Перевод: с польского на английский

с английского на польский

przyrzec

См. также в других словарях:

  • przyrzec — komuś (swoją) rękę zob. ręka 36 …   Słownik frazeologiczny

  • przyrzec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przyrzekać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przyrzec — dk Vc, przyrzecrzeknę, przyrzecrzekniesz, przyrzecrzeknij, przyrzecrzekł, przyrzecrzekli, przyrzecrzeczony przyrzekać ndk I, przyrzecam, przyrzecasz, przyrzecają, przyrzecaj, przyrzecał, przyrzecany «zapewnić kogoś, że się coś zrobi, dać… …   Słownik języka polskiego

  • przyrzekać — → przyrzec …   Słownik języka polskiego

  • przyrzekać — Przyrzec komuś (swoją) rękę zob. ręka 36 …   Słownik frazeologiczny

  • ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

  • słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

  • audiencja — ż I, DCMs. audiencjacji; lm D. audiencjacji (audiencjacyj) «oficjalne posłuchanie udzielone komuś przez osobę na wysokim stanowisku» Audiencja u premiera, u marszałka sejmu. Starać się o audiencję. Udzielić, odmówić komuś audiencji. Wyjednać,… …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • przyobiecać — dk I, przyobiecaćam, przyobiecaćasz, przyobiecaćają, przyobiecaćaj, przyobiecaćał, przyobiecaćany przyobiecywać ndk VIIIa, przyobiecaćcuję, przyobiecaćcujesz, przyobiecaćcuj, przyobiecaćywał, przyobiecaćywany «dać obietnicę, przyrzec coś komuś;… …   Słownik języka polskiego

  • przyrzeczenie — n I 1. rzecz. od przyrzec. 2. lm D. przyrzeczenieczeń «to, co zostało przyrzeczone; obietnica, zapewnienie, ślubowanie» Uroczyste przyrzeczenie. Przyrzeczenie harcerskie. Złożyć, dać komuś przyrzeczenie. Dotrzymać, nie dotrzymać przyrzeczenia.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»