-
1 knock
[nɔk] 1. vt( strike) uderzać (uderzyć perf); hole wybijać (wybić perf); ( inf) ( criticize) najeżdżać (najechać perf) na +acc (inf)to knock sb to the ground — powalić ( perf) kogoś na ziemię
to knock a nail into sth — wbijać (wbić perf) gwóźdź w coś
to knock some sense into sb — wbić ( perf) komuś trochę rozumu do głowy
Phrasal Verbs:2. vi 3. n(blow, bump) uderzenie nt; ( on door) pukanie nt, stukanie nt* * *[nok] 1. verb1) (to make a sharp noise by hitting or tapping, especially on a door etc to attract attention: Just then, someone knocked at the door.) pukać2) (to cause to move, especially to fall, by hitting (often accidentally): She knocked a vase on to the floor while she was dusting.) strącić3) (to put into a certain state or position by hitting: He knocked the other man senseless.) powalić4) ((often with against, on) to strike against or bump into: She knocked against the table and spilt his cup of coffee; I knocked my head on the car door.) zahaczyć, uderzyć2. noun1) (an act of knocking or striking: She gave two knocks on the door; He had a nasty bruise from a knock he had received playing football.) uderzenie2) (the sound made by a knock, especially on a door etc: Suddenly they heard a loud knock.) stuknięcie, pukanie•- knocker- knock-kneed
- knock about/around
- knock back
- knock down
- knock off
- knock out
- knock over
- knock up
- get knocked up -
2 one
[wʌn] 1. num2. adjI asked for two coffees, not one — prosiłam o dwie kawy, nie jedną
1) ( sole) jedyny2) ( same) (ten) jeden3. pron1)she chose the black dress, though I liked the red one — wybrała tę czarną sukienkę, choć mnie podobała się ta czerwona
2)3) ( impersonal)to cut one's finger — skaleczyć się ( perf) w palec
* * *1. noun1) (the number or figure 1: One and one is two (1 + 1 = 2).) jedynka, jeden2) (the age of 1: Babies start to talk at one.) wiek jednego roku2. pronoun1) (a single person or thing: She's the one I like the best; I'll buy the red one.) ten...2) (anyone; any person: One can see the city from here.) każdy, ktokolwiek3. adjective1) (1 in number: one person; He took one book.) jeden2) (aged 1: The baby will be one tomorrow.) jednoroczny3) (of the same opinion etc: We are one in our love of freedom.) jednomyślny•- one-- oneself
- one-night stand
- one-off
- one-parent family
- one-sided
- one-way
- one-year-old 4. adjective((of a person, animal or thing) that is one year old.) jednoroczny- all one- be one up on a person
- be one up on
- not be oneself
- one and all
- one another
- one by one
- one or two -
3 rap
[ræp] 1. vi 2. n( at door) pukanie nt, stukanie nt; (also: rap music) rap mto receive a rap on/over the knuckles — dostawać (dostać perf) po łapach (fig)
* * *[ræp] 1. noun(a quick, brief knock or tap: He heard a rap on the door.) puknięcie2. verb(to hit or knock quickly and briefly: The teacher rapped the child's fingers with a ruler; He rapped on the table and called for silence.) uderzyć, stukać- rap out -
4 knocking
['nɔkɪŋ]npukanie nt, stukanie nt -
5 cnag
1 błazeński 2 chrupanie 3 chrupać 4 chrzęst 5 chrzęścić 6 chwycić 7 chwyt 8 dotknięcie 9 fotka 10 kiks 11 kołatka 12 kłapać 13 miażdżyć 14 nagły 15 przebłysk 16 pukanie 17 pukać 18 schrupać 19 skrzypienie 20 skrzypieć 21 stukanie 22 stukać 23 stuknięcie 24 stłuczka 25 trzask 26 trzaśnięcie 27 trącać 28 uderzać 29 uderzenie 30 uderzyć 31 ugryźć 32 ujęcie 33 ukąsić 34 walić 35 zagęszczać 36 zapukać 37 zatrzaskiwać 38 zderzać 39 zdjęcie 40 zgrzytać
См. также в других словарях:
pukanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pukać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} odgłos powstający wówczas, gdy ktoś puka do czegoś lub w coś :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukanie — ↨ pukanie się n I rzecz. od pukać (się) … Słownik języka polskiego
odpukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, odpukiwaćkuję, odpukiwaćkuje, odpukiwaćany {{/stl 8}}– odpukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, odpukiwaćam, odpukiwaća, odpukiwaćają, odpukiwaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać — do czyichś drzwi, do (drzwi) jakiegoś urzędu «nieśmiało prosić kogoś o coś, zabiegać o coś u kogoś lub próbować coś załatwić w jakimś urzędzie»: ZDM w latach 1997–1999 występował do zarządu miasta o przyznanie pieniędzy na rozpoczęcie programu… … Słownik frazeologiczny
ocknąć — dk Va, ocknąćnę, ocknąćniesz, ocknąćnij, ocknąćnął, ocknąćnęła, ocknąćnęli, ocknąćnięty, ocknąćnąwszy rzad. ocykać ndk I, ocknąćam, ocknąćasz, ocknąćają, ocknąćaj, ocknąćał, ocknąćany «przerwać komuś sen, drzemkę, ocucić kogoś ze snu; wyrwać… … Słownik języka polskiego
odpowiadać — ndk I, odpowiadaćam, odpowiadaćasz, odpowiadaćają, odpowiadaćaj, odpowiadaćał odpowiedzieć dk, odpowiadaćwiem, odpowiadaćwiesz, odpowiadaćwiedzą, odpowiadaćwiedz, odpowiadaćwiedział, odpowiadaćwiedzieli 1. «dawać odpowiedzi, udzielać informacji… … Słownik języka polskiego
odpukać — dk I, odpukaćam, odpukaćasz, odpukaćają, odpukaćaj, odpukaćał, odpukaćany odpukiwać ndk VIIIb, odpukaćkuję, odpukaćkujesz, odpukaćkuj, odpukaćiwał, odpukaćiwany 1. «odpowiedzieć w umowny sposób pukaniem na pukanie w celu porozumienia się… … Słownik języka polskiego
ostrożny — ostrożnyni, ostrożnyniejszy 1. «działający z rozwagą; baczny, uważny, przezorny» W rozmowach z nieznajomymi była bardzo ostrożna. Ostrożne dziecko. Ostrożny zawodnik, trener. 2. «będący wyrazem czyjejś rozwagi, powzięty, zrobiony z rozwagą,… … Słownik języka polskiego
prosić — ndk VIa, proszę, prosićsisz, proś, prosićsił, proszony 1. «w grzecznej formie zwracać się do kogoś, by coś uzyskać, otrzymać, wyjednać, by kogoś do czegoś skłonić» Prosić koleżankę do telefonu. Prosić rodzinę do stołu. Prosić o pomoc. Prosić o… … Słownik języka polskiego
słychać — ndk, rzad. słychany tylko w bezokoliczniku, w nieosobowych formach złożonych (będzie, było słychać) i w imiesłowie biernym 1. «coś jest słyszane, coś się daje słyszeć, coś się rozlega» Słychać urywki rozmów, czyjeś wołanie, czyjeś kroki, pukanie… … Słownik języka polskiego
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego