-
1 rēgnō
rēgnō āvī, ātus, āre [regnum], to have royal power, be king, rule, reign: triginta annos: iniussu populi: tertium iam hunc annum regnans, Cs.: regnante Romulo: regnandi dira cupido, V.: Albae regnare, L.: Tusco profundo, O.: quā Daunus agrestium Regnavit populorum, H.: ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā, V.: quia post Tati mortem non erat regnatum, L.— Trans., only pass. (poet. or late): terra acri quondam regnata Lycurgo, ruled by, V.: Latio regnata per arva Saturno quondam, in which Saturn was king, V.: trans Lugios Gotones regnantur, have kings, Ta.— To be lord, rule, reign, govern, be swpreme: equitum centurias tenere, in quibus regnas: vivo et regno, H.: Caelo tonantem credidimus Iovem Regnare, H.— To lord it, tyranniz<*> domineer: regnavit is paucos mensīs: se ille interfecto Milone regnaturum putaret: regnare ac dominari, L.: Per ramos victor regnat (ignis), V. —Fig., to rule, have the mastery, prevail, predominate: in quo uno regnat oratio: ebrietas geminata libidine regnat, O.* * *regnare, regnavi, regnatus Vreign, rule; be king; play the lord, be master -
2 exstans
ex-sto ( ext-), āre, v. n. ( part. fut. exstaturus, Plin. 17, 22, 35, § 7; Pand. 47, 2, 78 al.), to stand out or forth, to project, to stand above.I.Prop.:B.(milites) cum capite solo ex aqua exstarent,
Caes. B. G. 5, 18, 5;for which: super aequora celso collo,
Ov. M. 11, 358:aquis (navis),
id. Tr. 5, 11, 14; cf. absol., Caes. B. C. 1, 62, 2:ferrum de pectore,
Ov. M. 9 128:de arbore (surculus),
Col. 5, 11, 5:ossa sub incurvis lumbis,
Ov. M. 8, 807:aedificia modice ab humo exstantia,
Plin. 6, 22, 24, § 89:paulum supra terram,
Gell. 19, 13, 3.— Poet. with acc.:aliquem,
to overtop, Stat. S. 1, 2, 116.—Trop. (syn.: emineo, eniteo), to be prominent, stand forth, be conspicuous:II.quo magis id, quod erit illuminatum. exstare atque eminere videatur,
Cic. de Or. 3, 26, 101:haec enitere et exstare aliquatenus,
Quint. 8, 5, 29:arma tubaeque sonent, vox et tua noctibus exstet,
predominate, be heard above, Val. Fl. 5, 252.—Meton. (causa pro effectu), to be visible, show itself, appear; [p. 705] to be extant, to exist, to be (most freq., esp. of inanim. and abstr. subjects):(β).hominum nemo exstat, qui, etc.,
Plaut. Trin. 2, 4, 142:auctor doctrinae ejus non exstat,
Liv. 1, 18, 2. pecunia, cujus auctor non exstat, Quint. 7, 2, 57:Sarmenti domina exstat,
still lives, Hor. S. 1, 5, 55:exstant hujus fortitudinis impressa vestigia,
Cic. Balb. 5, 13:exstant epistolae Philippi ad Alexandrum,
id. Off. 2, 14, 48:litterae,
id. Inv. 1, 39, 70:leges,
id. Rep. 5, 2 fin.:orationes,
Quint. 10, 7, 30: clarorum virorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:sine oculis non potest exstare officium et munus oculorum,
Cic. Div. 1, 32, 71; 2, 52, 107:video hoc in numero neminem, cujus non exstet in me suum meritum,
id. Planc. 1, 2:studium nostrum,
id. Fam. 1, 8, 7.—Impers., with a subject or rel.-clause (very rare):quem vero exstet et de quo sit memoriae proditum eloquentem fuisse, etc.,
Cic. Brut. 15, 57:apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes an didicerimus,
id. de Or. 1, 16, 72 —Hence, ex-stans, ntis, P. a., projecting, prominent; comp. partes exstantiores, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 3. -
3 exsto
ex-sto ( ext-), āre, v. n. ( part. fut. exstaturus, Plin. 17, 22, 35, § 7; Pand. 47, 2, 78 al.), to stand out or forth, to project, to stand above.I.Prop.:B.(milites) cum capite solo ex aqua exstarent,
Caes. B. G. 5, 18, 5;for which: super aequora celso collo,
Ov. M. 11, 358:aquis (navis),
id. Tr. 5, 11, 14; cf. absol., Caes. B. C. 1, 62, 2:ferrum de pectore,
Ov. M. 9 128:de arbore (surculus),
Col. 5, 11, 5:ossa sub incurvis lumbis,
Ov. M. 8, 807:aedificia modice ab humo exstantia,
Plin. 6, 22, 24, § 89:paulum supra terram,
Gell. 19, 13, 3.— Poet. with acc.:aliquem,
to overtop, Stat. S. 1, 2, 116.—Trop. (syn.: emineo, eniteo), to be prominent, stand forth, be conspicuous:II.quo magis id, quod erit illuminatum. exstare atque eminere videatur,
Cic. de Or. 3, 26, 101:haec enitere et exstare aliquatenus,
Quint. 8, 5, 29:arma tubaeque sonent, vox et tua noctibus exstet,
predominate, be heard above, Val. Fl. 5, 252.—Meton. (causa pro effectu), to be visible, show itself, appear; [p. 705] to be extant, to exist, to be (most freq., esp. of inanim. and abstr. subjects):(β).hominum nemo exstat, qui, etc.,
Plaut. Trin. 2, 4, 142:auctor doctrinae ejus non exstat,
Liv. 1, 18, 2. pecunia, cujus auctor non exstat, Quint. 7, 2, 57:Sarmenti domina exstat,
still lives, Hor. S. 1, 5, 55:exstant hujus fortitudinis impressa vestigia,
Cic. Balb. 5, 13:exstant epistolae Philippi ad Alexandrum,
id. Off. 2, 14, 48:litterae,
id. Inv. 1, 39, 70:leges,
id. Rep. 5, 2 fin.:orationes,
Quint. 10, 7, 30: clarorum virorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:sine oculis non potest exstare officium et munus oculorum,
Cic. Div. 1, 32, 71; 2, 52, 107:video hoc in numero neminem, cujus non exstet in me suum meritum,
id. Planc. 1, 2:studium nostrum,
id. Fam. 1, 8, 7.—Impers., with a subject or rel.-clause (very rare):quem vero exstet et de quo sit memoriae proditum eloquentem fuisse, etc.,
Cic. Brut. 15, 57:apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes an didicerimus,
id. de Or. 1, 16, 72 —Hence, ex-stans, ntis, P. a., projecting, prominent; comp. partes exstantiores, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 3. -
4 invalesco
I. II.To increase, prevail, predominate:III.libido atque luxuria invaluerat,
Suet. Vesp. 11:appellatio grammaticorum invaluit,
id. Gramm. 4:amor,
Plin. Ep. 6, 8, 2:consuetudo,
id. ib. 6, 2, 5:vitiis invalescentibus,
Suet. Ner. 27:consuetudo cotidie magis invalescit,
Quint. 2, 1, 1:hic effectus (opp. nihil efficit),
id. 6, 1, 44.—To come into use:verba intercidunt, invalescuntque temporibus,
Quint. 10, 2, 13. -
5 regno
regno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [regnum].I.Neutr., to have royal power, to be king, to rule, reign:B.ubi Pterela rex regnavit,
Plaut. Am. 1, 1, 257:Romulus cum septem et triginta regnavisset annos,
Cic. Rep. 2, 10, 17; cf. id. ib. 2, 14, 27; 2, 18, 33;2, 20, 36: Servius injussu populi regnavisse traditur,
id. ib. 2, 21, 37:(Mithridates) annum jam tertium et vicesimum regnat, et ita regnat, ut, etc.,
id. Imp. Pomp. 3, 7:tertium jam nunc annum regnans,
Caes. B. G. 5, 25:regnante Romulo,
Cic. Rep. 1, 16, 25:(Camers) tacitis regnavit Amyclis,
Verg. A. 10, 564:quālibet exules In parte regnanto beati,
Hor. C. 3, 3, 39:Latio regnans,
Verg. A. 1, 265:regnandi dira cupido,
id. G. 1, 37:Albae regnare,
Liv. 1, 3:Romae,
id. 1, 17 fin.; 1, 40:Tusco profundo,
Ov. M. 14, 223:Graias per urbes,
Verg. A. 3, 295:in Colchis,
Plin. 33, 3, 15, § 52:advenae in nos regnaverunt,
Tac. A. 11, 24.—Once poet., like basileuô, with gen.:quā Daunus agrestium Regnavit populorum,
Hor. C. 3, 30, 12.— Impers. pass.:hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā,
Verg. A. 1, 272:quia post Tatii mortem ab suā parte non erat regnandum... in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant,
Liv. 1, 17 Drak. N. cr.:regnatum Romae ab conditā urbe ad liberatam annos ducentos quadraginta quattuor,
id. 1, 60 fin.:hinc Cytherea tuis longo regnabitur aevo,
Sil. 3, 592.—In gen., to be lord, to rule, reign, govern, be supreme (syn. dominor);b.in a good sense: quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas,
Cic. Fam. 11, 16 fin.; cf.:regnare in judiciis,
Quint. 10, 1, 112:vivo et regno,
Hor. Ep. 1, 10, 8. —Esp., of the gods: caelo tonantem credimus Jovem Regnare,
Hor. C. 3, 5, 2:Saturno regnante,
Ov. F. 1, 193:secundo Caesare regnes,
Hor. C. 1, 12, 52.—In a bad sense (very freq.),
to lord it, tyrannize, domineer, Cic. Sull. 7, 21:regnavit is paucos menses,
id. Lael. 12, 41:quin se ille interfecto Milone regnaturum putaret,
id. Mil. 16, 43:Timarchidem fugitivum omnibus oppidis per triennium scitote regnasse,
id. Verr. 2, 2, 54, § 136:nec jam libertate contentos esse, nisi etiam regnent ac dominentur,
Liv. 24, 29, 7 Drak.; cf.so with dominari,
Cic. Rep. 3, 12, 21; Flor. 3, 12, 9.—Of things, to reign, rule, hold sway (mostly poet.):2.umor regnavit in arvis,
Lucr. 5, 395:(ignis) per ramos victor regnat,
Verg. G. 2, 307:in totum regnaret Sirius annum,
Stat. Th. 1, 635:cum regnat rosa (i. e. at a banquet, where the guests were crowned with roses),
Mart. 10, 19, 20: quid faciant leges, ubi sola pecunia regnat? Petr. poët. 14; Claud. Rapt. Pros. 2, 74.—Trop., to rule, have the mastery, prevail, predominate: Pathêtikon, in quo uno regnat oratio, Cic. Or. 37, 128; cf.:II.(eloquentia) hic regnat, hic imperat, hic sola vincit,
Quint. 7, 4, 24; 11, 3, 181:ardor edendi per avidas fauces regnat,
Ov. M. 8, 829; cf.:ebrietas geminata libidine regnat,
id. ib. 12, 221:regnat nequitiā,
Sen. Ben. 1, 10:morbus regnans,
Grat. Cyn. 462. —Act., to rule, sway, govern (only in pass., and poet. and in postAug. prose); part. perf. with dat. of agent:terra acri quondam regnata Lycurgo,
Verg. A. 3, 14:Latio regnata per arva Saturno quondam,
id. ib. 6, 794; Ov. M. 8, 623; 13, 720; id. H. 10, 69; Hor. C. 2, 6, 11; 3, 29, 27; Sil. 14, 7:si unquam regnandam acceperit Albam,
Verg. A. 6, 770:trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes,
Tac. G. 44: exceptis iis gentibus quae regnantur, id. ib 25; cf. id. A. 13, 54:quae (gentes) regnan tur,
id. H. 1, 16 fin.; Mel. 2, 2, 24:gens reg. nata feminis,
Plin. 6, 20, 23, § 76.
См. также в других словарях:
Predominate — Pre*dom i*nate, v. i. [imp. & p. p. {Predominated}; p. pr. & vb. n. {Predominating}.] [Pref. pre + dominate: cf. F. pr[ e]dominer.] To be superior in number, strength, influence, or authority; to have controlling power or influence; to prevail;… … The Collaborative International Dictionary of English
Predominate — Pre*dom i*nate, v. t. To rule over; to overpower. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
predominate — I (command) verb administer, be sovereign, be supreme, carry weight, command, determine, direct, dominate, gain the upper hand, govern, guide, have influence, have sway, have the upper hand, hold dominion, hold office, influence, lead, manage,… … Law dictionary
predominate — (v.) 1590s, from M.L. predominatus, pp. of predominare (see PREDOMINANT (Cf. predominant)). Related: Predominated; predominating … Etymology dictionary
predominate — [v] be the most important, noticeable carry weight*, command, dominate, domineer, get the upper hand*, govern, hold sway*, manage, outweigh, overrule, overshadow, preponderate, prevail, reign, rule, tell; concepts 94,117,141 … New thesaurus
predominate — ► VERB 1) be the strongest or main element. 2) have or exert control or power … English terms dictionary
predominate — [prē däm′ə nāt΄, pri däm′ə nāt΄; ] for adj. [, pri däm′ənit, pri däm′ənit] vi. predominated, predominating [< ML predominatus, pp. of predominari: see PRE & DOMINATE] 1. to have ascendancy, authority, or dominating influence (over others);… … English World dictionary
predominate — UK [prɪˈdɒmɪneɪt] / US [prɪˈdɑmɪˌneɪt] verb [intransitive] Word forms predominate : present tense I/you/we/they predominate he/she/it predominates present participle predominating past tense predominated past participle predominated formal 1) to… … English dictionary
predominate — I adj. predominate over II v. (D; intr.) to predominate over * * * [prɪ dɒmɪneɪt] (D; intr.) to predominate over predominateover … Combinatory dictionary
predominate — predominately /pri dom euh nit lee/, adv. predominatingly, adv. predomination, n. predominator, n. /pri dom euh nayt /, v., predominated, predominating. v.i. 1. to be the stronger or leading element or force. 2. to have numerical superiority or… … Universalium
predominate — 01. Oak trees [predominate] in this region. 02. Buffalo once [predominated] on the prairies, but now they are relatively rare. 03. The [predominant] image of African music is that of drumming and percussion. 04. Italy has a [predominant] role in… … Grammatical examples in English