Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pretiōsē

  • 1 pretiose

    prĕtĭōsē, adv. [pretiosus] richement, magnifiquement. --- Cic. Inv. 2, 116.    - prĕtĭōsĭus, Curt. 10, 1, 32.
    * * *
    prĕtĭōsē, adv. [pretiosus] richement, magnifiquement. --- Cic. Inv. 2, 116.    - prĕtĭōsĭus, Curt. 10, 1, 32.
    * * *
        Pretiose, pen. prod. Cic. Pretieusement, Richement.

    Dictionarium latinogallicum > pretiose

  • 2 pretiose

    pretiōsē [ pretiosus ]
    великолепно, роскошно (vasa p. caelata C)

    Латинско-русский словарь > pretiose

  • 3 pretiose

    pretiōsē, Adv. (pretiosus), kostbar, prächtig, vasa magnifica et pr. caelata, Cic.: tanti nominis regem haud pretiosius sepultum esse, quam si fuisset e plebe, Curt.

    lateinisch-deutsches > pretiose

  • 4 pretiose

    pretiōsē, Adv. (pretiosus), kostbar, prächtig, vasa magnifica et pr. caelata, Cic.: tanti nominis regem haud pretiosius sepultum esse, quam si fuisset e plebe, Curt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pretiose

  • 5 pretiōsē

        pretiōsē adv. with comp.    [pretiosus], richly, splendidly: vasa caelata: pretiosius sepeliri, Cu.

    Latin-English dictionary > pretiōsē

  • 6 pretiose

    prĕtĭōsē, adv., v. pretiosus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pretiose

  • 7 pretiosus

    prĕtĭōsus, a, um, adj. [pretium], of great value, valuable, precious.
    I.
    Lit.:

    equus,

    Cic. Off. 3, 23, 89:

    odores,

    Col. 3, 8, 4:

    subiitque argentea proles Auro deterior, fulvo pretiosior aere,

    Ov. M. 1, 115:

    ingenium quondam fuerat pretiosius auro,

    id. Am. 3, 8, 3:

    res pretiosissimae (opp. vilissimae),

    Cic. Fin. 2, 28, 91; Plin. 11, 37, 52, § 139:

    pretiosissimum humani animi opus,

    id. 7, 29, 30, § 108:

    nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo,

    rich in, Ov. P. 3, 8, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of great cost, costly, dear, expensive:

    operaria,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 41:

    qui sordido vehiculo erubescit, pretioso gloriabitur,

    Sen. Ep. 87, 4:

    Thais,

    Prop. 4 (5), 5, 43:

    pretioso pretio emere aliquid,

    dear, high, Plaut. Ep. 1, 2, 17:

    fames,

    which is satisfied at much expense, Mart. 10 96, 9:

    silentia,

    dearly bought, id. 5, 69, 7:

    Albani veteris pretiosa senectus,

    Juv. 13, 214.—
    B.
    That gives a great price, extravagant: [p. 1442] pretiosus emptor, Hor. C. 3, 6, 32.— Hence, adv.: prĕtĭōsē, in a costly manner, expensively, richly, splendidly (class.):

    vasa pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    pretiose armatus exercitus,

    Gell. 5, 5, 5:

    pretiosius sepeliri,

    Curt. 10, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > pretiosus

  • 8 cremo

    cremo, āvī, ātum, āre (viell. zu carbo), verbrennen, oft m. Abl. igni, incendio, flammis u. dgl., a) übh.: α) v. Feuer, cremantia fulmina, Plin. – u. teils m. sächl. Objj., ut (wie) rapax ignis innumeras trabes cremat, Ov., ignis ubi ingentes silvas ardore cremarat montibus in altis, Lucr.: im Passiv, omnem ornatum flammā crepitante cremari, Verg.: quae (spinosae herbae) leni tepore cremantur, Ov.: ardenti lucernae admotum digitum cremandum praebuit, Val. Max. – teils m. pers. Objj., num incensa cremavit Troia viros? Verg.: incensa super (über ihnen) villa omnes cremavit, Tac. – β) v. Menschen, teils m. sächl. Objj., cr. vetera arma, Curt.: frontem positasque faenilibus herbas, Ov.: libellos, Suet.: Graecos libros, Val. Max.: libros in comitio igne facto in conspectu populi, Liv.: naves, quae inutiles videntur, Curt.: purgamenta ceparum in cinerem, Plin.: robur (zB. cremati roboris cinis), Plin.: devecta sarmenta, Verg.: spolia de hostibus incendio, Curt.: tabulam (ein Gemälde), Plin.: interiorem tunicam, Val. Max. – teils mit pers. Objj., se ac liberos coniugesque incendio cr., Curt.: cremati cimices (als Heilmittel), Plin. – mit Prädik.-Acc., cr. alqm vivum, Curt. u. Val. Max.: vivos se cremari iubent, Curt.: Alcibiades vivus in cubiculo, in quo dormiebat, crematus est, Iustin.: cochleae vivae crematae, Plin.

    b) v. Niederbrennen eines Gebäudes, einer Stadt usw., in Brand stecken, verbrennen, einäschern, cr. templum, Plin.: caelestia tecta, terras (v. Phaëthon), Ov.: urbem cr. et diruere, Liv.: cremata patria (v. Troja), Liv.: cremata Ilios, Hor. – facibus cr. regalia tecta, Ov.: Neronis principis incendia, quibus urbem cremaverat, Plin.: equites praemisit, ut... ignem, quo barbari cremaverant vicos, exstinguerent, Curt.

    c) vom Verbrennen als Todesstrafe, damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, Caes.: m. ob u. Akk., Atellanae poëtam ob ambigui ioci versiculum mediā Amphitheatri arenā igni cremavit, Suet.

    d) v. Verbrennen der Leiche u. anderer Gegenstände bei der Leichenfeier, α) v. Feuer: rogus iste cremet mea viscera, Ov.: des tua succensae membra cremanda pyrae, Ov.: qui scimus, an hāc flammā Cn. Pompeius cremetur? Val. Max.: alii ut eodem rogo cremarentur manserunt, Liv.: se super corpus fratris prostratum communibus flammis (rogi) cremandum tradidit, Val. Max. – β) v. Menschen: corpus alcis, Cic. u.a.: cadaver alcis, Suet.: mortuos cremare aut fodere, Mela: corpora condere (potius) quam cremare e more Aegyptio, Tac.: mortuorum corpora cremare potius quam terrā obruere, Iustin.: servos et clientes iustis funeribus confectis unā cr., Caes.: vestem, odores aliaque funerum sollemnia, Tac. – m. Ang. wo? lectum defuncti in Capitolini Iovis cella, Suet.: corpus interfectoris super reliquias mariti, Iustin. – m. Ang.womit? wodurch? aedificii incendio mortuum (Alcibiadem), Nep.: Sulla primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari, Cic.: cr. caput (occisi Cn. Pompeii) plurimis et pretiosissimis odoribus, Val. Max.: corpora clarorum virorum certis lignis, Tac.: iuxta rogum sarmentis aliis nudus crematus est, Plin. – m. Ang. wie? zB. cr. alqm haud pretiose, Curt.: alqm honorate (zB. quo honoratius cremaretur, inici ei suum paludamentum iussit), Val. Max.: cr. corpus alcis publico funere, Suet.: alqm humili sepulturā, Cic.: cetera (corpora) nec numero nec honore, ungezählt und ohne Ehre, Verg. – m. Ang. mit wem? cum mortuis cremare ac defodere apta viventibus, Mela: cremari cum coniuge (Gatten), Val. Max.: unā cum liberis, coniugibus cunctāque gazā regiā cremari, Auct. b. Afr.

    e) v. Verbrennen des Opfers, cr. igni vitulos, Ov.: caesarum boum fibras de more cr., Ov.: congesta cr. turea dona, dapes, fuso crateres olivo, Verg. – m. Dat. (wem? = wem zu Ehren?), spolia hostium coniecta in acervum Iovi Victori cremavit, Liv.: postero die arma lecta conici in acervum iussit, sacrumque id Vulcano cremavit, Liv. – / Parag. Infin. cremarier, *Enn. scen. 291 Bothe (Vahlen2 cremitari).

    lateinisch-deutsches > cremo

  • 9 cremo

    cremo, āvī, ātum, āre (viell. zu carbo), verbrennen, oft m. Abl. igni, incendio, flammis u. dgl., a) übh.: α) v. Feuer, cremantia fulmina, Plin. – u. teils m. sächl. Objj., ut (wie) rapax ignis innumeras trabes cremat, Ov., ignis ubi ingentes silvas ardore cremarat montibus in altis, Lucr.: im Passiv, omnem ornatum flammā crepitante cremari, Verg.: quae (spinosae herbae) leni tepore cremantur, Ov.: ardenti lucernae admotum digitum cremandum praebuit, Val. Max. – teils m. pers. Objj., num incensa cremavit Troia viros? Verg.: incensa super (über ihnen) villa omnes cremavit, Tac. – β) v. Menschen, teils m. sächl. Objj., cr. vetera arma, Curt.: frontem positasque faenilibus herbas, Ov.: libellos, Suet.: Graecos libros, Val. Max.: libros in comitio igne facto in conspectu populi, Liv.: naves, quae inutiles videntur, Curt.: purgamenta ceparum in cinerem, Plin.: robur (zB. cremati roboris cinis), Plin.: devecta sarmenta, Verg.: spolia de hostibus incendio, Curt.: tabulam (ein Gemälde), Plin.: interiorem tunicam, Val. Max. – teils mit pers. Objj., se ac liberos coniugesque incendio cr., Curt.: cremati cimices (als Heilmittel), Plin. – mit Prädik.-Acc., cr. alqm vivum, Curt. u. Val. Max.: vivos se cremari iubent, Curt.: Alcibiades vivus in cubiculo, in quo dormiebat, crematus est, Iustin.: cochleae vivae crematae, Plin.
    b) v. Niederbrennen eines Gebäudes, einer Stadt
    ————
    usw., in Brand stecken, verbrennen, einäschern, cr. templum, Plin.: caelestia tecta, terras (v. Phaëthon), Ov.: urbem cr. et diruere, Liv.: cremata patria (v. Troja), Liv.: cremata Ilios, Hor. – facibus cr. regalia tecta, Ov.: Neronis principis incendia, quibus urbem cremaverat, Plin.: equites praemisit, ut... ignem, quo barbari cremaverant vicos, exstinguerent, Curt.
    c) vom Verbrennen als Todesstrafe, damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, Caes.: m. ob u. Akk., Atellanae poëtam ob ambigui ioci versiculum mediā Amphitheatri arenā igni cremavit, Suet.
    d) v. Verbrennen der Leiche u. anderer Gegenstände bei der Leichenfeier, α) v. Feuer: rogus iste cremet mea viscera, Ov.: des tua succensae membra cremanda pyrae, Ov.: qui scimus, an hāc flammā Cn. Pompeius cremetur? Val. Max.: alii ut eodem rogo cremarentur manserunt, Liv.: se super corpus fratris prostratum communibus flammis (rogi) cremandum tradidit, Val. Max. – β) v. Menschen: corpus alcis, Cic. u.a.: cadaver alcis, Suet.: mortuos cremare aut fodere, Mela: corpora condere (potius) quam cremare e more Aegyptio, Tac.: mortuorum corpora cremare potius quam terrā obruere, Iustin.: servos et clientes iustis funeribus confectis unā cr., Caes.: vestem, odores aliaque funerum sollemnia, Tac. – m. Ang. wo? lectum defuncti in Capitolini Iovis cella, Suet.: corpus interfectoris super reliquias mariti, Iustin. – m. Ang.
    ————
    womit? wodurch? aedificii incendio mortuum (Alcibiadem), Nep.: Sulla primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari, Cic.: cr. caput (occisi Cn. Pompeii) plurimis et pretiosissimis odoribus, Val. Max.: corpora clarorum virorum certis lignis, Tac.: iuxta rogum sarmentis aliis nudus crematus est, Plin. – m. Ang. wie? zB. cr. alqm haud pretiose, Curt.: alqm honorate (zB. quo honoratius cremaretur, inici ei suum paludamentum iussit), Val. Max.: cr. corpus alcis publico funere, Suet.: alqm humili sepulturā, Cic.: cetera (corpora) nec numero nec honore, ungezählt und ohne Ehre, Verg. – m. Ang. mit wem? cum mortuis cremare ac defodere apta viventibus, Mela: cremari cum coniuge (Gatten), Val. Max.: unā cum liberis, coniugibus cunctāque gazā regiā cremari, Auct. b. Afr.
    e) v. Verbrennen des Opfers, cr. igni vitulos, Ov.: caesarum boum fibras de more cr., Ov.: congesta cr. turea dona, dapes, fuso crateres olivo, Verg. – m. Dat. (wem? = wem zu Ehren?), spolia hostium coniecta in acervum Iovi Victori cremavit, Liv.: postero die arma lecta conici in acervum iussit, sacrumque id Vulcano cremavit, Liv. – Parag. Infin. cremarier, *Enn. scen. 291 Bothe (Vahlen2 cremitari).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cremo

  • 10 caelo

    caelo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. caelum].
    I.
    Lit., answering to the Gr. toreuô, to engrave in relief upon metals (esp. silver) or wory, to make raised work, to carve, engrave; later also, to cast (cf. O. Müll. Archaeol. § 311 sq.; and v. Quint. 2, 21, 8, s. v. caelatura; Fest. s. v. ancaesa, p. 17; Isid. Orig. 13, 4, 1; 19, 7, 4; 20, 4, 7)' ab initio sic opus ducere, ut caelandum, non ex integro fabricandum sit, Quint. 10, 3, 18:

    hanc speciem Praxiteles caelavit argento,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    galeas aere Corinthio,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 97:

    caelata in auro Fortia facta patrum,

    Verg. A. 1, 640:

    clipeo quoque flumina septem Argento partim, partim caelaverat auro,

    Ov. M. 5, 189; cf. id. ib. 2, 6; 13, 684: scuta auro, argento, Liv 9, 40, 2;

    7, 10, 7: vasa magnifica et pretiose caelata,

    Cic. Inv. 2, 40, 116:

    vasa caelata,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 45; Liv. 34, 52, 5; 23, 24, 12;

    centauros in scyphis,

    Plin. 33, 12, 55, § 156: libidines in poculis, id. prooem. § 4 al.;

    Liv 23, 24, 12: caelatum aurum et argentum,

    Cic. Tusc. 5, 21, 61; id. Or. 70, 232; id. Verr. 2, 2, 52, § 129; 2, 4, 23, § 52; id. Rosc. Am. 46, 133:

    caelata metus alios arma,

    Val. Fl. 1, 402:

    Phorcys caelatus Gorgone parmam,

    Sil. 10, 175.—
    B.
    To carve or engrave on other materials (cf. caelatura, I. B.);

    upon wood: pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alcimedontis,

    Verg. E. 3, 36;

    in marble: caelavit Scopas pteron ab oriente,

    Plin. 36, 5, 4, § 31; cf.:

    (vitrum) argenti modo caelatur,

    id. 36, 26, 66, § 193; Vitr. 7, 3, 4.—
    II.
    Meton. of other works of art.
    A.
    Of skilful weaving or embroidering:

    velamina caelata multā arte,

    Val. Fl. 5, 6.—
    B.
    Of poetry: carmina compono, hio elegos. Mirabile visu Caelatumque novem musis (i. e. a novem musis) opus, * Hor. Ep. 2, 2, 92.—
    III.
    Trop.:

    quem modo caelatum stellis Delphina videbas, i. e. the constellation,

    Ov. F. 2, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > caelo

См. также в других словарях:

  • Pretiose — Schmuck (6./7. Jahrhundert, Merowingerzeit) aus Nordendorf. Römischen Museum, Augsburg (Bayern) Schmuck ist ein Ziergegenstand oder eine Maßnahme zur Verschönerung. Der Begriff hat eine weitere und eine engere Bedeutung. Im weitesten Sinne meint… …   Deutsch Wikipedia

  • Pretiose — Pre|ti|o|se vgl. D✓Preziose …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Chronogramm — Ein Chronogramm (oder Eteostichon) ist ein Satzteil, ein Satz, ein Sinnspruch oder eine Inschrift, meist in lateinischer Sprache, bei der alle darin vorkommenden Buchstaben, die zugleich römische Zahlensymbole sind (I, V, X, L, C, D, M), addiert… …   Deutsch Wikipedia

  • Chronostichon — Ein Chronogramm ist ein Satz oder eine Inschrift, meist in lateinischer Sprache, bei der alle darin vorkommenden Buchstaben, die zugleich römische Zahlensymbole sind (I, V, X, L, C, D, M), zusammengezählt die Jahreszahl des Ereignisses ergeben,… …   Deutsch Wikipedia

  • Eteostichon — Ein Chronogramm ist ein Satz oder eine Inschrift, meist in lateinischer Sprache, bei der alle darin vorkommenden Buchstaben, die zugleich römische Zahlensymbole sind (I, V, X, L, C, D, M), zusammengezählt die Jahreszahl des Ereignisses ergeben,… …   Deutsch Wikipedia

  • Laudato si — Der Sonnengesang ist ein Gebet, das Franz von Assisi im 13. Jahrhundert verfasste. Es preist die Schönheit der Schöpfung und dankt Gott dafür. Inhaltsverzeichnis 1 Allgemeines 2 Der Sonnengesang 3 Abbildungen 4 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Sonnengesang (Franz von Assisi) — Der Sonnengesang ist ein Gebet, das Franz von Assisi im 13. Jahrhundert verfasste. Es preist die Schönheit der Schöpfung und dankt Gott dafür. Inhaltsverzeichnis 1 Allgemeines 2 Der Sonnengesang 3 Abbildungen …   Deutsch Wikipedia

  • École sicilienne — L’École sicilienne (en italien, La Scuola Siciliana), aussi connue depuis Dante comme I Siciliani (« Les Siciliens »), est une école poétique du XIIIe siècle qui s intéresse au fin amor (amour courtois). Fondée probablement par… …   Wikipédia en Français

  • Joseph Haller — Joseph Haller, auch Josef Haller (* vor dem 3. März 1737 in St. Martin in Passeier; † 2. Mai 1773 in St. Leonhard in Passeier), war ein Tiroler Maler zur Zeit des Spätbarock. Er gehörte zusammen mit Nikolaus Auer, Johann Benedikt Auer sowie… …   Deutsch Wikipedia

  • SANDALIUM — I. SANDALIUM Insul. parva maris Aegaei, apud Lesbum, et regio Pisidiae, in Asia. Strabo, Steph. II. SANDALIUM munitissimum castrum quondam ab Alexandro M. Macedonum rege, cum Tyrum oppugnaret, in Isthmo et littore maris, inxta limpidum et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • pretieusement — Pretieusement, Pretiose …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»