Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

prodigium

  • 1 prodigium

    prōdĭgĭum, ii ( gen. plur. prodigiūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), n. [for prodicium, from prodico].
    I.
    Lit., a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy, in a good and (more freq.) in a bad sense (syn.: portentum, ostentum, monstrum): mittere, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68:

    multa prodigia vim ejus numenque declarant,

    Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107:

    (lunam deficientem) nullum esse prodigium,

    id. Rep. 1, 15; Verg. A. 5, 639:

    laetum,

    Plin. 11, 37, 77, § 197:

    P. Clodius fatale portentum prodigiumque rei publicae,

    Cic. Pis. 4, 9:

    (Catilina) monstrum atque prodigium,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur,

    i. e. a monstrous and unnatural crime, id. Verr. 2, 3, 73, § 171; cf. Juv. 6, 84:

    piare prodigia,

    Tac. H. 5, 13:

    accipere aliquid in prodigium,

    id. A. 12, 43:

    prodigii loco habere,

    id. ib. 13, 58:

    Harpyia Prodigium canit,

    Verg. A. 3, 366:

    nuntiare,

    Sall. C. 30, 2:

    divinitus factum,

    Quint. 1, 10, 47:

    prodigiorum perita,

    Liv. 1, 34:

    prodigio par est cum nobilitate senectus,

    Juv. 4, 97:

    propter multa prodigia libros Sibyllinos adiisse,

    Macr. S. 1, 6, 13.—Of miracles:

    signa et prodigia,

    Vulg. Psa. 134, 9 et saep. —
    II.
    Transf., a monster, prodigy:

    non ego sum prodigium,

    Ov. M. 13, 917:

    prodigium triplex,

    id. H. 9, 91:

    heu prodigia ventris!

    Plin. 19, 4, 19, § 55.

    Lewis & Short latin dictionary > prodigium

  • 2 prodigium

    prōdĭgĭum, ĭi, n. [prod + ago] [st2]1 [-] phénomène extraordinaire, prodige, chose merveilleuse, miracle. [st2]2 [-] présage (souvent malheureux). [st2]3 [-] monstre, être monstrueux. [st2]4 [-] monstre, fléau.    - prodigium triplex, Ov.: monstre à trois têtes (Cerbère).    - prodigium rei publicae, Cic.: (Clodius), fléau de la république.
    * * *
    prōdĭgĭum, ĭi, n. [prod + ago] [st2]1 [-] phénomène extraordinaire, prodige, chose merveilleuse, miracle. [st2]2 [-] présage (souvent malheureux). [st2]3 [-] monstre, être monstrueux. [st2]4 [-] monstre, fléau.    - prodigium triplex, Ov.: monstre à trois têtes (Cerbère).    - prodigium rei publicae, Cic.: (Clodius), fléau de la république.
    * * *
        Prodigium, prodigii. Virgil. Un signe de quelque malencontre advenir, Quelque chose qui advient contre le cours de nature, signifiant quelque mesadventure, Prodige.
    \
        Prodigio simile. Plin. Chose merveilleuse, Chose contre nature.

    Dictionarium latinogallicum > prodigium

  • 3 prōdigium

        prōdigium ī, n    [prod-+3 AG-], a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy: multa prodigia eius numen declarant: (lunam deficientem) nullum esse prodigium: non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, i. e. a monstrous and unnatural crime: Harpyia Prodigium canit, V.: nuntiare, S.: in prodigium accipi, Ta.: prodigiorum perita, L.: Prodigio par est cum nobilitate senectus, Iu.— A monster, prodigy: Non ego prodigium sum, O.: triplex, i. e. Cerberus, O.
    * * *
    portent; prodigy, wonder

    Latin-English dictionary > prōdigium

  • 4 prodigium

    prodigium prodigium, i n чудо

    Латинско-русский словарь > prodigium

  • 5 prodigium

    prodigium prodigium, i n предзнаменование

    Латинско-русский словарь > prodigium

  • 6 prodigium

    prōdigium, ī n. [ pro + aio ]
    1) чудо, чудесное явление C, L, T etc.
    3) чудовище (monstrum atque p. C — о Катилине)
    p. triplex OGeryones

    Латинско-русский словарь > prodigium

  • 7 prodigium

    prōd-igium, iī, n. (eig. prōd-agium, das Vorhersagen, zu aio aus *agjo), eine hervorgetretene, meist Unglück bedeutende Erscheinung, das Wunderzeichen, I) eig.: ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur, Cic.: prod. laetum, Plin.: prodigiorum interpres, Val. Max.: multa eo anno prodigia evenere, Tac.: prodigia procurare, Liv.: prodigia suscipere curareque, Liv.: multa prodigia eius vim declarant, Cic.: orta ex ea (egestate) fames in prodigium accipiebatur, Tac. – II) übtr., a) jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Handlung, die Ungeheuerlichkeit, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur civitatum frumentum improbare, suum probare, eine Unnatürlichkeit und Ungeheuerlichkeit (eine unnatürliche u. ungeheuerliche, unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – b) das Ungeheuer, pr. triplex, v. Zerberus, Ov.: illud palaestricum prodigium, Claud. or. fr.: dah. fatale portentum prodigiumque rei publicae, v. Klodius, Cic.: monstrum atque prodigium, Cic. – / Im Vulgärlat. masc., hunc prodigium, Fortunat. art. rhet. 3, 4. p. 123, 10 H.

    lateinisch-deutsches > prodigium

  • 8 prodigium

    prōd-igium, iī, n. (eig. prōd-agium, das Vorhersagen, zu aio aus *agjo), eine hervorgetretene, meist Unglück bedeutende Erscheinung, das Wunderzeichen, I) eig.: ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur, Cic.: prod. laetum, Plin.: prodigiorum interpres, Val. Max.: multa eo anno prodigia evenere, Tac.: prodigia procurare, Liv.: prodigia suscipere curareque, Liv.: multa prodigia eius vim declarant, Cic.: orta ex ea (egestate) fames in prodigium accipiebatur, Tac. – II) übtr., a) jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Handlung, die Ungeheuerlichkeit, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur civitatum frumentum improbare, suum probare, eine Unnatürlichkeit und Ungeheuerlichkeit (eine unnatürliche u. ungeheuerliche, unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – b) das Ungeheuer, pr. triplex, v. Zerberus, Ov.: illud palaestricum prodigium, Claud. or. fr.: dah. fatale portentum prodigiumque rei publicae, v. Klodius, Cic.: monstrum atque prodigium, Cic. – Im Vulgärlat. masc., hunc prodigium, Fortunat. art. rhet. 3, 4. p. 123, 10 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prodigium

  • 9 prodigium

    чудовище (Coll. XV. 3, 4. 1. 6 § 1 C. Th. 16, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > prodigium

  • 10 prodigium

    prodigy, portent / monster, unnatural thing.

    Latin-English dictionary of medieval > prodigium

  • 11 prodigium

    , i n
      чудо, чудесное явление

    Dictionary Latin-Russian new > prodigium

  • 12 monstrum

    monstrum, i, n. [moneo].
    I.
    Orig. belonging to relig. lang., a divine omen indicating misfortune, an evil omen, portent (syn.:

    ostentum, prodigium, portentum): quia ostendunt, portendunt, monstrant, praedicunt, ostenta, portenta, monstra, prodigia dicuntur,

    Cic. Div. 1, 42, 93; cf.: monstrum dictum velut monestrum, quod moneat aliquid futurum; prodigium velut praedicium, quod praedicat; portentum quod portendat; ostentum, quod ostendat, Paul. ex Fest. p. 140 and 138 Müll.; cf. id. ib. p. 157: hic est nullum (dubium) quin monstrum siet, Enn. ap. Non. 469, 6 (Trag. v. 326 Vahl.):

    monstra deūm,

    Verg. A. 3, 59; cf. Ov. M. 15, 571.—
    II.
    Transf., a monster, monstrosity (whether a living being or an inanimate thing).
    A.
    Ofliving beings:

    monstrum hominis,

    you monster of a man, Ter. Eun. 4, 4, 29:

    monstrum advenit,

    id. ib. 5, 2, 21:

    horrendum, of Polyphemus,

    Verg. A. 3, 658.—Also with respect to character:

    en monstrum mulieris,

    that monster of a woman, Plaut. Poen. 1, 2, 64:

    nulla jam pernicies a monstro illo atque prodigio comparabitur,

    Cic. Cat. 2, 1, 1:

    fatale, of Cleopatra,

    Hor. C. 1, 37, 21:

    tune etiam, immanissimum ac foedissimum monstrum ausus es?

    Cic. Pis. 14, 31:

    hominum,

    monsters of men, Gell. 17, 1, 1.—Of beasts:

    succinctam latrantibus inguina monstris, i. e. canibus,

    Verg. E. 6, 75:

    quae plurima terrae monstra ferunt,

    id. G. 1, 185.—
    B.
    Of inanim. things, of the sea, Verg. A. 5, 849:

    infelix, of the Trojan horse,

    id. ib. 2, 245.—Of the ship Argo, Cat. 64, 15:

    non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur,

    Cic. Verr. 2, 3, 73, § 171: monstra narrare, dicere, to relate wonders, prodigies, marvels:

    mera monstra narrabat,

    Cic. Att. 4, 7, 1:

    dicere,

    id. Tusc. 4, 24, 54:

    ac portenta loqui,

    Lucr. 590:

    totaque jam sparsis exarserat insula monstris,

    Val. Fl. 2, 248:

    in vitā suā fecit monstra,

    he did wonderful things, Vulg. Eccl. 48, 15; Sap. 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > monstrum

  • 13 expio

    expĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] purifier par des expiations, expier.    - expiandum forum Romanum a nefarii sceleris vestigiis, Rab. Perd. 4, 11: il faut purifier le forum des traces d'un crime abominable.    - Syracusanum prodigium expiatum dis, Liv. 41: le prodige de Syracuse fut expié par des sacrifices offerts aux dieux.    - cf. Cic. Leg. 1, 14, 40; Liv. 1, 26, 12; Plaut. Most. 2, 2, 34; Pers. 2, 33; Cic. Att. 1, 17, 7; Cic. Phil. 1, 12, 30; Cic. Leg. 2, 9, 21. [st1]2 [-] détourner par des cérémonies religieuses.    - dira detestatio nulla expiatur victima, Hor. Epod. 5, 90: il n'est point de victime qui détourne l'effet d'une malédiction.    - hostiā expiare, Cic.: détourner par un sacrifice.    - cf. Cic. Div. 2, 63, 139; Tac. H. 5, 13; Hor. C. 2, 1, 5. [st1]3 [-] expier, réparer, racheter.    - tua scelera di immortales in nostros milites expiaverunt, Cic. Pis. 35: tes crimes, les dieux les ont fait expier à nos soldats.    - ea clades ingentibus expiata victoriis, Flor.: ce désastre fut expié par d'éclatantes victoires.    - au fig. virtute incommodum expiare, Caes. BG. 5: réparer un échec par son courage.    - expiare errorem, Plin. Ep. 8: payer une erreur. [st1]4 [-] apaiser, calmer, satisfaire.    - manes expiare, Cic.: apaiser les mânes.    - cupiditates expiare, Cic.: satisfaire ses passions.
    * * *
    expĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] purifier par des expiations, expier.    - expiandum forum Romanum a nefarii sceleris vestigiis, Rab. Perd. 4, 11: il faut purifier le forum des traces d'un crime abominable.    - Syracusanum prodigium expiatum dis, Liv. 41: le prodige de Syracuse fut expié par des sacrifices offerts aux dieux.    - cf. Cic. Leg. 1, 14, 40; Liv. 1, 26, 12; Plaut. Most. 2, 2, 34; Pers. 2, 33; Cic. Att. 1, 17, 7; Cic. Phil. 1, 12, 30; Cic. Leg. 2, 9, 21. [st1]2 [-] détourner par des cérémonies religieuses.    - dira detestatio nulla expiatur victima, Hor. Epod. 5, 90: il n'est point de victime qui détourne l'effet d'une malédiction.    - hostiā expiare, Cic.: détourner par un sacrifice.    - cf. Cic. Div. 2, 63, 139; Tac. H. 5, 13; Hor. C. 2, 1, 5. [st1]3 [-] expier, réparer, racheter.    - tua scelera di immortales in nostros milites expiaverunt, Cic. Pis. 35: tes crimes, les dieux les ont fait expier à nos soldats.    - ea clades ingentibus expiata victoriis, Flor.: ce désastre fut expié par d'éclatantes victoires.    - au fig. virtute incommodum expiare, Caes. BG. 5: réparer un échec par son courage.    - expiare errorem, Plin. Ep. 8: payer une erreur. [st1]4 [-] apaiser, calmer, satisfaire.    - manes expiare, Cic.: apaiser les mânes.    - cupiditates expiare, Cic.: satisfaire ses passions.
    * * *
        Expio, expias, expiare. Valer. Max. Purger.
    \
        Expiare caedem caede. Sallust. Faire reparation d'un meurtre par un aultre meurtre.
    \
        Egestates latrocinii sui. Cic. Se recompenser de ses pertes.
    \
        Errorem. Plin. iunior. Comperrer une faulte, Payer bien cher.
    \
        Forum ab illis nefariis sceleris vestigiis expiare. Cic. Purger, Nettoyer.
    \
        Expiare iniuriam. Plinius iunior. Reparer, ou faire reparation d'une injure.
    \
        Luxum populi expiare solent bella. Plin. Chastier Corriger.
    \
        Numen Cereris supplicio alicuius expiare. Cic. Appaiser.
    \
        Tua scelera dii immortales in nostros milites expiauerunt. Cicero. Ils se sont prins à noz gens de guerre pour reparation de tes faultes, et les ont puniz, Ils s'en sont vengez sur noz gens de guerre.
    \
        Templum expiare. Bud. Reconcilier une eglise pollue, Rebenitre, Redesdier.

    Dictionarium latinogallicum > expio

  • 14 pertineo

    pertĭnĕo, ēre, tĭnŭi - intr. - [st2]1 [-] aller jusqu'à, s'étendre jusqu'à, arriver, aboutir à. [st2]2 [-] tendre à, avoir pour but, servir à. [st2]3 [-] importer, être utile. [st2]4 [-] concerner, avoir rapport à, être relatif à, s'appliquer à, regarder, toucher, intéresser. [st2]5 [-] tenir à (par des liens de famille). [st2]6 [-] appartenir à, être la propriété de.    - Belgae pertinent ad inferiorem partem fluminis Rheni, Caes. B. G. 1, 1: la Belgique s'étend jusqu'à la partie inférieure du Rhin.    - ad aliquem pertinet + prop. inf.: il importe à qqn que.    - pertinet ad te esse te talem, Cic.: il t'importe d'être tel.    - hoc ad me pertinet: cela me regarde, cela me concerne, c'est mon affaire.    - hoc quo pertineat dicet qui me noverit, Phaedr. 3: ce à quoi tend cet apologue, celui-là pourra le dire qui m'aura connu.    - quod ad famam vestram pertinet: en ce qui concerne votre réputation.    - haec lex ad ludos pertinet, Cic.: cette loi concerne les jeux.    - ad usum navium pertinere: servir aux besoins des navires.    - quorsus haec pertinent? - ut scias + sub. inf. Sen. Ep. 7, 66: [vers quel but tendent ces choses]= où veux-tu en venir? - c'est pour que tu saches que...    - regnum ad se pertinere arbitrabantur, Cic.: ils pensaient que le royaume leur revenait.    - cum haruspices ad imperatorem id pertinere prodigium praemonuissent, Liv. 25, 16: comme les haruspices avaient déclaré que ce prodige concernait le général.    - eodem pertinere: tendre au même but.    - id eo pertinuit quod: cela visait à ce but, à savoir que, cela visait à ce que.    - omnia quae ad se pertinebant, Vulg. Gen. 32, 23: tout ce qui lui appartenait.
    * * *
    pertĭnĕo, ēre, tĭnŭi - intr. - [st2]1 [-] aller jusqu'à, s'étendre jusqu'à, arriver, aboutir à. [st2]2 [-] tendre à, avoir pour but, servir à. [st2]3 [-] importer, être utile. [st2]4 [-] concerner, avoir rapport à, être relatif à, s'appliquer à, regarder, toucher, intéresser. [st2]5 [-] tenir à (par des liens de famille). [st2]6 [-] appartenir à, être la propriété de.    - Belgae pertinent ad inferiorem partem fluminis Rheni, Caes. B. G. 1, 1: la Belgique s'étend jusqu'à la partie inférieure du Rhin.    - ad aliquem pertinet + prop. inf.: il importe à qqn que.    - pertinet ad te esse te talem, Cic.: il t'importe d'être tel.    - hoc ad me pertinet: cela me regarde, cela me concerne, c'est mon affaire.    - hoc quo pertineat dicet qui me noverit, Phaedr. 3: ce à quoi tend cet apologue, celui-là pourra le dire qui m'aura connu.    - quod ad famam vestram pertinet: en ce qui concerne votre réputation.    - haec lex ad ludos pertinet, Cic.: cette loi concerne les jeux.    - ad usum navium pertinere: servir aux besoins des navires.    - quorsus haec pertinent? - ut scias + sub. inf. Sen. Ep. 7, 66: [vers quel but tendent ces choses]= où veux-tu en venir? - c'est pour que tu saches que...    - regnum ad se pertinere arbitrabantur, Cic.: ils pensaient que le royaume leur revenait.    - cum haruspices ad imperatorem id pertinere prodigium praemonuissent, Liv. 25, 16: comme les haruspices avaient déclaré que ce prodige concernait le général.    - eodem pertinere: tendre au même but.    - id eo pertinuit quod: cela visait à ce but, à savoir que, cela visait à ce que.    - omnia quae ad se pertinebant, Vulg. Gen. 32, 23: tout ce qui lui appartenait.
    * * *
        Pertineo, pertines, pen. corr. pertinui, pertentum, pertinere, Ex per et teneo compositum, significat Pertingere, peruenire: et iungitur modo praepositioni IN, modo AD. Vlpianus. S'estendre jusques à quelque chose, et y toucher.
    \
        In tuas aedes pertinet. Vlpianus. Touche et vient juques à ta maison.
    \
        Quae ad posteritatis memoriam pertinerent. Cic. Parvinsent jusques, etc. Dequoy ceulx qui viendront apres nous eussent memoire.
    \
        Ad partem Oceani, quae ad Hispaniam pertinet. Caesar. Qui est tenante et s'estend jusques aux Espaignes.
    \
        Pertinens per naturam cuiusque rei. Cic. Se mettant, ou jectant, ou espandant par, etc.
    \
        Gratius mihi futurum, quam si ea tua liberalitas pertinuisset ad rem familiarem meam. Cic. Que si tu eusses usé de ceste liberalité en mes propres affaires.
    \
        Pertinet, Impersonale. Pomponius. Il appartient, Il affiert.
    \
        - magis haec malitia pertinet ad viros, Quam ad mulieres. Plaut. C'est plus par la malice des hommes, que des femmes.
    \
        Ad quem suspicio maleficii pertineat. Cic. Sur qui chet le souspecon, Qui est souspeconné de ceste meschanceté.
    \
        Ad quos pertineat facinus, vestigia nulla extant. Liu. Qui a faict la meschanceté.
    \
        Pertinet ad rem. Cic. Cela appartient, ou sert à l'affaire, Est pertinent à l'affaire.
    \
        Pertinet ad Remp. Cic. Cela appartient à la republique, Concerne l'utilité publique.
    \
        Nec vero haec oratio mea ad infirmandum foedus Gaditanorum pertinet. Cic. Ne tend pas à cela d'affoiblir, etc. L'intention de mon oraison n'est pas de vouloir, etc.
    \
        Pertinet oratio mea ad plures. Cic. Touche plusieurs.
    \
        Summa illuc pertinet, vt sciatis, etc. Cic. Tend à cela que, etc.
    \
        Pertinet eodem. Plin. Appartient à ce lieu là.
    \
        Caetera pertinere ad id putant, aut ad augendum, aut ad tuendum. Cic. Servir et aider.
    \
        Pertinet somnium ad hoc. Plautus. Mon songe revient à ceci, C'est ce que j'avoye songé.
    \
        Pertinet gemitus prouinciae ad capitis tui periculum. Cic. Tend à faire que tu meures, Concerne ta condemnation.
    \
        Pertinent ad vsum nauium. Caesar. Servent, Sont pertinents.
    \
        Eadem bonitas etiam ad multitudinem pertinet. Cic. Est necessaire au commun peuple, C'est aussi bien à faire au commun peuple d'avoir ceste bonté, que aux autres.
    \
        Si nihil ad eos pertinere arbitrarentur. Cic. S'ils pensoyent que cela ne leur touchast en rien, ou Que ce ne fust à faire à eulx de cela.

    Dictionarium latinogallicum > pertineo

  • 15 portendo

    portendo, di, tum, 3 ( inf. pres. portendier, Plaut. Poen. 3, 5, 4), v. a. [an archaic collat. form in relig. lang. of protendo, to stretch forth], to point out, indicate (future events, misfortunes, etc.), to foretell, predict, presage, portend (cf.:

    ostendo, monstro): ea (auspicia) illis exeuntibus in aciem portendisse deos,

    Liv. 30, 32, 9; cf.:

    di immortales mihi sacrificanti... laeta omnia prosperaque portendere,

    id. 31, 7 fin.:

    magnitudinem imperii portendens prodigium,

    id. 1, 55: populo commutationem rerum portendit fore, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    triginta annos Cyrum regnaturum esse portendi,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    quod portentum regni ruinam portendebat, of an earthquake,

    Just. 17, 1, 3.— Pass., to be indicated (by a sign), to threaten, impend.
    (α).
    Usually of bad fortune, loss, injury, etc.:

    nobis periculum magnum portenditur,

    Plaut. As. 3, 1, 27:

    haruspices dudum dicebant mihi, malum damnumque maximum portendier,

    id. Poen. 3, 5, 4; cf.:

    malum quod in quiete tibi portentum est,

    id. Curc. 2, 2, 22:

    quod in extis nostris portentum est,

    id. Poen. 5, 4, 35.—
    (β).
    Of good fortune, etc.:

    salvos sum: libertas portenditur,

    Plaut. Rud. 5, 3, 38:

    quid spei Latinis portendi?

    Liv. 1, 50. —Hence, portentum, i, n., a sign, token, omen, portent (syn.: ostentum, prodigium).
    I.
    Lit.:

    ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur,

    Cic. N. D. 2, 3, 7; cf. Fest. p. 245 Müll.; and Paul. ex Fest. p. 244 Müll.:

    nam si quod raro fit, id portentum putandum est, sapientem esse portentum est,

    Cic. Div. 2, 28, 61: portentum inusitatum conflatum est recens, Poët. ap. Gell. 15, 4:

    alii portenta atque prodigia nunciabant,

    Sall. C. 30, 2:

    ne quaere profecto, Quem casum portenta ferant,

    Verg. A. 8, 533.—Of miracles, Vulg. Heb. 2, 4; id. Deut. 34, 11; cf. id. Marc. 13, 22.—
    II.
    Transf.
    A.
    A monster, monstrosity:

    cetera de genere hoc quae sunt portenta perempta,

    Lucr. 5, 37; Hor. Ep. 2, 1, 11:

    quale portentum neque militaris Daunias latis alit aesculetis Nec, etc.,

    id. C. 1, 22, 13:

    quae virgineo portenta sub inguine latrant,

    i. e. the dogs of Scylla, Ov. Am. 2, 16, 23:

    praeter naturam hominum pecudumque portentis,

    monstrous births, monsters, Cic. N. D. 2, 5, 14; cf.: bovem quendam putari deum, multaque alia portenta apud eosdem, id. Rep. 3, 9, 14.— Trop., in a moral sense, a monster of depravity:

    P. Clodius, fatale portentum prodigiumque rei publicae,

    Cic. Pis. 4, 9:

    Gabinius et Piso, duo rei publicae portenta ac paene funera,

    id. Prov. Cons. 1, 2:

    qualia demens Aegyptus portenta colat,

    Juv. 15, 2.—
    B.
    A marvellous or extravagant fiction, a strange tale, a wonderful story:

    cetera de genere hoc monstra et portenta locuntur,

    Lucr. 4, 590:

    poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    portentum atque monstrum certissimum est, esse aliquem humanā specie et figurā, qui tantum immanitate bestias vicerit,

    id. Rosc. Am. 22, 63:

    portenta atque praestigias scribere,

    Gell. 10, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > portendo

  • 16 expio

    ex-pio, āvī, ātum, āre
    1) очищать жертвами, очищать от грехов (forum a scelĕris vistigiis C; aliquem Pl etc.)
    2) умилостивлять, смягчать (numen, manes mortuorum C); отвращать, обезвреживать, делать безвредным (prodigium L; vocem nocturnam L)
    3) (по)нести наказание, искупать ( scelus supplicio C); заглаживать, исправлять (incommodum virtute Cs; errorem PJ; cladem victoriis Fl)
    e. scelus alicujus in aliquem C — покарать кого-л. за чьё-л. (чужое) преступление

    Латинско-русский словарь > expio

  • 17 laetus

    I a, um
    1) упитанный, жирный ( armenta V); тучный, роскошный, цветущий, изобильный, богатый (ager Vr; seges C; pascua L)
    l. umbrae Vтенистый
    2) радующийся, исполненный радости, весёлый (vultus l. C); довольный (l. aliquā re Ter, L)
    fronte l., pectore anxius T — на вид весёлый, а в душе печальный
    l. (de) aliquā re Ter, L etc., ob aliquid V или alicujus rei V, Sil — радующийся чему-л. (вследствие чего-л.)
    3) гордый (aliquā re Ter, V)
    4) благоприятный (ventus VF; bellum Pl, Sil); счастливый ( augurium T); радостный, отрадный (prodigium PM, T; omen, sors VF)
    5) приятный, прелестный (color PM; flores C); блистательный, цветистый (loci, sc. orationum Ciceronis T)
    II laetus, ī m.
    лет, иноземец, получивший для обработки от государства земельный надел и поставивший себя этим в крепостную зависимость от государства CTh

    Латинско-русский словарь > laetus

  • 18 prodigialis

    prōdigiālis, e [ prodigium ]
    1) странный, необыкновенный, удивительный (res Amm; signa Eccl)

    Латинско-русский словарь > prodigialis

  • 19 prodigiosus

    prōdigiōsus, a, um [ prodigium ]
    странный, необыкновенный, неестественный O, Q etc.

    Латинско-русский словарь > prodigiosus

  • 20 viso

    vīsī (или vīdī), —, ere [intens. к video ]
    1) рассматривать, разглядывать (aliquem Pl etc.); осматривать, обозревать (agros, praedam expositam L); исследовать ( prodigium L)
    visendi causa C — для того, чтобы посмотреть
    2) глядеть, смотреть ( templa Sl)
    visite agros vestros ferro ignique vastatos L — взгляните на свои поля, опустошённые мечом и огнём ( слова Квинкция Капитолина)
    visam, si domi est Ter — посмотрю, дома ли он
    vise, redieritne Ter — посмотри, не вернулся ли он
    3) посещать, навещать (amicum aegrotum AG и ad aegrum Lcr; languentem Pt; urbem, Aegyptum C)
    agere pecus v. montes Hугонять скот в горы

    Латинско-русский словарь > viso

См. также в других словарях:

  • Prodigium —   [lateinisch »bedeutungsvolles Vorzeichen«, »Wunderzeichen«] das, s/...gi|en, in der Antike Bezeichnung für als göttliche Willensäußerungen verstandene Vorzeichen für gute und schlechte Ereignisse, in Rom im staatlichen Bereich Bezeichnung für… …   Universal-Lexikon

  • Prodigĭum — (röm. Ant.), ein bedeutsames Zeichen, welches sich Einem ungesucht dargeboten hatte u. welches eine Bedeutung auf zukünftige Dinge hatte. Von Omen unterschied sich eigentlich das P. so, daß Omen ein hörbares Zeichen, ein Menschenwort, P. aber ein …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Prodigĭum — (lat.; auch ostentum und portentum genannt), außergewöhnliche oder naturwidrige Vorkommnisse (wie Blitzschlag, Stein und Blutregen, Mißgeburten), nach Anschauung der Römer ein Zeichen des göttlichen Zorns. Erachtete der Senat ein P. als den Staat …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Prodigium — Prodigĭum (lat.), Wunder, Vorzeichen kommenden Glücks oder Unglücks, das von den Augurn gedeutet und von den Pontifices gesühnt wurde …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Prodigium — Prodigium, lat., Vorzeichen, bei den Römern namentlich eine ungewöhnliche Erscheinung in der Thier u. Menschenwelt; prodigiös, wunderbar, außerordentlich …   Herders Conversations-Lexikon

  • prodigium — index phenomenon (unusual occurrence) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Prodigium — Ein Prodigium (lat.: Wunderzeichen; Ungeheuerlichkeit) ist im Kontext der römischen Religiosität ein als göttliches Zeichen des Zorns interpretiertes seltsames Ereignis (Meteoriteneinschläge, Fehlbildungen bei Menschen oder derartiges). Prodigien …   Deutsch Wikipedia

  • Prodigium — Pro|di|gi|um das; s, ...ien [...i̯ən] <aus gleichbed. lat. prodigium> im altröm. Glauben wunderbares Zeichen göttlichen Zorns, dem man durch kultische Sühnemaßnahmen zu begegnen suchte …   Das große Fremdwörterbuch

  • ЧУДО —    • Prodigĭum,          см. Divinatio, Дивинация, 13. 17 …   Реальный словарь классических древностей

  • Glossary of ancient Roman religion — This is an incomplete list, which may never be able to satisfy particular standards for completeness. You can help by expanding it with reliably sourced entries. Ancient Roman religion …   Wikipedia

  • prodige — [ prɔdiʒ ] n. m. • 1355; lat. prodigium 1 ♦ Événement extraordinaire, de caractère magique ou surnaturel. ⇒ miracle. « Ces trente mille ans étaient remplis d autant de prodiges que la chronologie égyptienne » (Voltaire). ♢ Signe divin annonçant… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»