Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rīdeo

  • 61 iocor

    iocor, ātus sum, ārī (iocus), I) intr. scherzen, Scherz treiben, Schnurren (Schwänke) machen, schäkern, spaßen, cum alqo per litteras, Cic.: iam familiariter cum ipso cavillor ac iocor, Cic.: sed iam cupio tecum coram iocari, Cic.: de re severissima tecum, ut soleo, iocor, Cic.: iocari (scherzend anspielen) in valetudinem oculorum Phaeneae, Liv.: iocari (scherzend sticheln) in capitis mei lēvitatem et in oculorum valetudinem et in crurum gracilitatem, Sen.: ut mihi in hoc (dabei) Stoici iocari videantur interdum, Cic.: vestris fascibus (mit euern F.), securibus vestris iam puellae iocantur obscenae, Sen. contr. exc.: his (hendecasyllabis) iocamur, ludimus, amamus, Plin. ep. – absol., Quid agis? iocabar equidem. Ch. Garris, Ter.: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic.: iocari potius quam serio agere malle, Augustin.: aliquando praeterea rideo, iocor, ludo, Plin. ep.: hic quam volet Epicurus iocetur, mag scherzen, wie er will, Cic.: iocari me putas? Cic.: Diocletiane, iocari noli! Vopisc.: scurriliter iocatus, Iustin.: me appellabat iocans, Cic.: homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: hilari animo esse et prompto ad iocandum, Cic.: deos ipsos iocandi causā induxit Epicurus, Cic. – übtr., voluit Fortuna iocari, Iuven. 3, 40. – II) tr. scherzend sagen, scherzend (als Schwank, Schnurre) vorbringen, haec iocatus sum, Cic. ep. 9, 14, 4
    ————
    (vgl. Quint. 6, 3, 57): permulta Campanum in morbum, Hor. sat. 1, 5, 62: multum de stultitia alcis, Sen. suas. 1, 6: carum nescio quid libet iocari, Catull. 2, 6: mimi obscena iocantes, Ov. trist. 2, 497: m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 5, 13, 46. – Plaut. Cas. 846 liest man jetzt statt quasi iocabo mit cod. Ambr. quasi luca bos.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iocor

  • 62 irridiculum

    ir-rīdiculum (inrīdiculum), ī, n. (v. irrideo, wie ridiculus v. rideo), das Gespött, irridiculo haberi ab alqo, Plaut. Poen. 1183.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irridiculum

  • 63 ridendus

    rīdendus, a, um, PAdi. (rideo), belachenswert, lächerlich, partes, komische Rolle, Petron. 80, 9. v. 8: falsa ridendaque simulacra, Augustin. in psalm 80, 14: subst., rīdenda, ōrum, n., das Lächerliche, Komische, Auson. cento nupt. 1. p. 140, 16 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ridendus

  • 64 ridibundus

    rīdibundus, a, um (rideo), sich dem Lachen hingebend, mit lachender Miene, unter Lachen, Plaut. Epid. 413. Cato oratt. 1. fr. 12; vgl. Ter. Scaur. b. Gell. 11, 15, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ridibundus

  • 65 ridiculus

    rīdiculus, a, um (rideo), Lachen erregend, lächerlich, I) im guten Sinne, spaßhaft, scherzhaft, possierlich, A) adi.: homo, Plaut.: caput, Ter.: cavillator facie magis quam facetiis ridiculus, Cic.: hinc illi homines erant, qui etiam ridiculi inveniebantur ex dolore, man fand Leute, die infolge ihres Unwillens zu Spaßmachern wurden, denen der Unwille ein Witzwort entlockte, Cic.: sed quia stomachabantur, ridiculi videbantur esse, ihre üble Laune erregte Lachen, Cic.: r. mus, Hor.: parasiti ridiculissimi, Plaut.: tum sum ridiculissimus, Plaut.: synk. Nom. Plur. ridiclei, Petron. 57, 8. – r. res, Plaut.: r. et iocosa res, Catull.: r. dictum, Plaut. u. Quint.: r. vultus gestusque, Quint. – poet ridiculus m. folg. Infin., (Porcius) ridiculus totas simul absorbere placentas, der närrische Kauz, der usw., Hor. sat. 2, 8, 24. – absol., ridiculum! lächerlich! Ter. Andr. 474 u. 712. – B) subst., a) rīdiculus, ī, m., α) der Spaßmacher, Possenreißer, der närrische Kauz, Freund von Späßen, Plaut. capt. 470 u. 477 a. Ter. eun. 244. – β) ein Verwachsener, Firm. math. 3, 2, 21 u. 8, 20, 6. – b) rīdiculum, ī, n., das Possierliche, der Spaß, Scherz, Witz, quae sint genera ridiculi, Cic.: per ridiculum dicere, Cic.: ridiculi causā, Plaut.: mihi solae ridiculo fuit, war er lächerlich, Ter. – Plur., sententiose ridicula dicere, Cic.: ridicula aut facere aut dicere, Quint. – II)
    ————
    im üblen Sinne, lächerlich, verlachenswert, quī ridiculus minus illo (es)? Hor.: insania, quae ridicula aliis, Cic.: poëma r., Hor. – ridiculum est m. folg. Infin., Ter. heaut. 353. Cic. Arch. 8. Quint. 6, 3, 94.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ridiculus

  • 66 risibilis

    rīsibilis, e (rideo), I) belachenswert, lächerlich, quid his risibilius fieri potest? Eustath. hexaëm. 6, 6: neutr. pl. subst., quaedam risibilia celebrare, gewisse lächerliche Zeremonien begehen (v. den Juden), Cassiod. hist. eccl. 11, 13. – II) der lachen kann, Mart. Cap. 4. § 354 u. 398. Cledon. art. rhet. 591, 7 H. Boëth. in Cic. top. lib. 5. p. 355 sq. (B.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risibilis

  • 67 risio

    rīsio, ōnis, f. (rideo), das Lachen, Gelächter, Plur. risiones (Fleckeisen rissiones), Plaut. Stich. 658.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risio

  • 68 risito

    rīsito, āre (Intens. v. rideo), belachen, dicta, Laev. fr. 19 M. (b. Non. 209, 31) zw. (Bothe viell. richtiger missitantes).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risito

  • 69 risor

    rīsor, ōris, m. (rideo), der Lacher, Spötter, Spottvogel, Hor. de art. poët. 225. Firm. math. 5, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risor

  • 70 risorius

    rīsōrius, a, um (rideo), I) belachenswert, Fulg. myth. 2, 17. Cassiod. in psalm. 82, 3. – II) lachend, lächelnd, serenā facie, risorio ore, (Augustin.) ad fratr. erem. serm. 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risorius

  • 71 risus

    rīsus, ūs, m. (rideo), das Lachen, Gelächter, I) im guten Sinne, A) eig.: hominum de te, Cic.: dulcis quidam blandientis infantis risus, das Lächeln, Iustin.: alqd in risum vertere, lächerlich machen, Hor.: ista ad risum, ist zum Lachen, Cic.: risui sorori fuit, die Schw. lachte über sie, sie wurde von der Schw. ausgelacht, Liv.: risui est habitus, er wurde zum Gelächter (Gespött), Capit.: risus consecutus est, non in te, sed in errorem tuum, Cic.: in eam tabulam magni risus consequebantur, Cic.: togam sum eius magno hominum risu cavillatus, Cic.: miros risus edere, Cic.: risum movere, commovere, Cic.: risum concitare, Cic.: risus facere, Cael. in Cic. ep.: risum praebere, Lachen erregen, Iustin.: dare risus alci, jmdm. zum G. dienen, Hor.: dare risus iocosque, Stoff gewähren zu G. u. Sch., Hor.: risus captare, darauf ausgehen, Lachen zu erregen, Cic. u. Hor.: risu alqd excipere, über etw. lachen, Quint.: risu dissilire, Sen. od. rumpi, Afran. fr., od. dirumpi, Apul., vor Lachen bersten (bersten wollen), vergehen; so auch risu contendere ilia, Ov., risu ilia dissolvere, Petron.: risu corruere, Cic., oder emori, Ter., vor Lachen fast sterben: risum tollere, Hor.: risu quatere populum, durch L. dem V. das Zwerchfell erschüttern, Hor.: risum tenere, continere, sich des Lachens enthalten, Cic.: risum iam diu compressum etiam indecenter effudit,
    ————
    Petron. – B) meton., v. Gegenstand des Gelächters, o magnus posthac inimicis risus! Gespött, Hor. sat. 2, 2, 107: deus omnibus risus erat, wurde von allen ausgelacht, Ov. fast. 1, 438. – II) im üblen Sinne, der Spott, Hohn, per iocum deos irridens... Qui risus etc., Cic. de nat. deor. 2, 7. – III) personif., Risus als Gottheit der Thessalier, Apul. met. 3, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > risus

  • 72 subrideo

    sub-rīdeo, rīsī, rīsum, ēre, lächeln, subridet Saturius, Cic.: Axius Appio subridens... inquit, sprach lächelnd zu App., Varro: subr. mixtā irā, Verg.: limis ocellis, Ov.: modice, Mart.: amarum (bitter), Apul. u. Amm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subrideo

  • 73 superrideo

    super-rīdeo, ēre, über etw. lachen, vestrae perditioni, Itala prov. 1, 26 (b. Ps. Cypr. sing. cler. 1).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superrideo

  • 74 rīdiculus

        rīdiculus adj.    [rideo], exciting laughter, laughable, droll, funny, amusing, facetious: Hui, tam cito? ridiculum! how comical! T.: facie magis quam facetiis: Ridiculum est, te istuc me admonere, T.: Ridiculus totas simul absorbere placentas, H.—As subst n., something laughable, a laughing matter, jest, joke: quae sint genera ridiculi: ridiculo sic usurum oratorem, ut, etc.: Mihi solae ridiculo fuit, I had the fun to myself, T.: materies omnis ridiculorum est in istis vitiis, quae, etc.: sententiose ridicula dicuntur.— Laughable, silly, absurd, ridiculous, contemptible: insania, quae ridicula est aliis, mihi, etc.: qui ridiculus minus illo (es)? H.: mus, H.: pudor, Iu.: est ridiculum, quaerere, etc.—As subst m.: neque ridiculus esse Possum, etc., be a buffoon, T.
    * * *
    I
    ridicula, ridiculum ADJ
    laughable, funny; silly
    II
    buffoon, jester

    Latin-English dictionary > rīdiculus

  • 75 rīsor

        rīsor ōris, m    [rideo], a mocker, banterer, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > rīsor

  • 76 rīsus

        rīsus ūs, m    [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.
    * * *

    Latin-English dictionary > rīsus

  • 77 adrideo

    ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.
    I.
    Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
    (α).
    Absol.:

    si non arriderent, dentis ut restringerent,

    Plaut. Capt. 3, 1, 26:

    oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,

    id. Truc. 2, 1, 14:

    cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60:

    Hic cum adrisisset ipse Crassus,

    id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:

    Cum risi, arrides,

    Ov. M. 3, 459:

    Cum adrisissent, discessimus,

    Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—
    (β).
    With dat.:

    Tum mi aedes quoque arridebant,

    Plaut. As. 1, 3, 55:

    si dentibus adrident,

    Hor. A. P. 101:

    nulli laedere os, arridere omnibus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:

    vix notis familiariter arridere,

    Liv. 41, 20.—
    (γ).
    With acc.:

    video quid adriseris,

    Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—
    (δ).
    Pass.:

    si adriderentur, esset id ipsum Atticorum,

    Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur). —
    II.
    Trop.
    A.
    Subject., to be favorable, kindly disposed to one:

    cum tempestas adridet,

    Lucr. 2, 32:

    et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,

    Petr. 133, 3, 12.—
    B.
    Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:

    inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,

    Cic. Att. 13, 21:

    quibus haec adridere velim,

    Hor. S. 1, 10, 89.

    Lewis & Short latin dictionary > adrideo

  • 78 arrideo

    ar-rīdĕo ( adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.
    I.
    Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
    (α).
    Absol.:

    si non arriderent, dentis ut restringerent,

    Plaut. Capt. 3, 1, 26:

    oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui,

    id. Truc. 2, 1, 14:

    cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60:

    Hic cum adrisisset ipse Crassus,

    id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.:

    Cum risi, arrides,

    Ov. M. 3, 459:

    Cum adrisissent, discessimus,

    Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.—
    (β).
    With dat.:

    Tum mi aedes quoque arridebant,

    Plaut. As. 1, 3, 55:

    si dentibus adrident,

    Hor. A. P. 101:

    nulli laedere os, arridere omnibus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19:

    vix notis familiariter arridere,

    Liv. 41, 20.—
    (γ).
    With acc.:

    video quid adriseris,

    Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.—
    (δ).
    Pass.:

    si adriderentur, esset id ipsum Atticorum,

    Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur). —
    II.
    Trop.
    A.
    Subject., to be favorable, kindly disposed to one:

    cum tempestas adridet,

    Lucr. 2, 32:

    et quandoque mihi Fortunae adriserit hora,

    Petr. 133, 3, 12.—
    B.
    Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please:

    inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet,

    Cic. Att. 13, 21:

    quibus haec adridere velim,

    Hor. S. 1, 10, 89.

    Lewis & Short latin dictionary > arrideo

  • 79 conrideo

    cor-rīdĕo ( conr-), ēre, v. n., to laugh together or aloud (ante- and post-class.).
    I.
    Lit., Aug. Conf. 4, 8:

    alicui,

    Vulg. Gen. 21, 6.—
    II.
    Trop.:

    perfusa lepore Omnia corrident,

    Lucr. 4, 81.

    Lewis & Short latin dictionary > conrideo

  • 80 corrideo

    cor-rīdĕo ( conr-), ēre, v. n., to laugh together or aloud (ante- and post-class.).
    I.
    Lit., Aug. Conf. 4, 8:

    alicui,

    Vulg. Gen. 21, 6.—
    II.
    Trop.:

    perfusa lepore Omnia corrident,

    Lucr. 4, 81.

    Lewis & Short latin dictionary > corrideo

См. также в других словарях:

  • Liste lateinischer Phrasen/R — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • Cultural Amnesia — This article is about the musical group. For the book by Clive James, see Cultural Amnesia. Cultural Amnesia Genres Post punk, electronic, industrial Years active 1979–1983; 1998–present …   Wikipedia

  • Grand Steeple-Chase de Paris — Turf race infobox class = Group 1 horse race = Grand Steeple Chase de Paris caption = location = Auteuil Racecourse Paris, France inaugurated = 1874 race type = Steeplechase sponsor = Gras Savoye website = [http://www.france galop.com/All the… …   Wikipedia

  • S.P.Q.R — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom …   Deutsch Wikipedia

  • S.P.Q.R. — S.P.Q.R. neuzeitlicher Kanaldeckel in Rom (S.P.Q.R.) …   Deutsch Wikipedia

  • SPQR — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom …   Deutsch Wikipedia

  • Senatus Populusque Romanus — S.P.Q.R. römischer Kanaldeckel S.P.Q.R. ist die Abkürzung für das lateinische Senatus Populusque Romanus („Senat und Volk von Rom …   Deutsch Wikipedia

  • risorius — See r. (muscle). [L. risor, a laughter, fr. rideo, pp. risus, to laugh] * * * ri·so·ri·us ri sōr ē əs, zȯr n, pl rii ē .ī a narrow band of muscle fibers arising from the fascia over the masseter muscle, inserted into the tissues at the corner of …   Medical dictionary

  • GELASINUS — Deus risus, apud Mart. l. 7. Epigr. 24. cuius epigraphe in malum Poetam: Nec cibus ipse iuvat morsu fraudatus aceti, Nec grata est facies, cui Gelasinus abest. A verbo γελάω, rideo, vide infta ubi de Risu …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԱՅՊՆ — ( ) NBH 1 0093 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 11c, 12c գ. Որպէս տճկ. ա՛յպ, այը՛պ Ամօթ. ամօթալի պակասութիւն. առիթ այպանութեան. խայտառակ ինչ. խաղքութիւն. ... αἱσχρόν, αἷσχος probrum, probrosum, turpitudo, dedecus, pudor… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»