-
1 prześcignąć
глаг.• обогнать• опередить• опережать• перегнать• превзойти* * *prześcign|ąć\prześcignąćięty сов. обогнать, перегнать* * *prześcignięty сов.обогна́ть, перегна́тьSyn: -
2 wyminąć
глаг.• пройти* * *wymin|ąć\wyminąćięty сов. kogo-co 1. пройти, проехать мимо кого-чего; миновать кого-что;2. (prześcignąć) обогнать, опередить; 3. (ominąć) обойти, объехать кого-что* * *wyminięty сов. kogo-co1) пройти́, прое́хать мимо кого-чего; минова́ть кого-что2) ( prześcignąć) обогна́ть, опереди́ть3) ( ominąć) обойти́, объе́хать кого-что -
3 wyprzedzić
глаг.• обогнать• опередить• опережать• предварить• предвидеть• предвосхитить• предвосхищать• предупредить• предупреждать• упредить* * *wyprzedz|ić\wyprzedzićę, \wyprzedzićony сов. обогнать, опередить;\wyprzedzić samochód обогнать автомобиль; \wyprzedzić w rozwoju ekonomicznym опередить в экономическом развитии
+ prześcignąć, przegonić* * *wyprzedzę, wyprzedzony сов.обогна́ть, опереди́тьwyprzedzić samochód — обогна́ть автомоби́ль
wyprzedzić w rozwoju ekonomicznym — опереди́ть в экономи́ческом разви́тии
Syn: -
4 zaćmić
глаг.• затмить• туманить* * *zaćm|ić\zaćmićij, \zaćmićiony сов. 1. затмить;chmura \zaćmićiła słońce туча закрыла солнце; \zaćmić sławą затмить (славой);
2. (papierosa, fajkę itp.) закурить, задымить;● \zaćmić umysł (przytomność) помрачить ум;
\zaćmićił ząb заныл зуб+1. zaciemnić, zasłonić;
prześcignąć, przewyższyć, przyćmić 2. zapalić* * *zaćmij, zaćmiony сов.1) затми́тьchmura zaćmiła słońce — ту́ча закры́ла со́лнце
zaćmić sławą — затми́ть (сла́вой)
2) (papierosa, fajkę itp.) закури́ть, задыми́ть•- zaćmić przytomność
- zaćmił ząbSyn: -
5 zdystansować
глаг.• обгонять• обогнать• опередить• опережать• перегнать• превосходить* * *zdystansowa|ć\zdystansowaćny сов. обогнать, опередить (намного);nie dać się \zdystansować не дать опередить себя
+ prześcignąć* * *zdystansowany сов.обогна́ть, опереди́ть ( намного)nie dać się zdystansować — не дать опереди́ть себя́
Syn: -
6 przegonić się
сов.перегна́ть, обогна́ть друг дру́гаnie dał się przegonić się — он не позво́лил себя́ обогна́ть
Syn: -
7 wyminąć się
сов.1) разойти́сь, разъе́хаться, пройти́ (прое́хать) ми́мо друг дру́га2) ( prześcignąć się) обогна́ть, опереди́ть друг дру́га -
8 wyminąć\ się
сов. 1. разойтись, разъехаться, пройти (проехать) мимо друг друга;2. (prześcignąć się) обогнать, опередить друг друга -
9 hinter
hinter den Schrank za szafę;hinter dem Turm za wieżą;hinter etwas kommen wykry(wa)ć (A);etwas hinter sich lassen zostawi(a)ć za sobą;jemanden hinter sich lassen ( überflügeln) wyprzedzić pf, prześcignąć pf (A) -
10 überrunden
См. также в других словарях:
poprzerastać — dk I, poprzerastaćam, poprzerastaćasz, poprzerastaćają, poprzerastaćaj, poprzerastaćał, poprzerastaćany 1. «urosnąć więcej niż inni, prześcignąć wzrostem wielu; o wielu: prześcignąć kogoś wzrostem» Poprzerastać kolegów, rówieśników. Koledzy go… … Słownik języka polskiego
prześcigać — ndk I, prześcigaćam, prześcigaćasz, prześcigaćają, prześcigaćaj, prześcigaćał, prześcigaćany prześcignąć dk Va, prześcigaćnę, prześcigaćniesz, prześcigaćnij, prześcigaćnął, prześcigaćnęła, prześcigaćnęli, prześcigaćnięty, prześcigaćnąwszy… … Słownik języka polskiego
ustąpić — 1. Coś ustępuje czemuś (miejsca) «coś zostaje zastąpione przez coś innego»: Powoli, lecz coraz wyraźniej, gaje oliwne ustępują miejsca pozbawionym roślinności wzgórzom. Polityka 33/2000. 2. Nie ustępować komuś ani na krok «być upartym, ani trochę … Słownik frazeologiczny
ustępować — 1. Coś ustępuje czemuś (miejsca) «coś zostaje zastąpione przez coś innego»: Powoli, lecz coraz wyraźniej, gaje oliwne ustępują miejsca pozbawionym roślinności wzgórzom. Polityka 33/2000. 2. Nie ustępować komuś ani na krok «być upartym, ani trochę … Słownik frazeologiczny
drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… … Słownik języka polskiego
mistrz — m II, DB. a; lm M. owie, DB. ów 1. «człowiek przewyższający innych umiejętnością czegoś, biegłością w czymś, niedościgniony w jakiejś dziedzinie» Mistrz magii. Mistrz słowa. Mistrz strategii, szermierki. Mistrz w gastronomii, w sztuce łowieckiej … Słownik języka polskiego
neptek — m III, DB. neptektka, N. neptektkiem; lm M. neptektki, DB. neptektków gw. miejska «człowiek niezaradny; oferma, niedorajda» zwykle w zwrocie: Leżeć jak neptek «być pokonanym, zwyciężonym; przegrać, dać się prześcignąć w czymś» ‹od imienia psa› … Słownik języka polskiego
nieprześcigniony — nieprześcignionynieni «nie dający się prześcignąć, przewyższyć; doskonały, niezrównany» Nieprześcigniony mistrz, talent. Grał na pianinie w sposób nieprześcigniony … Słownik języka polskiego
plac — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «duża, wolna przestrzeń w mieście, powstała najczęściej przy zbiegu lub skrzyżowaniu ulic, zwykle otoczona zabudową architektoniczną; pełni różne funkcje, np. miejsca zebrań publicznych, postoju pojazdów, rynku… … Słownik języka polskiego
przegadać — dk I, przegadaćam, przegadaćasz, przegadaćają, przegadaćaj, przegadaćał, przegadaćany rzad. przegadywać ndk VIIIa, przegadaćduję, przegadaćdujesz, przegadaćduj, przegadaćywał, przegadaćywany 1. «spędzić jakiś czas na gadaniu; przegawędzić»… … Słownik języka polskiego
przegonić — dk VIa, przegonićnię, przegonićnisz, przegonićgoń, przegonićnił, przegonićniony przegnać dk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj, przegonićał, przegonićany przeganiać ndk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj … Słownik języka polskiego
