-
1 quaestor
quaestor [ˊkwi:stə] nдр.-рим. кве́стор -
2 quaestor
ˈkwi:stə сущ.
1) римск. квестор (помощник консула в финансовых и судебных делах)
2) казначей( в университетах, особенно в шотландских) (древнеримское) квестор казначей quaestor др.-рим. квесторБольшой англо-русский и русско-английский словарь > quaestor
-
3 quaestor
-
4 quaestor
[ˈkwi:stə]quaestor др.-рим. квестор -
5 quaestor
[ʹkwi:stə] n1) др.-рим. квестор2) казначей -
6 quaestor
2) в эпоху республики и цезарей — высший финансовый чиновник, казначей (quaestores urbani или aerarii C etc.)3) при цезарях — quaestores Caesaris или principis PJ, T, Lampr, CTh чиновники, зачитывавшие в сенате императорские речи или указы -
7 quaestor
-
8 quaestor
[`kwiːstə]квесторказначейАнгло-русский большой универсальный переводческий словарь > quaestor
-
9 quaestor
[\quaestort, \quaestora, \quaestorok] (tört. is) квестор -
10 quaestor
noun romanквестор* * *(n) казначей; квестор* * ** * *n. квестор* * ** * *1) римск. квестор 2) казначей -
11 quaestor
-
12 quaestor
['kwiːstə]сущ.; лат.1) ист. квестор ( помощник консула в финансовых и судебных делах в Древнем Риме)2) казначей (в университетах, особенно в шотландских) -
13 quaestor
-
14 quaestor
1. n др. -рим. квестор2. n казначей -
15 quaestor
, oris mквестор, должностное лицо в Риме – высший финансовый чиновник, казначей или следователь (судья) по уголовным делам -
16 tribonianus
Quaestor sacri palatii, magister officiorum (535), главный помощник императора Юстиниана при кодификации права (1. 2 pr. § 9. 11. 17 C. 1, 17).Латинско-русский словарь к источникам римского права > tribonianus
-
17 quaestorius
I quaestōrius, a, um [ quaestor ]legatus q. C — легат в звании квестораporta quaestoria (или decumana) L — задние ворота в лагере ( вблизи палатки квестора)II quaestōrius, ī m. [ quaestor ] -
18 квестор
-
19 questor
[ʹkwestə] n ист.1. = quaestor 1)2. продавец индульгенций -
20 illustris
il-lūstris, e [ lustro ]1) светлый (domicilium, locus C); светящийся, сияющий, лучезарный, яркий (stella C; lumen Vr); освещённый, озарённый (nox sideribus i. T)2) ясный, очевидный, явный (oratio, rationes C)3) славный, высокопоставленный (homo i. honore C); известный, знаменитый (i. gloriā militari Eutr)4) знатный, высокородный (eques genĕre i. L)5) пресловутый (illustre notumque omnibus C)6) блистательный, выдающийся, значительный, замечательный ( ingenium T)7) «сиятельный», в императ. эпоху, почётное звание высших сановников (напр., praefectus praetorio, quaestor sacri palatii и др.) и их жён CJ, Dig
- 1
- 2
См. также в других словарях:
QUAESTOR — sic dicitur, quasi quaesitor. Ulpianus, l. singulari, de efficio Quaestoris: Agenere quaerendi Quaestores initiô dictos, et Iunius, et Trebatius, et Fenestella scribunt. Eandem quoque originationem, point Beda, de Orthographia. Sed ut genus… … Hofmann J. Lexicon universale
quaestor — QUAESTOR, quaestori, s.m. (În Roma antică) Magistrat cu atribuţii fiscale. [pr.: cvéstor] – cuv. it. Trimis de cata, 24.02.2002. Sursa: DEX 98 QUAESTOR [pr.: cvéstor] m. Magistrat cu atribuţii fiscale în Roma antică. /cuv … Dicționar Român
Quaestor — Quaestor, 1) (röm. Ant.), eigentlich so v.w. Quaesitor (s.d.); daher zur Zeit der Könige Q. parricidii der Richter, welcher überdas Parricidium (s.d.), sowie auch über andere Arten des Mordes (daher Q. rerum capitalium) entschied. Als 509 v. Chr … Pierer's Universal-Lexikon
Quaestor — Qu[ae]s tor, n. [L.] Same as {Questor}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Quaestor — Quaestor, Quästor … Universal-Lexikon
quaestor — [kwes′tər, kwēs′tər] n. [L, contr. < quaesitor < quaesitus, pp. of quaerere, to inquire] an official of ancient Rome, with various, chiefly financial, duties quaestorship n … English World dictionary
Quaestor — Die Quaestur (eingedeutscht Quästur) war das niedrigste Amt der senatorischen Ämterlaufbahn (cursus honorum) der römischen Republik. Quästoren wurden (bis zum Beginn der Kaiserzeit) vom Volk auf ein Jahr gewählt. Ursprünglich waren die Quästoren… … Deutsch Wikipedia
quaestor — quaestorial /kwe stawr ee euhl, stohr , kwee /, adj. quaestorship, n. /kwes teuhr, kwee steuhr/, n. Rom. Hist. 1. one of two subordinates of the consuls serving as public prosecutors in certain criminal cases. 2. (later) one of the public… … Universalium
Quaestor — Quaestors were originally appointed by the consuls to investigate criminal acts and determine if the consul needed to take public action. Quaestors eventually took on additional responsibilities, such as supervising the treasury (for which they… … Wikipedia
Quaestor — The Quaestor of the Sacred Palace (quaestor sacri palatii) was the supreme legal minister whose duty it was to draft imperial laws, in addition to being the emperor s (q.v.) chief legal advisor. The famous Tribonian (q.v.) occupied this post… … Historical dictionary of Byzantium
quaestor — Questor Ques tor, n. [L. quaestor, contr. fr. quaesitor, fr. quaerere, quaesitum, to seek for, ask: cf. F. questeur.] (Rom. Antiq.) An officer who had the management of the public treasure; a receiver of taxes, tribute, etc.; treasurer of state.… … The Collaborative International Dictionary of English