uzasadnienie

См. также в других словарях:

• uzasadnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. uzasadnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}uzasadnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uzasadnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} grupa, wykaz argumentów,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uzasadnienie — n I 1. rzecz. od uzasadnić Coś jest oczywiste, nie wymaga uzasadnienia. 2. lm D. uzasadnienienień «zbiór, zestawienie argumentów, motywów, dowodów, pobudek uzasadniających czyjeś działanie, postępowanie; motywacja» Podać uzasadnienie wniosku.… …   Słownik języka polskiego

• Józef Buzek — Infobox Politician name = Józef Buzek imagesize = caption = office = Director of the Central Statistical Office of Poland term start = 1918 term end = 1929 primeminister = predecessor = successor = Edward Szturm de Sztrem office2 = Member of the… …   Wikipedia

• ОБОСНОВАНИЕ ТЕХНИКО-ЭКОНОМИЧЕСКОЕ — [ТЭО] предпроектный документ, обосновывающий экономическую целесообразность, техническую возможность и народнохозяйственную необходимость строительства или реконструкции объекта, его размещение, мощность, номенклатуру продукции и обеспечение… …   Строительный словарь

• aposterioryzm — m IV, D. u, Ms. aposterioryzmzmie, blm filoz. «pogląd filozoficzny, według którego poznanie jest zależne od poprzedzającego je doświadczenia i w nim tylko znajduje uzasadnienie; empiryzm metodologiczny» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś …   Słownik języka polskiego

• bowiem — książk. «spójnik przyłączający zdania wyrażające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie treści zdania poprzedniego» Interesował się sztuką współczesną, miał bowiem wielu przyjaciół wśród artystów. Wyrok nie był surowy, skazano go bowiem na karę… …   Słownik języka polskiego

• dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… …   Słownik języka polskiego

• eksplikacja — ż I, DCMs. eksplikacjacji; lm D. eksplikacjacji (eksplikacjacyj) książk. «szukanie, przytaczanie motywów, przyczyn; wyjaśnianie, tłumaczenie, uzasadnienie» Eksplikacja wydarzeń politycznych. Brnąć w ryzykowną eksplikację. Silić się na eksplikację …   Słownik języka polskiego

• etymologia — ż I, DCMs. etymologiagii 1. lm D. etymologiagii (etymologiagij) «pochodzenie wyrazu; źródłosłów» Etymologia homonimów. Wyjaśnić etymologię nazwiska. ∆ Etymologia ludowa «nienaukowa etymologia oparta na przypadkowym podobieństwie brzmienia wyrazów …   Słownik języka polskiego

• jeśli — 1. «spójnik rozpoczynający zdanie (lub jego równoważnik) wyrażające warunek, przyczynę, rację, uzasadnienie czegoś, okoliczności poprzedzające coś lub mogące coś poprzedzać; jeżeli» Jeśli tylko będę mógł, natychmiast przyjadę. Jeśli będzie jutro… …   Słownik języka polskiego