-
21 признавать
-
22 сознаваться
-
23 konfesi
przyznawać się, przyznać się, wyznawać -
24 χορηγώ
przyznawać czas. -
25 przyznać
pf.1. (= zgodzić się) admit, acknowledge; przyznać komuś rację admit that sb is right; przyznać, że... acknowledge l. concede that...; muszę przyznać, że... I have to confess l. admit that...; trzeba przyznać, że... admittedly...2. (= udzielić, wydać) award, grant ( komuś coś sb sth); ( tytuł naukowy) confer ( komuś upon sb); (= przydzielić) allocate; przyznać coś komuś na drodze sądowej adjudge sth to sb; przyznać komuś odszkodowanie award l. grant sb a compensation; przyznać komuś nagrodę award sb a prize; przyznać komuś prawo stałego pobytu grant sb the right of permanent residence; przyznać komuś premię award sb a bonus; przyznać komuś stypendium grant sb a scholarship.pf.przyznawać się ipf. confess, own up to ( do czegoś to sth); admit; przyznawać się do autorstwa czegoś ( o mężczyźnie) father sth; ( o kobiecie) mother sth; przyznać się do błędu recognize one's error, own to a mistake; przyznać się do bycia homoseksualistą come out, come out of the closet; przyznać się do czegoś come clean about sth; (np. do zamachu, zabójstwa) claim responsibility for sth; przyznać się do morderstwa confess to murder; przyznać się do porażki admit l. acknowledge l. concede defeat, haul down the flag l. colors; przyznać się do winy confess one's guilt; (nie) przyznać się do winy prawn. plead (not) guilty; muszę się do czegoś przyznać I have sth to confess.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyznać
-
26 award
-
27 concede
[kən'siːd] 1. vt 2. viustępować (ustąpić perf), dawać (dać perf) za wygraną* * *[kən'si:d]1) (to admit: He conceded that he had been wrong.) przyznawać2) (to grant (eg a right).) przyznawać -
28 confess
[kən'fɛs] 1. vtsin, guilt wyznawać (wyznać perf); crime, ignorance, weakness przyznawać się (przyznać się perf) do +gen2. vito confess to — przyznawać się (przyznać się perf) do +gen
I must confess that I didn't enjoy it at all — muszę przyznać, że wcale mnie to nie bawiło
* * *[kən'fes](to make known that one is guilty, wrong etc; to admit: He confessed (to the crime); He confessed that he had broken the vase; It was stupid of me, I confess.) wyznawać- confessional
- confessor -
29 grant
[grɑːnt] 1. vtmoney przyznawać (przyznać perf); request spełniać (spełnić perf); visa udzielać (udzielić perf) +gen2. n ( SCOL)stypendium m; ( ADMIN) dotacja fto take sth for granted — przyjmować (przyjąć perf) coś za pewnik
to grant that … — przyznawać (przyznać perf), że …
it was silly, I grant you — to było głupie, przyznaję
* * *1. verb1) (to agree to, to give: Would you grant me one favour; He granted the man permission to leave.) (od)dać2) (to agree or admit: I grant (you) that it was a stupid thing to do.) przyznawać2. noun(money given for a particular purpose: He was awarded a grant for studying abroad.) stypendium- granted- granting
- take for granted -
30 bekennen
bekennen *I. vtII. vr1) sich zu jdm \bekennen przyznawać się do kogośsich schuldig \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winysich zu einer Tat \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do jakiegoś czynu2) ( sich zeigen als)\bekennender Christ/\bekennende Christin sein dawać [ perf dać] świadectwo swojej chrześcijańskiej wiarysich zum Deutschtum \bekennen czuć się Niemcem(-ką) -
31 słuszność
- ci; f( uzasadnienie) legitimacyprzyznawać (przyznać perf) komuś słuszność — to admit that sb is right
* * *f.1. (= racja, prawda) rightness; mieć słuszność be right; nie mieć słuszności be wrong; przyznawać komuś słuszność admit that sb is right.2. (= sensowność) ( postępowania) advisibility; (roszczenia, rozumowania, wniosku, zarzutu) legitimacy; (argumentu, decyzji, krytyki) validity.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słuszność
-
32 предоставлять
глаг.• administrować• darować• darzyć• dawać• dać• domierzać• dostarczać• gospodarować• kierować• nastręczać• oddać• podawać• podać• przewidywać• przyznawać• rozdawać• stosować• udzielać• udzielić• uzgadniać• wydawać• wymierzać• wyświadczać• zaopatrywać• zapewniać• zarządzać• zezwalać• zgadzać* * *nastręczać, nadawać, pozostawiać, przyznawać, udostępniać, udzielać -
33 признавать
глаг.• dopuszczać• dopuścić• pogodzić• poznawać• poznać• pozwalać• przyjmować• przyjąć• przyznawać• przyznać• rozpoznawać• rozpoznać• spowiadać• uznawać• uznać• wpuszczać• wyspowiadać• wyznawać• wyznać• zezwalać• zgadzać* * *poczytywać книжн., przyznawać, uznawać -
34 признаваться
глаг.• przyznawać• przyznać• spowiadać• wyspowiadać• wyznawać• wyznać• zeznać* * *przyznawać się do, wyznawać, zwierzać się -
35 nadawać
глаг.• вещать• выслать• выстлать• высылать• давать• дать• делать• дозволить• издавать• испускать• надавать• отправить• отправлять• пересылать• послать• посылать• препровождать• придавать• разрешить• сделать• слать• удостаивать* * *nada|wać%1, \nadawaćje, \nadawaćwaj, \nadawaćwany несов. 1. давать, предоставлять; присваивать;2. придавать, давать; 3. отправлять, высылать; 4. передавать, транслировать; ср. nadać; 5. разг. болтать, тараторить; 6. na kogo разг. оговаривать, чернить кого+1. przyznawać, obdarzać 3. wysyłać 4. transmitować
* * *I nadaje, nadawaj, nadawany несов.1) дава́ть, предоставля́ть; присва́ивать2) придава́ть, дава́ть3) отправля́ть, высыла́ть4) передава́ть, трансли́ровать; ср. nadać5) разг. болта́ть, тарато́рить6) na kogo разг. огова́ривать, черни́ть когоSyn:II nadaję, nadawał сов. разг.надава́ть, надари́ть -
36 przydzielać
глаг.• ассигновать• выделять• наделять• назначать• назначить• определять• предназначать• придавать• придать• приписывать• присвоить* * *przydziela|ć\przydzielaćny несов. 1. komu со отводить кому что; наделять кого чем;2. назначать; прикомандировывать; ср. przydzielić+1. przyznawać, przeznaczać 2. delegować, wyznaczać
* * *przydzielany несов.2) назнача́ть; прикомандиро́вывать; ср. przydzielićSyn: -
37 присуджувати
-
38 acknowledge
[ək'nɔlɪdʒ]vtletter etc potwierdzać (potwierdzić perf) odbiór +gen; fact przyznawać (przyznać perf); situation uznawać (uznać perf); person zwracać (zwrócić perf) uwagę na +acc* * *[ək'noli‹]1) (to admit as being fact: He acknowledged defeat; He acknowledged that I was right.) uznawać, przyznawać2) (to say (usually in writing) that one has received (something): He acknowledged the letter.) potwierdzać3) (to give thanks for: He acknowledged their help.) wyrażać uznanie za4) (to greet someone: He acknowledged her by waving.) przywitać•- acknowledgement- acknowledgment -
39 admit
[əd'mɪt]vt(confess, accept) przyznawać się (przyznać się perf) do +gen; ( permit to enter) wpuszczać (wpuścić perf); (to club, organization, hospital) przyjmować (przyjąć perf)"children not admitted" — "(wstęp) tylko dla dorosłych"
I must admit that … — muszę przyznać, że …
Phrasal Verbs:- admit of- admit to* * *[əd'mit]past tense, past participle - admitted; verb1) (to allow to enter: This ticket admits one person.) umożliwiać wstęp2) (to say that one accepts as true: He admitted (that) he was wrong.) przyznawać•- admission
- admittance
- admittedly -
40 claim
[kleɪm] 1. vtrights, compensation żądać (zażądać perf) +gen, domagać się +gen; credit przypisywać (przypisać perf) sobie; expenses żądać (zażądać perf) zwrotu +gen; ( assert)2. nhe claims (that)/to be … — twierdzi, że/że jest +instr
( assertion) twierdzenie nt; (for pension, wage rise) roszczenie nt; ( to inheritance etc) prawo nt, pretensje plshe claimed innocence — twierdziła, że jest niewinna
to put in a claim for — ( expenses) przedstawiać (przedstawić perf) rachunek na +acc
to claim on the insurance — składać (złożyć perf) wniosek o odszkodowanie ( z tytułu polisy ubezpieczeniowej)
the airline faced millions of dollars in claims — linie lotnicze stanęły w obliczu wielomilionowych roszczeń o odszkodowania
* * *[kleim] 1. verb1) (to say that something is a fact: He claims to be the best runner in the class.) twierdzić2) (to demand as a right: You must claim your money back if the goods are damaged.) upomnieć się o, żądać zwrotu3) (to state that one is the owner of: Does anyone claim this book?) przyznawać się (do)2. noun1) (a statement (that something is a fact): Her claim that she was the millionaire's daughter was disproved.) stwierdzenie2) ((a demand for) a payment of compensation etc: a claim for damages against her employer.) żądanie3) (a demand for something which (one says) one owns or has a right to: a rightful claim to the money.) roszczenie•- claimant
См. также в других словарях:
przyznawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, przyznawaćznaję, przyznawaćznaje, przyznawaćwaj {{/stl 8}}– przyznać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, przyznawaćam, przyznawaća, przyznawaćają, przyznawaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyznawać się – przyznać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić szczerze o swoich myślach, zamiarach, ujawniać coś o sobie; potwierdzać czyjeś zarzuty, swoją winę; mówić prawdę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyznawać się do winy, do błędu, do morderstwa. Przyznać się szczerze, otwarcie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyznawać się — Przyznać się (do czegoś) bez bicia zob. bicie … Słownik frazeologiczny
odmówić — dk VIa, odmówićwię, odmówićwisz, odmówićmów, odmówićwił, odmówićwiony odmawiać ndk I, odmówićam, odmówićasz, odmówićają, odmówićaj, odmówićał, odmówićany 1. «nie zgodzić się na zrobienie tego, o co ktoś prosił, czego żądał; nie zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
przyznać — dk I, przyznaćznam, przyznaćznasz, przyznaćznają, przyznaćznaj, przyznaćznał, przyznaćznany przyznawać ndk IX, przyznaćznaję, przyznaćznajesz, przyznaćwaj, przyznaćwał, przyznaćwany 1. «uznać coś za słuszne, uznać czyjąś rację; zgodzić się z… … Słownik języka polskiego
przydzielać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przydzielaćam, przydzielaća, przydzielaćają, przydzielaćany {{/stl 8}}– przydzielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przydzielaćlę, przydzielaćli, przydzielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypierać się – wyprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odsuwać od siebie jakieś zarzuty, utrzymując, że nie jest się sprawcą czegoś, zapewniać, że się nie zrobiło, nie powiedziało czegoś, o co jest się posądzonym; odżegnywać się od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ustąpić — 1. Coś ustępuje czemuś (miejsca) «coś zostaje zastąpione przez coś innego»: Powoli, lecz coraz wyraźniej, gaje oliwne ustępują miejsca pozbawionym roślinności wzgórzom. Polityka 33/2000. 2. Nie ustępować komuś ani na krok «być upartym, ani trochę … Słownik frazeologiczny
ustępować — 1. Coś ustępuje czemuś (miejsca) «coś zostaje zastąpione przez coś innego»: Powoli, lecz coraz wyraźniej, gaje oliwne ustępują miejsca pozbawionym roślinności wzgórzom. Polityka 33/2000. 2. Nie ustępować komuś ani na krok «być upartym, ani trochę … Słownik frazeologiczny
wróg — (publiczny) numer jeden «człowiek, którego zachowanie jest odbierane jako bardzo niebezpieczne»: (...) stał się w stalinowskiej Polsce wrogiem numer jeden, pozbawionym obywatelstwa, człowiekiem, do którego lepiej było się nie przyznawać. J.… … Słownik frazeologiczny
cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… … Słownik języka polskiego