Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

praetoria

  • 61 gravo

    gravo, āvī, ātum, āre (gravis), I) Aktiv = schwer machen, beschweren, belasten, A) intr. einen Druck ausüben, daemones a caelo deorsum gravant, erschweren den Aufblick zum Himmel, Min. Fel. 27, 2. – B) tr.: 1) eig.: pennas, Ov.: membra (v. d. Leibesbürde), Ov.: alqm sarcinis, Tac.: alqm cum veste, Verg.: nodis gravatum robur, knotige, schwere Keule, Verg.: poma gravantia malos, Ov. – 2) übtr.: a) etw. schwerer-, schlimmer-, drückender-, fühlbarer machen, verschlimmern, verstärken, erhöhen, invidiam matris, Tac.: mala alcis, Ov.: alqā re fortunam alcis, Ov.: iniusto fenore gravatum aes alienum, drückend geworden, Tac.: u. so ne obsidio ipsā multitudine gravaretur, Iustin. – b) mit etw. beschweren, belästigen, bedrängen, auch durch etw. ermatten, α) physisch: caput (v. Klima), Liv.: nec me labor iste gravabit, Verg.: dah. gravatus alqā re, mit etw. beschwert, durch od. von etw. schwer, voll, ermattet, trunken, gravatus telis, Curt., vulneribus, Liv.: gravatus cibo vinoque, vino somnoque, Liv.: oculi morte gravati, Ov.: gravata ebrietate mens, die von der Tr. verdüsterte Besinnung, Curt. – β) politisch u. moralisch usw., officium, quod me gravat, Hor.: gravari iniuriis militum, Liv.: gravari militiā, keine Lust am Dienste haben, Liv.: gravati longinquā militiā, Iustin. – II) Passiv gravor medial, A) intr. schwer
    ————
    daran gehen, es sich schwer ankommen lassen, Umstände machen, sich weigern, ne gravere, Ter.: primum gravari coepit, quod etc., Cic.: ego vero non gravarer, si etc., Cic.: ille non gravatus (ohne weitere Umstände zu machen) ›Primum‹, inquit etc., Varro r. r. 1, 3. – m. de u. Abl., de nuptiis non gr., Donat. Ter. adelph. 5, 8, 15. – B) tr. durch jmd. od. etw. sich unangenehm berührt fühlen, etw. ungern gewähren od. annehmen, gegen jmd. od. etw. einen Widerwillen haben, an jmd. od. etw. Anstoß nehmen, jmd. od. etw. nicht mögen, lästig finden, jmds. od. einer Sache müde sein, dominum, Plin. pan.: illum acerbum et sanguinarium, Sen.: ampla praetoria, Suet.: aspectum civium, Tac.: spem ac metum iuxta, Tac.: m. dopp. Acc., alqm fratrem (als Br.), Sen. rhet.: u. gravor m. folg. Infin., es kommt mir schwer an, ich lasse es an mich kommen, ich lasse es mich verdrießen, ich mache Umstände, es ist mir zu viel od. es dünkt mich zuviel, ich weigere mich, qui gravere litteras ad me dare, Cic.: rogo ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti, Cic.: ut in colloquium venire invitatus (obgleich eingeladen) gravaretur, Caes.: legatus ire Fabio Gurgiti filio gravatus non est, Val. Max. – Nbf. gravio, Itala (Taurin.) Matth. 13, 15 auriculas eius obturo et oculos eorum gravio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gravo

  • 62 insculpo

    īn-sculpo, sculpsī, sculptum, ere, I) eingraben, einschnitzen, A) eig.: sua et patrum nomina, Iustin.: m. Dat., litteras tabellae, Quint.: summam patrimonii saxo, in Stein hauen (meißeln), Hor.: elogium tumulo, Suet.: incisa et insculpta sunt publicis aeternisque monumentis praetoria ornamenta Pallantis, sic quasi foedera antiqua, sic quasi antiquae leges, Plin. ep.: im Passiv auch m. Abl. loc., foedus insculptum columnā aeneā, Liv. 2, 33, 9. – B) übtr., einprägen, natura in mentibus insculpsit, Cic.: omnibus innatum est et in animo quasi insculptum esse deos, Cic. – II) mit einer Inschrift versehen, dentes eburneos gentis suae litteris, Val. Max. 1, 1. ext. 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insculpo

  • 63 navis

    nāvis (vulg. nābis), is, f. (altindisch nauḥ, griech. ναῦς), das Schiff, I) eig. u. übtr.: A) eig.: navis peregrina, Plaut.: maritima, Liv.: fluviatilis, Liv.: amnica, Edict. Diocl.: actuaria, Caes.: longa, Kriegsschiff, Liv.: oneraria, Transportschiff, Lastschiff, Liv.: mercatoria, Kauffahrteischiff, Plaut.: piratica, Seeräuberschiff, Liv.: piscatoria, Fischerkahn, Caes.: praetoria, Admiralschiff, Liv.: rostrata, mit einem Schnabel, Iustin.: tecta, Liv. u. Tac., od. constrata, Cic., mit einem Verdeck: aperta, ohne Verdeck, Cic.: navis frumento onusta, Liv.: navis vacua dominis, Liv.: navis exarmata et utroque patens latere, Sen. rhet.: navis quassa (leckes), Liv., vetus quassaque, Liv.: navis, quae simplici ordine agebatur (= moneris, w. s.), Tac.: navis quattuor scalmorum, Vell.: navis auri, paleae, ein Goldschiff, Spreuschiff, Cic.: n. mercium, Iustin. – navem construere od. aedificare, Cic., od. facere, Caes.: navem ornare, Liv., od. adornare, Caes.: navem fabricari, Tac.: navem armare, Caes., instruere armareque, Liv.: navem exarmare (abtakeln), Sen. rhet.: fatiscit navis rimis od. carie, Verg. u. Amm.: navem reficere, Liv.: navem deducere litore, Verg., od. in aquam, Liv., od. bl. deducere, Caes., ein Schiff ins Wasser (in See, vom Stapel usw.) lassen: navem subducere, ans Land ziehen, Caes.: navem ex portu educere, aus dem Hafen steuern, Caes.: navem moliri
    ————
    ab terra, Liv.: navem solvere, absegeln, Caes.: navis solvit, das Schiff segelt ab, Caes.: conscendere navem, Nep., od. in navem, Cic.: od. ascendere in navem, Nep., od. navem, Ter.: milites in navem imponere, einschiffen, Liv.: alqm in navem recipere (an Bord nehmen), Vell.: moderari navem, Liv., navem funiculo, Cic.: navibus rem gerere, zur See fechten, Hor.: egredi e (ex) navi, Ter. u. Caes., od. navi, Nep.: navem appellere ad locum, Cic.: od. applicare ad terram, Caes., od. terrae, Liv.: navis in portum pervehitur, Cic.: deligare navem ad ancoram od. ad terram, Caes.: navem supprimere od. deprimere, versenken, Liv. u. Tac.: navem mergere, versenken, in den Grund bohren, Liv. u.a. (vgl. mergo): navem stabilire (einen festen Stand geben), Liv.: navem frangere, Schiffbruch leiden, Cornif. rhet. (vgl. compluribus navibus fractis, Caes.): navem frangere apud Andrum insulam, Ter.: navem gubernare, steuern, Cic.: navem tenere in ancoris, vor Anker liegen, Nep.: nave, navibus venire, zu Schiffe kommen, Cic. u. Liv.: in navi vehi, Cic., od. nave ferri, Hor., im Schiffe fahren. – navem agere in litus, Liv.: navem capere (nehmen, erobern), Liv.: navem circumsistere, circumvenire, Liv.: navem concīdere, Liv.: navem concitare, Liv.: navem incendere, Cic.: navem praecīdere, Cic.: navem perforare Cic. fr.: navem retinere, festhalten, Caes., zurückbehalten, Liv. – Sprichw., navibus atque qua-
    ————
    drigis, d.i. mit aller Macht, aus allen Kräften, Hor. ep. 1, 11, 28: navem mortuo applicare, den Ertrunkenen aus dem Wasser ziehen, zu spät Hilfe leisten, Ps. Quint. decl. 12, 23. – B) übtr.: 1) der Bürzel der Vögel, Apic. 6, 240. – 2) Navis Argolica od. bl. Navis, das Schiff Argo als Gestirn, Cic. Arat. 277. – II) bildl., v. Staate, una navis est bonorum omnium, Cic.: v. der Gemeinschaftlichkeit einerlei Schicksals desselben, ubicumque es, in eadem es navi, Cic. – Akk. Sing. gew. navem, selten navim (welche Form Charis. 126, 7 sq. geradezu verwirft); Abl. Sing. nave, zB. Verg. Aen. 5, 188, gew. aber navi, s. Charis. 47, 19. Prisc. 7, 67, der Ter. Andr. 923 u. heaut. 182 u. Cic. Verr. 5, 45 als Belege anführt; vgl. oben die Redensarten.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > navis

  • 64 perfungor

    per-fungor, fūnctus sum, fungī, mit etw. völlig fertig werden, zu Ende kommen, a) = völlig-, gehörig verrichten, -verwalten (gew. im Perf. od. Partiz. Perf.), honoribus, Cic.: rebus amplissimis, Cic.: munere, Cic. – b) = überstehen (gew. im Perf. od. Part. Perf.), laboribus, Cic., molestiā, Cic., bello, Cic., periculis, Cic.: fato, Liv. u.a., od. vitā, Lucr. – m. Acc., omnia perfunctus vitai praemia, Lucr. 3, 954: parsimoniā et officiis et frugalitate onera quaestoria et aedilicia et praetoria perfunctus est, Fronto ad Ver. imp. 2, 3. p. 135, 10 N.: timorem satis inanem perfuncti, Apul. met. 8, 16: u. im Zeugma, multa pro alqo perpessus atque perfunctus, Cic. ep. 1, 9, 10. – Partiz. passiv, vitā perfunctā, Lucr. 3, 966: memoria perfuncti periculi, Cic. Sest. 10: post perfuncta opera, Augustin. de civ. dei 18, 18, 1. p. 278, 10 D.2absol., perfunctus sum, ich habe es überstanden, Cic., od. ich bin fertig, se perfunctos esse, Cic.: m. ab u. Abl., sues perfunctas esse a febri, das F. überstanden haben, Varro r. r. 2, 4, 5. – c) = genießen, bonis, Sulpic. in Cic. ep.: epulis, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfungor

  • 65 potestas

    potestās, ātis, f. (possum), das Vermögen, I) im allg., die Kraft, Wirkung, der Wert, die Geltung, Bedeutung, plumbi, Lucr.: potestates herbarum, Verg. u. Plin.: potestates colorum, Vitr.: pecuniarum, ICt. – v. Abstr., utraque actio eiusdem potestatis, ICt.: quarum actionum vis et p. (Wirkung) haec est, ut etc., ICt.: u. so v. der Geltung, dem Umfang, der Bedeutung eines Wortes, Cornif. rhet. 4, 67. Sen. de ben. 2, 34, 5. Gell. 10, 29, 1. – meton. als t. t. der Mathematik = δύναμις, die Quadratwurzel, Mart. Cap. 2. § 106 (u. dazu Kopp). – II) prägn., die Macht, etw. zu tun, die Gewalt zu od. über etw., die Obmacht, A) subjektiv: 1) im allg.: qui habeam tantam potestatem astutiae, solche List ausdenken kann, Ter.: habere potestatem vitae necisque in alqm, Cic. u. Caes., in alqo, Cic. de dom. 77: magnas vitae et necis habere potestates, Firm.: pari potestate, mit gleicher Gewalt, Liv.: esse in sua potestate, sein eigener Herr sein, Nep.: mihi est potestas od. est in mea potestate, es steht in meiner Macht, ich kann, Cic.: quasi non ea potestas sit tua (es nicht in deiner Macht stehe), quo velis in tempore ut te exsolvas, Ter. heaut. 720: u. so tamen, ne qua deductio fieret, magna ex parte tua potestas erat, Cic. div. in Caecil. 32: non esse in nostra potestate, quin illa eveniant, Cic. de fato 45: in tua potestate est, an gaudeamus,
    ————
    Plin. pan. 73, 3: quotiescumque ei locus dicendi ac potestas fuit, die Gelegenheit u. die Freiheit, sich auszusprechen, Cic.: u. est alci potestas m. Infin., soli cui tanta potestas divorumque hominumque meis occurrere telis impune, Stat. Theb. 3, 296: iam istam volucrum fore potestatem, werde bei den Vögeln stehen, Suet.: esse in potestate senatus, sich der Verfügung des Senates unterwerfen, Cic. u. Liv.: habere familiam in sua potestate, die Sklaven in seiner Macht behalten, nicht freilassen, Liv.: in potestate mentis esse, seines Verstandes mächtig sein, Cic.: exisse ex od. de potestate (sc. mentis), seines Verstandes nicht mächtig sein, Cic. – 2) insbes.: a) die politische Macht, Gewalt, Herrschaft, Obmacht, alqm (ein Land, Volk) redigere in potestatem alcis od. suam, Nep. u. Liv., u. sub potestatem alcis, Nep.: in potestatem alcis venire, Eutr.: esse in alcis dicione ac potestate, Cic.: tenere alqm in sua potestate ac dicione, Cic. – b) die obrigkeitl. Gewalt, Gewalthaberstelle, das obrigkeitl. Amt, α) eig.: praetoria, Cic.: dare alci potestatem legati, Cic.: severe praefuit ei potestati, Nep.: censores potestatem gererent, Cic.: potestates magistratuum, Cic.: dissimilitudo potestatum, Cic. – β) meton., die Person, die dieses Amt verwaltet, der Gewalthaber (Machthaber), die Behörde, a magistratu aut ab aliqua potestate... evocatus, Cic.: inconsultā superiore potestate, Amm.: dah.
    ————
    hominum divûmque potestas (von Jupiter), Machthaber, König, Verg. – Plur. (wie ἀρχαί), Machthaber, höhere Staatsbeamte, Plin. 9, 26 u. 29, 66. Suet. Claud. 23, 1: summae potestates, die höchsten Machthaber, Suet. Ner. 36, 1: imperia et potestates, Militär- u. Zivilbehörden, Cic. Phil. 2, 53 u. de legg. 3, 9. – B) objektiv = die Macht, Erlaubnis, Gelegenheit, Möglichkeit, data est potestas augendae dignitatis, Cic.: quoties mihi certorum hominum potestas erit, Gelegenheit, zuverlässige Leute zu haben (finden), um einen Brief mitzugeben, Cic.: liberius vivendi fuit ei potestas, er durfte, konnte freier leben, Ter.: hominis aspiciendi potestatem eripere, Cic. – dare alci potestatem, Acc. fr. u. Cic.: alci potestatem dare inquirendi sui parentis, Pacuv. fr.: equis datā respirandi potestate, Iustin.: eorum opprimendorum incredibilem rei publicae potestatem et fortunam (günstigen Augenblick) dare, Cic. – facere sui potestatem alci, α) sich beikommen lassen, sich in ein Gefecht einlassen, Caes. u. Nep. β) mit sich reden lassen, andere vor sich lassen, Cic.: so auch sui conveniendi, Cic. – potestatem sui non habuissent, mit ihm nicht hätten reden können, Suet.: ebenso potestatem sui praebere, Audienz geben, Cic. – facere alci potestatem interpellandi, Macht, Erlaubnis geben, Cic.: senatus populi potestatem fecit, stellte es in die Gewalt des Volkes, Liv.: fit mihi potestas tabularum, ich darf
    ————
    Gebrauch machen von usw., Cic. – potestas est (es ist möglich, es ist vergönnt) m. Infin., non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas? Verg. Aen. 4, 565; u. so Verg. Aen. 9, 739. Lucan. 2, 40: u. alci potestas fit (es wird jmdm. Gelegenheit gegeben) m. Infin., tempus, quod saepe optastis, venit, quo vobis potestas fieret virtutem vestram ostendendi, Liv. 34, 13, 5: ebenso datur potestas m. Infin., ubi nulla datur dextrā affectare potestas, keine günstige Gelegenheit sich findet, an die Fliehenden zu gelangen, Verg. Aen. 3, 670. – Genet. Plur. gew. potestatum; doch auch potestatium, Sen. ep. 115, 7. Plin. 28, 59 u. 29, 67. Corp. inscr. Lat. 6, 632.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > potestas

  • 66 praetentura

    praetentūra, ae, f. (praetendo), I) die Grenzwache, Amm. 14, 3, 2 u.a. – II) die zweite Abteilung des inneren Lagers zwischen der via principalis und der porta praetoria, Hyg. de munit. castr. § 14. Vgl. retentura.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praetentura

  • 67 profuse

    profūsē, Adv. (profusus), I) ohne Ordnung vorwärtsstürmend, profuse tendere in castra, in wilder Flucht die Richtung nach dem Lager nehmen, Liv. 10, 36, 7. – II) bildl., unmäßig, maßlos, 1) im allg.: profuse prolixeque laudare, Gell.: eo profusius omnibus modis quaestui atque sumptui deditus erat, Sall. Iug. 13. – 2) insbes., mit unmäßigem Aufwande, verschwenderisch, praetoria profuse exstructa, Suet.: festos et sollemnes dies profusissime celebrabat, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > profuse

  • 68 vexillum

    vēxillum, ī, n. (Demin. v. velum, eig. vexlum, wie axilla v. ala, maxilla v. mala), das Feldzeichen der Manipeln, bes. aber der Reiterei, der Veteranen und der Bundesgenossen, die Fahne, das Fähnlein, die Standarte, I) eig., Liv. u.a.: vexillum tollere, mit fliegender Fahne, militärisch ausziehen, bei Gründung einer Militärkolonie, Cic. Phil. 2, 102; vgl. Cic. de lege agr. 2, 86. – bei Aushebungen aufgesteckt, Cic. Phil. 5, 29. – als Signalzeichen, die auf dem Feldherrnzelte oder Admiralschiffe aufgesteckte rote Fahne zum Zeichen der Schlacht od. des Aufbruches aus dem Lager, vexillum proponere, Caes.: vexillo signum dare, Caes.: vexillo sublato significare, ut etc., Auct. b. Alex.: praetoria navis vexillo insignis, Tac. – im Bilde, summittere modeste vexilla fortunae suae, die Fahnen senken = sich nicht überheben, Stat. silv. 4, 2, 41. – II) meton., die zu einer Fahne gehörige Mannschaft, das Fähnlein, Liv. u.a.: tironum, eine Abteilung Rekruten (die zusammen zu den Legionen ziehen, unter die sie verteilt werden), Tac.: vexilla legionum, der Landsturm, Tac. – u. insbes. = vexillarii no. I, B, b (s. vexillarius), das Detachement, vexilla delectorum ex Illyrico et Aegypto, Tac.: vexilla obsidionalia, Inscr. – Nbf. vexillus, Corp. inscr. Lat. 3, 82 u. 1193.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vexillum

  • 69 civilis

    1,) касающийся государства или города: гражданский, городской, цубличный, напр. munus civ. (1. 2 § 1 D. 50, 5. 1. 18 D. 50, 16. 1. 8. 13 C. 5, 62. 1. 1. 3 C. 10, 41);

    civ. officia (1 13 pr. D. 50, 6. 1. 2 D. 50, 17), onera (1. 6 D. 27. 10);

    annonae civ. = publicae (tit. C. 11, 24); сапоп civ. (canon. s. 2);

    bellum civ. (1. 1 § 2. 3 D. 50. 15. 1. 1 pr. C. 6, 51);

    dissensiones civ. (1. 21 § 1 D. 49, 15).

    2) свойственный народу, государству: jus civile, национальное право известного народа, государства, прот. jus gentium (§ 1. 2 J. 1, 2. 1. 6 pr. 1. 9 D. 1, 1); по отнош. к римскому народу обозначает римское национальное право а) против. jus gentium или jus naturale (1. 1 pr D. 41, 1);

    collectum est (privatum jus) ex naturalibus praeceptis, aut civilibus (1. 1 § 2 D. 1, 1);

    proprietas (aedium superfic.) et civili, et naturali jure ejus est, cujus est solum (1. 2 D. 43, 18);

    b) против. преторскому праву (1. 7 D. 1, 1. 1. 1 § 8. 1. 3 § 1. 2 D. 13, 5. 1. 14 D. 22, 5. 1. 23 D. 28, 1. 1. 8 pr. D. 37, 4. 1. 1 pr. 1. 2 D. 38, 8);

    juris civ. actio прот. interdictum (1. 14 D. 43, 26);

    jure civ. destitutum testamentum (1. 38 § 3 D. 28, 6);

    jure civ. constitutum, receptum etc. (pr. J. 2, 6. 1. 24 D. 35, 1);

    jure civ. data potestas (1. 2 pr. D. 26, 2. 1. 57 pr. D. 29, 2);

    c) в тесн. см. относится к праву, выработанному римскими юристами = quod sine scripto in sola prudentium interpretatione consistit (1. 2 § 5. 12 D. l, 2).

    3) касающийся jus civile, основывающийся на jus civ. (в смысле s. 2. a - c.), a) прот. naturalis; напр. et civ. et natur. ratio suadet etc. (pr. J. 1, 10): civ. ratio naturalia jura corrumpere non potest (1. 8 D. 4, 5);

    neque civile, neque naturale est (1. 83 § 5 D. 45, 1); (1. 49 D. 50, 16);

    civ. possessio (1. 2 § 1 D. 41, 5);

    civ. cognatio = agnatio (1. 4 § 2 D. 38, 10);

    verbis civil. (повелительными выражениями) facere substitutionem (I 7 D. 28, 6);

    b) в особ. прот. honorarius s. praetorius, напр. actio civ. (1. 25 § 2 D. 44, 7. § 3 J. 4, 6);

    obligatio civ. прот. praetoria (§ 1 J. 3, 12);

    c) actio praescriptis verbis назыв. actio civ., ежели иск основывается на jus civ. в значении s. 2 с. (1. 7 § 2 D. 2, 14. 1. 15 D. 19, 5); т. к. оценочный договор (contractus aestimatorius), из которого проистекал иск praescr. verbis, называют civ. negotium (1. 1 pr. D. 19, 3);

    cuiv. sapientia, законоведение (1. 1 § 5 D. 50, 13).

    4) вообще по праву, по справедливости (1. 78 § 2 D. 2 3 3. 1. 5 C. 6, 2). 5) относящийся к частным юридическим отношениям лица и к гражданскому судопроизводству, напр. negot. civ. прот. criminale (1. 2 D. 49, 5);

    civ. judicium (1. 5 C. 3, 41);

    civ. petitio (1. 17 C. 9, 1);

    et civ. et criminalis actio (1. 1 C. 9, 31);

    civ. causae (1. 13 C. 7, 62);

    crimini civ. causa adjungitur (1. 3 C. 3, 8. 1. 1 C. 6, 34).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > civilis

  • 70 cohors

    1) собств. толпа, отделение войека, десятая часть легиона (1. 2 pr. § 1 D. 3, 2);

    coh. praetoria, почетный караул вождя (1. 9 D. 27, 1); ночная стража (1. 3 pr. D. 1, 15).

    2) свита, окружающая сановника (1. 1 pr. D. 48, 11); тж. свита т. н. praefectus praetorio и наместника провинции (1. 8 C. 2, 7. 1. 5. 12 pr. C. 12, 58);

    cohortalis, cohortalinus, а) (subst.) принадлежащие такой свите (tit. C. 12, 58);

    grex cohortalinorum (1. 11. 12 § 2 eod.);

    cohortalium corpus (1. 2 C. 1, 55. 1. 7 C. 12, 22);

    praesentibus cohortalibus gesta conficere (1. 11 § 1 C. 2, 7), b) (adj). касающийся публичных этих чиновников: offcium cohort (1. 3 C. 10, 23 1. 20 C. 12, 51), princeps cohort. officii (1. 13. C. 12, 58);

    cohort. apparitor (1. 12. pr. eod), cohortal. obsequiis obligatus (1. 14 eod.), cohort. conditio (1. 3. C. 6, 62).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > cohors

  • 71 directus

    (adi.) directo (adv.) прямой, linea in directum traducta (1. 29. D. 41, 1); (1. 2 § 21 D. 43, 8); непосредственно, non directo, sed per successionem hereditas pervenit ad aliquem (1. 103 pr D. 32);

    verba directa, противоп. inflexa, precaria (1. 15 C. 6, 23);

    directis verbis stipulationem compositae (1. 10 C. 8, 38), cp. § 1 J. 3, 15;

    verbis dir. adimere hereditatem (1. 4 C 6, 35);

    verbis dir. S. iure directo dare libertatem (1. 9. 10. C. 7, 2);

    directo dare libertatem, противоп. per fideiconmissum;

    ex directo (противоп. ex fideicomm.) ad libertatem pervenire (1. 56 D. 40, 4. 1. 12 § 2. 1. 16. 55 § 1 D. 40, 5. § 2 J. 2, 24);

    libertas directa, противоп. fideicommissaria (1. 12 pr. 1. 28 D. 29, 4. 1. 11 § 2. 1. 16 § 13. 1. 22 § 1 D. 36, 1. 1. 14 C. 7, 2);

    institutio, substitutio directa противоп. precaria, fideicommiss. (l. 19 pr. D. 29, 1. 1. 26 C. 3, 28. 1. 5 C. 2, 26);

    directo substituere (1. 15 D. 28, 6);

    donatio directa противои. mortis causa instituta sive conditione suspensa (1. 25 C. 8, 54);

    actio directa, iudicinm directum: a) первоначальный иск противоп. а. utilis, аналогическому иску, который может быть предъявлен propter paritatem rationis и в других случаях, подобных тем, для которых он первоначально был предназначен (§ 16 J. 4, 3. 1. 27 § 1 D. 3, 3. 1. 47 § l D. 3, 5. 1. 13 pr. D. 9, 2. 1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. 37 pr. D. 44, 7);

    actio directo competit (1. 45 D. 24, 3);

    directa in rem actio, первоначальный гражданский иск, вытекающий из права собственности, rei vndicatio, противоп. Publiciana, который претор предоставлял бонитарному собственнику (§ 4 J. 4, 6. 1. 6 C. 7, 35);

    directo vindicare противоп. utilis in rem actio (1. 55 D. 24, 1);

    electio erit actori utrum directo agere velit - an praetoria (1. 26 § 2 D. 9, 4);

    b) противоп. actio contraria (см. contrarius s. 1. a) - иск об исполнении главного обязательства (§ 2 J. 4, 16. 1. 20 D. 3, 5); с) противоп. приготовительному иску, actio ad exhibendum обозн. - главный иск, который может быть предъявлен после изъяснения известных второстепенных обстоятельствь (напр., rei vindicatio, actio in rem) (1. 3 § 13. 1. 17 D. 10, 4);

    d) противоп. a. restitutoria s. rescissoria обознач. - иск, вытекающий из гражданского права, а не в силу реституции in integrum (1. 8 § 12. 13 D. 16, 1. 1. 24 C. 3, 32);

    e) противон. а. noxalis - иск, который предъявляется прямо против виновника (§ 5 J. 4, 8. 1. 26 § 4 D. 9, 4);

    f) обознач. иск, который вчинается прямо (directo agere) против сына, как должника, в противоположность иску, который можеть быть предъявлен против отца, по поручению коего сын вступил в обязательное отношение, напр. act. quod iussu, de peculio (1. 3 § 4 D. 13, 6); выражения: directo agere s. condicere относятся также к искам, вытекающим из обязательств filii-familias, servi, institoris, magistri navis, - которые вчинались против отца, господина, собственника промышленных заведений, хозяина корабля, противопол. act. adiecticiae qualitatis (§ 8 J. 4, 7. 1. 84 D. 17, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > directus

  • 72 iurisdictio

    1) суд и расправа, судопроизводство, судебная власть, защита прав, решение дела (tit. D. 2, 1. C. 3, 13); напр. imperium, cui etiam iurisd. ihest, quod iurisdictioni cohaeret;

    imperii magis esse quam iurisdictionis (см. imperium s. 2. b. 1. 3 D. h. t.);

    iurisd. contentiosa - voluntaria (1. 2 pr. D. 1, 16. 1. 12 D. 1, 3. 1. 10 D. 2, 1. 1. 2 pr. D. 2, 5. 1. 1 § 2 D. 3, 1. 1. 1 D. 5, 1);

    cuius de ea re iurisd. fuit (1. 3 pr. D. 3, 1. 1. 7 pr. D. 39, 2. 1. 5 pr. D. 42, 1. 1. 1 pr. D. 43, 4);

    iurisd. mandata (tit. D. 1, 21. cf. 1. 16. 17 D. 2, 1);

    ex iurisd. ad Praetorem vocari (1. 5 D. 5, 1. 1. 1 § 2 D. 2, 2);

    supra iurisd. ius dicere (1. 20 D. 2, 1. 1. 11 pr. 1. 19 § 1 eod. 1. 3 § 1 D. 4, 8. 1. 16 § 5 D. 4, 4. 1. un. pr D. 2, 3. 1. 1 cf. 1. 2 pr. D. 5, 1. 1. 29 D. 50, 1. 1. 13 § 3 D. 39, 2. 1. 1 § 10 D. 46, 5. 1. 1 § 9 D. 39, 1. 1. 29 D. 33, 2. 1. 57 D. 30. 1. 9 C. 6, 37. 1. 2 D. 50, 13. 1. 2 C. 7, 72. 1. 20 pr. D. 10, 2. 1. 1 C. 3, 19. 1. 13 C. 6, 23);

    iurisdictionem denegare (1. 26 § 6 D. 4, 6).

    2) право претора издавать постановления по спорным делам, obligationes, quas Praetor ex tua iurisd. constituit (§ 1 J. 3, 12. § 3. 7. 8. 13 J. 4, 6); (cp. Gai IV. 110. 111. 118.);

    iurisd. обоз. также юридические эдиктальные правила, положения - сам эдикт, praetoria iurisd. прот. legitimum ius, lex ХII tab. (1. 15 pr. C. 6, 58. 1. 7 § 2 D. 4, 5. 1. 3 C. 2, 13. 1. 2 C. 2, 51).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iurisdictio

  • 73 minister

    служитель, a) частного лица, напр. circa ministros terribilis (1. 22 § 7 D. 24, 3);

    ministra, служительница (1. 29 C. 9, 9);

    b) должностного лица, напр. praetoria potestate vel manu ministrorum cogere (1. 1 § 2 D. 25, 5): c) церкви (1. 10 C. 1, 3);

    d) помогающий, пособник, min. interdictae rei (1. 15 § 2 D. 50, 1);

    facinoris (1. 17 § 3 D. 48, 18);

    caedis (1. 14 D. 29, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > minister

  • 74 extra-ōrdinārius

        extra-ōrdinārius adj.,    out of the common order, extraordinary, uncommon: pecuniae: reus, to be tried out of the usual order: cohortes, select, L.: porta (i. e. praetoria), L.: petitio consulatūs: imperium: periculum, Cu.

    Latin-English dictionary > extra-ōrdinārius

  • 75 nāvis

        nāvis is (acc. vem or vim; abl. vī or ve), f    [NA-], a ship: naves longae, ships of war, L.: onerariae, transports, L.: praetoria, the admiral's, L.: constratae, decked, L.: tectae naves et leviores apertae, without a deck, L.: auri an paleae, laden with gold or chaff: navim ascendere, S.: adornare, Cs.: deducere, launch, Cs.: terrae adplicare navīs, L.: subducere in aridum, Cs.: agere, work, H.: mercibus implere, Iu.: solvere, set sail, Cs.: cum ad villam navis appelleretur, landed: navem is fregit, was shipwrecked, T.: qui navem gubernassem: in navibus vehi: navium tutela, the image of a deity as guardian (at the stern), O.: puppis rostro Phrygios subiuncta leones (the image at the prow gave the name to the vessel), V.: dura navis, Dura fugae mala, hardships of the sea, H.— Prov.: navibus atque Quadrigis petimus bene vivere, i. e. with might and main, H.—As the name of a constellation, Navis Argolica, or simply Navis, the ship Argo.—Fig., of a state or community, a ship: una navis est iam bonorum omnium: rei p.: O navis, referent in mare te novi Fluctūs! H.
    * * *

    navis longa -- galley, battleship; navis oneraria -- transport/cargo ship

    Latin-English dictionary > nāvis

  • 76 porta

        porta ae, f    [1 PAR-], a city-gate, gate: ad portam venire, T.: portarum claves, S.: qui urbis portas occuparent: si Hannibal ad portas venisset: egressus portā Capenā: omnibus portis effundi, L.: It portis iuventus, V.: omnibus portis eruptione factā, Cs.: portarum claustra, V.: portas obice firmo claudere, O.: vidi Portas (Carthaginis) non clausas (as in peace), H.: per unam (portam) praesidium inrumpit, L.: per aversam portam excedere, L.— An avenue, entrance, passage, outlet, inlet, door: decumana, Cs.: praetoria, L.: ingens caeli, V.: somni, V.: eburna, H.: portae Ciliciae, passes, N.: portae iecoris.
    * * *
    gate, entrance; city gates; door; avenue; goal (soccer)

    Latin-English dictionary > porta

  • 77 potestās

        potestās ātis, f    [potis].—Of persons, ability, power, capacity, force: in se potestatem habere tantae astutiae, such a power of craftiness, T.: aut potestas defuit aut facultas.—Of things, efficacy, force, virtue: potestates herbarum, V.— A power of choice, control, determination: vitae necisque, S.: beneficiorum tribuendorum: quasi non ea potestas sit tua, ut facias, T.: non esse in nostrā potestate, quin illa eveniant: esse in senatūs populique R. potestate: familiam in potestate habere, keep in slavery, L.: esse in suā potestate, one's own master, N.: eā de re ius ac potestas, jurisdiction and authority, L.— Self-control, self-command: qui exisse ex potestate dicuntur... quia non sunt in potestate mentis.— Sovereignty, public authority, sway, power, dominion, rule, empire: ut imperandi ius potestatemque habeat, legal and military supremacy: Thessaliam in potestatem Thebanorum redigere, N.— Magisterial power, authority, office, magistracy: praetoria: ut bonā ratione emerit, nihil pro potestate, i. e. by official pressure: ita potestatem gerere, ut, etc., so to administer the office.—Power, ability, possibility, opportunity: liberius vivendi, T.: quotiens mihi certorum hominum potestas erit, whenever I find men on whom I can rely: si quid dicere vellet, feci potestatem, i. e. accorded permission: quae potestas si mihi saepius fiet, utar, shall present itself: ut respondendi tibi potestatem faciam: omnium mihi litterarum fieri potestatem oportere, must be allowed access to: potestatem sui facere, allow themselves to be spoken to: facere omnibus conveniendi sui potestatem, admit to an audience: decernendi potestatem Pompeio fecit, an opportunity for a decisive engagement, Cs.: sui potestatem facere, opportunity to fight, Cs.: potestas, virtutem vestram ostendere, L.: Non fugis, dum praecipitare potestas, V.— A person in office, public officer, magistrate, ruler: ab aliquā potestate legitimā evocatus, by some lawful authority: imperia et potestates, military and civil officers: mavis Fidenarum esse potestas, Iu.: hominum rerumque aeterna, i. e. Jupiter, V.
    * * *
    power, rule, force; strength, ability; chance, opportunity

    Latin-English dictionary > potestās

  • 78 alternus

    alternus, a, um, adj. [alter], one after the other, by turns, interchangeable, alternate (class. and also poet.).
    I.
    In gen.: ( Sem)VNIS. ALTERNEI. ADVOCAPIT. CONCTOS (i. e. Semones alterni advocate cunctos), Carm. Fr. Arv. 36 (v. advoco fin.): alternā vice inire, Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 151 Vahl.):

    alternae arbores,

    Plaut. Trin. 2, 4, 138:

    Alterno tenebras et lucem tempore gigni,

    Lucr. 5, 978:

    ex duabus orationibus capita alterna recitare,

    Cic. Clu. 51, 140:

    alternis trabibus ac saxis,

    with beams and stones regularly interchanged, Caes. B. G. 7, 23 Herz.:

    (bibere) alternis diebus modo aquam, modo vinum,

    Cels. 3, 2:

    Alterno terram quatiunt pede,

    Hor. C. 1, 4, 7:

    per alternas vices,

    Ov. P. 4, 2, 6:

    vix hostem, alterni si congrediamur, habemus,

    Verg. A. 12, 233; 6, 121: alternum foedus amicitiae, Cat. 109, 6: alternus metus, mutual or reciprocal fear, Liv. 26, 25; cf. id. 23, 26:

    alternas servant praetoria ripas,

    the opposite, Stat. S. 1, 3, 25:

    aves,

    the eagles which stand opposite to each other, Claud. Mall. Theod. prol. 16 (v. the passage in its connection):

    alternis paene verbis T. Manlii factum laudans,

    with almost every other word, Liv. 8, 30: alternis dicetis;

    amant alterna Camenae,

    responsive song, Verg. E. 3, 59:

    versibus alternis,

    Hor. Ep. 2, 1, 146: alternis aptum sermonibus, alternate discourse, i. e. dialogue, id. A. P. 81. —Of verses: interchanging between hexameter and pentameter, elegiac:

    pedes alternos esse oportebit,

    Cic. de Or. 3, 50, 193:

    epigramma alternis versibus longiusculis,

    id. Arch. 10, 25; Ov. H. 15, 5:

    canere alterno carmine,

    id. F. 2, 121; so id. Tr. 3, 1, 11; 3, 1, 56; 3, 7, 10 (cf.:

    modos impares,

    id. ib. 2, 220).—
    II.
    Esp., in the Roman courts of justice the accused, and afterwards the accuser, could alternately reject all the judges appointed by the prætor;

    hence, alterna consilia or alternos judices reicere,

    to reject by turns, Cic. Vatin. 11, 27; id. Planc. 15, 36:

    cum alternae civitates rejectae sunt,

    id. Verr. 2, 2, 13.— Comp. and sup. are not used. — Advv. (only in posit.).
    a.
    Form alternē, alternately, only in Sen. Q. N. 7, 12 med.
    b.
    Form alternīs ( abl. plur.; sc. vicibus), alternately, by turns ( poet. and prose; freq. in Lucr.;

    not in Cic.),

    Lucr. 1, 524; 1, 768; 1, 1011; 1, 1066; 3, 373; 4, 790; 6, 570; Varr. R. R. 3, 16, 9; Verg. E. 3, 59; id. G. 1, 71; 1, 79; Liv. 2, 2 med.; Sen. Ep. 120 fin.; Plin. Ep. 18, 2.—
    * c.
    Form alternă, neutr. plur., Plin. 11, 37, 51, § 138 Jan; App. M. 10, p. 247, 8 Elm.

    Lewis & Short latin dictionary > alternus

  • 79 Augusta

    Augusta, ae, f. (dat. Augustal) [augustus].
    I.
    Under the emperors, a litle of the mother, wife, daughter, and sister of the emperor; like our Imperial Majesty, Imperial Highness, Tac A. 1, 8; 15, 23; 4, 16; 12, 26; id. H. 2, 89, Snet. Calig. 10; 15; 23; id. Claud. 3; id. Ner. 35, id. Dom. 3; cf. Plin. Pan. 84, 6 Schwarz.—
    II.
    The name of several towns, among which the most distinguished were,
    A.
    Augusta Taurinorum, now Turin, Plin. 3, 17, 21, § 123; Tac. H. 2, 66; cf. Mann. Ital. I. p. 191.—
    B.
    Augusta Praetoria, in Upper Italy, now (by a corruption of the word Augusta) Aosta, Plin. 3, 5, 6, § 43; 3, 17, 21, § 123; cf. Mann. Ital. I. p. 186 sq.—
    C.
    In Treveris Augusta, now Treves, Mel. 3, 2, 4 (colonia Treverorum, Tac. H. 4, 72).—
    D.
    Augusta Vindelicorum, now Augsburg, Itin. Anton.; cf. Tac. G. 41, n. 4 Rupert.—
    E.
    Augusta Emerida on the Anas, in Lusitania, now Merida, Plin. 4, 21, 35, § 117; cf. Mann. Hispan. p. 331.

    Lewis & Short latin dictionary > Augusta

  • 80 beneficium

    bĕnĕfĭcĭum (better than bĕnĭfĭcĭ-um), ii, n. [beneficus].
    I.
    A benefaction, kindness, favor, benefit, service, euergetêma (sunt qui ita distinguunt, quaedam beneficia esse, quaedam officia, quaedam ministeria. Beneficium esse, quod alienus det:

    alienus est, qui potuit sine reprehensione cessare: officium esse filii, uxoris et earum personarum, quas necessitudo suscitat et ferre opem jubet: ministerium esse servi, quem condicio sua eo loco posuit, ut nihil eorum, quae praestat, imputet superiori,

    Sen. Ben.3, 18, 1);—(in prose freq.; in poetry, for metrical reasons, only in play-writers; most freq. in Ter.).
    A.
    In gen.:

    nullum beneficium esse duco id, quod, quoi facias, non placet,

    Plaut. Trin. 3, 2, 12:

    beneficium accipere,

    Ter. Ad. 2, 3, 1:

    pro maleficio beneficium reddere,

    id. Phorm. 2, 2, 22:

    immemor beneficii,

    id. And. 1, 1, 17:

    cupio aliquos parere amicos beneficio meo,

    id. Eun. 1, 2, 69:

    beneficium verbis initum re comprobare,

    id. And. 5, 1, 5:

    nec enim si tuam ob causam cuiquam commodes, beneficium illud habendum est, sed feneratio,

    Cic. Fin. 2, 35, 117; id. Off. 2. 20, 70:

    beneficio adligari: beneficio victus esse,

    Cic. Planc. 33, 81; cf.:

    Jugurtham beneficiis vincere,

    Sall. J. 9, 3:

    collocare,

    Cic. Off. 1, 15, 49 al.; 2, 20, 69:

    dare,

    id. ib. 1, 15, 48; id. Fam. 13, 8, 3' deferre, id. Off. 1, 15, 49: conferre in aliquem, [p. 232] id. ib. 1, 14, 45: quia magna mihi debebat beneficia, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 1:

    in republicā multo praestat benefici quam malefici immemorem esse,

    Sall. J. 31, 28:

    senatus et populus Romanus benefici et injuriae memor esse solet,

    id. ib. 104, 5; Petr. 126, 4:

    in iis (hominibus) beneficio ac maleficio abstineri aecum censent,

    Liv. 5, 3, 8:

    immortali memoriā retinere beneficia,

    Nep. Att. 11, 5 al. —Of the favor of the people in giving their vote:

    quidquid hoc beneficio populi Romani atque hac potestate praetoriā possum,

    Cic. Imp. Pomp. 24, 69, and 71.—
    B.
    Esp.
    1.
    Beneficio, through favor, by the help, aid, support, mediation:

    beneficio tuo salvus,

    thanks to you, Cic. Fam. 11, 22, 1; 13, 35, 1:

    nostri consulatūs beneficio,

    by means of, id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 6:

    servari beneficio Caesaris,

    Vell. 2, 71, 1:

    hoc beneficio,

    by this means, Ter. Heaut. 2, 4, 14:

    sortium beneficio,

    by the lucky turn of, Caes. B. G. 1, 53 Herz.:

    longissimae aetatis,

    Quint. 3, 1, 9:

    ingenii,

    id. 2, 11, 2; 5, 10, 121:

    eloquentiae,

    Tac. Or. 8 al.; cf.: fortunae beneficium, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    (β).
    In gen., by the agency of:

    quod beneficio ejus contingit,

    Dig. 39, 2, 40, § 1:

    beneficio furis,

    ib. 47, 2, 46 pr.—
    2.
    Alicujus beneficii facere (habere, etc.), to make dependent on one ' s bounty or favor (post-Aug.):

    commeatus a senatu peti solitos benefici sui fecit,

    Suet. Claud. 23:

    ut munus imperii beneficii sui faceret,

    Just. 13, 4, 9; cf.:

    adeo quidem dominis servi beneficia possunt dare, ut ipsos saepe beneficii sui fecerint,

    Sen. Ben. 3, 18, 4:

    sed nihil habebimus nisi beneficii alieni?

    Quint. 10, 4, 6.—
    II.
    Transf. to political life.
    A.
    A distinction, support, favor, promotion (esp. freq. after the Aug. per.):

    coöptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur,

    Cic. Lael. 25, 96; id. Phil. 2, 36, 91:

    quibus omnia populi Romani beneficia dormientibus deferuntur,

    id. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    in beneficiis ad aerarium delatus,

    among those recommended to favor, id. Arch. 5, 11 Halm. ad loc.; id. Fam. 7, 5, 3:

    cum suo magno beneficio esset,

    under great obligation to his recommendation, id. Phil. 8, 6 Wernsd.; Flor. 4, 2, 92; cf. Suet. Tit. 8.—So,
    2.
    Esp. freq. of military promotions (whence beneficiarius, q. v.):

    quod scribis de beneficiis, scito a me et tribunos militaris et praefectos... delatos esse,

    Cic. Fam. 5, 20, 7:

    ut tribuni militum... quae antea dictatorum et consulum ferme fuerant beneficia,

    Liv. 9, 30, 3:

    beneficia gratuita esse populi Romani,

    id. 45, 42, 11; Hirt. B. Afr. 54, 5:

    per beneficia Nymphidii,

    promoted, advanced through the favor of Nymphidius, Tac. H. 1, 25; 4, 48 Lips.:

    beneficii sui centuriones,

    i. e. his creatures, Suet. Tib. 12:

    Liber beneficiorum or Beneficium,

    the book in which the public lands that were bestowed were designated, Hyg. Limit. Const. p. 193 Goes.; Arcad. ib. p. 260.—So, SERVVS. A. COMMENTARIIS. BENEFICIORVM., Inscr. Grut. 578, 1.—
    B.
    A privilege, right (post-Aug.):

    anulorum,

    Dig. 48, 7, 42:

    religionis,

    ib. 3, 3, 18:

    militaris,

    ib. 29, 1, 3.—Hence, liberorum, a release from the office of judge, received in consequence of having a certain number of children, Suet. Claud. 15; Dig. 49, 8, 1, § 2.—
    C.
    Personified, as a god:

    duos omnino (deos credere), Poenam et Beneficium,

    Plin. 2, 7, 5, § 14.

    Lewis & Short latin dictionary > beneficium

См. также в других словарях:

  • Praetoria Prima — Praetoria Prima, parfois abrégé PP , est un jeu de rôle historique dans la Rome antique de Néron. Écrit par Sebastien Mercutio Abellan, ce fut le premier jeu de rôle édité par les Editions Icare en 2008. Sommaire 1 Principales caractéristiques… …   Wikipédia en Français

  • PRAETORIA Cohors — dicebatur olim comitatus Proconsulis in provinciam euntis, continebatque Adiutores, Ministros, comitesque eius omnes, quos cum usus ratioque provinciae, turn dignitas ipsa Magistratuum ac Reip. postularet. Fuerunt autem Legati, Tribuni militum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRAETORIA Augusta — urbs Daciae, vulgo Brassow. Latine Corona, et Stephanopolis. Germanis Cronstat, in Transylvania …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRAETORIA Porta — vide supra Porta …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRAETORIA — praetoriae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Via praetoria — Rekonstruiertes Steintor des Kastells Biriciana Modell des Römischen Lagers in Bonn …   Deutsch Wikipedia

  • Porta praetoria (Regensburg) — Dieser Artikel oder Abschnitt wurde wegen inhaltlicher Mängel auf der Qualitätssicherungsseite des Projekts Römischer Limes eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Artikel in den Themengebieten Limesforschung/Provinzialrömische… …   Deutsch Wikipedia

  • Porta Praetoria — in Regensburg Als Porta praetoria bezeichneten die Römer in ihren Militärlagern das Haupttor. Es diente als Ausfalltor und befand sich im Normalfall auf der dem Feind zugewandten Seite des Lagers. In Regensburg können Teile der porta praetoria… …   Deutsch Wikipedia

  • Porta praetoria — in Regensburg Als Porta praetoria bezeichneten die Römer in ihren Militärlagern das Haupttor. Es diente als Ausfalltor und befand sich im Normalfall auf der dem Feind zugewandten Seite des Lagers. In Regensburg können Teile der porta praetoria… …   Deutsch Wikipedia

  • Augusta Praetoria Salassorum — (modern name, Aosta) is an ancient town in Italy founded by Augustus in about 24 BC on the site of the camp arena of Marcus Terentius Varro settled by 3000 Praetorian guards. The place had been occupied by the Salassi tribe, whose people perished …   Wikipedia

  • Castra praetoria — 41.90587212.505994 Koordinaten: 41° 54′ 21″ N, 12° 30′ 22″ O …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»