-
1 Gebet
Gebet,precatio. – supplicatio (demütiges Bitten). – preces (die Worte des Gebets). – carmen sacrum u. bl. carmen (ein formuliertes Gebet; vgl. Gebetformel). – votorum nuncupatio (das gelobende Beten, z.B. bei Krankheit des Fürsten etc.). – votum (das gelobende Gebet, Gelübde). – precantis od. vota facientis vox (die Stimme des Bittenden, Gelobenden, z.B. non exaudit [läßt nicht zu seinem Ohre dringen] precantium voces et sublatis in caelum manibus vota facientium). – ein Gebet verrichten. precationem od. preces facere; precationeuti; vota facere od. suscipere (gelobend zu Gott beten; auch für etw., z.B. pro incolumitate principis). – ein G. an Gott richten, precari deum oder ad deum; carmen dicere deo: sein G. vollenden, precationem peragere: das G. erhören, precationem admittere (v. Gott): etwas mit G. anfangen, a precationibus ducere initium alcis rei (z.B. rerum agendarum).
-
2 beten
beten, I) v. intr.precari. preces od. precationem facere (im allg.). – supplicare (demütig auf den Knien beten). – zu Gott b., precari deum od. ad deum; orare od. invocare deum (ihn anrufen); deo supplicare (demütig bitten): zu Gott b., daß er etc., precari a deo, ut etc.: für etw. b., vota suscipere od. nuncupare pro alqa re: um etw. (zu Gott) b., precari alqd a deo: im stillen b., deum tacite et intra semet ipsum precari. – Sprichw., Not lehrt b., adversae res admonent religionum (Liv. 5, 51, 8). – II) v. tr.dicere. – Beten, das, precatio. preces. – supplicium (demütiges B.).
-
3 erhören
erhören, audire. – jmd. oder jmds. Bitten e., audire alqm od. alcis preces; alcis precibus locum relinquere; alci petenti satisfacere od. non deesse; precesalcis admittere: ein Gebet e., precationem admittere (von den Göttern): Gott erhört seinen Wunsch, deus eius voto adest. – jmd. od. jmds. Bitten nicht e., preces alcis spernere od. aversari od. repudiare. – erhöre mich, sine te exorari (laß dich erbitten); sine te exorem (laß dich von mir erbitten). – Erhörung, durch Umschr., z.B. ich finde (bei jmd.) E., (ah alqo) impetro, quod postulo; impetro ea, quae volo.
См. также в других словарях:
Matthaeus Collinus — Matouš Collinus z Chotěřiny … Deutsch Wikipedia
précation — (pré ka sion) s. f. Sorte de figure de rhétorique par laquelle on demande quelque chose au ciel. ÉTYMOLOGIE Lat. precationem, de precari, prier (voyez PRIER) … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
AMNON (Rabbi) — Rabbi AMNON disposuit et dedit Thokaph tephila, i. e. Robur precationis, quam dicere solent initiô anni et die Expiatoriô. Item precationem Tha Schemah Germanorum, quam dicunt primô die ante vesperam diei Expiarorii. Vixit rempore Mosis es Kotzi… … Hofmann J. Lexicon universale
DEDICANDI Ritus — antiquissimo in usu. Et apud Hebraeos qui [Gap desc: Hebrew]; apud Graecos ἐγκαινίζειν et ἐγκαίνια et ἐγκαινι???μὸς, idem, quodLatinis Initiare ac Initia, seu Initiamenta ac dedicare et Dedicatio est, consecratio sc. seu usibus sacris cultuique… … Hofmann J. Lexicon universale
DOXOLOGIA — Graece Δοξολογία, i.e. Glorificatio, in Ecclesia dicitur Hymnus hic glorificationis, Gloria Patri et Filio et Spiritui Sancto: sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum, Amen: quem usurpabant Vett. in fine Hymnorum et… … Hofmann J. Lexicon universale
ORANDI Ritus — apud Ethnicos quoque olim frequens fuit: Namque Initiis eos omnibus Deos precari consuevisse, ex Pausania atque Aelio Dionysio Cael. Rhodig. refert Lect. Antiq. l. 1. c. 2. sub princ. Cui communi Religioni veluti testimonium perhibens Cicero,… … Hofmann J. Lexicon universale
ORIENS — in veteri historia pro Asiae parte, quae nobis versus Orientem est, forte Parthia, Assyria et Armenia maior. Vide quoque in voce Occidens. Hinc omnia divina et humana Graecos accepisse, unde et vocum plurimarum origines non aliunde arcessendae,… … Hofmann J. Lexicon universale
POSTIS — Graece Παραςτὰς, a positu nomen habet, Hunc in ostio Templi, dedicaturum, dum verba praeibat, manu tenuisse, illique eam sic imposuisse ut tum certo indicaret aedem sic usibus sacris addicendam, tum in eosdem, ex auctoritate publica, dedicaret,… … Hofmann J. Lexicon universale
PRECARIA — in Ecclesia Romana est libellus seu Charta, quâ quis alodium seu praedium, ab Ecclesia subannuo censu ad vitam utendum accipit, illud precario possessurus, ut est in Capitul. Caroli M. l. 7. c. 104. Interdum tamen, ex pacti conventi Legibus,… … Hofmann J. Lexicon universale
PRIMA Libamina — dicebantur in sacrificiis Veterum setae, quae, post precationem sollemnem immolationem et libationem, inter cornua victimae manu evulsas, Sacerdos in ignem proiciebat: quô factô conversus ad Ortum, obliquum cultrum a fronte victimae ad caudam… … Hofmann J. Lexicon universale
SARACENI — populi Arabiae, Agareni, et Ismaelitae quoque dicti, quod ab Agare et Ismaele descenderint: quamvis a Chasluim, uno ex Caini posteris, originem illorum quidam arcessant. A voce Arabica, quae vagum et latronem denotat. Saeculô 5. primum… … Hofmann J. Lexicon universale