przyrzeczenie

См. также в других словарях:

• przyrzeczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przyrzec. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyrzeczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przyrzeczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co się przyrzekło,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyrzeczenie — n I 1. rzecz. od przyrzec. 2. lm D. przyrzeczenieczeń «to, co zostało przyrzeczone; obietnica, zapewnienie, ślubowanie» Uroczyste przyrzeczenie. Przyrzeczenie harcerskie. Złożyć, dać komuś przyrzeczenie. Dotrzymać, nie dotrzymać przyrzeczenia.… …   Słownik języka polskiego

• Polish Scouting Association — Infobox WorldScouting name = Związek Harcerstwa Polskiego image size = 140px caption = Polish Scouting and Guiding Association type = organization headquarters = ZHP Headquarter Warszawa location = Warszawa, Konopnickiej 6 country = Poland f date …   Wikipedia

• Харцерство — Ольга Драхоновская Малковская и Анджей Малковский основатели харцерского движения …   Википедия

• dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

• deklaracja — ż I, DCMs. deklaracjacji; lm D. deklaracjacji (deklaracjacyj) 1. «publiczne wypowiedzenie się, ogłoszenie czego, oświadczenie na piśmie w jakiejś sprawie, sformułowanie swoich poglądów; manifest» Deklaracja programowa. Ogłosić, uchwalić… …   Słownik języka polskiego

• harcerski — harcerskiscy «dotyczący harcerza, harcerstwa» Drużyna harcerska; szczep, zastęp harcerski. Instruktor, działacz harcerski. Krzyż, mundur harcerski, lilijka harcerska. Ognisko harcerskie, obóz harcerski, zbiórka harcerska. Przyrzeczenie, prawo… …   Słownik języka polskiego

• obietnica — ż II, DCMs. obietnicacy; lm D. obietnicaic «zapewnienie zrobienia, załatwienia czegoś, dania komuś czegoś; przyrzeczenie» Uroczysta obietnica. Dać, złożyć obietnicę. Odwołać, złamać obietnicę. Łudzić, zwodzić obietnicami. Dotrzymać obietnicy …   Słownik języka polskiego

• oblat — m IV, DB. a, Ms. oblatacie; lm M. oblataci, DB. ów 1. rel. «członek katolickiego zgromadzenia zakonnego, w którym nie składa się ślubów, tylko przyrzeczenie» 2. rel. «osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia… …   Słownik języka polskiego

• odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… …   Słownik języka polskiego

• promesa — ż IV, CMs. promesasie; lm D. promesaes «obietnica dokonania określonej czynności lub spełnienia określonego świadczenia; zobowiązanie się organu państwowego do wydania jakiejś decyzji (np. wydania wizy) po dopełnieniu przez zainteresowanego… …   Słownik języka polskiego