Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

promulgo

  • 1 promulgo

    prōmulgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] afficher, publier.    - promulgare legem, Cic. Verr. 5, 177: afficher, publier un projet de loi. --- cf. Phil. 1, 25 ; Att. 1, 14, 2 ; Sest. 55. [st1]2 [-] faire connaître, enseigner.    - Plin. 33, 17. [st1]3 [-] publier une proposition de loi.    - absol. promulgare de aliqua re: publier une proposition de loi à propos de qqch. --- Cic. Sest. 69.    - hoc promulgare ut... Cic. Agr. 3, 11: proposer une loi stipulant que.
    * * *
    prōmulgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] afficher, publier.    - promulgare legem, Cic. Verr. 5, 177: afficher, publier un projet de loi. --- cf. Phil. 1, 25 ; Att. 1, 14, 2 ; Sest. 55. [st1]2 [-] faire connaître, enseigner.    - Plin. 33, 17. [st1]3 [-] publier une proposition de loi.    - absol. promulgare de aliqua re: publier une proposition de loi à propos de qqch. --- Cic. Sest. 69.    - hoc promulgare ut... Cic. Agr. 3, 11: proposer une loi stipulant que.
    * * *
        Promulgo, promulgas, promulgare. Cic. Publier.
    \
        Rogationem promulgare. Quintil. Publier une loy, concernant matiere criminelle, en presence du peuple, Promulguer.

    Dictionarium latinogallicum > promulgo

  • 2 promulgo

    prōmulgo, āvī, ātum, āre
    1) делать известным, объявлять ( dies festos PM)
    2) ( о законопроектах) обнародовать (legem C, L; rogationem Cs)

    Латинско-русский словарь > promulgo

  • 3 promulgo

    prōmulgo, āvī, ātum, āre (aus Verquickung von legem provulgare mit legem promere), öffentlich anschlagen, durch öffentlichen Anschlag zur vorläufigen Kenntnis bringen, I) eig., als publiz. t. t., ein Gesetz u. dgl., worüber in den Komitien abgestimmt werden sollte, drei Markttage (wegen der Landbewohner), legem de imperio Lentuli abrogando, Cic.: leges, Cic.: rogationem, Cic.: res multos dies promulgata, Cic.: pr. de alqo, Cic.: de salute alcis, Cic.: de reditu alcis, Cic. – II) übtr.: A) veröffentlichen, dem Volke bekanntmachen, dies fastos, Plin. 33, 17: proelia, Cic. Mur. 30 (wahrsch. aus Ennius). – B) übh. bekanntmachen, verkündigen, lehren, m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 27, 8.

    lateinisch-deutsches > promulgo

  • 4 promulgo

    prōmulgo, āvī, ātum, āre (aus Verquickung von legem provulgare mit legem promere), öffentlich anschlagen, durch öffentlichen Anschlag zur vorläufigen Kenntnis bringen, I) eig., als publiz. t. t., ein Gesetz u. dgl., worüber in den Komitien abgestimmt werden sollte, drei Markttage (wegen der Landbewohner), legem de imperio Lentuli abrogando, Cic.: leges, Cic.: rogationem, Cic.: res multos dies promulgata, Cic.: pr. de alqo, Cic.: de salute alcis, Cic.: de reditu alcis, Cic. – II) übtr.: A) veröffentlichen, dem Volke bekanntmachen, dies fastos, Plin. 33, 17: proelia, Cic. Mur. 30 (wahrsch. aus Ennius). – B) übh. bekanntmachen, verkündigen, lehren, m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 27, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > promulgo

  • 5 prōmulgō

        prōmulgō āvī, ātus, āre,    to bring forward publicly, propose openly, publish, promulgate: de salute alcuius: leges quae promulgatae fuerunt: res multos dies promulgata: hoc promulgare ausus est, ut, etc., to propose to enact.
    * * *
    promulgare, promulgavi, promulgatus V
    make known by public proclamation; publish

    Latin-English dictionary > prōmulgō

  • 6 promulgo

    prōmulgo, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. unknown], in publicist's lang.,
    I.
    Lit., to expose to public view (as a proposed new law, etc.), to make known, publish, promulgate (cf.: edico, pronuntio): promulgari leges dicuntur, cum primum in vulgus eduntur, quasi provulgari, Paul. ex Fest. p. 224 Müll.:

    leges cum quae latae sunt, tum quae promulgatae fuerunt,

    Cic. Sest. 25, 55:

    legem,

    id. Q. Fr. 2, 3, 1:

    leges,

    id. Phil. 1, 10, 25; 2, 42, 109; 5, 3, 7; Liv. 3, 9; Vulg. Num. 36, 6:

    rogationem,

    Cic. Att. 1, 14, 2; id. Sest. 10, 25; Sall. J. 40, 1:

    res multos dies promulgata et cognita,

    Cic. Fl. 7, 15:

    proelia,

    id. Mur. 14, 30:

    dies fastos,

    Plin. 33, 1, 6, § 17.—
    II.
    Transf., in gen., to make known, to teach (very rare):

    majores oculorum medicamentis aconitum misceri saluberrime promulgavere,

    Plin. 27, 3, 2, § 9.

    Lewis & Short latin dictionary > promulgo

  • 7 promulgatio

    prōmulgātio, ōnis f. [ promulgo ]
    объявление, обнародование (законопроекта) ( leges nullā promulgatione latae C)

    Латинско-русский словарь > promulgatio

  • 8 promulgatio

    prōmulgātio, ōnis, f. (promulgo), a) die öffentliche Bekanntmachung eines Gesetzvorschlages, Cic. de legg. 3, 43 u.a. – b) übh. die Bekanntmachung, Verkündigung, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 42: Plur., promulgationes legum fatalium, Chalcid. Tim. 42 D.

    lateinisch-deutsches > promulgatio

  • 9 promulgator

    prōmulgātor, ōris, m. (promulgo), der öffentliche Bekanntmacher, der Verkündiger, feriarum, Fronto de fer. Als. 3. p. 226, 23 N.: Christus pr. legis, Augustin. in psalm. 50, 8: scio artare paginam, cuius pretium promulgator intellego, Ennod. epist. 7, 12.

    lateinisch-deutsches > promulgator

  • 10 promulgatio

    prōmulgātio, ōnis, f. (promulgo), a) die öffentliche Bekanntmachung eines Gesetzvorschlages, Cic. de legg. 3, 43 u.a. – b) übh. die Bekanntmachung, Verkündigung, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iul. 3, 42: Plur., promulgationes legum fatalium, Chalcid. Tim. 42 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > promulgatio

  • 11 promulgator

    prōmulgātor, ōris, m. (promulgo), der öffentliche Bekanntmacher, der Verkündiger, feriarum, Fronto de fer. Als. 3. p. 226, 23 N.: Christus pr. legis, Augustin. in psalm. 50, 8: scio artare paginam, cuius pretium promulgator intellego, Ennod. epist. 7, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > promulgator

  • 12 prōmulgātio

        prōmulgātio ōnis, f    [promulgo], a public announcement, formal publication, promulgation: leges sine ullā promulgatione latae.
    * * *
    proclaiming; promulgation

    Latin-English dictionary > prōmulgātio

  • 13 promulgatio

    prōmulgātĭo, ōnis, f. [promulgo], a making publicly known, a proclaiming, publishing, promulgation:

    leges nullā promulgatione latae,

    Cic. Phil. 1, 10, 25; 5, 3, 8; id. Fam. 1, 5, a, 2; id. Leg. 3, 19, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > promulgatio

  • 14 pronuncio

    prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:

    cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,

    id. Brut. 22, 86:

    sententiam,

    to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:

    judex ita pronuntiavit,

    pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:

    re auditā, pronuntiare,

    id. Fin. 1, 7, 24:

    leges,

    id. Phil. 1, 10, 24:

    signum,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    proelium in posterum diem,

    Liv. 24, 14:

    iter,

    id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:

    rem in venundando,

    to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:

    jusserunt pronuntiare, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:

    pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,

    id. ib. 5, 34:

    rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,

    Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:

    pronuntiare victorum nomina,

    Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    To nominate, appoint as public officer:

    aliquem praetorem,

    Liv. 24, 27; Suet. Caes. 41.—
    2.
    To sentence (post-class.); with inf.:

    protectores pronuntiati vertere solum in exilio,

    Amm. 15, 3, 12; cf.:

    ad bestias,

    Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—
    3.
    To promise, proclaim, offer as a reward:

    praemia militi,

    Liv. 2, 20; 31, 45:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 29, 78:

    tribunis vocatis nummos,

    Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:

    militibus donativum,

    id. Galb. 16:

    beneficia,

    id. Ner. 24:

    munus populo,

    id. Caes. 26:

    quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,

    Curt. 3, 5, 15.— Absol.:

    pronuntiasse (sc. nummos),

    Cic. Planc. 18, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—
    2.
    Esp., to act, perform on the stage:

    intente instanterque,

    Plin. Ep. 5, 19, 16:

    actores pronuntiare dicuntur,

    Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:

    Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    To tell, announce, relate, narrate, report:

    cum eam rem scisset et non pronuntiasset,

    Cic. Off. 3, 16, 66:

    mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,

    Caes. B. G. 4, 5, 2:

    quae gesta sunt pronuntiare,

    id. ib. 7, 38:

    aliquid sincere,

    id. ib. 7, 20:

    alius jam capta castra pronuntiat,

    id. ib. 6, 36.—
    C.
    To utter, pronounce (cf.:

    appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,

    Gell. 6 (7), 8, 8, §

    2: Castorem mediă syllabă productă,

    Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:

    verba corrupte,

    Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pronuncio

  • 15 pronuntio

    prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:

    cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,

    id. Brut. 22, 86:

    sententiam,

    to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:

    judex ita pronuntiavit,

    pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:

    re auditā, pronuntiare,

    id. Fin. 1, 7, 24:

    leges,

    id. Phil. 1, 10, 24:

    signum,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    proelium in posterum diem,

    Liv. 24, 14:

    iter,

    id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:

    rem in venundando,

    to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:

    jusserunt pronuntiare, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:

    pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,

    id. ib. 5, 34:

    rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,

    Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:

    pronuntiare victorum nomina,

    Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    To nominate, appoint as public officer:

    aliquem praetorem,

    Liv. 24, 27; Suet. Caes. 41.—
    2.
    To sentence (post-class.); with inf.:

    protectores pronuntiati vertere solum in exilio,

    Amm. 15, 3, 12; cf.:

    ad bestias,

    Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—
    3.
    To promise, proclaim, offer as a reward:

    praemia militi,

    Liv. 2, 20; 31, 45:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 29, 78:

    tribunis vocatis nummos,

    Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:

    militibus donativum,

    id. Galb. 16:

    beneficia,

    id. Ner. 24:

    munus populo,

    id. Caes. 26:

    quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,

    Curt. 3, 5, 15.— Absol.:

    pronuntiasse (sc. nummos),

    Cic. Planc. 18, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—
    2.
    Esp., to act, perform on the stage:

    intente instanterque,

    Plin. Ep. 5, 19, 16:

    actores pronuntiare dicuntur,

    Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:

    Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    To tell, announce, relate, narrate, report:

    cum eam rem scisset et non pronuntiasset,

    Cic. Off. 3, 16, 66:

    mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,

    Caes. B. G. 4, 5, 2:

    quae gesta sunt pronuntiare,

    id. ib. 7, 38:

    aliquid sincere,

    id. ib. 7, 20:

    alius jam capta castra pronuntiat,

    id. ib. 6, 36.—
    C.
    To utter, pronounce (cf.:

    appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,

    Gell. 6 (7), 8, 8, §

    2: Castorem mediă syllabă productă,

    Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:

    verba corrupte,

    Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pronuntio

  • 16 vulgo

    1.
    vulgō ( volg-), adv., v. vulgus fin.
    2.
    vulgo ( volg-), āvi, ātum, 1, v. a. [vulgus], to spread among the multitude; to make general, common, or universal; to put forth to the world, publish (cf. publico).
    I.
    In gen.:

    morbos,

    Liv. 3, 6, 3:

    contagium in alios,

    Curt. 9, 10, 1:

    rem,

    i. e. to let all share in, Liv. 2, 29, 7:

    librum,

    to publish, Quint. 1, prooem. § 7; Suet. Gram. 8.—

    Mid.: vulgari cum privatis,

    i. e. to confound one's self with, put one's self on a level with, Liv. 3, 35, 6.—
    II.
    In partic.
    A.
    To make known to all by words, to spread abroad, publish, divulge (cf. promulgo): jurgare coepit dicens, quae facis atque in vulgus vulgat, Varr. ap. Non. p. 230, 31:

    vulgare aliquem vulgo,

    Plaut. Mil. 4, 2, 44:

    non quod ego vulgari facinus per omnes velim,

    Liv. 28, 27, 10:

    vulgatur rumor duas deesse tabulas,

    id. 3, 34, 7:

    dolorem verbis,

    Verg. A. 10, 64:

    haec atque talia vulgantibus,

    Tac. A. 13, 7.—
    B.
    In mal. part., to make common, mingle, confound, to prostitute:

    ut ferarum prope ritu vulgentur concubitus plebis patrumque,

    Liv. 4, 2, 6:

    vulgato corpore,

    id. 1, 4, 7:

    pretio corpus,

    Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 21.—
    C.
    To name, call ( poet.):

    bosporon hinc veteres errantis nomine divae Vulgavere,

    Val. Fl. 4, 420.—Hence, vulgātus ( volg-), a, um, P. d., general, ordinary, usual, common.
    A.
    In gen.:

    vulgatissimi sensus,

    Quint. 2, 4, 28.—
    B.
    In partic.
    1.
    Commonly or generally known, notorious:

    vulgatior fama est,

    Liv. 1, 7, 2:

    amores,

    Ov. M. 4, 276: aulêtris illa vulgata, Quint. 7, 9, 4:

    illud vulgatum, etc.,

    id. 5, 10, 70; cf. id. 1, 5, 11.—
    2.
    In mal. part., common, public:

    vulgatissimae meretrices,

    Suet. Dom. 22; cf.:

    quis navis umquam in flumine publico tam volgata omnibus quam istius aetas fuit?

    Cic. Har. Resp. 27, 59.— vulgātē ( volg-), notoriously; comp., Amm. 15, 3, 6, and id. 31, 3, 2 init.

    Lewis & Short latin dictionary > vulgo

См. также в других словарях:

  • Historia del constitucionalismo cubano — La historia del constitucionalismo cubano comienza en 1812, según varios historiadores, con la promulgación de la Constitución del 18 de marzo de 1812 como resultado de las Cortes de Cádiz, que dieron organización constitucional a todo el imperio …   Wikipedia Español

  • México — Para otros usos de este término, véase México (desambiguación). «Mexicano» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Mexicano (desambiguación). «Mexicana» redirige aquí. Para la aerolínea, véase Mexicana de Aviación …   Wikipedia Español

  • Estado de Guerrero — Para otros usos de este término, véase Guerrero (desambiguación). Estado Libre y Soberano de Guerrero Estado  …   Wikipedia Español

  • Venezuela — Para otros usos de este término, véase Venezuela (desambiguación). República Bolivariana de Venezuela …   Wikipedia Español

  • Historia de los derechos de autor — La historia de los derechos de autor se inicia con los derechos y monopolios sobre la impresión de libros. El Estatuto de la Reina Ana, de origen británico, de 1710, cuyo título completo es Ley para el Fomento del Aprendizaje, al permitir las… …   Wikipedia Español

  • Historia del Estado de Guerrero — La historia del Estado de Guerrero tiene gran riqueza, pues ha estado presente en todos los movimientos de la historia de México. Contenido 1 Época colonial 2 La independencia 3 La creación del Estado …   Wikipedia Español

  • Eugenio — Se conoce con el único nombre de Eugenio a: ● Flavio Eugenio, emperador romano. ● Eugenio, humorista catalán. * * * (Eugenius) ► Nombre de varios papas. ► Eugenio I, san (m. 657) Papa en 654 657. Luchó por la concordia entre la Iglesia y el… …   Enciclopedia Universal

  • Michelle Bachelet — This name uses Spanish naming customs; the first or paternal family name is Bachelet and the second or maternal family name is Jeria. Michelle Bachelet …   Wikipedia

  • Adolf Hitler — «Hitler» redirige aquí. Para otras acepciones, véase Hitler (desambiguación). Adolf Hitler Retrato oficial de Adolf Hitler en la cancillería, 1933 …   Wikipedia Español

  • Bajo Imperio romano — El emperador Rómulo Augusto, hijo del general Flavio Orestes, fue ascendido a emperador por su padre, La presión de los hérulos reclamando las tierras en el centro de la península Itálica provocó la caída de Rómulo cuando contaba con tan sólo …   Wikipedia Español

  • Shogunato Tokugawa — 徳川幕府 Tokugawa bakufu 江戸幕府 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»