Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

quispĭam

  • 1 quispiam

    quispĭam, quaepĭam, quodpĭam (pron. quidpĭam, quippĭam), pron.-adj. indéf. quelque, quelqu'un, quelque chose.    - dixerit quispiam: on pourrait dire.    - quidpiam (quippiam): quelque chose.    - num illi molestae quidpiam haec sunt nuptiae? Plaut.: est-ce que par hasard ce mariage lui donne quelque ennui?    - quippiam nocere, Cic.: causer quelque dégât.    - quidpiam (quippiam), adv.: en quelque chose, un peu.    - si remittent quidpiam Philumenae dolores, omnem rem narrabit, Ter.: si ses douleurs lui laissent un peu de répit, Philumène racontera tout.    - lorum quempiam sinu suo depromit, Apul. 3: elle tire de son sein une lanière.    - quopiam, adv.: quelque part.
    * * *
    quispĭam, quaepĭam, quodpĭam (pron. quidpĭam, quippĭam), pron.-adj. indéf. quelque, quelqu'un, quelque chose.    - dixerit quispiam: on pourrait dire.    - quidpiam (quippiam): quelque chose.    - num illi molestae quidpiam haec sunt nuptiae? Plaut.: est-ce que par hasard ce mariage lui donne quelque ennui?    - quippiam nocere, Cic.: causer quelque dégât.    - quidpiam (quippiam), adv.: en quelque chose, un peu.    - si remittent quidpiam Philumenae dolores, omnem rem narrabit, Ter.: si ses douleurs lui laissent un peu de répit, Philumène racontera tout.    - lorum quempiam sinu suo depromit, Apul. 3: elle tire de son sein une lanière.    - quopiam, adv.: quelque part.
    * * *
        Quispiam, cuiuspiam. Cic. Aucun.
    \
        Quispiam, pro Quidam. Gell. Quelcun.

    Dictionarium latinogallicum > quispiam

  • 2 quispiam

    quispĭam, quaepĭam, quodpĭam, and subst. quidpiam or quippiam, pron. indef., any one, any body, any thing, any; some one, something, some:

    quispiam quin significet aliquis, et quaepiam aliquae, similiterque alia ejusdem generis, ut dubium non est, ita unde sequens pars ejus coeperit, inveniri non potest,

    Fest. p. 254 Müll.: num non vis te moneam unum, si videtur quippiam? Naev. ap. Charis. p. 129 P.:

    quid si hoc voluit quispiam deus?

    Ter. Eun. 5, 2, 36:

    cum quaepiam cohors ex orbe excesserat,

    Caes. B. G. 5, 35:

    cum de pecuniis repetundis nomen cuiuspiam deferatur,

    Cic. Div. in Caecil. 3, 10:

    si cuipiam pecuniam fortuna ademit,

    id. Quint. 15, 49:

    ut ea vis ad aliam rem quampiam referatur,

    id. Fin. 5, 11, 30:

    ne suspicari quidem possumus quemquam horum ab amico quippiam contendisse,

    id. Lael. 11, 39:

    neque Alexander, nec quispiam successorum, ejus,

    Just. 38, 7, 2:

    grammaticus quispiam de nobilioribus,

    Gell. 5, 4, 2:

    quispiam ex his qui, etc.,

    id. 2, 21, 6.— In plur.:

    aliae quaepiam rationes,

    Cic. Fam. 9, 8, 2:

    cum proferre ad quospiam coeperis,

    App. Flor. p. 361, 19.— Adv.: quidpĭam or quĭppĭam, in any respect, somewhat, Plaut. Curc. 1, 1, 51:

    num illi molestae quippiam sunt hae nuptiae?

    Ter. And. 2, 6, 7:

    si grando quippiam nocuit,

    Cic. N. D. 3, 35, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > quispiam

  • 3 quispiam

    quispiam quispiam, quaepiam, quodpiam какой-либо

    Латинско-русский словарь > quispiam

  • 4 quispiam

    quispiam quispiam, quidpiam что-либо

    Латинско-русский словарь > quispiam

  • 5 quispiam

    quispiam quispiam, quidpiam кто-либо

    Латинско-русский словарь > quispiam

  • 6 quispiam

        quispiam quaepiam, quodpiam, and (as subst.) quidpiam or quippiam, pron indef.    [2 CA-], any one, anybody, anything, any, some one, something, some: quid si hoc quispiam voluit deus? T.: cum quaepiam cohors ex orbe excesserat, Cs.: nomen cuiuspiam: haec a quopiam vestrum petere: dixisti quippiam: aliae quaepiam rationes.— Sing n. adverb.: Num illi molestae quidpiam haec sunt nuptiae? in any respect, T.
    * * *
    quaepiam, quidpiam PACK ADJECT
    (w/-piam) any/somebody, any, some, any/something

    Latin-English dictionary > quispiam

  • 7 quispiam

    quis-piam, quaepiam, quodpiam u. subst. quidpiam od. quippiam, I) irgend jemand, irgendeiner, -eine, -eines, irgend etwas, quispiam deus, Ter.: quaepiam cohors, Caes.: si cuipiam pecuniam ademit, Cic.: rem quampiam, Cic. – Adv., a) im Acc., quidpiam, etwas, ein wenig, bei Verben: nocere, Cic.: bei Adii., impudicior, Plaut. Curc. 52. – b) im Abl. quopiam, irgendwohin, Plaut. most. 966. Ter. eun. 462. – II) mancher, innocens est quispiam, Cic. – / Plur. ist selten, zB. quaepiam rationes, Cic. ep. 9, 8, 2.

    lateinisch-deutsches > quispiam

  • 8 quispiam

    quis-piam, quaepiam, quodpiam u. subst. quidpiam od. quippiam, I) irgend jemand, irgendeiner, - eine, -eines, irgend etwas, quispiam deus, Ter.: quaepiam cohors, Caes.: si cuipiam pecuniam ademit, Cic.: rem quampiam, Cic. – Adv., a) im Acc., quidpiam, etwas, ein wenig, bei Verben: nocere, Cic.: bei Adii., impudicior, Plaut. Curc. 52. – b) im Abl. quopiam, irgendwohin, Plaut. most. 966. Ter. eun. 462. – II) mancher, innocens est quispiam, Cic. – Plur. ist selten, zB. quaepiam rationes, Cic. ep. 9, 8, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quispiam

  • 9 quispiam

    quis-piam, quae-piam (subst. и adj.), quod-ptam (adj.), quidpiam (quippiam) (subst.)
    какой-либо, кто-нибудь, тот или иной ( quaepiam cohors Cs); что-нибудь ( ne gravius quippiam dicam C)

    Латинско-русский словарь > quispiam

  • 10 quispiam

    anyone, anything / someone, something

    Latin-English dictionary of medieval > quispiam

  • 11 quispiam

    , quaepiam, quidpiam (m,f,n) subst. и adj.
      кто-нибудь, кто-то, что-нибудь; какой-нибудь, какой-то, некий

    Dictionary Latin-Russian new > quispiam

  • 12 fortasse

    fortassē (also fortassis, but rarely, and not in Caes.; Plaut. As. 2, 4, 86; id. Bacch. 4, 4, 20; Cic. Clu. 52, 144 Klotz, B. and K.; 71, 201 B. and K.; Hor. S. 1, 4, 131; 2, 7, 40; Plin. 2, 20, 18, § 82; 27, 12, 77, § 102; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 63; Dig. 7, 1, 12, § 5; 11, 7, 14, § 9), adv. [forte an; cf.: forsan, fortan], perhaps, peradventure, probably, possibly:

    nescis tu fortasse, apud nos facinus quod natum est novum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 10:

    dicam me hercule, et contemnar a te fortasse, cum tu, etc.,

    Cic. Rep. 1, 19; 2, 34:

    in quo (genere) esse videbuntur fortasse angustiae,

    id. ib. 3, 33:

    fortasse dices: Quid ergo?

    id. Div. in Caecil. 12, 40:

    requiretur fortasse nunc, quemadmodum, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 9, 22:

    quaeret fortassis quispiam, displiceatur mihi, etc.,

    id. Clu. 52, 144:

    fortasse dixerit quispiam,

    id. de Sen. 3, 8 (for which:

    forsitan quispiam dixerit,

    id. Off. 3, 6, 29):

    sed haec longiora fortasse fuerunt quam necesse, fuit,

    id. Fam. 6, 1, 7; cf. id. ib. 7, 3 fin.:

    sustines enim non parvam exspectationem imitandae industriae nostrae, magnam honorum, nonnullam fortasse nominis,

    id. Off. 3, 2, 6:

    poterimus fortasse dicere,

    id. Or. 5, 19:

    quod tamen fortasse non nollem,

    id. Fam. 2, 16, 2; cf.:

    L. Lucullus, qui tamen aliqua ex parte iis incommodis mederi fortasse potuisset, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 9, 26:

    puerum, inquies, et fortasse fatuum,

    id. Att. 6, 6, 2; cf.:

    otioso et loquaci et fortasse docto atque erudito,

    id. de Or. 1, 22, 102.—With sed:

    praeclaram illam quidem fortasse, sed a vita hominum abhorrentem,

    Cic. Rep. 2, 11; cf.:

    Marso fortasse, sed Romano facillimus,

    id. Div. 2, 33, 70; 2, 22, 50; id. Tusc. 1, 13, 30.—With nisi (for nisi forte):

    tu hoc: alius fortasse, quod in animadversione poenaque durior, nisi fortasse utrumque tu,

    id. ad Brut. 1, 15, 3.—With sed tamen, Plaut. As. 2, 4, 86; Cic. Rep. 2, 33; id. Off. 3, 21, 82; id. Sest. 5, 12.—With verum tamen, Cic. Verr. 1, 12, 35; id. Arch. 11, 28. —With quidem:

    id nos fortasse non perfecimus, conati quidem saepissime sumus,

    Cic. Or. 62, 210; so id. Tusc. 2, 17, 41:

    res enim fortasse verae, certe graves,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    b.
    In Plaut. and Ter. ellipt., like fors, with a subject-clause:

    fortasse te illum mirari cocum, Quod venit atque haec attulit,

    it may be that, perhaps, Plaut. Merc. 4, 4, 42; id. As. 1, 1, 24; id. Ep. 2, 2, 111; id. Poen. 5, 2, 44; id. Truc. 3, 2, 12; Ter. Hec. 3, 1, 33; cf.: sic Plautus: Fortasse ted amare suspicarier. Nam veteres infinitivo modo adjungebant fortasse, Don. Ter. 1, 1; cf. ellipt. use: Q. unum illud mihi videris imitari, orationis genus. M. Velle fortasse;

    quis enim id potest imitari?

    Cic. Leg. 2, 7, 17.—
    c.
    Ironically (cf. forte, 2, a. b and Gr. isôs): Ch. Prorsum nihil intellego. Sy. Hui, tardus es. Ch. Fortasse, Ter. Heaut. 4, 5, 29:

    sed ego fortasse vaticinor, et haec omnia meliores habebunt exitus... eos ego fortasse nunc imitor,

    Cic. Fam. 2, 16, 6; Plaut. As. 2, 4, 90.—
    d.
    In designating numbers, about (in Cic. usually placed after the numeral):

    elegit ex multis Isocratis libris triginta fortasse versus Hieronymus,

    Cic. Or. 56, 190:

    Q. Pompeius biennio quam nos fortasse major,

    id. Brut. 68, 240:

    HS. D. milia fortasse,

    id. Verr. 2, 3, 50, § 118:

    fuimus una horas duas fortasse,

    id. Att. 7, 4, 2:

    fortasse circiter triennium,

    Plaut. Mil. 2, 3, 79:

    mercaris agrum, fortasse trecentis, aut etiam supra, nummorum milibus emptum,

    Hor. Ep. 2, 2, 164.

    Lewis & Short latin dictionary > fortasse

  • 13 barbare

    barbărē, adv. [st1]1 [-] de façon barbare [= de pays étranger par rapport aux Grecs].    - vortere barbare, Plaut. Asin. 11: traduire en langue barbare [= en latin]. --- cf. Trin. 19. [st1]2 [-] de façon barbare.    - barbare dixisti pluria, Gell. 5, 21, 5: en disant pluria, tu as fait un barbarisme.    - barbare loqui, Cic. Tusc. 2, 12: parler en faisant des fautes.    - barbare eum dixisse opinatus est, Gell. 7, 15, 2: il déclara qu'il avait parlé comme un barbare.    - si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur, Cic. Tusc. 2, 4, 12: si quelqu'un, s'étant déclaré grammairien, faisait des barbarismes.    - de se et Apolline quaedam deliramenta barbare effutivit, Apul.: il débita en un jargon barbare quelques absurdités sur lui-même et sur Apollon.    - cf. Quint. 1, 5, 9; 1, 6, 45; Gell. 3, 18, 10 ; 13, 6, 2, etc. [st1]3 [-] d'une façon barbare, cruellement.    - barbare laedere oscula, Hor. O. 1, 13, 15: blesser cruellement la bouche.    - ferociter et barbare facere, Vulg. 2 Macc. 15, 2: agir avec férocité comme des barbares.
    * * *
    barbărē, adv. [st1]1 [-] de façon barbare [= de pays étranger par rapport aux Grecs].    - vortere barbare, Plaut. Asin. 11: traduire en langue barbare [= en latin]. --- cf. Trin. 19. [st1]2 [-] de façon barbare.    - barbare dixisti pluria, Gell. 5, 21, 5: en disant pluria, tu as fait un barbarisme.    - barbare loqui, Cic. Tusc. 2, 12: parler en faisant des fautes.    - barbare eum dixisse opinatus est, Gell. 7, 15, 2: il déclara qu'il avait parlé comme un barbare.    - si grammaticum se professus quispiam barbare loquatur, Cic. Tusc. 2, 4, 12: si quelqu'un, s'étant déclaré grammairien, faisait des barbarismes.    - de se et Apolline quaedam deliramenta barbare effutivit, Apul.: il débita en un jargon barbare quelques absurdités sur lui-même et sur Apollon.    - cf. Quint. 1, 5, 9; 1, 6, 45; Gell. 3, 18, 10 ; 13, 6, 2, etc. [st1]3 [-] d'une façon barbare, cruellement.    - barbare laedere oscula, Hor. O. 1, 13, 15: blesser cruellement la bouche.    - ferociter et barbare facere, Vulg. 2 Macc. 15, 2: agir avec férocité comme des barbares.
    * * *
        Barbare, Aduerbium: vt Barbare loqui. Cic. Mausadement, Barbarement, Incivilement, Grossement, et Rudement.

    Dictionarium latinogallicum > barbare

  • 14 quidpiam

    voir quispiam.
    * * *
    voir quispiam.
    * * *
        Quidpiam, cuiuspiam. Terent. Quelque chose.
    \
        Num illi molestae quidpiam hae sunt nuptiae? Terent. Aucunement, Quelque peu.

    Dictionarium latinogallicum > quidpiam

  • 15 aio

    āio, verb. defect. The forms in use are: pres. indic. āio, ăis, ait—aiunt; subj. aias, aiat—aiant; imperf. indic. throughout, aiebam, aiebas, etc.; imper. ai, rare; part. pres. aiens, rare; once in App. M. 6, p. 178 Elm.; and once as P. a. in Cic. Top. 11, 49, v. below. Cic. wrote the pres. aiio, acc. to Quint. 1, 4, 11.—From ais with the interrog. part. ne, ain is used in colloquial language. For imperf. also aibas, Plaut. Trin. 2, 4, 28; Ter. Ad. 4, 2, 22:

    aibat,

    Plaut. Trin. 4, 2, 33; 5, 2, 16:

    aibant,

    id. ib. 1, 2, 175; 4, 2, 102; Ter. And. 3, 3, 3; ai is dissyl., but in the imper. also monosyl., Plaut. Truc. 5, 49; cf. Bentl. ad Ter. Ad. 4, 6, 5. Acc. to Prisc. 818 P., the pres. ait seems to take the place of a perf., but acc. to Val. Prob. 1482 P., there was a real perf. ai, aisti, ait;

    as aisti,

    Aug. Ep. 54 and 174:

    aierunt,

    Tert. Fuga in Persec. 6; the pres. inf. aiere is found in Aug. Trin. 9, 10 [cf. êmi = I say; Sanscr. perf. 3d sing. āha = he spake; ad ag ium, ad ag io; negare for ne ig are; Umbr. ai tu = dicito; Engl. aye = yea, yes, and Germ. ja], to say yes, to assent (opp. nego, to say no; with the ending - tumo, aiutumo; contract. autumo; opp. negumo; v. autumo).
    I.
    In gen.: vel ai vel nega, Naev. ap. Prisc. 473 P.:

    veltu mihi aias vel neges,

    Plaut. Rud. 2, 4, 14:

    negat quis? nego. Ait? aio,

    Ter. Eun. 2, 2, 21:

    Diogenes ait, Antipater negat,

    Cic. Off. 3, 23:

    quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget,

    id. Fin. 2, 22; so id. Rab. Post. 12, 34.—
    II.
    Esp.
    A.
    To say, affirm, or assert something (while dicere signifies to speak in order to inform, and affirmare, to speak in affirmation, Doed. Syn. 4, 6 sq.—Therefore different from inquam, I say, I reply, since aio is commonly used in indirect, and inquam in direct discourse; cf. Doed. as cited above; Herz. ad Sall. C. 48, 3; and Ramsh. Gr. 800).
    a.
    In indirect discourse: insanam autem illam (sc. esse) aiunt, quia, etc., Pac. ap. Cic. Her. 2, 23, 36; Plaut. Capt. 1, 1, 3: Ch. Hodie uxorem ducis? Pa. Aiunt, they say so, id. ib. 2, 1, 21:

    ait hac laetitiā Deiotarum elatum vino se obruisse,

    Cic. Deiot. 9:

    debere eum aiebat, etc.,

    id. Verr. 2, 1, 18:

    Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,

    Sall. C. 48, 8:

    Vos sapere et solos aio bene vivere,

    Hor. Ep. 1, 15, 45; id. S. 1, 2, 121; id. Ep. 1, 1, 88; 1, 7, 22.—
    b.
    In direct discourse: Ennio delector, ait quispiam, quod non discedit a communi more verborum;

    Pacuvio, inquit alius,

    Cic. Or. 11, 36:

    Vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque, etc.,

    Verg. A. 2, 639; 6, 630; 7, 121;

    12, 156: O fortunati mercatores! gravis annis Miles ait,

    Hor. S. 1, 1, 4; id. Ep. 1, 15, 40; 1, 16, 47; id. S. 2, 7, 72; 1, 3, 22.—
    c.
    With acc.:

    Causa optumast, Nisi quid pater ait aliud,

    Ter. And. 5, 4, 47:

    Admirans ait haec,

    Cat. 5, 3, 4; 63, 84:

    Haec ait,

    Verg. A. 1, 297; v. B.—
    B.
    Simply to speak, and esp. in the form of transition, sic ait, thus he speaks or says (cf. the Hom. hôs phato):

    Sic ait, et dicto citius tumida aequora placat,

    Verg. A. 1, 142; 5, 365; 9, 749.—

    Also of what follows: Sic ait in molli fixa toro cubitum: “Tandem,” etc.,

    Prop. 1, 3, 34.—
    C.
    Ut ait quispiam (regularly in this order in Cic.), in quoting an unusual expression, as one says:

    ut ait Statius noster in Synephebis,

    Cic. Sen. 7:

    ut ait Homerus,

    id. ib. 10:

    ut ait Theophrastus,

    id. Tusc. 1, 19, 45:

    ut ait Thucydides,

    Nep. Them. 2:

    ut ait Cicero,

    Quint. 7, 1, 51; 8, 6, 73; 9, 4, 40;

    9, 56, 60: ut Cicero ait,

    id. 10, 7, 14; 12, 3, 11:

    ut Demosthenes ait,

    id. 11, 1, 22:

    ut rumor ait,

    Prop. 5, 4, 47: uti mos vester ait, Hor S. 2, 7, 79.—So without def. subject:

    ut ait in Synephebis,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31.—
    D.
    Aiunt, ut aiunt, quemadmodum or quod aiunt, in quoting a proverbial or technical phrase, as they say, as is said, as the saying is (Gr. to legomenon, hôs phasi; Fr. on dit;

    Germ. man sagt), either placed after it or interposed: eum rem fidemque perdere aiunt,

    Plaut. Curc. 4, 2, 18: ut quimus, aiunt;

    quando, ut volumus, non licet,

    Ter. And. 4, 5, 10:

    docebo sus, ut aiunt, oratorem eum,

    Cic. de Or. 2, 57:

    Iste claudus, quemadmodum aiunt, pilam,

    id. Pis. 28 B. and K. —Also in telling an anecdote:

    conspexit, ut aiunt, Adrasum quendam vacuā tonsoris in umbrā,

    Hor. Ep. 1, 7, 49; 1, 17, 18.—
    E.
    In judic. lang.: ait lex, ait praetor, etc., the law, the prœtor says, i. e. prescribes, commands:

    ut ait lex Julia,

    Dig. 24, 3, 64:

    Praetor ait, in eadem causā eum exhibere, etc.,

    ib. 2, 9, 1:

    Aiunt aediles, qui mancipia vendunt, etc.,

    ib. 21, 1, 1:

    Ait oratio, fas esse eum, etc.,

    ib. 24, 1, 32 al. —
    F.
    Ain? = aisne? also often strengthened: ain tu? ain tute? ain tandem? ain vero? in conversational lang., a form of interrogation which includes the idea of surprise or wonder, sometimes also of reproof or sorrow, do you really mean so? indeed? really? is it possible? often only an emphatic what? Plaut. Ep. 3, 4, 73: Merc. Servus esne an liber? Sos. Utcumque animo conlibitumst meo. Merc. Ain vero? Sos. Aio enim vero, id. ib. 3, 4, 188; id. Am. 1, 1, 128: Phil. Pater, inquam, aderit jam hic meus. Call. Ain tu, pater? id. Most. 2, 1, 36; id. Ep. 5, 2, 33; id. Aul. 2, 2, 9; id. Curc. 2, 3, 44; Ter. Hec. 3, 4, 1; id. Eun. 3, 5, 19 al:

    Ain tu? Scipio hic Metellus proavum suum nescit censorem non fuisse?

    Cic. Att. 6, 1; 4, 5 al.:

    ain tute,

    Plaut. Truc. 1, 2, 90:

    ain tandem ita esse, ut dicis?

    id. Aul. 2, 4, 19; so id. As. 5, 2, 47; id. Trin. 4, 2, 145; Ter. And. 5, 3, 4:

    ain tandem? insanire tibi videris, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 21 Manut.; id. Att. 6, 2.—Also with a plur. verb (cf. age with plur. verb, s. v. ago, IV. a.):

    ain tandem? inquit, num castra vallata non habetis?

    Liv. 10, 25.—
    G.
    Quid ais? (as in conversation).—
    a.
    With the idea of surprise, astonishment, Ti legeis (cf. Quid dixisti? Ter. And. 3, 4, 14; id. Eun. 5, 6, 16, Ti eipas); what do you say? what? Merc. Quis herus est igitur tibi? Sos. Amphitruo, quicum nuptast Alcumena. Merc. Quid ais? Quid nomen tibist? Plaut. Am. 1, 1, 208; so Ter. And. 4, 1, 42; id. Heaut. 5, 1, 27.—
    b.
    When one asks [p. 79] another for his meaning, opinion, or judgment, what do you mean? what do you say or think? Th. Ita me di ament, honestust. Pa. Quid tu ais, Gnatho? Num quid habes, quod contemnas? Quid tu autem, Thraso? Ter. Eun. 3, 2, 21: Hunc ais? Do you mean this man? (= dicis, q. v., II.) Pers. 4, 27.—
    c.
    When one wishes to try or prove another, what is your opinion? what do you say? Sed quid ais? quid Amphitruoni [dono] a Telebois datumst? Plaut. Am. 1, 1, 262.—Hence, * āiens, entis, P. a., affirming, affirmative (usu. affirmativus):

    negantia contraria aientibus,

    Cic. Top. 11, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > aio

  • 16 forsitan

    forsĭtan, adv. [contr. from fors sit an; v. fors, A.; cf. also: forsan, fortan, and fortassean], perhaps, peradventure.
    I.
    Usually in principal clauses.
    A.
    With subj. (class. and freq.;

    only so in Cicero): si altera illaec magis instabit, forsitan nos reiciat,

    Ter. Phorm. 4, 5, 5:

    longiorem orationem causa forsitan postulet, tua certe natura breviorem,

    Cic. Lig. 12, 38 (al. fortasse postulat, v. Halm. ad loc.):

    forsitan quaeratis, qui iste terror sit, etc.,

    id. Rosc. Am. 2, 5; Verg. G. 2, 288:

    forsitan quispiam dixerit: Nonne, etc.,

    Cic. Off. 3, 6, 29 (for which:

    fortasse dixerit quispiam,

    id. de Sen. 3, 8):

    forsitan occurrat illud, etc.,

    id. de Or. 3, 9, 34:

    major ars aliqua forsitan esset requirenda,

    id. ib. 2, 45, 189;

    1, 15, 67: illud forsitan quaerendum sit, num, etc.,

    id. Off. 1, 45, 159:

    haec ipsa forsitan fuerint non necessaria,

    id. Brut. 13, 52:

    forsitan meliores illi accusatores habendi sint,

    id. Verr. 2, 1, 38, § 58:

    nimium forsitan haec illi mirentur atque efferant,

    id. ib. 2, 4, 56, § 124.—With sed:

    quae forsitan vobis parvae esse videantur: sed, etc.,

    id. Verr. 2, 4, 21 fin.; id. Att. 12, 18, 1; so with subj., Liv. 3, 25, 9:

    quae forsitan laus sit, verum tamen,

    Cic. Brut. 8, 33:

    forsitan dicatis,

    Liv. 31, 31, 19:

    matrem insimulare forsitan fas non sit,

    id. 39, 10, 4; 31, 38, 4; 40, 15, 4; Quint. 2, 16, 11.—
    B.
    With indic. (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    not in Cic.): forsitan et publica, sua certe liberata fide, in castra redierunt,

    Liv. 9, 11, 13; 22, 23, 5; cf. Sall. J. 106, 3:

    incipies forsitan justus esse rex,

    Curt. 7, 4, 17:

    forsitan non periculosius est tacere quam dicere,

    id. 7, 1, 37; 4, 14, 20; Liv. 21, 40: forsitan haec aliquis, nam sunt quoque, parva vocabit, Ov. R. Am. 419:

    forsitan ventos timebas,

    id. F. 2, 97.—
    II.
    In dependent clauses (rare), with ut:

    neque id facio, ut quibusdam forsitan videor, etc.,

    Cic. Fam. 1, 8, 2.—With quam:

    videor jam liberius loqui debere quam forsitan ipsi velint,

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 11.—With quod: decrevi ad te scribere, quod forsitan minus ea perspicias, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1.—With cum:

    minime consentaneum est, cum bello tuo forsitan vix sufficias,

    Liv. 10, 18, 3 (but not in Lucr. 5, 610, where the correct read. is forsitan e rosea, etc.; v. Lachm. p. 302).

    Lewis & Short latin dictionary > forsitan

  • 17 quaepiam

    quae-piamсм. quispiam

    Латинско-русский словарь > quaepiam

  • 18 quippiam

    v. l. (= quidpiam) — см. quispiam

    Латинско-русский словарь > quippiam

  • 19 aerusco

    aerusco, āre (aes) = ἀγείρειν, betteln gehen, u. zwar bes. durch Bettelkünste seinen Unterhalt suchen (s. Paul. ex Fest. p. 24, 7), aeruscans quispiam, Gell. 9, 2, 8. – / Bei Sen. de clem. 2, 6, 3 falsche Konjektur, s. Haase Sen. op. vol. 1. p. VII.

    lateinisch-deutsches > aerusco

  • 20 aliquispiam

    aliquis-piam (aliquis u. quispiam), irgend ein beliebiger, Claudian. Mamert. de anim. 3, 12. – / Cic. Sest. 63 liest man aliā quāpiam vi; vgl. Madvig. opusc. acad. I, 465 sqq.

    lateinisch-deutsches > aliquispiam

См. также в других словарях:

  • CAPELLA seu CAPRA lactens — CAPELLA, seu CAPRA lactens inter sacrificia; pro pecrato per ignorantiam commisso, occurrit Levit. c. 4. v. 27. et seqq. Quod si unus quispiant peccaverit per errorem ex vulgo; faciendo aliquid proeter mandatoe Iehovae tum adducet oblationem suam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POLLEX, a POLLENDO — quod vi et potestate inter coeteros digitos polleat; Graecis proin ἀντίχειρ, quasi manus altera dictus; apud Antiquos multum venerationis habuit: Minervae una cum reliquis digitis consecratus. Significabant autem diversô eius gestu varios animi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ROSTRA — I. ROSTRA apud Adalberonem Laudun. in Carmine ad Robertum Regem. Coepit summa pedum cum tortis tendere rostris: calceorum sunt acumina, quae Annae Comnenae in Alexiade dicuntur πεδίλων προάλματα. Ita enim Scriptores vocant prominentes et ultra… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Алхимия — (араб. Al kîmîa производится или от слова kemi, туземного (коптского) названия Египта, или от греческого χύμος жидкость, сок) так называлась нынешняя химия в Средние века, вплоть до XVII столетия. Но с тех пор, как эта последняя получила научную… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Liste griechischer Phrasen/Theta — Theta Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Weißer Rabe — Theta Inhaltsverzeichnis 1 Θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ μιαρώτατον …   Deutsch Wikipedia

  • Legio X Gemina — Escudo de la Legio X Gemina a principios del siglo V, según la Notitia Dignitatum occ. Activa Desde el 70 a. C. hasta el siglo V …   Wikipedia Español

  • Алхимия — в Польше не имела никогда многих и славных адептов: первыйалхимик появился здесь в XV в. по имени Винкентий Ковский, в XVIстолетии жил другой с немецкой фамилией Зухтен. Самым славным из них былживший в XVII в. Михаил Сендзивой, который однако не …   Энциклопедия Брокгауза и Ефрона

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • ACCLINI corpore honoratiores Salutandi mos — memoratur Arnobio l. 7. ubi de variis honorantium alios ritibus, Ut si quispiam visô potentissimi nominis atque auctoritatis virô, viâ decedat, assurgat, caput revelet, vehiculoque desiliat: tum deinde salutet acclinis, ancillarum servuli pavidas …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ACTOR — I. ACTOR Neptuni fil. ex Agamede, Augei filia. Hyginus Fab. 157. II. ACTOR comes Herculis contra Amazonas, in quo bello vulneratus, cum retro domum abire vellet, in itinere mortuus est. Item Astyoches pater. Hom. Il. ss. Item, Menoetii, ex Aegina …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»