-
1 quiesco
quĭesco, ĕre, ēvi, ētum - intr. - [st2]1 [-] se reposer, se délasser. [st2]2 [-] dormir, reposer; reposer, être mort. [st2]3 [-] se tenir tranquille, rester calme, s'abstenir d'agir, être inactif. [st2]4 [-] garder le silence, se taire. [st2]5 [-] s'abstenir d'agir (en politique), rester neutre, garder la neutralité. [st2]6 [-] être maintenu paisiblement, demeurer, subsister. [st2]7 [-] permettre paisiblement, ne pas se mettre en peine de, s'abstenir de, laisser faire. [st2]8 - tr. - faire cesser, cesser. - formes sync. - quierunt, quierat, quierim, quiesse, quiessem... - quiescenti agendum et agenti quiescendum est, Sen.: l'homme au repos doit savoir agir et l'homme d'action doit savoir prendre du repos. - (casa), in qua quiescebat, Nep.: la cabane dans laquelle il dormait. - jamque quiescebant voces hominumque canumque, Ov.: et l'on n'entendait plus la voix de l'homme ni l'aboiement du chien. - quiescebant statuere nomen, Gell.: ils s'abstenaient de publier le nom. - quiesce hanc rem petere, Plaut. Most.: ne te mets pas en peine de lui recommander cela. - quiescere rem adduci ad interregnum, Cic. Att. 7: laisser paisiblement les choses arriver à l'interrègne. - pro condicione temporum quieturus, Suet. Caes.: décidé à se tenir tranquille, vu les circonstances. - quiescas cetera, Plaut.: ne t'occupe pas du reste. - flamma quievit, Virg.: la flamme s'éteignit.* * *quĭesco, ĕre, ēvi, ētum - intr. - [st2]1 [-] se reposer, se délasser. [st2]2 [-] dormir, reposer; reposer, être mort. [st2]3 [-] se tenir tranquille, rester calme, s'abstenir d'agir, être inactif. [st2]4 [-] garder le silence, se taire. [st2]5 [-] s'abstenir d'agir (en politique), rester neutre, garder la neutralité. [st2]6 [-] être maintenu paisiblement, demeurer, subsister. [st2]7 [-] permettre paisiblement, ne pas se mettre en peine de, s'abstenir de, laisser faire. [st2]8 - tr. - faire cesser, cesser. - formes sync. - quierunt, quierat, quierim, quiesse, quiessem... - quiescenti agendum et agenti quiescendum est, Sen.: l'homme au repos doit savoir agir et l'homme d'action doit savoir prendre du repos. - (casa), in qua quiescebat, Nep.: la cabane dans laquelle il dormait. - jamque quiescebant voces hominumque canumque, Ov.: et l'on n'entendait plus la voix de l'homme ni l'aboiement du chien. - quiescebant statuere nomen, Gell.: ils s'abstenaient de publier le nom. - quiesce hanc rem petere, Plaut. Most.: ne te mets pas en peine de lui recommander cela. - quiescere rem adduci ad interregnum, Cic. Att. 7: laisser paisiblement les choses arriver à l'interrègne. - pro condicione temporum quieturus, Suet. Caes.: décidé à se tenir tranquille, vu les circonstances. - quiescas cetera, Plaut.: ne t'occupe pas du reste. - flamma quievit, Virg.: la flamme s'éteignit.* * *Quiesco, quiescis, quieui, quietum, pen. pro. quiescere. Cic. Se reposer, Se tenir quoy, Sejourner, Dormir, Sommeiller.\Quiescere. Cic. Se deporter, Cesser, Desister.\Quiescas, vel quiesce. Terent. Tais toy, Ne te soulcie.\Nunquam per M. Antonium quietus fui. Cic. Jamais Antoine ne me laissa en repos, ne en paix.\Quiescat rem adduci ad interregnum. Cic. Qu'il permette, qu'il laisse faire que la chose, etc.\Quiesci, Impersonale. Terentius, Quibus quidem quam facile poterat quiesci, si hic quiesset! On se fust bien deporté de cela, On s'en fust bien passé. -
2 quiesco
quiesco quiesco, quievi, quietum, ere успокаиваться -
3 quiesco
quiesco quiesco, quievi, quietum, ere утихать -
4 quiesco
quiēsco, quiēvi, quiētum, ere [ quies ](тж. somno q. QC) спать Pl, C etc.; отдыхать, бездействовать (milites quiescunt L; prato arma quiescunt V)2) утихать, успокаиваться, прекращаться ( postquam quierunt aequora V); умолкать ( quiescebant voces O)4) оставаться спокойным (q. non potuit C); быть нейтральным, жить в мире ( bellum inferre quiescentibus C)q. in re publicā C — не принимать участия в государственных делах5) допускать, позволятьnon q. rem adduci ad aliquid C — не допустить, чтобы дело дошло до чего-л.6) переставать, бросать (aliquid facere Pl, AG) -
5 quiesco
quiēsco, ēvī, ētūrus, ere (quies), ruhen, I) im allg., ruhen, ausruhen von der Arbeit, von Geschäften, Mühen, a) v. leb. Wesen: ipse dux (gruum) revolat, ut ipse quoque quiescat, Cic.: et quiescenti agendum et agenti quiescendum est, Sen. – b) übtr., v. Lebl.: ager, qui multos annos quievit, brach gelegen hat, Cic.: prato gravia arma quiescunt, Verg.: lorica et ensis quiescunt tellure, liegen ruhig auf der Erde, Sil. – II) insbes.: A) ruhen = ruhend liegen, Ggstz. surgere, Cels., oder ambulare, Cels., od. inambulare, Cic., oder stare vel sedere, Suet.: quiesse humi Vestam somnumque cepisse, Lact. – B) ruhen = schlafen, a) v. Leb., quiescens somno, Curt.: cenatus quiescebat, Cic.: casa, in qua quiescebat, Nep.: habitus corporis quiescenti quam defuncto similior, Plin. ep.: quietum abire od. discedere, schlafen gehen, Dict. – m. homogen. Acc., somnum humanum quievi, habe geschlafen wie ein Mensch, Apul. – m. Acc. der Zeitdauer, qu. in navi noctem perpetem, Plaut. – b) v. Toten und ihren Gebeinen, im Grabe ruhen, placidā compostus pace quiescit, Verg.: priusquam sedibus (im Grabe) ossa quierunt, Verg.: felicius ossa quiescant, Ov.: patrono meo ossa bene quiescant, Petron. – C) = ἡσυχάζειν, ιστασθαι, εξέχειν im Sinne des Stoikers Chrysippus, d.i. im Vortrage ruhen, einen Ruhepunkt machen, haltmachen, innehalten, Cic. Acad. 2, 93. – D) wie ἡσυχάζειν, ruhig sein, sich ruhig verhalten, Ruhe halten, 1) eig.: a) = still sein, schweigen, quiesce, Ter. u. Cornif. rhet.: ut quiescant moneo, Ter.: iam quiescebant voces hominumque canumque, Ov. – b) Ruhe halten, ruhig bleiben, sich ruhig verhalten = nichts unternehmen, bes. im Staate, α) übh., sich ruhig-, sich leidend verhalten, ruhig-, untätig zusehen, quod si quiessem nihil evenisset mali, Ter.: qu. viginti dies, Cic.: cum quiescunt probant, Cic.: illis quiescentibus, Nep.: indoctus pilae quiescit, Hor. – β) sich ruhig verhalten = keinen Krieg, Kampf, Aufruhr unternehmen, Ruhe-, Frieden halten, urbs illa non potest quiescere, Cic.: quieverunt per paucos dies, Liv.: quiesse erit melius, Liv. Vgl. Fabri Liv. 22, 14, 1. – γ) sich nicht in Politik mischen, sich ruhig halten, teils übh. = sich von der Politik, vom Staatsleben zurückziehen, qu. in re publica, Cic.: in secessu quiescens, Suet. – teils = sich von Parteinahme fernhalten, sich zurückziehen, neutral bleiben, scribis Peducaeo nostro probari, quod quierim, Cic.: pro condicione temporum quieturus, Suet. – 2) übtr., v. Lebl., ruhen, feiern, ruhig-, still sein od. bleiben, alta quierunt aequora, Verg.: venti quiescunt, Plin.: quiescentes aquae, stillstehende Gewässer, Plin. – quiescente eā (terrā), Plin. 17, 39. – E) von Störungen, Belästigungen Ruhe haben, zur Ruhe kommen, unge stört sein, in Frieden-, in Ruhe und Frieden gelassen werden, verschont-, ungehudelt bleiben, m. Abl., quibus (nuptiis) quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset, Ter. Andr. 691: m. ab u. Abl., numquamne quiescit civitas nostra a suppliciis, Liv. 3, 53, 8: m. Genet., pugnae, Quadr. bei Gell. 9, 13, 8. – bei vorhergeh. Negation m. folg. donec (so lange als), nec umquam Syracusas quieturas, donec quidquam externorum auxiliorum aut in urbe aut in exercitu suo esset, Liv.: übtr., nec umquam, donec sanguinis nominisque Barcini quisquam supersit, quietura Romana foedera? Liv. – F) ruhen = a) von einer Tätigkeit ablassen, aufhören, es gut (getan) sein lassen, die Sache ruhen lassen, manibus significare coepit utrisque, quiescerent, sie möchten den Kampf ruhen lassen, Claud. Quadrig. fr.: numquam hodie quiescet, priusquam id quod petit perfecerit, Plaut.: quid faciam, praescribe. Treb. ›Quiescas‹. Hor.: Ne faciam, inquis, omnino versus? Hor. – m. folg. Infin., Ca. Tranio, si sapis, quiesce (laß das ruhen). Th. Tu quiesce hanc rem modo petere, Plaut. most. 1173: quiescamus, ne nostram culpam coarguamus, Cic.: dei nomen statuere atque edicere quiescebant, unterließen, Gell. 2, 28, 2: u. so ille praedicare nullatenus quiescebat, Cassiod. hist. 10, 33 (vgl. ibid. 12, 2). – m. folg. ab u. Abl., cum a proelio quiesceretur, Capit. Maximin. 23, 6. – m. folg. Abl., uno quiesce bello, Sen. contr. 1, 8, 2: ubi alte turbis quiescitur, Symm. epist. 1, 8: m. folg. Acc., ruhen lassen, aufhören lassen, sein lassen, cetera, Plaut.: istam rem, Plaut.: laudes alcis, Sen. Herc. Oet. 1586. – b) übtr., der Geltung nach aufhören, ohne Geltung sein, denique nimia ista, quae dominatur in civitate, potentia in hoc solo genere quiescit, Cic. Caecin. 71. – G) im Gemüte ruhig sein, unbekümmert-, unbesorgt sein, quiescas! Ter. Andr. 598: potine ut quiescas? Plaut. Men. 466: ego dabo, quiesce! Ter. Phorm. 670: m. Acc. resp., quiescas cetera (im übrigen)? Plaut. mil. 927. – / Synkop. Perf.-Formen quierunt, quierim, quierint, quiessem, quiesse, s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 583 u. 584. – Partiz. Perf. Pass. quiescitus, Corp. inscr. Lat. 6, 10703 (wo quescita).
-
6 quiesco
quiēsco, ēvī, ētūrus, ere (quies), ruhen, I) im allg., ruhen, ausruhen von der Arbeit, von Geschäften, Mühen, a) v. leb. Wesen: ipse dux (gruum) revolat, ut ipse quoque quiescat, Cic.: et quiescenti agendum et agenti quiescendum est, Sen. – b) übtr., v. Lebl.: ager, qui multos annos quievit, brach gelegen hat, Cic.: prato gravia arma quiescunt, Verg.: lorica et ensis quiescunt tellure, liegen ruhig auf der Erde, Sil. – II) insbes.: A) ruhen = ruhend liegen, Ggstz. surgere, Cels., oder ambulare, Cels., od. inambulare, Cic., oder stare vel sedere, Suet.: quiesse humi Vestam somnumque cepisse, Lact. – B) ruhen = schlafen, a) v. Leb., quiescens somno, Curt.: cenatus quiescebat, Cic.: casa, in qua quiescebat, Nep.: habitus corporis quiescenti quam defuncto similior, Plin. ep.: quietum abire od. discedere, schlafen gehen, Dict. – m. homogen. Acc., somnum humanum quievi, habe geschlafen wie ein Mensch, Apul. – m. Acc. der Zeitdauer, qu. in navi noctem perpetem, Plaut. – b) v. Toten und ihren Gebeinen, im Grabe ruhen, placidā compostus pace quiescit, Verg.: priusquam sedibus (im Grabe) ossa quierunt, Verg.: felicius ossa quiescant, Ov.: patrono meo ossa bene quiescant, Petron. – C) = ἡσυχάζειν, ιστασθαι, εξέχειν im Sinne des Stoikers Chrysippus, d.i. im Vortrage ruhen, einen Ruhepunkt machen, haltmachen, innehalten,————Cic. Acad. 2, 93. – D) wie ἡσυχάζειν, ruhig sein, sich ruhig verhalten, Ruhe halten, 1) eig.: a) = still sein, schweigen, quiesce, Ter. u. Cornif. rhet.: ut quiescant moneo, Ter.: iam quiescebant voces hominumque canumque, Ov. – b) Ruhe halten, ruhig bleiben, sich ruhig verhalten = nichts unternehmen, bes. im Staate, α) übh., sich ruhig-, sich leidend verhalten, ruhig-, untätig zusehen, quod si quiessem nihil evenisset mali, Ter.: qu. viginti dies, Cic.: cum quiescunt probant, Cic.: illis quiescentibus, Nep.: indoctus pilae quiescit, Hor. – β) sich ruhig verhalten = keinen Krieg, Kampf, Aufruhr unternehmen, Ruhe-, Frieden halten, urbs illa non potest quiescere, Cic.: quieverunt per paucos dies, Liv.: quiesse erit melius, Liv. Vgl. Fabri Liv. 22, 14, 1. – γ) sich nicht in Politik mischen, sich ruhig halten, teils übh. = sich von der Politik, vom Staatsleben zurückziehen, qu. in re publica, Cic.: in secessu quiescens, Suet. – teils = sich von Parteinahme fernhalten, sich zurückziehen, neutral bleiben, scribis Peducaeo nostro probari, quod quierim, Cic.: pro condicione temporum quieturus, Suet. – 2) übtr., v. Lebl., ruhen, feiern, ruhig-, still sein od. bleiben, alta quierunt aequora, Verg.: venti quiescunt, Plin.: quiescentes aquae, stillstehende Gewässer, Plin. – quiescente eā (terrā), Plin. 17, 39. – E) von Störungen, Belästigungen Ruhe haben, zur Ruhe kommen, unge-————stört sein, in Frieden-, in Ruhe und Frieden gelassen werden, verschont-, ungehudelt bleiben, m. Abl., quibus (nuptiis) quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset, Ter. Andr. 691: m. ab u. Abl., numquamne quiescit civitas nostra a suppliciis, Liv. 3, 53, 8: m. Genet., pugnae, Quadr. bei Gell. 9, 13, 8. – bei vorhergeh. Negation m. folg. donec (so lange als), nec umquam Syracusas quieturas, donec quidquam externorum auxiliorum aut in urbe aut in exercitu suo esset, Liv.: übtr., nec umquam, donec sanguinis nominisque Barcini quisquam supersit, quietura Romana foedera? Liv. – F) ruhen = a) von einer Tätigkeit ablassen, aufhören, es gut (getan) sein lassen, die Sache ruhen lassen, manibus significare coepit utrisque, quiescerent, sie möchten den Kampf ruhen lassen, Claud. Quadrig. fr.: numquam hodie quiescet, priusquam id quod petit perfecerit, Plaut.: quid faciam, praescribe. Treb. ›Quiescas‹. Hor.: Ne faciam, inquis, omnino versus? Hor. – m. folg. Infin., Ca. Tranio, si sapis, quiesce (laß das ruhen). Th. Tu quiesce hanc rem modo petere, Plaut. most. 1173: quiescamus, ne nostram culpam coarguamus, Cic.: dei nomen statuere atque edicere quiescebant, unterließen, Gell. 2, 28, 2: u. so ille praedicare nullatenus quiescebat, Cassiod. hist. 10, 33 (vgl. ibid. 12, 2). – m. folg. ab u. Abl., cum a proelio quiesceretur, Capit. Maximin. 23, 6. – m. folg. Abl., uno————quiesce bello, Sen. contr. 1, 8, 2: ubi alte turbis quiescitur, Symm. epist. 1, 8: m. folg. Acc., ruhen lassen, aufhören lassen, sein lassen, cetera, Plaut.: istam rem, Plaut.: laudes alcis, Sen. Herc. Oet. 1586. – b) übtr., der Geltung nach aufhören, ohne Geltung sein, denique nimia ista, quae dominatur in civitate, potentia in hoc solo genere quiescit, Cic. Caecin. 71. – G) im Gemüte ruhig sein, unbekümmert-, unbesorgt sein, quiescas! Ter. Andr. 598: potine ut quiescas? Plaut. Men. 466: ego dabo, quiesce! Ter. Phorm. 670: m. Acc. resp., quiescas cetera (im übrigen)? Plaut. mil. 927. – ⇒ Synkop. Perf.-Formen quierunt, quierim, quierint, quiessem, quiesse, s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 583 u. 584. – Partiz. Perf. Pass. quiescitus, Corp. inscr. Lat. 6, 10703 (wo quescita). -
7 quiēscō
quiēscō ēvī (quiērunt, V.; quiērim, C.; quiēssem, T., H.; quiēsset, T.; quiēsse, C., L.), ētus, ere [quies], to rest, repose, keep quiet, be inactive, be at peace: placidā compostus pace quiescit, V.: non somno quiescere, get no rest, Cu.: Quid faciam? ‘quiescas,’ do nothing, H.: Indoctus pilae quiescit, does not play, H.: Quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset! which we might easily have been spared, T.— To rest, sleep, be asleep: eo cum venio, praetor quiescebat: casa, in quā quiescebat, N.—In war, to be inactive, make no movement: per paucos dies, L.: pavore mutuo iniecto velut torpentes quieverunt, L.— To keep in retirement, take no part, be neutral: scribis Peducaeo probari, quod quierim.— To acquiesce, quietly permit: quiescat (Caesar) rem adduci ad interregnum.— To pause, make a pause, keep silence, be still: quiesce, T.: quiescere, id est h(suxa/zein.— To rest, lie still, be still, be quiet, be undisturbed: ager qui multos annos quievit, lay fallow: nec umquam quieturas Syracusas, donec, etc., L.: flamma, ceases to burn, V.: quierunt Aequora, the waves are laid, V.: felicius ossa quiescant, O.: quiescunt voces, are silent, O.— To be calm, be unruffled, be composed: quiescas, T.: Quaeso, ego dabo, quiesce, T.—Fig., to be inactive, be powerless: ista potentia quiescit.* * *quiescere, quievi, quietus Vrest, keep quiet/calm, be at peace/rest; be inactive/neutral; permit; sleep -
8 quiesco
quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.I.Lit.:B.placida compostus pace quiescit,
Verg. A. 1, 249:felicius ossa quiescant,
Ov. Ib. 305:patrono meo ossa bene quiescant,
Petr. 39:numquam hodie quiescet,
Plaut. Mil. 2, 2, 59:renovat pristina bella, nec potest quiescere,
Cic. Rep. 6, 11, 11:non somno quiescere,
to get no rest, Curt. 4, 13, 18:non aure quiescit, Non oculis,
Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,
which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—In partic.1.In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:2.pro condicione temporum quieturus,
Suet. Caes. 16:quieverant per paucos dies,
Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—To rest, sleep:3.quievi in navi noctem perpetem,
Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:eo cum venio, praetor quiescebat,
Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:somnum humanum quievi,
I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:4.et prato gravia arma quiescunt,
Verg. A. 10, 836:flamma,
ceases to burn, id. ib. 6, 226:quiērunt Aequora,
the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:molliter ossa quiescant,
Verg. E. 10, 33:quiescentes Nili aquae,
standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:venti,
id. 17, 22, 35 §170: quiescit terra,
rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:humus,
Petr. 123:quiescunt voces,
are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—II.Trop.A.To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:B.quiescere rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,
Just. 14, 3, 10.—Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:2.quiesce hanc rem modo petere,
Plaut. Most. 5, 2, 51:statuere atque ediscere,
Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:indoctus discive trochive,
Hor. A. P. 380.—Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:A.laudes,
Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).Enjoying rest, keeping quiet, quiet:2.aliquem quietum reddere,
Ter. Eun. 2, 2, 46:animus,
Cic. Tusc. 2, 1, 2:quietus et solutus animus,
id. Rosc. Com. 15, 43:integri, quieti, otiosi homines,
id. Agr. 2, 28, 77:homo quietissimus,
id. Verr. 2, 4, 19, § 40:regnum,
Hor. C. 1, 12, 33:de istoc quietus esto,
be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—In partic.a.Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;b.at is quem petebat, quietus, imbellis,
Sall. J. 20, 2:quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,
Nep. Pelop. 4, 1:quietos lacessit,
Just. 7, 6, 13:nihilo quietiores postea res habuit,
Liv. 33, 19.—Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:c. d.ad quam spem (praeturae) quietissimus,
Plin. Ep. 10, 12 (7):vir rectus, integer, quietus,
Plin. Ep. 7, 31, 1:vir ingenio mitis, moribus quietus,
Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—Resting, sleeping:B.quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,
Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:si sentire datur post fata quietis,
i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—Of things, calm, quiet:1. 2.amnes,
gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:quietiore aequore ferri,
id. Epod. 10, 11:aër,
Verg. A. 5, 216:baca,
that has lain a while, Col. 12, 50, 19:res publica (opp. perturbata),
Cic. Cat. 2, 9, 19:aetas,
id. Sen. 23, 82:quietus et remissus sermo,
calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:quod aptissimum est ad quiete vivendum,
Cic. Fin. 1, 16, 52:quiete acta aetas,
id. Sen. 5, 13.— Comp.:quietius tranquilliusque,
Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:quietissime se receperunt,
Caes. B. C. 3, 46 fin. -
9 quiesco
(-evi, -etum) to rest, sleep, be at ease / stop (doing something) -
10 quiesco
, quievi, quietum, quiescere 3утихать, успокаиваться, сохранять спокойствие -
11 ad-quiēscō (acqu-)
ad-quiēscō (acqu-) ēvī, ere, to become quiet, come to rest, rest, repose: trīs horas: somno, Cu.: anno septuagesimo, to die, N. — Fig., to become quiet, be at rest, have peace: civitas adquiescens: rem familiarem adquiescere, i. e. is not seized, L.— To be content, be satisfied, find pleasure: in tuo ore voltuque: Clodii morte. -
12 con-quiēscō
con-quiēscō quiēvī (conquiēsti, C.; conquiēsse, L.), quiētus, ere, to find rest, rest, repose, be idle, be inactive: ut ne ad saxa quidem mortui conquiescant: ante iter confectum, to halt, Cs.: sub armis, Cs.: ex laboribus.—To go to sleep, take repose, take a nap: meridie, Cs.—To pause (in speaking): in conquiescendo. — To pause, stop: numquam ante, quam, etc.: nec conquiesse, donec, etc., L.—To stop, pause, rest, cease, be in repose: quando illius sica conquievit?: navigatio mercatorum, is closed: imbre conquiescente, L.: Italia a delectu, urbs ab armis. — Fig., to rest, be at peace, enjoy tranquillity: nec nocte nec interdiu, L.: aures convicio defessae: in nostris studiis. -
13 inter-quiēscō
inter-quiēscō quēvī, —, ere, to rest awhile, pause: paululum. -
14 re-quiēscō
re-quiēscō ēvī (requiērunt, V., Ct.; requiēsse, C., L., Ct.), ētus, ere, to rest, take rest, repose: eorum hortatio ad requiescendum: legiones invicem requiescere iussit, Cs.: in eius sellā: terrā Sabaeā, O.: sub umbrā, V.: nullam partem noctis: a rei p. muneribus: lecto, Pr.: geminas Arctos, two nights, Pr.—To rest, be relieved, be supported: vixdum requiesse aurīs a strepitu, L.: vitis in ulmo, supports itself, O.: mutata suos requierunt flumina cursūs, V.—Of the dead, to rest, repose, sleep: in sepulcro: Ossa tutā requiescite in urnā, O.—To rest, find refuge, find rest, be consoled: ubi animus ex miseriis requievit, S.: a luctu, Ta.: in huius spe. -
15 Quieta
quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.I.Lit.:B.placida compostus pace quiescit,
Verg. A. 1, 249:felicius ossa quiescant,
Ov. Ib. 305:patrono meo ossa bene quiescant,
Petr. 39:numquam hodie quiescet,
Plaut. Mil. 2, 2, 59:renovat pristina bella, nec potest quiescere,
Cic. Rep. 6, 11, 11:non somno quiescere,
to get no rest, Curt. 4, 13, 18:non aure quiescit, Non oculis,
Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,
which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—In partic.1.In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:2.pro condicione temporum quieturus,
Suet. Caes. 16:quieverant per paucos dies,
Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—To rest, sleep:3.quievi in navi noctem perpetem,
Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:eo cum venio, praetor quiescebat,
Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:somnum humanum quievi,
I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:4.et prato gravia arma quiescunt,
Verg. A. 10, 836:flamma,
ceases to burn, id. ib. 6, 226:quiērunt Aequora,
the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:molliter ossa quiescant,
Verg. E. 10, 33:quiescentes Nili aquae,
standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:venti,
id. 17, 22, 35 §170: quiescit terra,
rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:humus,
Petr. 123:quiescunt voces,
are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—II.Trop.A.To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:B.quiescere rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,
Just. 14, 3, 10.—Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:2.quiesce hanc rem modo petere,
Plaut. Most. 5, 2, 51:statuere atque ediscere,
Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:indoctus discive trochive,
Hor. A. P. 380.—Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:A.laudes,
Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).Enjoying rest, keeping quiet, quiet:2.aliquem quietum reddere,
Ter. Eun. 2, 2, 46:animus,
Cic. Tusc. 2, 1, 2:quietus et solutus animus,
id. Rosc. Com. 15, 43:integri, quieti, otiosi homines,
id. Agr. 2, 28, 77:homo quietissimus,
id. Verr. 2, 4, 19, § 40:regnum,
Hor. C. 1, 12, 33:de istoc quietus esto,
be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—In partic.a.Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;b.at is quem petebat, quietus, imbellis,
Sall. J. 20, 2:quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,
Nep. Pelop. 4, 1:quietos lacessit,
Just. 7, 6, 13:nihilo quietiores postea res habuit,
Liv. 33, 19.—Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:c. d.ad quam spem (praeturae) quietissimus,
Plin. Ep. 10, 12 (7):vir rectus, integer, quietus,
Plin. Ep. 7, 31, 1:vir ingenio mitis, moribus quietus,
Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—Resting, sleeping:B.quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,
Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:si sentire datur post fata quietis,
i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—Of things, calm, quiet:1. 2.amnes,
gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:quietiore aequore ferri,
id. Epod. 10, 11:aër,
Verg. A. 5, 216:baca,
that has lain a while, Col. 12, 50, 19:res publica (opp. perturbata),
Cic. Cat. 2, 9, 19:aetas,
id. Sen. 23, 82:quietus et remissus sermo,
calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:quod aptissimum est ad quiete vivendum,
Cic. Fin. 1, 16, 52:quiete acta aetas,
id. Sen. 5, 13.— Comp.:quietius tranquilliusque,
Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:quietissime se receperunt,
Caes. B. C. 3, 46 fin. -
16 quieti
quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.I.Lit.:B.placida compostus pace quiescit,
Verg. A. 1, 249:felicius ossa quiescant,
Ov. Ib. 305:patrono meo ossa bene quiescant,
Petr. 39:numquam hodie quiescet,
Plaut. Mil. 2, 2, 59:renovat pristina bella, nec potest quiescere,
Cic. Rep. 6, 11, 11:non somno quiescere,
to get no rest, Curt. 4, 13, 18:non aure quiescit, Non oculis,
Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,
which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—In partic.1.In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:2.pro condicione temporum quieturus,
Suet. Caes. 16:quieverant per paucos dies,
Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—To rest, sleep:3.quievi in navi noctem perpetem,
Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:eo cum venio, praetor quiescebat,
Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:somnum humanum quievi,
I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:4.et prato gravia arma quiescunt,
Verg. A. 10, 836:flamma,
ceases to burn, id. ib. 6, 226:quiērunt Aequora,
the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:molliter ossa quiescant,
Verg. E. 10, 33:quiescentes Nili aquae,
standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:venti,
id. 17, 22, 35 §170: quiescit terra,
rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:humus,
Petr. 123:quiescunt voces,
are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—II.Trop.A.To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:B.quiescere rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,
Just. 14, 3, 10.—Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:2.quiesce hanc rem modo petere,
Plaut. Most. 5, 2, 51:statuere atque ediscere,
Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:indoctus discive trochive,
Hor. A. P. 380.—Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:A.laudes,
Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).Enjoying rest, keeping quiet, quiet:2.aliquem quietum reddere,
Ter. Eun. 2, 2, 46:animus,
Cic. Tusc. 2, 1, 2:quietus et solutus animus,
id. Rosc. Com. 15, 43:integri, quieti, otiosi homines,
id. Agr. 2, 28, 77:homo quietissimus,
id. Verr. 2, 4, 19, § 40:regnum,
Hor. C. 1, 12, 33:de istoc quietus esto,
be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—In partic.a.Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;b.at is quem petebat, quietus, imbellis,
Sall. J. 20, 2:quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,
Nep. Pelop. 4, 1:quietos lacessit,
Just. 7, 6, 13:nihilo quietiores postea res habuit,
Liv. 33, 19.—Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:c. d.ad quam spem (praeturae) quietissimus,
Plin. Ep. 10, 12 (7):vir rectus, integer, quietus,
Plin. Ep. 7, 31, 1:vir ingenio mitis, moribus quietus,
Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—Resting, sleeping:B.quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,
Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:si sentire datur post fata quietis,
i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—Of things, calm, quiet:1. 2.amnes,
gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:quietiore aequore ferri,
id. Epod. 10, 11:aër,
Verg. A. 5, 216:baca,
that has lain a while, Col. 12, 50, 19:res publica (opp. perturbata),
Cic. Cat. 2, 9, 19:aetas,
id. Sen. 23, 82:quietus et remissus sermo,
calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:quod aptissimum est ad quiete vivendum,
Cic. Fin. 1, 16, 52:quiete acta aetas,
id. Sen. 5, 13.— Comp.:quietius tranquilliusque,
Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:quietissime se receperunt,
Caes. B. C. 3, 46 fin. -
17 quietum
quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.I.Lit.:B.placida compostus pace quiescit,
Verg. A. 1, 249:felicius ossa quiescant,
Ov. Ib. 305:patrono meo ossa bene quiescant,
Petr. 39:numquam hodie quiescet,
Plaut. Mil. 2, 2, 59:renovat pristina bella, nec potest quiescere,
Cic. Rep. 6, 11, 11:non somno quiescere,
to get no rest, Curt. 4, 13, 18:non aure quiescit, Non oculis,
Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.— Impers. pass.:quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset,
which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.—In partic.1.In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10:2.pro condicione temporum quieturus,
Suet. Caes. 16:quieverant per paucos dies,
Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.—To rest, sleep:3.quievi in navi noctem perpetem,
Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4:eo cum venio, praetor quiescebat,
Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:somnum humanum quievi,
I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.—Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet:4.et prato gravia arma quiescunt,
Verg. A. 10, 836:flamma,
ceases to burn, id. ib. 6, 226:quiērunt Aequora,
the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39:molliter ossa quiescant,
Verg. E. 10, 33:quiescentes Nili aquae,
standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71:venti,
id. 17, 22, 35 §170: quiescit terra,
rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39:humus,
Petr. 123:quiescunt voces,
are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.—To make a pause in speaking: quiescere, id est, hêsuchazein, Cic. Ac. 2, 29, 93.—II.Trop.A.To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done:B.quiescere rem adduci ad interregnum,
Cic. Att. 7, 9, 2.—With in and abl., to rest in, be content with:ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere,
Just. 14, 3, 10.—Neutr., to cease, leave off, desist from any thing:2.quiesce hanc rem modo petere,
Plaut. Most. 5, 2, 51:statuere atque ediscere,
Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8:indoctus discive trochive,
Hor. A. P. 380.—Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.:A.laudes,
Sen. Herc. Oet. 1584.—Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).Enjoying rest, keeping quiet, quiet:2.aliquem quietum reddere,
Ter. Eun. 2, 2, 46:animus,
Cic. Tusc. 2, 1, 2:quietus et solutus animus,
id. Rosc. Com. 15, 43:integri, quieti, otiosi homines,
id. Agr. 2, 28, 77:homo quietissimus,
id. Verr. 2, 4, 19, § 40:regnum,
Hor. C. 1, 12, 33:de istoc quietus esto,
be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.—In partic.a.Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus;b.at is quem petebat, quietus, imbellis,
Sall. J. 20, 2:quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit,
Nep. Pelop. 4, 1:quietos lacessit,
Just. 7, 6, 13:nihilo quietiores postea res habuit,
Liv. 33, 19.—Of the mind, calm, tranquil, free from ambition:c. d.ad quam spem (praeturae) quietissimus,
Plin. Ep. 10, 12 (7):vir rectus, integer, quietus,
Plin. Ep. 7, 31, 1:vir ingenio mitis, moribus quietus,
Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.—Resting, sleeping:B.quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat,
Tac. A. 1, 49.—Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.:si sentire datur post fata quietis,
i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.—Of things, calm, quiet:1. 2.amnes,
gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40:quietiore aequore ferri,
id. Epod. 10, 11:aër,
Verg. A. 5, 216:baca,
that has lain a while, Col. 12, 50, 19:res publica (opp. perturbata),
Cic. Cat. 2, 9, 19:aetas,
id. Sen. 23, 82:quietus et remissus sermo,
calm, not vehement, id. ib. 9, 28.— Subst.Quĭēta, ae, f., a woman ' s name, Inscr. Grut. 754, 2. — Adv.: quĭētē, calmly, quietly:quod aptissimum est ad quiete vivendum,
Cic. Fin. 1, 16, 52:quiete acta aetas,
id. Sen. 5, 13.— Comp.:quietius tranquilliusque,
Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.— Sup.:quietissime se receperunt,
Caes. B. C. 3, 46 fin. -
18 acquiesco
ac-quiēsco (ad-quiēsco), quiēvī, quiētum, ere, bei od. nach etw. zur Ruhe kommen, Ruhe finden, I) körperl. ausruhen, a) v. leb. Wesen, Cic. u.a.: tres horas, Cic.: in lecto, Curt.: in manipulo feni, Sen.: lassitudine (vor M.), Nep. – dah. α) mit u. ohne somno = schlafen, Curt. u.a. – β) euphemist., wie unser Ruhe finden, zur Ruhe kommen, -eingehen = sterben, morte, Tac. ann. 14, 64: absol., anno acquievit sexagesimo, Nep. Hann. 13, 1: innixus genibus acquievit, Val. Max. 9, 12. ext. 1: u. auf Grabsteinen = ruhen, hic acquiescit N.N., Corp. inscr. Lat. 11, 1436 u. 13, 5384: bene acquiescas, frater Aucte Tulli, Borm. Uned. Inschr. no. 17, 1. – b) v. Lebl., zur Ruhe kommen, Ruhe finden od. haben, ruhen, aliquid laxamenti, quo hominum oculi ab humano cruore acquiescant, Sen.: aures in eo (extremo) acquiescant, Cic.: civitas acquiescens, Cic.: rem familiarem saltem acquiescere, nicht angegriffen werde, Liv.: dolor admotis consolationibus acquiescit, Plin. ep. – II) geistig, a) übh.: mentis agitatio, quae numquam acquiescit, Cic. de off. 1, 19. – b) im Gemüte Ruhe gewinnen, sich beruhigen, sich beruhigt fühlen, Trost u. Ruhe finden, numquam sinit (improbitas) eum respirare, numquam acquiescere, Cic.: in his (litteris tuis) acquiesco, Cic.: litteris lectis aliquantum acquievi, Cic. ep.: in quo uno (sc. in te) acquiesco, Cic.: parvā spe cum acquievisset, Liv. – c) mit seinen Wünschen usw. zur Ruhe kommen = mit Befriedigung, mit Wohlbehagen bei etw. verweilen, sich durch etwas befriedigt od. erfreut fühlen, in adulescentium caritate, Cic.: m. bl. Abl., Clodii morte, Cic.: m. Dat., Sen. u.a. – d) mit jmd. einverstanden sein, jmdm. beipflichten, Glauben beimessen, recht geben, m. Dat., Suet. u. ICt. – non acqu. m. Infinit. od. m. Acc. u. Infinit. = nicht damit einverstanden sein, sich nicht dazu verstehen, Eccl. – / Synk. Perf.-Form adquierunt, Cic. Mil. 102.
-
19 quietus
quĭētus, a, um [st2]1 [-] part. passé de quiesco. [st2]2 [-] tranquille, calme, paisible, en paix. [st2]3 [-] endormi. [st2]4 [-] sans ambition. [st2]5 [-] neutre, impartial. - quieti, orum, m.: - [abcl]a - les morts. - [abcl]b - les gens neutres. - te quietum reddam, Ter.: je vais te donner du repos. - homo quietissimus, Plaut.: l'homme le plus calme du monde. - quietus amnis, m.: fleuve paisible. - quieta provincia, Liv.: province en paix. - quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop.: il se tint tranquille chez lui, tant qu'on se battit contre des citoyens. - Philippus tum te quieto totam molem sustinebat belli, Liv. 36: tandis que tu restais neutre, Philippe soutenait alors tout le poids de la guerre. - nihilo quietiora hiberna aestivis, Liv. 33: des quartiers d'hiver nullement plus reposants que ceux d'été. - illis quieta movere magna merces videbatur, Sall.: à leurs yeux, troubler la paix était une grande récompense.* * *quĭētus, a, um [st2]1 [-] part. passé de quiesco. [st2]2 [-] tranquille, calme, paisible, en paix. [st2]3 [-] endormi. [st2]4 [-] sans ambition. [st2]5 [-] neutre, impartial. - quieti, orum, m.: - [abcl]a - les morts. - [abcl]b - les gens neutres. - te quietum reddam, Ter.: je vais te donner du repos. - homo quietissimus, Plaut.: l'homme le plus calme du monde. - quietus amnis, m.: fleuve paisible. - quieta provincia, Liv.: province en paix. - quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop.: il se tint tranquille chez lui, tant qu'on se battit contre des citoyens. - Philippus tum te quieto totam molem sustinebat belli, Liv. 36: tandis que tu restais neutre, Philippe soutenait alors tout le poids de la guerre. - nihilo quietiora hiberna aestivis, Liv. 33: des quartiers d'hiver nullement plus reposants que ceux d'été. - illis quieta movere magna merces videbatur, Sall.: à leurs yeux, troubler la paix était une grande récompense.* * *Quietus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Plaut. Qui est en repos, Quoy.\Quietus esto. Terentius. Ne te soulcie de rien, Repose toy, Sois à requoy.\Quietum aliquem reddere. Terentius. Mettre hors de soulci et de peine.\AEquor quietius. Horat. Plus calme et tranquille.\Quieto animo viuere. Cic. En repos d'esprit.\Annus quietus. Liu. Une annee de repos et sans guerre.\Homo quietissimus. Cic. Fort paisible.\Traducere vitam quietam et otiosam. Cic. Vivre en repos. -
20 acquiesco
ac-quiēsco (ad-quiēsco), quiēvī, quiētum, ere, bei od. nach etw. zur Ruhe kommen, Ruhe finden, I) körperl. ausruhen, a) v. leb. Wesen, Cic. u.a.: tres horas, Cic.: in lecto, Curt.: in manipulo feni, Sen.: lassitudine (vor M.), Nep. – dah. α) mit u. ohne somno = schlafen, Curt. u.a. – β) euphemist., wie unser Ruhe finden, zur Ruhe kommen, -eingehen = sterben, morte, Tac. ann. 14, 64: absol., anno acquievit sexagesimo, Nep. Hann. 13, 1: innixus genibus acquievit, Val. Max. 9, 12. ext. 1: u. auf Grabsteinen = ruhen, hic acquiescit N.N., Corp. inscr. Lat. 11, 1436 u. 13, 5384: bene acquiescas, frater Aucte Tulli, Borm. Uned. Inschr. no. 17, 1. – b) v. Lebl., zur Ruhe kommen, Ruhe finden od. haben, ruhen, aliquid laxamenti, quo hominum oculi ab humano cruore acquiescant, Sen.: aures in eo (extremo) acquiescant, Cic.: civitas acquiescens, Cic.: rem familiarem saltem acquiescere, nicht angegriffen werde, Liv.: dolor admotis consolationibus acquiescit, Plin. ep. – II) geistig, a) übh.: mentis agitatio, quae numquam acquiescit, Cic. de off. 1, 19. – b) im Gemüte Ruhe gewinnen, sich beruhigen, sich beruhigt fühlen, Trost u. Ruhe finden, numquam sinit (improbitas) eum respirare, numquam acquiescere, Cic.: in his (litteris tuis) acquiesco, Cic.: litteris lectis aliquantum acquievi, Cic. ep.: in quo uno (sc. in te) acquiesco,————Cic.: parvā spe cum acquievisset, Liv. – c) mit seinen Wünschen usw. zur Ruhe kommen = mit Befriedigung, mit Wohlbehagen bei etw. verweilen, sich durch etwas befriedigt od. erfreut fühlen, in adulescentium caritate, Cic.: m. bl. Abl., Clodii morte, Cic.: m. Dat., Sen. u.a. – d) mit jmd. einverstanden sein, jmdm. beipflichten, Glauben beimessen, recht geben, m. Dat., Suet. u. ICt. – non acqu. m. Infinit. od. m. Acc. u. Infinit. = nicht damit einverstanden sein, sich nicht dazu verstehen, Eccl. – ⇒ Synk. Perf.-Form adquierunt, Cic. Mil. 102.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acquiesco
См. также в других словарях:
-коить — кою в покоить, у с покоить, покой; от чити (ср. почить), лат. qniēs спокойствие , quiēscō отдыхаю и т. д.; см. Бернекер 1, 166. Ср. почить … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
почить — 3 л. ед. ч. почиет, итер. почивать, укр. спочивати спать , ст. слав. почити, почиѭ ἀναπαύειν (Супр.), болг. почина, почивам (си), сербохорв. по̀чинути отдохнуть, скончаться , словен. počiti, роčȋjеm, чеш. od počinouti, слвц. оdроčinut᾽, польск.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Avienus — This page is about a Roman author whose cognomen was Avienus. For the Roman gens, see Aviena (gens). Avienus was a Latin writer of the 4th century AD. According to an inscription from Bulla Regia, his full name was Postumius Rufius Festus (qui… … Wikipedia
Большой театр в СПб. — Площадь нынешнего Б. театра, как это видно из некоторых старинных описаний СПб., представляла собою место для каруселя . По свидетельству Греча ( Сочин. , т. III), большой амфитеатр для карусели, ранее находившийся на Царицыном лугу, в 1766 г.… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Начинательные глаголы — (лат. verba inchoativa) так называются некоторые глагольные образования в отдельных индоевропейских языках, выражающие, при помощи тех или других формальных особенностей, не только действие вообще, но и то, что действие это только недавно… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Loggia Del Capitanio — Vicence et les villas de Palladio en Vénétie 1 Patrimoine mondial Palazzo del Capitaniato, Vicence Latitude Longitude … Wikipédia en Français
Loggia del Capitanio — Palazzo del Capitaniato, Vicence. Présentation Période ou style Palladianisme Architecte … Wikipédia en Français
Loggia del Capitano — Loggia del Capitanio Vicence et les villas de Palladio en Vénétie 1 Patrimoine mondial Palazzo del Capitaniato, Vicence Latitude Longitude … Wikipédia en Français
Loggia del capitanio — Vicence et les villas de Palladio en Vénétie 1 Patrimoine mondial Palazzo del Capitaniato, Vicence Latitude Longitude … Wikipédia en Français
Guadamur — Bandera … Wikipedia Español
Большой театр (Санкт-Петербург) — У этого термина существуют и другие значения, см. Большой театр (значения). Большой (Каменный) театр в Санкт Петербурге в 1790 г. Фрагмент картины И. Г. Майра … Википедия