Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

qui-ai

  • 21 qui

    1.
    qui, quae, quod (old forms: nom. quei; gen. quojus; dat. quoi, and in inscrr. QVOEI, QVOIEI, and QVEI; abl. qui; plur. ques or queis; fem. QVAI; neutr. qua; dat. and abl. queis and quĭs.—Joined with cum: quocum, quācum, quicum, quibuscum;

    rarely cum quo,

    Liv. 7, 33:

    cum quibus,

    id. 4, 5. — Placed also before other prepositions: quas contra, quem propter, etc.; v. h. praepp.), pron.
    I.
    Interrog., who? which? what? what kind or sort of a? (adjectively; while quis, quid is used substantively; qui, of persons, asks for the character, quis usu. for the name).
    A.
    In direct questions: quae haec daps est? qui festus dies? what sort of a feast? what kind of a festival? Liv. And. ap. Prisc. p. 752 P. (a transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto; cf. Herm. Doctr. Metr. p. 619): Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chærea? Ter. Eun. 5, 1, 8:

    qui color, nitor, vestitus?

    id. ib. 2, 2, 11:

    qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitandā veritate jucundior?

    Cic. de Or. 2, 8, 34:

    virgo, quae patria est tua?

    Plaut. Pers. 4, 4, 88:

    occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat?

    what sort of a person? Cic. Rosc. Am. 34, 96.—
    B.
    In indirect discourse:

    scribis te velle scire, qui sit rei publicae status,

    what is the state of the country, Cic. Fam. 1, 7, 10:

    quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori... Hinc canere incipiam,

    Verg. G. 1, 3:

    iste deus qui sit da, Tityre, nobis,

    id. E. 1, 18; 2, 19; 3, 8; id. A. 3, 608:

    nescimus qui sis,

    Cic. Div. in Caecil. 6, 20:

    qui sit, qui socium fraudarit, consideremus,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    II.
    Rel., who, which, what, that, referring to a substantive or pronoun as antecedent.
    A.
    As a simple rel.
    1.
    With antecedent expressed:

    habebat ducem Gabinium, quīcum quidvis rectissime facere posset,

    Cic. Phil. 2, 19, 48:

    ille vir, cui patriae salus dulcior fuit,

    id. Balb. 5, 11:

    vir acer, cui, etc.,

    id. Brut. 35, 135:

    vir optimus, qui, etc.,

    id. Fam. 14, 4, 2:

    Priscus, vir cujus, etc.,

    Liv. 4, 46, 10; 23, 7, 4:

    quod ego fui ad Trasimenum, id tu hodie es,

    id. 30, 30, 12:

    collaria, quae vocantur maelium,

    Varr. R. R. 2, 9, 15:

    coloniam, quam Fregellas appellent,

    Liv. 8, 23:

    sucus, quem opobalsamum vocant,

    Plin. 12, 25, 54, § 116:

    sidere, quod Caniculam appellavimus,

    id. 18, 28, 68, § 272. —
    2.
    With pronom. antecedent understood: QVI IN IVS VOCABIT, IVMENTVM DATO, Lex XII. Tabularum: SI ADORAT FVRTO, QVOD NEC MANIFESTVM ESCIT, ib. tab. 2, 1. 8:

    novistine hominem? ridicule rogitas, quīcum una cibum capere soleo,

    Plaut. Trin. 4, 2, 60:

    beati, quīs contigit, etc.,

    Verg. A. 1, 95:

    fac, qui ego sum, esse te,

    Cic. Fam. 7, 23, 1. —
    3.
    The rel. freq. agrees with the foll. word:

    est locus in carcere, quod Tullianum appellatur,

    Sall. C. 55, 3:

    ealoca, quae Numidia appellatur,

    id. J. 18, 11:

    exstat ejus peroratio, qui epilogus dicitur,

    Cic. Brut. 33, 127:

    justa gloria, qui est fructus virtutis,

    id. Pis. 24, 57:

    domicilia conjuncta, quas urbes dicimus,

    id. Sest. 42, 91. —
    4.
    Sometimes it agrees with the logical, not the grammatical antecedent:

    ne tu me arbitrare beluam, qui non novisse possim, quīcum aetatem exegerim,

    Plaut. Trin. 4, 2, 112:

    ubi est scelus qui me perdidit?

    Ter. And. 3, 5, 1:

    hoc libro circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agriculturam,

    Varr. R. R. 1, 1, 11:

    abundantia earum rerum, quae prima mortales ducunt,

    Sall. J. 41, 1; Cic. Fam. 2, 8, 2:

    illa furia muliebrium relligionum, qui, etc.,

    id. ib. 1, 9, 15: alteram alam mittit, qui satagentibus occurrerent, Auct. B. Afr. 78. —
    5.
    Relating to a remote subject:

    annis ferme DX post Romam conditam Livius fabulam dedit... anno ante natum Ennium: qui (sc. Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,

    Cic. Tusc. 1, 1, 3; v. the commentators ad loc.; Liv. 21, 26, 2; 31, 38, 10; 37, 14, 2; cf. Krehl ad Prisc. 2, 9, § 48, p. 91.—
    6.
    The antecedent is sometimes repeated after the rel.:

    erant itinera duo, quibus itineribus, etc.,

    Caes. B. G. 1, 6. —
    7.
    In a question, with ne affixed: sed ubi Artotrogus hic est? Art. Stat propter virum fortem... Mil. Quemne ego servavi in campis Curculioniis? whom I saved? Plaut. Mil. 1, 1, 9:

    quemne ego vidi?

    whom I saw? Ter. And. 4, 4, 29.—
    B.
    With an accessory signif., causal or final, joined to the subj.
    1.
    As, because, seeing that, since:

    Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime navigassemus,

    Cic. Att. 5, 9, 1:

    hospes, qui nihil suspicaretur,

    id. Verr. 2, 1, 25, § 64;

    ingrata es, ore quae caput nostro Incolume abstuleris,

    Phaedr. 1, 8, 11.—
    2.
    Qui, with the subj., also follows dignus, indignus, aptus, idoneus, etc., answering the question, to or for what? dignus est, qui imperet, i. e. to, Cic. Leg. 3, 2, 5:

    dignum esse dicunt, quīcum in tenebris mices,

    id. Off. 3, 19, 77:

    socios haud indignos judicas, quos in fidem receptos tuearis,

    Liv. 23, 43:

    idoneus nemo fuit quem imitarere,

    Cic. Verr. 2, 3, 16, § 41.—
    3.
    Also after demonstrr. or clauses expressing or implying a quality or degree which is defined or explained in the rel.-clause:

    qui potest temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate?

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    nullo modo videre potest quicquam esse utile, quod non honestum sit,

    id. ib. 3, 19, 77:

    non sumus ii, quibus nihil verum esse videatur,

    id. N. D. 1, 5, 12:

    nunc dicis aliquid quod ad rem pertineat,

    id. Rosc. Am. 18, 52:

    quis potest esse tam mente captus, qui neget?

    as that, that, to, id. Cat. 3, 9.—
    4.
    To express a purpose, design, in order that, to:

    sunt autem multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,

    Cic. Off. 1, 14, 43:

    Caesar equitatum praemisit, qui viderent,

    Caes. B. G. 1, 15:

    domi creant decem praetores, qui exercitui praeessent,

    Nep. Milt. 1, 4. —
    C.
    The rel. serves as a connective, instead of is, ea, id, with a conj.:

    res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum,

    and this, Cic. Mil. 20, 53:

    ratio docet esse deos, quo concesso, confitendum est, etc.,

    id. N. D. 2, 30, 75.—
    D.
    The rel. sometimes means, by virtue of, according to, such:

    quae tua natura est,

    according to your disposition, Cic. Fam. 13, 78, 2:

    qui meus amor in te est,

    such is my love, id. ib. 7, 2, 1.—
    E.
    In neutr. sing.
    a.
    Quod signifies,
    1.
    As much as, as far as, what, = quantum:

    adjutabo quod potero,

    Ter. Heaut. 3, 1, 7:

    cura, quod potes, ut valeas,

    Cic. Fam. 14, 4, 6:

    quae tibi mandavi, velim ut cures, quod sine molestiā tuā facere poteris,

    id. Att. 1, 5, 7:

    tu tamen, quod poteris, nos consiliis juvabis,

    id. ib. 10, 2, 2; 11, 2, 2; 11, 12, 4; id. Fam. 3, 2, 2:

    nihil cuiquam, quod suum dici vellet,

    id. Verr. 2, 4, 16, § 36:

    (Epicurus) se unus, quod sciam, sapientem profiteri est ausus,

    id. Fin. 2, 3, 7:

    quod tuo commodo fiat,

    id. Fam 4, 2, 4: quod litteris exstet, [p. 1511] id. Tusc. 1, 16, 38:

    quod sciam,

    Plaut. Ps. 4, 6, 14:

    quod ad me attinet,

    as far as depends on me, for my part, Cic. Rosc. Am. 42, 122.— With ellips. of attinet: quod ad Caesarem crebri et non belli de eo rumores, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4; Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 7; Varr. L. L. 5, § 57 Müll.—With gen.:

    quod operae,

    so much trouble, Cic. Off. 1, 6, 19:

    quod aeris,

    Liv. 8, 20. —
    2.
    Wherein:

    si quid est, Quod mea opera opus sit vobis,

    Ter. And. 4, 3, 23.—
    b.
    Quo, abl. neutr., with compp. (with or without hoc, eo, or tanto): quo... eo, by how much, by so much, the... the:

    quo difficilius, hoc praeclarius,

    Cic. Off. 1, 19, 64.—
    III.
    Indef., any one, any; with si, num, ne, v. quis:

    quaeritur, num quod officium aliud alio majus sit,

    Cic. Off. 1, 3, 7:

    si qui graviore vulnere accepto equo deciderat,

    Caes. B. G. 1, 48:

    nisi si qui publice ad eam rem constitutus esset,

    Cic. Leg. 2, 26, 65:

    (BACANALIA) SEI QVA SVNT, S. C. de Bacchan.: ne qui forte putet,

    Cic. de Or. 1, 2, 8.
    2.
    quī, adv. interrog., rel. and indef. [old abl. of 1. qui].
    I.
    Interrog., in what manner? how? whereby? by what means? why?
    A.
    In direct questions:

    quī minus eadem histrioni sit lex quae summo viro?

    Plaut. Am. prol. 76:

    Quī, amabo?

    id. Bacch. 1, 1, 19:

    quī scire possum?

    id. ib. 2, 2, 13:

    Quī in mentem venit tibi istuc facinus facere?

    id. ib. 4, 4, 31:

    Quī non?

    id. ib. 5, 2, 44:

    quī vero dupliciter?

    id. Mil. 2, 3, 25:

    quī vero?

    id. Merc. 2, 3, 60:

    quī scis?

    Ter. And. 2, 1, 2:

    quī istuc facere potuit?

    id. Eun. 4, 3, 15:

    quī potui melius?

    id. Ad. 2, 2, 7:

    sed nos deum nisi sempiternum intellegere quī possumus?

    Cic. N. D. 1, 10, 25:

    quī potest esse in ejusmodi trunco sapientia?

    id. ib. 1, 30, 84:

    quī potest?

    id. Ac. 2, 31, 100:

    quī ego minus in Africam traicerem,

    Liv. 28, 43, 18.—
    B.
    In indirect questions:

    nimis demiror, quī illaec me donatum esse aureā paterā sciat,

    Plaut. Am. 2, 2, 133:

    quī istuc credam ita esse, mihi dici velim,

    Ter. Phorm. 5, 6, 15:

    nec quī hoc mihi eveniat scio,

    id. Hec. 2, 3, 6:

    neque videre, quī conveniat,

    Liv. 42, 50. —
    C.
    In curses (cf. Gr. pôs, and Lat. utinam), how, would that, if but: quī illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 14 (Trag. Rel. v. 377 Vahl.):

    quī te Juppiter dique omnes perduint!

    Plaut. Men. 5, 5, 31:

    quī istum di perdant!

    id. Trin. 4, 2, 78:

    quī te di omnes perdant!

    id. ib. 4, 2, 155; Ter. Phorm. 1, 2, 73.—Ellipt.:

    quī illi di irati!

    Cic. Att. 4, 7, 1.—
    II.
    Rel., wherewith, whereby, wherefrom, how (referring to all genders and both numbers).
    1.
    In gen.: date ferrum, quī me animā privem, Enn. ap. Non. p. 474, 30 (Trag. Rel. v. 233 Vahl.):

    patera, quī Pterela potitare rex est solitus,

    Plaut. Am. 1, 1, 104; 1, 3, 37:

    sucophantia, quī admutiletur miles,

    id. Mil. 3, 1, 172; id. Capt. 1, 1, 33; 3, 4, 24:

    mihi dari... vehicla quī vehar,

    id. Aul. 3, 5, 28:

    multa concurrunt simul, Quī conjecturam hanc facio,

    Ter. And. 3, 2, 32:

    in tantā paupertate decessit, ut quī efferretur, vix reliquerit,

    Nep. Arist. 3, 2.—
    2.
    Esp., of price, at what price, for how much, = quanti:

    indica minumo daturus quī sis, quī duci queat,

    Plaut. Pers. 4, 4, 41:

    quī datur, tanti indica,

    id. ib. 4, 4, 109:

    ut quantum possit quīque liceat veneant,

    id. Men. 3, 3, 25.—
    B.
    Transf., that, in order that: Ca. Restim volo mihi emere. Ps. Quam ob rem? Ca. Quī me faciam pensilem, Plaut. Ps. 1, 1, 87:

    ut det, quī fiamus liberi,

    id. Aul. 2, 4, 31:

    facite, fingite, invenite, efficite, quī detur tibi: Ego id agam, mihi quī ne detur,

    Ter. And. 2, 1, 34 sq. —
    C.
    Indef. (only with particles of emphasis and assurance; cf. Gr. pôs, and v. Fleck. Krit. Misc. p. 28; Lorenz ad Plaut. Most. 811; Brix ad Plaut. Capt. 550), in some way, somehow, surely (ante-class.); with hercle:

    hercle quī, ut tu praedicas, Cavendumst me aps te irato,

    Plaut. Ps. 1, 5, 58:

    hercle quī multo improbiores sunt, quam a primo credidi,

    id. Most. 3, 2, 139:

    hercle quī aequom postulabat senex,

    id. Stich. 4, 1, 53; id. Men. 2, 3, 74.—With edepol:

    edepol quī te de isto multi cupiunt nunc mentirier,

    Plaut. Mil. 3, 1, 184:

    edepol quī quom hanc magis contemplo, magis placet,

    id. Pers. 4, 4, 15; id. Am. 2, 2, 144.—With at (cf. atquī), and yet, but somehow: Gr. Non audio. Tr. At pol quī audies, Plaut. Rud. 4, 3, 9; id. Am. 2, 2, 73.— With quippe: horum tibi istic nihil eveniet, quippe quī ubi quod subripias nihil est, Plaut. Aul. 2, 5, 22:

    ea nimiast ratio, quippe quī certo scio, etc.,

    id. Truc. 1, 1, 49:

    quippe quī Magnarum saepe id remedium aegritudinumst,

    Ter. Heaut. 3, 2, 27.—With ut:

    an id est sapere, ut quī beneficium a benevolente repudies?

    Plaut. Trin. 3, 2, 11:

    et eum morbum mi esse, ut quī med opus sit insputarier?

    id. Capt. 3, 4, 21; id. Bacch. 2, 3, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > qui

  • 22 qui

    1. quī, quae, quod, I) Pron. interrog., welcher, welche, welches, welch, was für einer -eine, -ein (eig. adjektivisch, öfter aber auch substantivisch, jedoch so, daß qui nach Stand u. Charakter einer Person fragt, quis nach dem Namen), A) in direkter Rede: a) adi.: Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Ph. Qui Chaerea? Py. Iste ephebus frater Phaedriae, was für ein Chärea? Ter.: quod te municipium vidit? quis amicus invitavit? qui hospes aspexit? Cic.: qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitanda veritate iucundior? Cic.: virgo, quae patria est tua? Plaut. – b) subst.: occiso Sex. Roscio qui primus Ameriam nuntiat? was für einer? Manlius Glaucia, Cic. – B) in indirekter Rede: a) adi.: scribis te velle scire, qui sit rei publicae status, welches die Lage des Staates sei, Cic.: quae cura boum, qui cultus habendo sit pecori... hinc canere incipiam, Verg. – b) subst.: tu te collige et, qui sis et quid facere possis, considera, Cic.: domino navis, qui sit, aperit, Nep.
    II) Pron. relat., welcher, welche, welches; der, die, das; wer, was, A) Die grammatische Form richtet sich rücksichtlich des Genus u. Numerus nach dem Worte, auf das es bezogen wird, rücksichtlich des Kasus nach dem zu ihm gehörigen Verbum, mors terribilis est iis, quorum cum vita omnia exstinguuntur, Cic.: luna eam lucem, quam a sole ac-
    ————
    cipit, mittit in terras, Cic. – Häufig wird das Substant., auf das es sich bezieht, wiederholt, itinera duo, quibus itineribus, Caes. – Wenn es sich auf ein demonstr. Pron. bezieht, so steht dieses häufig nach, quod virtute effici debet, id tentatur pecuniā, Cic.: a quo plurimum sperant, ei potissimum inserviunt, Cic.: oder es wird gänzlich weggelassen, qui mentiri solet, peierare consuevit, Cic. – bes. beim Neutr. quod, wodurch es in die prägn. Bedeutung wie viel, so viel wie übergegangen ist, adiutabo, quod potero, Ter.: auch m. Genet., quod operae poneretur, Cic.: quod eius (agri), Liv. – Nicht selten bezieht sich qui auf einen allgemeinen Substantivbegriff, der ausgelassen ist, bes. nach den Verben habere, invenire, reperire, nancisci, quaerere, esse, exsistere, exoriri u.a., zB. non facile est invenire, qui, quod sciat ipse, non tradat alteri, Cic.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem, Cic.
    Als Eigentümlichkeit ist zu beachten: a) daß qui das Subjekt od. Objekt des Hauptsatzes in derselben Form, in der es selbst steht, zu sich nimmt, quam quisque norit artem, in hac se exerceat, Cic.: quas res violentissimas natura genuit, earum moderationem nos soli habemus, Cic. – b) daß qui ein substantivisches Attribut des Subjektes od. Objektes des Hauptsatzes zu sich nimmt, Philippus Aetolos desertos ab Romanis, cui uni fidebant auxilio, subegit, Liv.:
    ————
    Cumae, quam Graeci tum urbem tenebant, capiuntur, Liv. – Häufig wird ein solcher mit esse gebildeter Relativsatz, in dem das relat. Pron. mit dem Substantiv im Nominativ ober im Ablativ steht, in einem Hauptsatz eingeschaltet, um den Grund zu der in seinem Prädikat ausgesprochenen Eigenschaft anzugeben, spero, quae tua prudentia et temperantia est, te valere, daß du bei od. infolge deiner Klugheit u. Mäßigkeit dich wohl befindest, Cic.: quā prudentiā es, nihil te fugiet, bei deiner Klugheit wird dir nichts entgehen, Cic. – c) daß qui ein adjekt. Attribut des Subjektes od. Objektes des Hauptsatzes zu sich nimmt, ad suas res revocet, quas aut tulerit acerbas aut timeat, Cic.: eam civitatem, in qua ipse florentissima multum omnibus gloriā praestitisset, Cic. – d) daß qui mit seinem Verbum durch Verschränkung mit einem Nebensatz verbunden wird, u. zwar: α) so, daß es von dem Nebensatze abhängig ist. Dies ist der Fall, αα) wenn es mit einem Partizip zusammensteht, non sunt ea bona dicenda nee habenda, quibus abundantem licet esse miserrimum, bei denen man trotz ihres Übermaßes höchst unglücklich sein kann, Cic.: nullas consequuntur voluptates, quarum potiendi spe inflammati multos labores susceperant, zu deren Erreichung sie sich Hoffnung machten u. deshalb viele Anstrengungen übernommen hatten, Cic.: se auctores habuisse sceleris illius eos viros, quibus e ci-
    ————
    vitate sublatis civitas stare non posset, nach deren Entfernung usw., Cic. – ββ) wenn es mit dem Verbum einen abhängigen Relativsatz oder Fragesatz bildet oder in der Konstruktion des Acc. u. Infin. steht, sunt certa vitia, quae nemo est quin effugere cupiat, denen jedermann entgehen möchte, Cic.: cum dubium est, an merito accusetur, qui an omnino accusetur, incertum est, von dem ungewiß ist, ob er usw., Plin. ep. – β) so, daß es den Nebensatz in sich aufnimmt. In diesem Falle richtet sich die Form des relat. Pronomens nach dem Nebensatz, aberat omnis dolor, qui si adesset, nemo molliter ferret, den, wenn er sich einstellte, niemand leicht ertragen würde, Cic.: non Alpes aliae sunt, quas dum superant, comparare nova possint praesidia, während deren Übersteigung sie sich usw., Liv. – e) daß qui zu Anfang eines neuen Satzes steht, α) kopulativ = und dieser, res loquitur ipsa; quae semper valet plurimum, Cic. – β) adversativ = aber dieser, obsistere ei conati sunt Athenienses et Boeotii ceterique eorum socii apud Coroneam; quos omnes gravi proelio vicit, Nep. – γ) kausal = denn dieser, virtus est una altissimis defixa radicibus; quae numquam ullā vi labefactari potest, Cic. – δ) konsekutiv = daher dieser, hoc spectant leges, hoc volunt, incolumem esse civium coniunctionem; quam qui dirimunt, eos morte, exsilio, vinclis, damno coërcent, Cic.
    ————
    Als Unregelmäßigkeit ist zu beachten: a) wenn qui in einem anderen Genus steht, als das vorausgehende Substant. erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es sich nach dessen Begriffe, nicht nach der grammatischen Form richtet, illa furia (sc. Clodius), qui etc., Cic. – β) wenn es sich nach dem Prädikatsnomen des Relativsatzes oder des Hauptsatzes richtet, patres C. Mucio agrum dono dedere, quae postea sunt Mucia prata appellata, Liv.: Helvetii continentur flumine Rheno latissimo atque altissimo, qui agrum Helvetium a Germanis dividit, Caes. – γ) wenn es mehr auf den allgemein gefaßten Begriff des vorhergehenden Wortes als auf dessen konkrete Bedeutung hinweist, testarum suffragia, quod illi ostracismum vocant, Nep.: quae utilitates ex rebus iis, quae sunt inanima, percipiantur, Cic. – dah. steht es auch im Neutr., wenn auf den Inhalt des ganzen Satzes hingewiesen wird, Lacedaemonii Agin regem, quod numquam antea apud eos accĭderat, necaverunt, Cic.: obsides, quod nulli antea, Persae ei dederunt, Eutr.: meist mit dem demonstr. id, wie: Timoleon, id quod difficilius putatur, multo sapientius tulit secundam quam adversam fortunam, Nep. – b) wenn qui in einem anderen Numerus steht, als das vorhergehende Substantiv erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es nach einem Kollektivbegriff im Plural steht, Caesar equitatum omnem praemittit, qui videant,
    ————
    Caes.: bes. in der Wendung ex eo numero qui, zB. unus ex eo numero, qui ad caedem parati erant, Sall. – β) wenn der relative Satz allgemeiner gefaßt wird als der Hauptsatz, si tempus est ullum iure hominis necandi, quae multa sunt, Cic. – Dies ist bes. der Fall, wenn das relat. Pron. auf ein demonstr. im Neutr. sich bezieht, Caesar pollicetur, ut, quod quisque eorum in bello amiserit, quae sint penes milites suos, iis, qui amiserint, restituatur, Caes. – Auffälliger ist der Sing. nach einem Substant. im Plur., wie Sall. Cat. 56, 5. – c) wenn qui in einem anderen Kasus steht, als das Verbum des relat. Satzes erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es durch Attraktion den Kasus des vorhergegangenen Substant. annimmt, nos hoc confirmamus illo augurio, quo diximus, Cic.: in iis coloribus, quibus modo dixisti, denominandis, Gell. – Dies geschieht am häufigsten, wenn zu dem relat. Satze ein Verbum aus dem Hauptsatze ergänzt werden muß, quibus poterat sauciis ductis secum, Liv.: cum aliquid agas eorum, quorum consuesti, gaudeo, Cic. – β) wenn es bei Verbindung mehrerer relativen Satzglieder in dem zweiten in einem anderen Kasus hinzu ergänzt werden muß, als es im ersten steht, huius tyranni quem armis oppressa pertulit civitas paretque cum maxime mortuo, interitus declarat, Cic.
    ————
    den relat. Satz dargestellte Attribut als ein wahrgenommenes oder faktisches hingestellt werden soll. Daher steht auch der Indikat. a) in der oratio obliqua, wenn durch das Rel. ein Subjekt oder Objekt umschrieben wird oder der Redende den Inhalt des Relativsatzes als seine Wahrnehmung hinstellt, constituunt, ut ii, qui valetudine aut aetate inutiles sunt bello, oppido excedant, Caes. – b) wenn der Inhalt des Relativsatzes als etwas Faktisches das Prädikat des Hauptsatzes erklären od. bedingen soll, o fortunata mors, quae naturae debita pro patria est potissimum reddita, Cic.: ista quidem sententia ea est, quae neque amicos parat neque inimicos tollit, Liv.: daher auch, wenn es durch quippe, utpote, ut verstärkt wird, quippe quibus aegre ad undecimum lapidem occursum est, Liv.
    2) der Coniunctiv, u. zwar: a) in der oratio obliqua, apud Hypanim fluvium Aristoteles ait bestiolas quasdam nasci, quae unum diem vivant, Cic. – b) wenn der Inhalt des Relativsatzes nach der Vorstellung des Redenden nur als möglich hingestellt wird, homines imperiti facilius, quod stulte dixeris, reprehendere, quam quod sapienter tacueris, laudare possunt, Cic. – c) wenn der Inhalt des Relativsatzes als beabsichtigt hingestellt wird, deutsch auf daß, damit, od. um zu mit Infin., sunt multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. – d) wenn der Inhalt
    ————
    des Relativsatzes den Grund zu der im Hauptsatze ausgesprochenen Erscheinung darstellen soll, deutsch da, da ja, recte Socrates exsecrari eum solebat, qui primus utilitatem a iure seiunxisset, Cic.: Caninius fuit mirificā vigilantiā, qui suo toto consulatu somnum non viderit, Cic.: neque est boni neque liberalis parentis, quem procrearis et eduxeris, eum non et vestire et ornare, Cic. – e) wenn der Inhalt des Relativsatzes als aus der Beschaffenheit des Subjektes im Hauptsatze erfolgend dargestellt werden soll, sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, quae nos exhorrescere metu non sinat, Cic. – Dies ist bes. der Fall, α) wenn im Hauptsatze die Beschaffenheit angedeutet wird entweder durch die demonstrativen Wörter is, talis, eiusmodi, tam, tantus od. durch die Adjektive aptus, idoneus, dignus, indignus u.a., beutsch daß od. um zu mit Infin., ego is sum, qui nihil fecerim, Cic.: nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit, Cic.: Livianae fabulae non satis dignae, quae iterum legantur, Cic.: solum censebant idoneum, cui crederetur, Cic. – β) wenn sich der Relativsatz auf ein allgemeines u. unbestimmtes Subjekt oder Objekt bezieht, bes. nach den Verben habere, reperire, invenire, nancisci, quaerere, esse, exsistere, exoriri u. nach den Verbindungen nemo est, nullus est, nihil est, quis est, quotus quis que est u.a., nactus sum, qui
    ————
    Xenophontis similem esse se cuperet, Cic.: est aliquid, quod non oporteat, etiamsi licet, Cic.: quis est, qui dicere audeat, Cic.: nihil est, quod tam miseros faciat, quam impietas et scelus, Cic. – γ) wenn nach einem Komparativ ein mit dem Relativum gebildeter Vergleichungssatz gebraucht wird, Campani maiora in defectione deliquerant, quam quibus ignosci posset, als daß ihnen usw., Liv.
    III) Pron. indefin., qui, quae u. qua, quod, a) adi. irgend ein, -eine, -ein, etwa ein, eine, -ein, nisi qui deus subvenerit, wenn nicht etwa ein Gott usw., Cic.: si qui rex, si qua civitas exterarum gentium, si qua natio fecit aliquid in cives Romanos eius modi, Cic.: si qui etiam inferis sensus est, Cic.: ut ne quae pars naturae neglegatur, Cic.: ne qua esset armorum causa, Caes.: quaeritur, num quod officium aliud alio maius sit, Cic. – b) subst. irgendeiner, jemand, irgend etwas, si qui rem neglegentius gessisset, Cic.: si qui Romae esset demortuus, Cic.: si quae contra naturam sunt, wenn eins oder das andere usw., Cic.
    Alte Formen: Genet. quoius, Plaut.: Dat. quoi, Plaut., u. quo, Varro: Abl. qui mit der Praep. cum in quicum = quocum (meist mit Beziehung auf eine unbestimmte Person, quocum auf eine bestimmte, nach W. Müller Cic. Lael. 77. p. 472), Cic. u.a.; selten = quacum, wie Verg. Aen. 11, 822. – Plur., Dat. queis, Tragic. vett., Lucr. u. Verg. u. quīs, Sall. Hor. u.a.:
    ————
    Abl. queis, Catull. 63, 46. – Vgl. auch 2. qui, u. qua, quo s. bes.
    ————————
    2. quī (eig. alte Ablativform v. 1. qui, wie in quicum etc., s. 1. qui ), I) relat. wodurch, wovon, ut det, qui fiamus liberi, Plaut.: in tanta paupertate decessit, ut, qui efferretur, vix reliquerit, wovon er begraben werden konnte, Nep.: habeo, qui utar, Cic. – II) interrog.: A) in direkter Frage: 1) in welcher Beziehung? wie doch? wie denn? wieso denn? (s. Brix Plaut. mil. 277. Fritzsche Hor. sat. 1, 3, 128), So. Quia enim sero advenimus. Am. Qui? Plaut.: qui fit, Maecenas etc.? Hor.: qui potest esse in eiusmodi trunco sapientia? Cic.: deum nisi sempiternum intellegere qui possumus? Cic.: qui possum tot? Hor.: qui? cedo, ei, wieso? Ter. – so auch quidum? zB. Pa. Tum mihi sunt manus inquinatae. Sc. Quidum? Pa. Quia ludo luto, Plaut, (s. Brix Plaut. mil. 277). – 2) aus welchem Grunde? warum? wie? qui non? Plaut.: Si. Non potest. Pa. qui? Si. Quia habet etc., Ter. – B) in indirekter Frage: 1) wie, nimis demiror, qui illaec illi me donatum esse paterā sciat, Plaut.: nec qui hoc mihi eveniat scio, Ter. – 2) wie = wie hoch, wie teuer, indica, minimo daturus qui sis, qui duci queat, sag' den geringsten Preis, für den man sie bekommen kann, Plaut.: qui datur, tanti indica, Plaut. – III) indefin, irgendwie, in Wunschformeln, qui te Iuppiter dique omnes perduint! Plaut. Men. 933 Sch.: u. so Plaut. trin. 923. Ter. Phorm. 123. – ellipt., qui illi di irati
    ————
    (sc. sint)! Cic. ad Att. 4, 7, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > qui

  • 23 qui

    pr. rel.. - E.: Ce (pr.), Pendant, Où, Que, Quoi. - d2c. / dc. psc.: KE (Aillon-Vieux 273b, Aix 017, Alex 019, Arvillard 228, Attignat-Oncin, Bellecombe-Bauges 153, Bellevaux 136, Compôte-Bauges 271, Flumet 198, Gets 227, Hauteville-Savoie, Jarrier 262b, Magland 145, Megève 201, Montendry 219, Reyvroz 218, St-Alban-Hurtières 261, St-Jean-Arvey, St-Nicolas- Chapelle 125, Saxel 002, Thoiry 225), ké (262a, Aillon-Jeune 234, Albertville 021, Grésy-Aix, Vaulx), kè (273a, Albanais 001, Annecy 003, Billième 173, Chamonix, Doucy-Bauges 114, Houches, Montagny-Bozel 026a, Ste-Reine 272, Thônes 004, Villards-Thônes), ke (keu) (Giettaz 215b, Lanslevillard 286b, Morzine 081b, Notre- Dame-Bellecombe 214, St-Martin-Porte 203, St-Pierre-Albigny 060, Table 290), ki (026b, 215a, 286a, Aussois 287, Côte-Aime 188, Peisey, Tignes), kò (081a). - N.: Il devient keû devant une syllabe contenant e muet et kê fgm. ou devant un syllabe muette (203). - dcsl.: K' (153, 198, 218, 225, 227, 228), k(e) (125, 145, 153, 214, 215, 261, 273b, 286), ke (002, 019, 214, 219, 271, 290), ké (021, 234), k(è) (001, 114, 173, 273a), kè (173, 272), ke (keu) (203), k(o) (081). - dv.: K' (...), ky (188, 287), ty (Macôt-Plagne.).
    Fra. Celui qui a vu: rli k'a vyu (001).
    Fra. L'homme qui vient, qui arrive: l'òmô ke vinht, k'arivê (203), l'omo k'vin, k'arive (001).
    Fra. Celui qui doit: rli k'dai (001).
    Fra. Il accepte tout ce qui arrive: ou prin tot in k'akapê (203), é prê to s'k'arive (001).
    A1) (celui) qui, dgm. (dans les proverbes): ke (003, 004, Samoëns), kwi (001, 060) ; rli ke (001).
    Fra. (Celui) Qui dort dîne: rli k'dromai, goûte. (001).
    A2) celui qui à /// de qui qui: sétye ke (002), rli qui à /// de qui kwi... (001).
    A3) à qui: à kwi (001, 060, 201, 228), ke (keu) (203).
    Fra. Celui à qui j'ai parlé: ô ke d'è parlâ (203), chô / rli qui à kwi d'é parlâ (001).
    Fra. Le maquignon à qui j'ai acheté ma vache: lô makinyou-nh ke d'è ashetâ ma vashi (203), l'makinyon à kwi d'é ashtâ ma vashe (001).
    A4) parfois pour lever certaine ambiguïtés, qui est traduit par ké dc. et ky dv. (001).
    Fra. Occupe-toi de ce qui te regarde: méklyate // okuptè qui de s'ké t'argarde (001). Méklyate de s'kè t'argarde signifierait < Occupe-toi de ce que tu regardes> (001). Cette façon de faire est influencé par l'expression: é t'argarde <ça te regarde = c'est ton affaire (et pas la mienne)> (001).
    Fra. Dis-moi ce que tu regardes: dimè s'kè t'argarde (001).
    Fra. On ne sait jamais comment il va réagir: on sâ jamé qui s'ké /// s'k' é qui pu s'passâ dyê sa téta <on ne sait jamais qui ce qui /// ce qu'il qui peut se passe dans sa tête> (001).
    Fra. C'est ce qui amenait notre Johannès // c'est la raison pour laquelle il venait: y è s'ky'amnâve ntron Jwanês (001). Y è s'k'amnâve ntron Jwanês signifierait < c'est ce qu'amenait notre Johannès> (001).
    B1) expr., dans les expr. "moi qui", "toi qui"..., on reprend toujours le pronom personnel sujet, sauf à la 3e p. sing. et pl..
    Fra. Moi qui aime: mai k'd'âmo < moi qui aime> (001), meu ke zh'âmo (002).
    Fra. C'est vous qui l'avez tué: y è vo k'vo l'î tywâ (218), y è vo k'o l'î twâ (001).
    Fra. C'est lui qui l'a tué: y è lui k'l'a twâ (001).
    C1) QUI pr. int. (direct): KWI (001, 002, 003, 004, 017, 019, 026, 060, 136, 153, 173, 203, 215, 218, 228, 271, 290, Chambéry 025, Cordon 083), kô (081b, St-Paul- Chablais 079, Thonon 036), ki (081a, 214), kwi qui ke / kè (203, 215 / 001, 026). - E.: Ça, Fils, Que, Quoi. - N.: dans une interrogation, le sujet n'est jamais inversé comme en français.
    Fra. Qui est mort: kwi k'è qui moo / môr (001 / 026) ?
    Fra. Qui astu vu: kwi k't'â qui vyò / vyu < qui que t'as vu> (203 / 001) ?
    Fra. Qui t'a vu: kwi t'a vyò / vyu (203 / 001).
    C2) qui est-ce / qui c'est ?: tê kwi y è (002), kwi r é ke (153), kwi y è (001, 026, 083), kwi (y è / é) tou (001, 003, 004, 025...), kwi tê (Ballaison), kô tê (036, 079), kwi shou (026), y è kô (081). - E.: Est-ce que.
    C3) qui est venu ?: kwi k'è qui mnyu / vnyu (001 / 083) ?
    C4) qui es-tu: kwi t'é (001b, 083), t'é kwi (001a) ? C4a) qui sont-ils: kwi tai k'i san (136), kwi tou (001) ?
    C5) qui est // quel est / quelle est / quels sont / quelles sont qui... ?: kwi tou... (001, 003, 019).
    Fra. Quelle // qui qui est cette personne: kwi tou lla zhan (019), kwi y è / kwi tou qui rla zhêê (001) ?
    Fra. Qui est cet homme, cette femme: tê ki nê pè yon, pè yèna (081 MHC).
    C6) qui est-ce qui qui /// que, loc. int.: kwi tou ke (001, 003, 004, 017, 025), kwi kè (001), kwi tè ke (002, 218), kwi y è qui ke / kè (002 / 001, 026b), kwi shou kè (026a), ki ke (214), tê ki, kô tê k'y è qui ke / kò (081), kwi k'ét keu // kin k'ét keu // kou ti k // lôki-nh k'ét keu <lequel est-ce qui qui /// que> (203).
    Fra. Pour voir qui rentrait: pè vi kwi k'rintrâve (001), pè vé ki ke rintrâve (214).
    Fra. Qui est-ce qui t'a donné ça: kou ti k't'a balyò in (203), kwi tou k't'a balyà sê (001) ?
    Fra. Qui est-ce qui m'a demandé de la tomme: kwi k'ét keu m'a demandâ de tòmo (203), kwi tou k'm'a démandâ d'toma (001).
    C7) pour qui est-ce: pè kwi tou (001 COD, 003, 004), y è pè kwi (001 PPA).
    C8) pour qui: pè kwi (001), pe kwi (060), pe kwi ke / keû (203). - E.: Que.
    Fra. Pour qui travailles-tu: pe kwi keû te travalye (203), pè kwi k'tè travalye (001) ?
    C9) à qui: à kwi (001, 026, 060, 173, 203) ?
    C10) avec qui: awé kwi (001, 060) ?
    C11) chez qui: su kwi (001) ?
    C12) de qui: de / dè qui kwi (290 / 001) ?
    D1) QUI pr. int. (indirect): kwi kè (001, 0026).
    Fra. Vous ne savez pas qui fait du feu: weu sâde pâ kwi k'fâ dè fwà (026).
    D2) de qui: de kwi (290).

    Dictionnaire Français-Savoyard > qui

  • 24 qui

    1. pron. inter. кто;

    qui te l'a dit? — кто тебе́ э́то сказа́л?;

    qui êtes-vous (sont-ils)? — кто вы (они́)?; qui est-ce? — кто э́то?; qui a le journal? — у кого́ [есть] газе́та?; qui vive? — кто идёт?; qui demandez-vous? ∑ — кто вам ну́жен?; à qui parles-tu? — с кем ты говори́шь?; de qui parlez-vous? — о ком вы говори́те?; qui as-tu rencontré? — кого́ ты встре́тил? ║ à (de) qui (appartenance) — чей; à qui est ce livre? — чья э́то кни́га?; c'est le chapeau de qui? — чья э́то шля́па?; de qui est-il le père? — чей он оте́ц?; de qui est-elle la fille? — чья она́ дочь?

    qui est-ce que vous attendez — кого́ [же] вы ждёте?;

    qui est-ce qui a le journal? — у кого́ [есть] газе́та?;

    qui donc? — кто же?;

    qui diable...? — кто же, чёрт возьми́...?

    dites-moi qui est venu — скажи́те мне, кто пришёл;

    je ne sais pas à qui m'adresser — я не зна́ю, к кому́ мне обраща́ться; je ne sais qui — кто его́ зна́ет...; n'importe qui v.importer

    2. pron. relat. кото́рый; кто;

    l'homme qui vient de sortir — челове́к, кото́рый то́лько что вы́шел;

    la porte qui est ouverte — дверь, кото́рая откры́та; la femme à qui j'ai parlé — же́нщина, с кото́рой я говори́л; le professeur de qui je vous ai parlé — преподава́тель, о кото́ром я вам го́ворил; un de mes élèves qui connaît bien le russe — оди́н мой учени́к, ∫ кото́рый хорошо́ зна́ет <хорошо́ зна́ющий> ру́сский [язы́к]; ceux qui sont en mer — те, кто в мо́ре; ceux contre qui je lutte — те, про́тив кого́ я борю́сь; je suis le premier qui ait fait cela — я был пе́рвым, кто сде́лал э́то; vous êtes le seul qui puisse répondre — вы еди́нственный, кто мо́жет отве́тить; toi qui sais tout — ты, кото́рый всё зна́ет; vous qui étiez présents — вы, кото́рые бы́ли здесь; notre père qui êtes aux cieux — О́тче наш, иже еси́ на небе́си (texte slavon)

    ║ ( construction de mise en relief) se traduit par l'ordre des mots, l'accent logique ou les particules э́то, и́менно;

    c'est moi qui commence — начина́ю я;

    c'est vous qui le dites — э́то вы так говори́те; c'est lui qui vient — э́то он идёт; c'est le facteur qui sonne — э́то почтальо́н звони́т

    (une chose) [то], что;

    je fais ce qui me plaît — я де́лаю [то], что мне нра́вится;

    je ne comprends pas ce qui m'arrive — не зна́ю, что со мной происхо́дит; il avait bu, ce qui ne lui arrivait jamais — он вы́пил, чего́ с ним никогда́ не быва́ло; qui plus est — бо́лее того́ ║ voilà qui est bien — вот э́то хорошо́ ║ le voici qui vient a — вот и он идёт; je le vois qui vient — я ви́жу, вот он идёт; il est là qui m'attend — вон он ждёт меня́

    qui dort dîne — кто спит, тот обе́дает; кто спит, тот сыт;

    rira bien qui rira le dernier — смеётся тот, кто смеётся после́дний prou; qui rit vendredi dimanche pleurera — ра́но пта́шечка запе́ла, как бы ко́шечка не съе́ла prou; qui va à la chasse perd sa place — кто встал, тот ме́сто потеря́л; кто своё ме́сто покида́ет, тот его́ теря́ет; qui vivra verra — поживём — уви́дим prov. ; tout vient à point qui sait attendre — кто уме́ет ждать, своего́ дождётся

    3. (indéfini) кто;

    aimez qui vous aime — лю́бите того́, кто вас лю́бит;

    choisis qui tu voudras — выбира́й того́, кто тебе́ по душе́; il le raconte à qui veut l'entendre — он э́то расска́зывает всем, кому́ не лень <кто гото́в> слу́шать; il a reçu une lettre de qui vous savez OH — получи́л письмо́ от изве́стного вам лица́; comme qui dirait — так сказа́ть; как бы; вро́де как; je le dirai à qui de droit — я скажу́ <доложу́ offic> — об э́том кому́ сле́дует

    ils buvaient qui du thé, qui du café — они́ пи́ли кто чай, кто ко́фе

    (concession) qui que кто бы ни;

    qui que vous soyez — кто бы вы ни бы́ли

    Dictionnaire français-russe de type actif > qui

  • 25 qui [1]

    1. quī, quae, quod, I) Pron. interrog., welcher, welche, welches, welch, was für einer -eine, -ein (eig. adjektivisch, öfter aber auch substantivisch, jedoch so, daß qui nach Stand u. Charakter einer Person fragt, quis nach dem Namen), A) in direkter Rede: a) adi.: Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Ph. Qui Chaerea? Py. Iste ephebus frater Phaedriae, was für ein Chärea? Ter.: quod te municipium vidit? quis amicus invitavit? qui hospes aspexit? Cic.: qui cantus dulcior inveniri potest? quod carmen aptius? qui actor in imitanda veritate iucundior? Cic.: virgo, quae patria est tua? Plaut. – b) subst.: occiso Sex. Roscio qui primus Ameriam nuntiat? was für einer? Manlius Glaucia, Cic. – B) in indirekter Rede: a) adi.: scribis te velle scire, qui sit rei publicae status, welches die Lage des Staates sei, Cic.: quae cura boum, qui cultus habendo sit pecori... hinc canere incipiam, Verg. – b) subst.: tu te collige et, qui sis et quid facere possis, considera, Cic.: domino navis, qui sit, aperit, Nep.

    II) Pron. relat., welcher, welche, welches; der, die, das; wer, was, A) Die grammatische Form richtet sich rücksichtlich des Genus u. Numerus nach dem Worte, auf das es bezogen wird, rücksichtlich des Kasus nach dem zu ihm gehörigen Verbum, mors terribilis est iis, quorum cum vita omnia exstinguuntur, Cic.: luna eam lucem, quam a sole accipit, mittit in terras, Cic. – Häufig wird das Substant., auf das es sich bezieht, wiederholt, itinera duo, quibus itineribus, Caes. – Wenn es sich auf ein demonstr. Pron. bezieht, so steht dieses häufig nach, quod virtute effici debet, id tentatur pecuniā, Cic.: a quo plurimum sperant, ei potissimum inserviunt, Cic.: oder es wird gänzlich weggelassen, qui mentiri solet, peierare consuevit, Cic. – bes. beim Neutr. quod, wodurch es in die prägn. Bedeutung wie viel, so viel wie übergegangen ist, adiutabo, quod potero, Ter.: auch m. Genet., quod operae poneretur, Cic.: quod eius (agri), Liv. – Nicht selten bezieht sich qui auf einen allgemeinen Substantivbegriff, der ausgelassen ist, bes. nach den Verben habere, invenire, reperire, nancisci, quaerere, esse, exsistere, exoriri u.a., zB. non facile est invenire, qui, quod sciat ipse, non tradat alteri, Cic.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem, Cic.

    Als Eigentümlichkeit ist zu beachten: a) daß qui das Subjekt od. Objekt des Hauptsatzes in derselben Form, in der es selbst steht, zu sich nimmt, quam quisque norit artem, in hac se exerceat, Cic.: quas res violentissimas natura genuit, earum moderationem nos soli habemus, Cic. – b) daß qui ein substantivisches Attribut des Subjektes od. Objektes des Hauptsatzes zu sich nimmt, Philippus Aetolos desertos ab Romanis, cui uni fidebant auxilio, subegit, Liv.: Cumae, quam Graeci tum urbem tenebant, capiuntur, Liv. – Häufig wird ein solcher mit esse gebildeter Relativsatz, in dem das relat. Pron. mit dem Substantiv im Nominativ ober im Ablativ steht, in einem Hauptsatz eingeschaltet, um den Grund zu der in seinem Prädikat ausgesprochenen Eigenschaft anzugeben, spero, quae tua prudentia et temperantia est, te valere, daß du bei od. infolge deiner Klugheit u. Mäßigkeit dich wohl befindest, Cic.: quā prudentiā es, nihil te fugiet, bei deiner Klugheit wird dir nichts entgehen, Cic. – c) daß qui ein adjekt. Attribut des Subjektes od. Objektes des Hauptsatzes zu sich nimmt, ad suas res revocet, quas aut tulerit acerbas aut timeat, Cic.: eam civitatem, in qua ipse florentissima multum omnibus gloriā praestitisset, Cic. – d) daß qui mit seinem Verbum durch Verschränkung mit einem Nebensatz verbunden wird, u. zwar: α) so, daß es von dem Nebensatze abhängig ist. Dies ist der Fall, αα) wenn es mit einem Partizip zusammensteht, non sunt ea bona dicenda nee habenda, quibus abundantem licet esse miserrimum, bei denen man trotz ihres Übermaßes höchst unglücklich sein kann, Cic.: nullas consequuntur voluptates, quarum potiendi spe inflammati multos labores susceperant, zu deren Erreichung sie sich Hoffnung machten u. deshalb viele Anstrengungen übernommen hatten, Cic.: se auctores habuisse sceleris illius eos viros, quibus e civitate sublatis civitas stare non posset, nach deren Entfernung usw., Cic. – ββ) wenn es mit dem Verbum einen abhängigen Relativsatz oder Fragesatz bildet oder in der Konstruktion des Acc. u. Infin. steht, sunt certa vitia, quae nemo est quin effugere cupiat, denen jedermann entgehen möchte, Cic.: cum dubium est, an merito accusetur, qui an omnino accusetur, incertum est, von dem ungewiß ist, ob er usw., Plin. ep. – β) so, daß es den Nebensatz in sich aufnimmt. In diesem Falle richtet sich die Form des relat. Pronomens nach dem Nebensatz, aberat omnis dolor, qui si adesset, nemo molliter ferret, den, wenn er sich einstellte, niemand leicht ertragen würde, Cic.: non Alpes aliae sunt, quas dum superant, comparare nova possint praesidia, während deren Übersteigung sie sich usw., Liv. – e) daß qui zu Anfang eines neuen Satzes steht, α) kopulativ = und dieser, res loquitur ipsa; quae semper valet plurimum, Cic. – β) adversativ = aber dieser, obsistere ei conati sunt Athenienses et Boeotii ceterique eorum socii apud Coroneam; quos omnes gravi proelio vicit, Nep. – γ) kausal = denn dieser, virtus est una altissimis defixa radicibus; quae numquam ullā vi labefactari potest, Cic. – δ) konsekutiv = daher dieser, hoc spectant leges, hoc volunt, incolumem esse civium coniunctionem; quam qui dirimunt, eos morte, exsilio, vinclis, damno coërcent, Cic.

    Als Unregelmäßigkeit ist zu beachten: a) wenn qui in einem anderen Genus steht, als das vorausgehende Substant. erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es sich nach dessen Begriffe, nicht nach der grammatischen Form richtet, illa furia (sc. Clodius), qui etc., Cic. – β) wenn es sich nach dem Prädikatsnomen des Relativsatzes oder des Hauptsatzes richtet, patres C. Mucio agrum dono dedere, quae postea sunt Mucia prata appellata, Liv.: Helvetii continentur flumine Rheno latissimo atque altissimo, qui agrum Helvetium a Germanis dividit, Caes. – γ) wenn es mehr auf den allgemein gefaßten Begriff des vorhergehenden Wortes als auf dessen konkrete Bedeutung hinweist, testarum suffragia, quod illi ostracismum vocant, Nep.: quae utilitates ex rebus iis, quae sunt inanima, percipiantur, Cic. – dah. steht es auch im Neutr., wenn auf den Inhalt des ganzen Satzes hingewiesen wird, Lacedaemonii Agin regem, quod numquam antea apud eos accĭderat, necaverunt, Cic.: obsides, quod nulli antea, Persae ei dederunt, Eutr.: meist mit dem demonstr. id, wie: Timoleon, id quod difficilius putatur, multo sapientius tulit secundam quam adversam fortunam, Nep. – b) wenn qui in einem anderen Numerus steht, als das vorhergehende Substantiv erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es nach einem Kollektivbegriff im Plural steht, Caesar equitatum omnem praemittit, qui videant, Caes.: bes. in der Wendung ex eo numero qui, zB. unus ex eo numero, qui ad caedem parati erant, Sall. – β) wenn der relative Satz allgemeiner gefaßt wird als der Hauptsatz, si tempus est ullum iure hominis necandi, quae multa sunt, Cic. – Dies ist bes. der Fall, wenn das relat. Pron. auf ein demonstr. im Neutr. sich bezieht, Caesar pollicetur, ut, quod quisque eorum in bello amiserit, quae sint penes milites suos, iis, qui amiserint, restituatur, Caes. – Auffälliger ist der Sing. nach einem Substant. im Plur., wie Sall. Cat. 56, 5. – c) wenn qui in einem anderen Kasus steht, als das Verbum des relat. Satzes erwarten läßt. Dies ist der Fall, α) wenn es durch Attraktion den Kasus des vorhergegangenen Substant. annimmt, nos hoc confirmamus illo augurio, quo diximus, Cic.: in iis coloribus, quibus modo dixisti, denominandis, Gell. – Dies geschieht am häufigsten, wenn zu dem relat. Satze ein Verbum aus dem Hauptsatze ergänzt werden muß, quibus poterat sauciis ductis secum, Liv.: cum aliquid agas eorum, quorum consuesti, gaudeo, Cic. – β) wenn es bei Verbindung mehrerer relativen Satzglieder in dem zweiten in einem anderen Kasus hinzu ergänzt werden muß, als es im ersten steht, huius tyranni quem armis oppressa pertulit civitas paretque cum maxime mortuo, interitus declarat, Cic.

    B) Der Modus ist 1) der Indicat., wenn das durch den relat. Satz dargestellte Attribut als ein wahrgenommenes oder faktisches hingestellt werden soll. Daher steht auch der Indikat. a) in der oratio obliqua, wenn durch das Rel. ein Subjekt oder Objekt umschrieben wird oder der Redende den Inhalt des Relativsatzes als seine Wahrnehmung hinstellt, constituunt, ut ii, qui valetudine aut aetate inutiles sunt bello, oppido excedant, Caes. – b) wenn der Inhalt des Relativsatzes als etwas Faktisches das Prädikat des Hauptsatzes erklären od. bedingen soll, o fortunata mors, quae naturae debita pro patria est potissimum reddita, Cic.: ista quidem sententia ea est, quae neque amicos parat neque inimicos tollit, Liv.: daher auch, wenn es durch quippe, utpote, ut verstärkt wird, quippe quibus aegre ad undecimum lapidem occursum est, Liv.

    2) der Coniunctiv, u. zwar: a) in der oratio obliqua, apud Hypanim fluvium Aristoteles ait bestiolas quasdam nasci, quae unum diem vivant, Cic. – b) wenn der Inhalt des Relativsatzes nach der Vorstellung des Redenden nur als möglich hingestellt wird, homines imperiti facilius, quod stulte dixeris, reprehendere, quam quod sapienter tacueris, laudare possunt, Cic. – c) wenn der Inhalt des Relativsatzes als beabsichtigt hingestellt wird, deutsch auf daß, damit, od. um zu mit Infin., sunt multi, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. – d) wenn der Inhalt des Relativsatzes den Grund zu der im Hauptsatze ausgesprochenen Erscheinung darstellen soll, deutsch da, da ja, recte Socrates exsecrari eum solebat, qui primus utilitatem a iure seiunxisset, Cic.: Caninius fuit mirificā vigilantiā, qui suo toto consulatu somnum non viderit, Cic.: neque est boni neque liberalis parentis, quem procrearis et eduxeris, eum non et vestire et ornare, Cic. – e) wenn der Inhalt des Relativsatzes als aus der Beschaffenheit des Subjektes im Hauptsatze erfolgend dargestellt werden soll, sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, quae nos exhorrescere metu non sinat, Cic. – Dies ist bes. der Fall, α) wenn im Hauptsatze die Beschaffenheit angedeutet wird entweder durch die demonstrativen Wörter is, talis, eiusmodi, tam, tantus od. durch die Adjektive aptus, idoneus, dignus, indignus u.a., beutsch daß od. um zu mit Infin., ego is sum, qui nihil fecerim, Cic.: nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit, Cic.: Livianae fabulae non satis dignae, quae iterum legantur, Cic.: solum censebant idoneum, cui crederetur, Cic. – β) wenn sich der Relativsatz auf ein allgemeines u. unbestimmtes Subjekt oder Objekt bezieht, bes. nach den Verben habere, reperire, invenire, nancisci, quaerere, esse, exsistere, exoriri u. nach den Verbindungen nemo est, nullus est, nihil est, quis est, quotus quis que est u.a., nactus sum, qui Xenophontis similem esse se cuperet, Cic.: est aliquid, quod non oporteat, etiamsi licet, Cic.: quis est, qui dicere audeat, Cic.: nihil est, quod tam miseros faciat, quam impietas et scelus, Cic. – γ) wenn nach einem Komparativ ein mit dem Relativum gebildeter Vergleichungssatz gebraucht wird, Campani maiora in defectione deliquerant, quam quibus ignosci posset, als daß ihnen usw., Liv.

    III) Pron. indefin., qui, quae u. qua, quod, a) adi. irgend ein, -eine, -ein, etwa ein, eine, -ein, nisi qui deus subvenerit, wenn nicht etwa ein Gott usw., Cic.: si qui rex, si qua civitas exterarum gentium, si qua natio fecit aliquid in cives Romanos eius modi, Cic.: si qui etiam inferis sensus est, Cic.: ut ne quae pars naturae neglegatur, Cic.: ne qua esset armorum causa, Caes.: quaeritur, num quod officium aliud alio maius sit, Cic. – b) subst. irgendeiner, jemand, irgend etwas, si qui rem neglegentius gessisset, Cic.: si qui Romae esset demortuus, Cic.: si quae contra naturam sunt, wenn eins oder das andere usw., Cic.

    / Alte Formen: Genet. quoius, Plaut.: Dat. quoi, Plaut., u. quo, Varro: Abl. qui mit der Praep. cum in quicum = quocum (meist mit Beziehung auf eine unbestimmte Person, quocum auf eine bestimmte, nach W. Müller Cic. Lael. 77. p. 472), Cic. u.a.; selten = quacum, wie Verg. Aen. 11, 822. – Plur., Dat. queis, Tragic. vett., Lucr. u. Verg. u. quīs, Sall. Hor. u.a.: Abl. queis, Catull. 63, 46. – Vgl. auch 2. qui, u. qua, quo s. bes.

    lateinisch-deutsches > qui [1]

  • 26 qui

    ki
    pron
    1) das, es

    Qui vivra verra. — Es wird sich zeigen.

    2) (celui/celle) der/die/das
    3) ( lequel) welcher/welches

    ce quiwas

    4)

    à quiwem

    5) ( accusatif) wen
    6) ( nominatif) wer

    Qui que vous soyez. — Ganz egal, wer Sie sind.

    Qui plus est... — Was noch dazu kommt...

    7)
    qui
    qui [ki]
    1 (comme sujet: se rapportant à un substantif au singulier) der/die/das; (se rapportant à un substantif au pluriel) die; Beispiel: toi qui sais tout du weißt doch alles; Beispiel: le voilà qui arrive da kommt er ja; Beispiel: j'en connais qui... ich kenne Leute, die...; Beispiel: c'est lui/elle qui a fait cette bêtise er/sie hat diesen Blödsinn gemacht; Beispiel: ce qui...; (servant de sujet) [das,] was...; (se rapportant à une phrase principale)..., was...; Beispiel: ce qui se passe est grave [das,] was sich da ereignet, ist schlimm; Beispiel: chose qui... was...
    2 (comme complément, remplace une personne) Beispiel: la dame à côté de qui tu es assis/tu t'assois die Dame, neben der du sitzt/neben die du dich setzt; Beispiel: l'ami dans la maison de qui... der Freund, in dessen Haus...; Beispiel: la dame à qui c'est arrivé die Dame, der das passiert ist
    3 (celui qui) wer; Beispiel: qui fait quelque chose...; (introduisant un proverbe, dicton) wer etwas tut,...
    Wendungen: c'est à qui criera le plus fort jeder will am lautesten schreien; qui que tu sois ganz gleich, wer du bist; je ne veux être dérangé par qui que ce soit ich möchte von niemandem gestört werden
    II Pronom
    1 (qui est-ce qui) Beispiel: qui...? wer...?; Beispiel: qui ça? wer?; Beispiel: qui c'est qui est là? wer ist denn da?
    2 (question portant sur la personne complément direct) Beispiel: qui...? wen/wem...?; Beispiel: qui as-tu vu? wen hast du gesehen?; Beispiel: qui croyez-vous? wem glauben Sie?
    3 (question portant sur la personne complément indirect) Beispiel: à/avec/pour/chez qui...? wem/mit wem/für wen/bei wem...?
    4 (marque du sujet, personne ou chose) Beispiel: qui est-ce qui...? wer...?; Beispiel: qu'est-ce qui...? was...?

    Dictionnaire Français-Allemand > qui

  • 27 qui

    avv. (qua)
    1.
    1) (stato in luogo) здесь, тут; (moto a luogo) сюда

    se non è qui sarà là — если его нет здесь, значит, он там

    di quia) (stato) здесь (с этой стороны)

    passiamo di qui! — давай пройдём здесь (с этой стороны)!; b) (moto) отсюда

    (non si traduce); dammi qui il bicchiere! — дай мне свой стакан!

    guarda qui che cosa hai combinato! — посмотри, что ты натворил!

    quelle scarpe sono piccole, ma queste qui vanno bene — эти туфли малы, а эти как раз

    "Quale mela vuoi?" "Questa qui!" — - Какое тебе яблоко? - Вот это!

    2.

    abita un po' qui, un po' là — он живёт то тут, то там

    qui lo dico e qui lo nego — всяко может быть (может, да, а может, нет)

    amici come prima, qua la mano! — давай мириться!

    da quando in qua le dai del tu? — с каких это пор ты с ней "на ты"?

    Il nuovo dizionario italiano-russo > qui

  • 28 qui

    1. pron inter
    on me demanda qui était avec nousменя спросили, кто с нами
    il ne sait à qui s'adresser — он не знает, к кому обратиться
    д)
    je ne sais qui, n'importe qui — кто угодно, кто-нибудь, кто бы то ни был
    2. pron relat
    2) (тот,) кто
    qui m'aime me suive — кто любит меня, за мной!
    celui qui — тот, кто
    3. pron indéf
    qui..., qui... — одни..., другие..., кто..., кто...
    qui veut du thé qui du caféодин требует чаю, другой - кофе
    qui vous savez — вы знаете, кто
    ••

    БФРС > qui

  • 29 QUI

    Frasario italiano-russo > QUI

  • 30 qui

    I 1. quī, quae, quod (gen. cujus, арх. quojus; dat. cuī, арх. quoi или quo; dat. и abl. pl. арх. quīs см. тж. queis)
    pron. interr.
    1) кто (qui primus? C)
    2) который, какой, что за (qui est rei publicae status? C)
    2. pron. rel.
    который, какой, что (partes tres, quarum unam incolunt Belgae Cs; Thebae ipsae, quod Boeotiae caput est PM)
    3. pron. demonstr.
    1) в начале предлож. ( = et is) (и) этот, каковой
    2) (= is qui) тот, который
    terra numquam sine usurā reddit, quod accepit C — земля никогда не возвращает без излишка то, что получила
    3) (= ut is) (с тем) чтобы он
    Darēus pontem fecit, quo copias traduceret Nep — Дарий построил мост, чтобы по нему переправить войска
    4) (= ut is) так, чтобы (благодаря чему) он
    quis potest esse tam mente captus, qui neget? C — кто так безумен, чтобы отрицать (это)?
    5) (= ut is) так как он
    pecasse mihi videor, qui a te discesserim C — мне кажется, что я допустил промах, так как разошёлся с тобой
    6) (= ut is) хотя он, ибо ведь он, если он
    II quī adv. [арх. abl. к qui ]
    1) чем, на что
    2) interr. как?
    qui convĕnit? C — как это согласовать, связать между собой?
    qui possum facere, quod quereris? Ph — да как же мог я сделать то, в чём ты винишь (меня)?
    qui fit, ut...? C — как получается, что...?
    3) сколько, почём ( qui datur Pl)
    4) в проклятиях (о) чтоб (qui te Juppĭter diique omnes perduint! Pl)

    Латинско-русский словарь > qui

  • 31 qui [2]

    2. quī (eig. alte Ablativform v. 1. qui, wie in quicum etc., s. 1. quī /), I) relat. wodurch, wovon, ut det, qui fiamus liberi, Plaut.: in tanta paupertate decessit, ut, qui efferretur, vix reliquerit, wovon er begraben werden konnte, Nep.: habeo, qui utar, Cic. – II) interrog.: A) in direkter Frage: 1) in welcher Beziehung? wie doch? wie denn? wieso denn? (s. Brix Plaut. mil. 277. Fritzsche Hor. sat. 1, 3, 128), So. Quia enim sero advenimus. Am. Qui? Plaut.: qui fit, Maecenas etc.? Hor.: qui potest esse in eiusmodi trunco sapientia? Cic.: deum nisi sempiternum intellegere qui possumus? Cic.: qui possum tot? Hor.: qui? cedo, ei, wieso? Ter. – so auch quidum? zB. Pa. Tum mihi sunt manus inquinatae. Sc. Quidum? Pa. Quia ludo luto, Plaut, (s. Brix Plaut. mil. 277). – 2) aus welchem Grunde? warum? wie? qui non? Plaut.: Si. Non potest. Pa. qui? Si. Quia habet etc., Ter. – B) in indirekter Frage: 1) wie, nimis demiror, qui illaec illi me donatum esse paterā sciat, Plaut.: nec qui hoc mihi eveniat scio, Ter. – 2) wie = wie hoch, wie teuer, indica, minimo daturus qui sis, qui duci queat, sag' den geringsten Preis, für den man sie bekommen kann, Plaut.: qui datur, tanti indica, Plaut. – III) indefin, irgendwie, in Wunschformeln, qui te Iuppiter dique omnes perduint! Plaut. Men. 933 Sch.: u. so Plaut. trin. 923. Ter. Phorm. 123. – ellipt., qui illi di irati (sc. sint)! Cic. ad Att. 4, 7, 1.

    lateinisch-deutsches > qui [2]

  • 32 qui

    pron. (lat. qui) 1. който, когото; les gens qui nous intéressent хората, които ни интересуват; moi qui suis grand аз, който съм голям; qui vivra verra който е жив, ще види; qui vous savez когото познавате (чието име знаете) - за човек, чието име се избягва да бъде споменато; un ami sans qui je n'aurais rien pu faire приятел, без когото не бих могъл нищо да направя; 2. pron. relat. кой, някой, който и да; qui sortaient des maisons, qui des petites rues някои излизаха от къщите, други от малките улички; qui que vous soyez който и да сте вие; 3. pron. interr. който, кого; qui te l'a dit? кой ти го каза? qui est-ce? кой е? qui est-ce qui arrive? кой пристига? de qui parlez-vous? за кого говорите? Ќ être sur le qui-vive нащрек съм; qui que ce soit който и да бъде; comme qui dirait разг. така да се каже; n'importe qui независимо кой.

    Dictionnaire français-bulgare > qui

  • 33 qui

    avv
    1) здесь, тут; сюда
    proprio quiименно здесь
    questo / questa qui — именно / вот / этот / эта
    di qui non si passa — здесь нет прохода, проход запрещён
    nativo di quiздешний уроженец
    lontano di quiдалеко отсюда
    2) сейчас, в этот момент
    di qui a lì — в один момент
    Syn:
    qua, in questo luogo / tempo, a questo punto
    Ant:
    , , costì, costà
    ••
    qui per quiкак бы то ни было

    Большой итальяно-русский словарь > qui

  • 34 qui

    avv [kwi]
    1) here

    qui dentro/sopra/sotto/vicino — in/up/under/near here

    da o di qui — from here

    da o di qui non mi muovo! — I'm not budging from here!

    2)

    (temporale) da qui in avanti — from now on

    di qui a poco/una settimana — in a little while/a week's time

    3)

    (fraseologia) (dammi) qui, ci penso io! — just give it to me, I'll see to it!

    ah, qui ti voglio! — that's the problem!

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > qui

  • 35 qui

    pron.
    1. rel. ega ergash gapni bosh gapga bog‘lashda ishlatiladi: qaysiki, ya'ni; prenez la rue qui monte uy nomerlari oshib boradigan ko‘chaga yuring; ceux qui s'en vont bular jo‘nab ketayotganlar; la voila qui arrive u mana kelyapti; voilà qui doit être très agréable mana juda ham yoqimli bo‘ lishi kerak bo‘lgan narsa
    2. embrassez qui vous voudrez kimni xohlasangiz quching; l'homme à qui j'ai parlé, de qui je vous parle men gaplashgan, sizga gapirib berayotgan kishi
    3. intr. kim, kimni? qui te l'a dit? buni senga kim aytdi? qui demandez-vous? kimni so‘rayapsiz? de qui parlez-vous? kim to‘g‘risida gapirayapsiz? dis-moi qui tu fréquentes, et je te dirai qui tu es sen kimning huzurida bo‘lishingni menga ayt, sening kimligingni aytaman
    4. qui que tu sois, écoute-moi kim bo‘lsang ham menga quloq sol; qui que ce soit bu kim bo‘lganda ham.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > qui

  • 36 qui

    الذي، التي [ʔalːa׳ðiː, ʔalːa׳tiː]

    C'est mon voisin qui m'a prévenue. — إنّه جاري الذي أعلمني

    J'ai remplacé l'ampoule qui était cassée. — بدلت المصباح الذي تحطم

    II pron
    personne من [man]

    Qui est-ce ? — من هذا؟

    À qui dois-je demander ? — ممن يجب ان اطلب؟

    Pour qui est-ce ? — لمن هذه؟

    * * *
    الذي، التي [ʔalːa׳ðiː, ʔalːa׳tiː]

    C'est mon voisin qui m'a prévenue. — إنّه جاري الذي أعلمني

    J'ai remplacé l'ampoule qui était cassée. — بدلت المصباح الذي تحطم

    II pron
    personne من [man]

    Qui est-ce ? — من هذا؟

    À qui dois-je demander ? — ممن يجب ان اطلب؟

    Pour qui est-ce ? — لمن هذه؟

    Dictionnaire Français-Arabe mini > qui

  • 37 qui

    Итальяно-русский универсальный словарь > qui

  • 38 qui

    1 Que quien quienes: les choses qui m'intéressent, las cosas que me interesan; ce qui, lo que; celui à quije parle, aquel a quien hablo; ceux à qui je parle, aquéllos a quienes hablo
    qui que ce soit, quienquiera que sea
    2 Quién, quiénes: qui est-ce?, ¿quién es?; qui sont ces personnes?, ¿quiénes son estas personas?
    3 (complément) A quién: qui as-tu vu?, ¿a quién has visto?

    Dictionnaire Français-Espagnol > qui

  • 39 qui

    I
    bir kişi ya da şeyi sorgular

    C'est mon voisin qui m'a prévenue. — Bana komşum haber verdi.

    J'ai remplacé l'ampoule qui était cassée. — Bozuk olan ampulü değiştirdim.

    II
    personne kim [cim]

    Dictionnaire Français-Turc > qui

  • 40 qui-va-là?

    Dictionnaire français-russe des idiomes > qui-va-là?

См. также в других словарях:

  • Qui? — Qui ? Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Qui ? (Who?) est un roman d Algis Budrys publié en 1958. Qui ? est un film français réalisé par Léonce Perret en 1916. Qui ? est un film franco… …   Wikipédia en Français

  • QUI — or QUI may refer to:*Qui (band), an American independent rock band *The Queen s University of Ireland …   Wikipedia

  • QUI — Pronom relatif des deux genres et des deux nombres Lequel, laquelle. L homme qui raisonne. La femme qui a soin de son ménage. Le livre qui traite de cette matière. Le meuble qui renferme ces objets. Précédé d une préposition, il ne s emploie… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • QUI — Pronom relatif des deux genres et des deux nombres Lequel, laquelle, lesquels, lesquelles. L’homme qui raisonne. La femme qui a soin de son ménage. Les livres qui traitent de cette matière. Les personnes qui m’ont parlé. Voici ce qui est arrivé.… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • QUI-VA-LÀ — n. m. T. de Guerre Cri d’une sentinelle, d’une patrouille, qui entend du bruit, qui voit venir une personne ou une troupe. Le qui vive d’une sentinelle. Fig. et fam., être sur le qui vive, Se tenir sur le qui vive, être très attentif à ce qui se… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • QUI-VA-LÀ — *  Cri d une personne qui entend du bruit, et qui craint quelque surprise. (On écrit plus ordinairement, Prov. et fig., C est un homme qui a toujours réponse à qui va là, C est un homme qui a réponse à tout, qu aucune difficulté n arrête. Prov.… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • Qui ? — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Qui ? (Who?) est un roman d Algis Budrys publié en 1958. Qui ? est un film français réalisé par Léonce Perret en 1916. Qui ? est un film franco italien… …   Wikipédia en Français

  • Qui — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Qui peut désigner : Un pronom en français (voir aussi : Outil interrogatif) ; Qui, un groupe de rock américain. Voir aussi QI… …   Wikipédia en Français

  • Qui-Gon Jinn — Star Wars character Liam Neeson as Qui Gon Jinn Portrayed by Liam Neeson (Episode I …   Wikipedia

  • Qui Est Juif — ?  Cet article traite des critères utilisés pour définir la judaïté des juifs. L article Identité juive traite de la façon dont les Juifs définissent eux mêmes leur judéité. Les Juifs et le judaïsme Généralités Qui est Juif ? …   Wikipédia en Français

  • Qui Est Juif ? —  Cet article traite des critères utilisés pour définir la judaïté des juifs. L article Identité juive traite de la façon dont les Juifs définissent eux mêmes leur judéité. Les Juifs et le judaïsme Généralités Qui est Juif ? …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»