-
1 rülpsen
-
2 Rülpsen
n отрыжка -
3 rülpsen
рыгать <гнуть> -
4 riganje
Rülpsen n (-s), Aufstoßen n (-s), Rülps m (-es, -e); Speien n (-s) -
5 rigati
rülpsen, auf|stoßen (170); speien; r. vatru Feuer speien -
6 оригвам се
rülpsen -
7 belch
1. intransitive verbheftig aufstoßen; rülpsen (ugs.)2. transitive verb 3. nounRülpser, der (ugs.)* * *[bel ] 1. verb1) (to give out air noisily from the stomach through the mouth: He belched after eating too much.) rülpsen2) ((often with out) (of a chimney etc) to throw (out) violently: factory chimneys belching (out) smoke.) ausstoßen2. noun(an act of belching.) das Rülpsen* * *[beltʃ]I. n<pl -es>Rülpser m famIII. vt* * *[beltʃ]1. vi(person) rülpsen, aufstoßen; (volcano) Lava speien or ausstoßen; (smoke, fire) herausquellen2. vtsmoke, flames (aus)speien, ausstoßen3. n* * *belch [beltʃ]A v/i1. aufstoßen, rülpsen umgC s1. Rülpser m umg:give a loud belch laut rülpsen2. fig (Rauch-, Flammen- etc) Stoß m3. fig Schwall m (von Beleidigungen etc)* * *1. intransitive verbheftig aufstoßen; rülpsen (ugs.)2. transitive verbausstoßen [Rauch, Flüche usw.]3. nounRülpser, der (ugs.)* * *v.aufstoßen v.rülpsen v. -
8 burp
1. 2. intransitive verbrülpsen (ugs.); aufstoßen3. transitive verbein Bäuerchen machen lassen (fam.) [Baby]* * *[bə:(r)p] 1. verb(to belch: Wait for the baby to burp and put her to bed.)2. noun(a belch.)* * *[bɜ:p, AM bɜ:rp]to let out a [big] \burp [laut] rülpsenIII. vtto \burp a baby ein Baby aufstoßen lassen* * *[bɜːp] (inf)1. virülpsen (inf); (baby) aufstoßen2. vtbaby aufstoßen lassen3. nRülpser m (inf)* * *A sa) Rülpsen n, Aufstoßen nb) Rülpser m, (eines Babys) Bäuerchen n umg:C v/t ein Baby ein Bäuerchen machen lassen umg* * *1. 2. intransitive verbrülpsen (ugs.); aufstoßen3. transitive verbein Bäuerchen machen lassen (fam.) [Baby]* * *v.rülpsen v. -
9 ructo
ructo, āvī, ātum, āre, u. depon. Nbf. ructor, ārī (vgl. ερεύγομαι u. ahd. it-ruchen, wiederkäuen), rülpsen, I) im allg.: alci in os ructare, Plaut.: cui ructare turpe esset, is vomens etc., Cic.: numquam ructasse, Plin.: nec ieiunis et inanibus plenus ipse et ructans non tam apponis quam obicis cibos, Plin. pan. – Depon., ructaretur, Cic. fr. bei Paul. ex Fest. 263, 3. – m. Acc. der Speise, nach deren Genuß man rülpst, die einem aufstößt, qui crudum ructat, Cels.: stomachus acida ructans, Plin.: aprum, Mart.: u. Depon., cuius aves etiam nunc ructor, Varro r. r. 3, 2, 3. – II) prägn., 1) = eructo, rülpsen = rülpsend ausspeien, ausrülpsen, cruor ructatus, Sil.: ructatos ore cruores, Sil.: calix venenarius, in quem mors aliqua (einiges) ructarit, Tert. de res. carn. 16. – übtr., fumum, ausdünsten (von der Erde), Pallad. 9, 8, 7. – bildl., versus ructatur (Depon.), Hor. de art. poët. 457: potor Mosellae (als Gallier) Tiberim ructas, die röm. Sprache mit Eleganz sprichst, Sidon. epist. 4, 17, 1: ructans semideûm propinquitates, im Munde führend, Sidon. carm. 23, 252: u. so quae academiis et porticibus Atticis pasta sapientiam ructas, Tert. de test. anim. 1: patrio ructata (ausgesprochen) profundo, Prud. apoth. 93. – 2) = genießen, essen, qui centenis vicibus ferculorum cotidiani convivii copias ructare consuerunt, Paulin. vit. Ambros. 1. – / Über ructo u. ructor vgl. Caper 93, 10 K. Paul. ex Fest. 263, 2. Porphyr. Hor. art. poët. 457.
-
10 ἐρυγγάνω
ἐρυγγάνω, praes. u. impf. att. = ἐρεύγομαι, nach den Atticisten die Form der gewöhnlichen Sprache dafür, rülpsen, vom Aufstoßen nach dem Essen, Hippocr.; Cratin. bei Ath. VIII, 344 b u. andere comici. Auch c. acc., ἐρυγγάνω γὰρ αὐτὸν (οἶνον) ἡδέως ἐγώ, der Wein stößt mir angenehm auf, Eur. Cycl. 523; τὴν σκοροδάλμην Luc. Alex. 39; λιμῶδες καὶ αὐχμηρόν, vor Hunger u. Elend rülpsen, Alciphr. 1, 25. – Ausbrechen, Hippocr. – Uebertr., Etwas im Munde führen, schwatzen, λαλῶν τὰ ναῦλα καὶ δάνει' ἐρυγγάνων Diphil. bei Ath. VII, 292 b, vgl. Suid., gewiß eine Redensart des gemeinen Lebens. – Hippocr. braucht auch das med.
-
11 рыгать
-
12 rot
-
13 roter
-
14 eructar
-
15 regoldar
-
16 ructo
ructo, āvī, ātum, āre, u. depon. Nbf. ructor, ārī (vgl. ερεύγομαι u. ahd. it-ruchen, wiederkäuen), rülpsen, I) im allg.: alci in os ructare, Plaut.: cui ructare turpe esset, is vomens etc., Cic.: numquam ructasse, Plin.: nec ieiunis et inanibus plenus ipse et ructans non tam apponis quam obicis cibos, Plin. pan. – Depon., ructaretur, Cic. fr. bei Paul. ex Fest. 263, 3. – m. Acc. der Speise, nach deren Genuß man rülpst, die einem aufstößt, qui crudum ructat, Cels.: stomachus acida ructans, Plin.: aprum, Mart.: u. Depon., cuius aves etiam nunc ructor, Varro r. r. 3, 2, 3. – II) prägn., 1) = eructo, rülpsen = rülpsend ausspeien, ausrülpsen, cruor ructatus, Sil.: ructatos ore cruores, Sil.: calix venenarius, in quem mors aliqua (einiges) ructarit, Tert. de res. carn. 16. – übtr., fumum, ausdünsten (von der Erde), Pallad. 9, 8, 7. – bildl., versus ructatur (Depon.), Hor. de art. poët. 457: potor Mosellae (als Gallier) Tiberim ructas, die röm. Sprache mit Eleganz sprichst, Sidon. epist. 4, 17, 1: ructans semideûm propinquitates, im Munde führend, Sidon. carm. 23, 252: u. so quae academiis et porticibus Atticis pasta sapientiam ructas, Tert. de test. anim. 1: patrio ructata (ausgesprochen) profundo, Prud. apoth. 93. – 2) = genießen, essen, qui centenis vicibus ferculorum cotidiani convivii copias ructare consuerunt, Paulin. vit. Ambros. 1. – ⇒ Über ructo u.————ructor vgl. Caper 93, 10 K. Paul. ex Fest. 263, 2. Porphyr. Hor. art. poët. 457. -
17 burp
[bɜ:p, Am bɜ:rp] nto \burp a baby ein Baby aufstoßen lassen -
18 let out
vt1) ( release)to \let out sb/sth <-> out jdn/etw herauslassen;I'll \let out myself out ich finde selbst hinaus;he \let out the water out of the bathtub er ließ das Wasser [aus der Badewanne] ablaufen;to \let out animals out Tiere freilassen2) ( emit)to \let out out <-> sth scream, shriek, yell etw ausstoßen;to \let out out a belch rülpsen ( fam)to \let out out a guffaw in schallendes Gelächter ausbrechen;to \let out out a roar aufschreien; engine aufheulen;to \let out out a squeal aufkreischen;to \let out out a whoop laut aufschreien, aufjuchzento \let out out a dress ein Kleid weiter machen;to \let out out a seam einen Saum auslassen4) ( divulge)to \let out out <-> sth etw vermietento \let out out <-> sb jdm als Entschuldigung dienen;that \let outs me out das entschuldigt mich;a cold \let out me out of going hiking with Sam meine Erkältung war eine gute Ausrede, nicht mit Sam wandern zu gehen vi (Am) enden -
19 ἐρυγγάνω
ἐρυγγάνω, rülpsen, vom Aufstoßen nach dem Essen; c. acc., ἐρυγγάνω γὰρ αὐτὸν ( οἶνον) ἡδέως ἐγώ, der Wein stößt mir angenehm auf; λιμῶδες καὶ αὐχμηρόν, vor Hunger u. Elend rülpsen. Ausbrechen (bei den Ärzten). Übertr., etwas im Munde führen, schwatzen -
20 ructamen
См. также в других словарях:
Rülpsen — (auch Bäuerchen (machen), bölken, eruktieren, Rülps, Rülpser, medizinisch Ructus, Efflation oder Eruktation) ist das Aufstoßen von Luft aus dem Verdauungstrakt (hauptsächlich aus Speiseröhre und Magen) durch den Mund. Oft wird es von einem… … Deutsch Wikipedia
Rülpsen — Rülpsen, verb. reg. neutr. mit dem Hülfsworte haben, einen Rülps lassen; auch nur in den niedrigen Sprecharten, im Oberd. grolzen, görpsen, garzen, im Österreich. grepitzen, im Nieders. kolpen, koppen, reppen, rulpsen, im Engl. to resp, im Franz … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Rülpsen — Rülpsen, s. Aufstoßen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
rülpsen — ↑eruktieren … Das große Fremdwörterbuch
Rülpsen — ↑Eruktation … Das große Fremdwörterbuch
rülpsen — Vsw std. stil. (17. Jh.) Stammwort. Wohl ausgehend von lautmalendem Rülp Rülpser und vom Verbum rückgebildet Rülps ungesitteter Mensch , wie auch schon früher bezeugtes mhd. rülz in dieser Bedeutung (zu rülzen). deutsch d … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
rülpsen — rülpsen: Der seit dem 17. Jh. bezeugte Ausdruck für »kräftig aufstoßen« ist – wie z. B. auch »glucksen« und »plumpsen« – lautnachahmenden Ursprungs … Das Herkunftswörterbuch
rülpsen — V. (Oberstufe) ugs.: laut Luft aus dem Magen durch den Mund entweichen lassen Synonym: aufstoßen Beispiel: Er nahm einen großen Schluck Bier und rülpste absichtlich, so laut er konnte … Extremes Deutsch
rülpsen — eruktieren; ein Bäuerchen machen (umgangssprachlich); aufstoßen * * * rülp|sen [ rʏlpsn̩] <itr.; hat (ugs.): laut aufstoßen: nach dem Essen rülpste er laut; der Flegel hat uns direkt ins Gesicht gerülpst. Syn.: Bäuerchen machen (fam.). * * *… … Universal-Lexikon
rülpsen — aufstoßen; (fam.): [ein] Bäuerchen machen; (nordd., westd.): bölken; (Med.): eruktieren. * * * rülpsen:⇨aufstoßen(1) rülpsenlautaufstoßen;Kinderspr.:Bäuerchenmachen … Das Wörterbuch der Synonyme
rülpsen — rụ̈lp·sen; rülpste, hat gerülpst; [Vi] gespr; mit einem lauten Geräusch Luft aus dem Magen durch den Mund pressen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache