemned to be thrown to wild beasts), Suet. Vit. 17; id. Calig. 27; id. Claud. 34; id. Ner. 12.—
    (β).
    With abl.:

    Falisci, eodem noxii crimine,

    Liv. 7, 20, 9. —
    (γ).
    With gen.:

    noxius conjurationis,

    Tac. A. 5, 11:

    facinoris,

    Dig. 29, 5, 3, § 12.— Esp. as subst.: noxĭa, ae, f., hurt, harm, damage, injury (class.; syn. noxa).
    A.
    Lit.: noxia, ut Serv. Sulpicius Rufus ait, damnum significat, apud poëtas autem et oratores ponitur pro culpā, at noxa peccatum, aut pro peccato poenam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    in re incipiundā ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    si ab eo fides sibi data esset, haud futurum noxiae futurum,

    Liv. 8, 18, 4:

    sive ullius eorum quos oderat noxia,

    id. 41, 23, 14:

    veneficiorum noxia,

    Plin. 21, 17, 68, § 108:

    vini,

    id. 14, 16, 19, § 100.—
    B.
    Transf., an injurious act, a fault, offence, trespass:

    noxa est corpus, quod nocuit id est servus: noxia ipsum maleficium, veluti furtum, damnum, rapina, injuria,

    Just. Inst. 4, 8, 1:

    Tranioni remitte, quaeso, hanc noxiam causā meā,

    Plaut. Most. 5, 2, 47:

    manufestum teneo in noxiā,

    id. Merc. 4, 3, 31:

    noxiā carere,

    id. Bacch. 4, 9, 87:

    noxiis vacuum esse,

    id. Merc. 5, 4, 23:

    in noxiā esse,

    id. ib. 4, 3, 30:

    amicum castigare ob meritam noxiam,

    id. Trin. 1, 1, 1 and 4:

    quod in minimis noxiis et in his levioribus peccatis id primum quaeritur, quae causa maleficii fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 22, 62:

    si qua clades incidisset, desertori magis, quam deserto noxiae fore,

    the blame would fall on, Liv. 10, 19: metum prorsus et noxiam conscientiae pro foedere haberi, fear and guilt served the participants as an agreement, i. e. brought them to an agreement, Tac. A. 6, 4. —Hence, adv.: noxĭē (post-class.), injuriously, perniciously:

    multos petulca confoderat,

    Sulp. Sev. Dial. 2, 9; Aug. Conf. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > noxius

См. также в других словарях:

  • Räpina — Staat: Estland Kreis …   Deutsch Wikipedia

  • rapina — s.f. [dal lat. rapina ]. 1. (giur.) [azione di impossessarsi, mediante violenza o minaccia, di cose altrui: commettere, subire una r. a mano armata ] ▶◀ ‖ borseggio, furto, scippo. 2. (estens.) [azione di impossessarsi ingiustamente di beni… …   Enciclopedia Italiana

  • rapiña — sustantivo femenino 1. (no contable) Robo o saqueo: Esos maleantes vivían de la rapiña. Frases y locuciones 1. ave rapaz* o ave de presa / rapiña …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • rapina — (Del lat. rapīna). f. desus. rapiña …   Diccionario de la lengua española

  • rapiña — (De rapina). f. Robo, expoliación o saqueo que se ejecuta arrebatando con violencia. ☛ V. ave de rapiña …   Diccionario de la lengua española

  • rapina — s. f. 1. Roubo violento. 2. Extorsão, traficância, vigilância. 3. Rapinagem; usura. 4.  [Figurado] Pessoa que vive de extorsões. 5. ave de rapina: ave carnívora …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • rapina — rapína ž DEFINICIJA pravn. zast. silovito otimanje; pljačka, grabež ETIMOLOGIJA lat. rapina …   Hrvatski jezični portal

  • Rapīna — (lat.), so v.w. Raub …   Pierer's Universal-Lexikon

  • rapina — index pillage, plunder, robbery Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • RAPINA — furtum impudenter ac vi factum, IC. definitur cuius actio simul rem et poenam persequebatur, Iustinian. Quamobrem formula erat: Aio maevium vi vestem mihi eripuisse, atque, eius rei nomine, eum quadruplum mihi dare oportere. Ioh. Rosin. Antipq.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • rapina — ra·pì·na s.f. 1a. AU TS dir.pen. reato commesso da chi, per procurare a sé o ad altri un ingiusto profitto, si impossessa, mediante uso di violenza alla persona o minaccia, di un bene mobile sottraendolo a chi lo detiene: fare, commettere, subire …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»