-
1 przeciętność
przeciętność [pʃɛʨ̑ɛntnɔɕʨ̑] fDurchschnittlichkeit f, Mittelmaß ntwyrastać ponad \przeciętność sich +akk überdurchschnittlich entwickeln -
2 Mittelmaß
-
3 Mittelmäßigkeit
przeciętność f -
4 über
über ['y:bɐ]I. prep + dat1) ( Lage)\über dem Sofa/der Stadt nad sofą/ponad miastem2) ( Niveau)\über dem Wasserspiegel ponad poziomem wody\über dem Durchschnitt ponad przeciętność3) ( zusätzlich zu)\über dem Hemd einen Pulli tragen nosić sweter na koszulę4) ( wegen)\über der ganzen Aufregung z powodu tego całego zdenerwowaniaII. prep + akk1) ( Lage)ein Poster \über das Sofa hängen powiesić plakat nad sofą2) ( auf, auf... entlang)den Mantel \über den Stuhl legen przewiesić płaszcz przez krzesło3) ( quer hinüber)\über die Straße gehen przejść przez ulicę\über den Zaun schauen spoglądać [ perf spojrzeć] zza płotuder Blick \über das Tal widok na dolinę4) ( Berührungsstelle)Tränen liefen ihr \über die Wangen łzy spływały jej po policzkacher strich mit der Hand \über die Stirn otarł ręką czoło5) ( zeitliche Erstreckung)den ganzen Tag \über przez cały dzień\über das Wochenende will ich mich ausruhen w weekend chcę wypocząć\über Ostern verreisen wyjechać na święta Wielkiej Nocy6) ( betreffend)\über jdn/etw sprechen mówić o kimś/czymśein Buch \über Schiller/Pflanzen książka o Schillerze/roślinach7) ( in Höhe von)ein Scheck \über hundert Euro czek na sto euro\über jdn erfahren, dass... dowiedzieć się od kogoś, że...\über Satellit przez satelitęetw \über den Rundfunk/das Fernsehen bekannt geben powiadomić o czymś przez radio/telewizję9) ( via)\über Posen nach Berlin fahren jechać [ perf po-] do Berlina przez PoznańIII. adv1) ( mehr als) ponadbei \über 40°C przy ponad 40°C2) ( älter als)\über vierzig sein być po czterdziestce
См. также в других словарях:
przeciętność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. przeciętnośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. przeciętny w zn. 3.: Stawiać na przeciętność. Przeciętność nas męczy. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciętność — ż V, DCMs. przeciętnośćści, blm rzecz. od przeciętny w zn. 2 Przeciętność filmu, utworu. Wyrastać ponad przeciętność … Słownik języka polskiego
miara — 1. Dopełniła się, przepełniła się, przebrała się miara, miarka; coś dopełniło miary czegoś, przepełniło miarę czegoś «jest czegoś, zwykle czegoś złego, więcej niż można znieść lub tolerować»: Miarka się przebrała i oczekujemy, że premier dojdzie… … Słownik frazeologiczny
równać — 1. Równać w dół «kształtować poziom grupy zgodnie z możliwościami jej najsłabszego członka»: Demokracji zarzucał, że preferuje przeciętność, równa w dół, niweluje naturalne różnice między ludźmi. A. Hutnikiewicz, Młoda Polska. 2. Równać w górę… … Słownik frazeologiczny
małość — ż V, DCMs. małośćści, blm 1. «mały rozmiar, mała ilość albo liczebność czegoś» Małość jakiegoś pomieszczenia. 2. «mierność, przeciętność, nicość» Odczuwać swoją małość. 3. przestarz. «dzieciństwo» dziś tylko we fraz. pot. Od małości «od… … Słownik języka polskiego
miara — ż IV, CMs. mierze; lm D. miar 1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju» Miary handlowe. Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru. Miary czasu. Układ, system miar. Wzorzec miary … Słownik języka polskiego
miernota — ż IV, CMs. miernotaocie; lm D. miernotaot «człowiek mierny, nie wyróżniający się niczym dodatnim, nie wybijający się ponad przeciętność; także rzecz małowartościowa, przeciętna, licha» Miernoty odpadły przy egzaminach konkursowych. Na wystawie… … Słownik języka polskiego
mierny — miernyni, miernyniejszy 1. «niewielki pod względem miary, wielkości, ilości, siły; średniej wielkości; średni» Mierny wzrost. Mierna tusza. Mierny pożytek. Mierna cena, wartość. 2. «nie wznoszący się ponad przeciętność, nie wybijający się,… … Słownik języka polskiego
nadzwyczajny — [wym. nad zwyczajny] nadzwyczajnyni 1. «wybijający się ponad przeciętność, bardzo rzadko się zdarzający; niepospolity, niezwykły, niebywały, wyjątkowy» Nadzwyczajna pamięć, siła. Nadzwyczajne zdolności. Nadzwyczajny człowiek. Nie wydarzyło się… … Słownik języka polskiego
ponad — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o funkcji rzeczownikowej) w narzędniku lub bierniku» a) «wskazuje, że coś lub ktoś znajduje się nad czymś, wznosi się, kieruje się powyżej czegoś» Dym płynął ponad ziemią. Ponad ratuszem… … Słownik języka polskiego
pospolitość — ż V, DCMs. pospolitośćści, blm «cecha, właściwość czegoś pospolitego; przeciętność, banalność; prostactwo, wulgarność, trywialność» Pospolitość języka, wyrażeń. Coś tchnie pospolitością … Słownik języka polskiego
