Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

procellosus

  • 1 procellosus

    prŏcellōsus, a um [procella] [st2]1 [-] orageux. --- Liv. 40, 2, 1; Col. 9, 4, 1. [st2]2 [-] qui amène des orages, orageux. --- Ov. H. 2, 12.
    * * *
    prŏcellōsus, a um [procella] [st2]1 [-] orageux. --- Liv. 40, 2, 1; Col. 9, 4, 1. [st2]2 [-] qui amène des orages, orageux. --- Ov. H. 2, 12.
    * * *
        Procellosus, pen. prod. Adiectiuum. Columel. Plein de tormente et tempeste de vents.

    Dictionarium latinogallicum > procellosus

  • 2 procellosus

    procellosus procellosus, a, um порывистый

    Латинско-русский словарь > procellosus

  • 3 procellosus

    procellosus procellosus, a, um бурный

    Латинско-русский словарь > procellosus

  • 4 procellosus

    procellosus procellosus, a, um стремительный

    Латинско-русский словарь > procellosus

  • 5 procellosus

    procellōsus, a, um [ procella ]
    бурный (mare Sen; dies QC); порывистый, стремительный (ventus L, Sen)

    Латинско-русский словарь > procellosus

  • 6 procellosus

    procellōsus, a, um (procella), stürmisch, I) voller Stürme, mare, Sen.: fretum, Curt.: dies, Curt.: ver, Liv.: montes, Sen.: pr. atque imbrifer caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum.: procellosissimum pelagus, Augustin. de civ. dei 5, 22 extr.: übtr., vita procellosissima, Augustin. tract. in Ioann. euang. 124, 7: u. so iam enim tunc non erit hoc saeculum vitā mortalium turbulentum et procellosum, Augustin. de civ. dei 20, 16 extr. – II) aktiv, Sturm erregend, ventus, Liv. u. Sen.: notus, Ov.

    lateinisch-deutsches > procellosus

  • 7 procellosus

    procellōsus, a, um (procella), stürmisch, I) voller Stürme, mare, Sen.: fretum, Curt.: dies, Curt.: ver, Liv.: montes, Sen.: pr. atque imbrifer caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum.: procellosissimum pelagus, Augustin. de civ. dei 5, 22 extr.: übtr., vita procellosissima, Augustin. tract. in Ioann. euang. 124, 7: u. so iam enim tunc non erit hoc saeculum vitā mortalium turbulentum et procellosum, Augustin. de civ. dei 20, 16 extr. – II) aktiv, Sturm erregend, ventus, Liv. u. Sen.: notus, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > procellosus

  • 8 procellōsus

        procellōsus adj.    [procella], full of storms, stormy, tempestuous: ver, L.: Noti, i. e. bringing storms, O.
    * * *
    procellosa, procellosum ADJ
    stormy, boisterous

    Latin-English dictionary > procellōsus

  • 9 procellosus

    prŏcellōsus, a, um, adj. [procella], full of storms, stormy, tempestuous, boisterous (perh. not ante - Aug.): ver procellosum, Liv. 40, 2:

    status caeli,

    Col. 9, 4, 1:

    mare,

    Val. Fl. 3, 621; cf. in the sup.: procellosissimum pelagus, Aug. Civ. Dei, 5, 22 fin.: Noti, stormy winds, i. e. which raise storms, Ov. H. 2, 12; id. Am. 2, 6, 44.— Adv.: prŏcellōsē, boisterously (late Lat.):

    genus humanum procellose tumidum,

    Aug. Conf. 13, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > procellosus

  • 10 notus

    I 1. a, um
    part. pf. к nosco
    2. adj.
    1) известный, знакомый (hoc mihi notum est C, Sen)
    aliquid notum habere C — знать что-л.
    aliquid notum facere alicui C — ставить кого-л. в известность о чём-л.
    n. animi in aliquem H — известный своим отношением к кому-л.
    2) обычный, привычный ( nota sedes columbarum H)
    3) известный, знаменитый ( scriptor H)
    4) близкий, дружелюбный ( voces V)
    5) общеизвестный, испытанный ( virtus Nep)
    6) пресловутый, пользующийся дурной славой (mulier C; latrones C)
    7) редко знакомый (с чем-л.), знающий (n. alicujus rei bH)
    II Notus, ī m. (греч. ; лат. Auster)
    1) сильный южный ветер (с градом и ливнями) V, O etc.
    2) поэт. ветер ( tendunt vela noti V)

    Латинско-русский словарь > notus

  • 11 imbrifer

    imbrifer, fera, ferum (imber u. fero), Regen bringend, ver, Verg.: auster, Ov.: procellosus et imbr. caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum. – poet., Nilus, überschwemmend, Mart. 1, 61, 5.

    lateinisch-deutsches > imbrifer

  • 12 procellose

    procellōsē, Adv. (procellosus), stürmisch, Augustin. conf. 13, 20, 28.

    lateinisch-deutsches > procellose

  • 13 quietus

    quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, ereifere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > quietus

  • 14 status [2]

    2. status, ūs, m. (sto), das Stehen, der Stand, die Stellung, I) eig.: 1) im allg.: status, incessus, sessio, Cic.: erectus, Cic.: artificis status ipse fuit, selbst die Stellung war die eines Künstlers, Ov. – 2) insbes., die Stellung, minax, Hor.: citharoedicus, Apul.: illo statu sibi statuam fieri voluit... ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, quibus victoriam essent adepti, Nep.: statu movere hostem, Liv. – 3) der Wuchs, die Größe, Lebensgröße, von Menschen u. Tieren, Colum., u.v. Gewächsen, Pallad. – II) übtr.: 1) im allg., der Stand, der Zustand, die Verfassung, Umstände, Beschaffenheit, die Lage (bes. die ruhige, sichere), adversarios de omni statu deicere, aus der Verfassung bringen, Cic.: so auch e sua sede et statu demovere, Cic.: restituere alqm in pristinum statum, Cic.: hic belli status erat, Tac. – caeli status imbrifer, procellosus et imbrifer (Ggstz. quietus), Colum.: statum caeli notare, Liv. – Plur., omnes vitae status, Cic.: status regum, Stellungen, Rechte, Cic.: locorum status, Plin.: – 2) insbes.: a) der Stand, den die Geburt macht, zwischen einem Freigeborenen und Sklaven, ICt.: zwischen einem Patrizier und Plebejer, agnationibus familiarum distinguuntur status, Cic. – b) die sichere, feste Stellung, der feste Bestand, und insofern er auf dem Vermögen beruht = der Wohlstand, civitatis, rei publicae, Cic. (s. Halm Cic. Sest. 1): nullum habere statum (v. Proskribierten), Vell. – Plur., multorum excisi status, Tac. ann. 3, 28. – c) status aetatis, das Alter von fünfundzwanzig Jahren, das Mannesalter, die Großjährigkeit, ICt. – d) status causae od. bl. status, bei Rednern, der Stand der Sache, d.i. die Art u. Weise der Untersuchung, griech. στάσις, Cic. u. Quint. – e) in der Grammatik = die Form des Verbums, Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11 (s. dazu Spalding).

    lateinisch-deutsches > status [2]

  • 15 imbrifer

    imbrifer, fera, ferum (imber u. fero), Regen bringend, ver, Verg.: auster, Ov.: procellosus et imbr. caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum. – poet., Nilus, überschwemmend, Mart. 1, 61, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imbrifer

  • 16 procellose

    procellōsē, Adv. (procellosus), stürmisch, Augustin. conf. 13, 20, 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > procellose

  • 17 quietus

    quiētus, a, um (quies), Ruhe haltend, ruhig, griech. ἥσυχος, I) eig., nach Tätigkeit Ruhe haltend, A) im allg.: α) v. leb. Wesen: sex ego te totos hos menses quietum reddam, Ter. eun. 277. – β) v. lebl. Subjj.: aër, Verg.: caeli status (Ggstz. procellosus atque imbrifer), Colum.: amnis, ruhig fließend, Verg.: aequor quietius, Hor.: portus omnium quietissimus, Sen. – baca, eine abgelageite (Ggstz. recens), Colum. – neutr. subst., quiētum, ī, n., die ruhige, stille Luft, Petron. 131, 9. – B) insbes.: 1) ruhend, schlafend, Tac. ann. 1, 49. – dah. subst., quiētī, ōrum, m., prägn., die Ruhenden, Fortschlafenden = die Toten, Nemes. ecl. 1, 38. – 2) sich ruhig verhaltend, ruhig, untätig, a) übh. = sich der Unruhe-, des Aufstandes-, bes. sich der Feindseligkeiten enthaltend, α) v. leb. Wesen: quieto sedente rege ad Enipeum, Liv.: quieto exercitu pacatum agrum peragravit, Liv. – β) v. Ort, Staat, wo man sich eines Aufstandes, der Feindseligkeiten enthält, frei von Tumult, frei-, ruhig von Aufstand, -von Kampf-, -von Krieg, ne tribunal quidem satis quietum erat, Liv. – quieta, quietior Gallia, Caes.: pacatissima et quietissima pars, Caes. – nihilo quietiora ea (sc. hiberna) ipsis aestivis habuit, Liv. – u. m. ab u. Abl., a seditione et a bello quietis rebus, Liv.: a bello ut quieta esset provincia, Liv. Vgl. Drak. Liv. 2, 34, 1. – nihil interim
    ————
    apud hostes quietum pati, quo minus subitis excursibus popularetur, er gestattete dem Feinde keine Ruhe, sondern unternahm plötzlich verheerende Streifzüge, Tac. Agr. 20. – neutr. pl. subst., quieta movere, die öffentliche Ruhe stören, Sall. Cat. 21, 1: quieta turbidis antehabeo, ich ziehe die Ruhe der Verwirrung vor, Tac. ann. 1, 58. – b) am Kriege-, am Kampfe nicht teilnehmend, ruhig, untätig, neutral, te quieto totam molem sustinebat belli, Liv.: hoc turbido tempore, quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep.: u. so subst., quiēti, ōrum, m., die Ruhigen, Neutralen, Sall. fr. u.a. – 3) vom öffentl. Leben, Staatsleben sich zurückhaltend, ruhig, zurückgezogen, eingezogen, in der Stille-, in Muße lebend, α) v. Pers.: maior cura efficiendi rem publicam gerentibus quam quietis, Cic. – β) v. Zuständen: vita privata et qu., Cic.: vita placata, tranquilla, quieta, Cic.: otiosam aetatem et quietam sine ullo aut labore aut contentione traducere, Cic. – II) übtr., dem Gemüte, dem Charakter nach ruhig, 1) ruhig, gelassen, friedsam, sanft (Ggstz. acer, heftig, wild; vgl. Isid. orig. 10, 233), α) v. leb. Wesen: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell.: integri, quieti, otiosi homines, Cic.: equi demptis testiculis fiunt quietiores (vorher placidi, Ggstz. acres), Varro: quietus esto, inquam, sei ruhig, unbesorgt, Ter.: homo quietissimus, Cic.: meminero, de istoc quietus esto, sei ruhig, erei-
    ————
    fere dich nicht. Plaut. – v. Gemüte selbst, animus qu., qu. et solutus, Cic.: animus quietus et in tranquilla statione collocatus (Ggstz. an. iratus), Sen.: casum quieto et aequo animo ferre, gelassen (ohne Murren) und mit Gleichmut, Caes. – β) v. Zuständen: qu. et remissus sermo, Cic.: tranquillitas, id est placida quietaque constantia, Cic.: inter affectus inquietissimos rem quietissimam, fidem (Gewissenhaftigkeit), quaeris, Sen. – 2) ruhig, bedächtig, im üblen Sinne ohne Energie, phlegmatisch (Ggstz. acer), α) v. Pers.: quietus, ut res postulabat, aciem exornat, Sall.: ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, placido animo, Sall. – β) v. Zuständen: cogitatio (Nachdenken), Cels.: ad omnia, quae agenda forent, quieta cum industria aderat, Tac. – 3) nicht vom Ehrgeiz getrieben, frei von Ehrgeiz, anspruchslos, bescheiden, vir rectus, integer, quietus ac paene ultra modum verecundus, Plin.: alioqui quietissimus, Plin. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quietus

  • 18 status

    1. status, a, um, s. sisto.
    ————————
    2. status, ūs, m. (sto), das Stehen, der Stand, die Stellung, I) eig.: 1) im allg.: status, incessus, sessio, Cic.: erectus, Cic.: artificis status ipse fuit, selbst die Stellung war die eines Künstlers, Ov. – 2) insbes., die Stellung, minax, Hor.: citharoedicus, Apul.: illo statu sibi statuam fieri voluit... ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, quibus victoriam essent adepti, Nep.: statu movere hostem, Liv. – 3) der Wuchs, die Größe, Lebensgröße, von Menschen u. Tieren, Colum., u.v. Gewächsen, Pallad. – II) übtr.: 1) im allg., der Stand, der Zustand, die Verfassung, Umstände, Beschaffenheit, die Lage (bes. die ruhige, sichere), adversarios de omni statu deicere, aus der Verfassung bringen, Cic.: so auch e sua sede et statu demovere, Cic.: restituere alqm in pristinum statum, Cic.: hic belli status erat, Tac. – caeli status imbrifer, procellosus et imbrifer (Ggstz. quietus), Colum.: statum caeli notare, Liv. – Plur., omnes vitae status, Cic.: status regum, Stellungen, Rechte, Cic.: locorum status, Plin.: – 2) insbes.: a) der Stand, den die Geburt macht, zwischen einem Freigeborenen und Sklaven, ICt.: zwischen einem Patrizier und Plebejer, agnationibus familiarum distinguuntur status, Cic. – b) die sichere, feste Stellung, der feste Bestand, und insofern er auf dem Vermögen beruht =
    ————
    der Wohlstand, civitatis, rei publicae, Cic. (s. Halm Cic. Sest. 1): nullum habere statum (v. Proskribierten), Vell. – Plur., multorum excisi status, Tac. ann. 3, 28. – c) status aetatis, das Alter von fünfundzwanzig Jahren, das Mannesalter, die Großjährigkeit, ICt. – d) status causae od. bl. status, bei Rednern, der Stand der Sache, d.i. die Art u. Weise der Untersuchung, griech. στάσις, Cic. u. Quint. – e) in der Grammatik = die Form des Verbums, Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11 (s. dazu Spalding).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > status

  • 19 cataegis

    cătaegis, ĭdis, f., = kataigis, a violent storm of wind, a hurricane, whirlwind: procellosus flatus cataegis dicitur, App. de Mundo, p. 62, 28;

    esp. in Pamphylia,

    Sen. Q. N. 5, 17, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > cataegis

  • 20 Notus

    1.
    nōtus, a, um, v. nosco fin.
    2.
    Nŏtus and Nŏtos, i, m. [Notos], = auster, the south wind.
    I.
    Lit.:

    tres Notus hibernas immensa per aequora noctes Vexit me violentus aquā,

    Verg. A. 6, 355:

    madidis Notus evolat alis,

    Ov. M. 1, 264:

    udus,

    Hor. Epod. 10, 19:

    procellosus,

    Ov. H. 2, 12:

    tepidus,

    id. Am. 1, 4, 12:

    sub Noton et Borean,

    Luc. 7, 363.—
    II.
    Poet., transf., for wind in gen.:

    tendunt vela Noti,

    Verg. A. 3, 268; cf. id. ib. 1. 575; 5, 512; Tib. 1, 5, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > Notus

См. также в других словарях:

  • proceloso — (Del lat. procellosus.) ► adjetivo METEOROLOGÍA literario Se aplica al mar cuando está borrascoso, tormentoso o tempestuoso. * * * proceloso, a (del lat. «procellōsus»; lit.) adj. Aplicado al *mar, tempestuoso o agitado. Se emplea frecuentemente… …   Enciclopedia Universal

  • Procellous — Pro*cel lous, a. [L. procellosus, fr. procella a storm.] Stormy. [Obs.] Bailey. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Meve — (Möve, Larus L.), 1) Gattung der Schwimmvögel, Schnabel ungezähnt, gerade, messerförmig, vorn etwas hakenförmig gebogen, untere Kinnlande hat hinter der Spitze eine Hervorragung; schmale Nasenlöcher in der Mitte des Schnabels, Zunge gespalten,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • procellous — /proh sel euhs/, adj. stormy, as the sea. [1640 50; < L procellosus stormy, equiv. to procell(a) storm + osus OUS] * * * …   Universalium

  • Classical compass winds — The Tower of the Winds in Athens Classical compass winds refers to the naming and association of winds in Mediterranean classical antiquity (Ancient Greece and Rome) with the points of geographic direction and orientation. Ancient wind roses… …   Wikipedia

  • procelloso — /protʃe l:oso/ agg. [dal lat. procellosus, der. di procella tempesta ], lett. 1. a. [agitato dalla tempesta: mare p. ] ▶◀ burrascoso, tempestoso. ◀▶ calmo, piatto, tranquillo. b. (estens.) [che minaccia o porta tempesta: tempo p. ; un epoca p. ]… …   Enciclopedia Italiana

  • ԼԵԼԱՓՍ — ( ) NBH 1 0883 Chronological Sequence: 6c գ. Բառ յն. λαίλαψ turbo, ventus procellosus. այսինքն հողմ մրրկեանլʼի ներքուստ ʼի վեր. *Լելափս. . . հողմ է՝ պտուտեալ ներքուստ ʼի վեր. Արիստ. աշխ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԱՐԱՁՄԵՌՆ — (ձմերան.) NBH 1 1064 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 12c գ. δυσχείμερος, δύσχειμος, δυσχείμων infestus hiberno frigore, procellosus. Կարի ձմեռն, եւ ձմեռնային. գժնդակ ձմեռն, մրրիկ. եւ ցրտաշունչ՝ մրրկայոյզ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄՐՐԿԻՄ — (եցայ, եալ.) NBH 2 0309 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 13c ձ. συστρέφομαι convertor, contorqueor. իսկ մրրկել, καταιγιδώδης procellosus. Ծփիլ մրրկաւ. յուզիլ. խռովիլ. փոթորկիլ. պտոյտքիլ. ոլորտանալ. *Բարկութիւն մրրկել: Ի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՈՒԶԱԿՈՅՏ — ( ) NBH 2 0373 Chronological Sequence: Unknown date ա. ζαλόεις, ζαλώδης procellosus. Կուտակեալ յուզմամբ հողմոց. մրրկայոյզ. ալէկոծ. *Ոչ մոլելոց ալեացն վայրենի սրտմտութիւն, եւ ոչ յուզակոյտ եռալիութիւնն արկ ʼի հեղգումն. Կիւրղ. ի կոյսն …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒՌՈՒՑԻԿ — ( ) NBH 2 0555 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 14c ա. ՈՒՌՈՒՑԻԿ որ եւ ՈՒՌՈՒՑՈՒԿ. Ուռուցեալ. այտուցեալ. ըստ յն. եւ մրրկեալ. փոթորկային. ... եւ Փափուկ. ... τυφωνικός procellosus եւ ἀπαλός tener, mollis. *Անկաւ զնովաւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»