-
1 proditor
prōdĭtor, ōris, m. [prodo], a betrayer, traitor (class.):cum senatus duces nullos ac pro ducibus proditores haberet,
Cic. Sest. 15, 35:proditor patriae,
id. Fin. 3, 19, 64; id. Fam. 12, 3, 2:disciplinae,
Liv. 2, 59.— Poet., transf.:risus proditor latentis puellae,
betraying, treacherous, Hor. C. 1, 9, 21. -
2 prōditor
prōditor ōris, m [pro+1 DA-], a betrayer, traitor: pro ducibus proditores habere: disciplinae, L.: risus proditor latentis puellae, H.* * * -
3 proditor
traitor, betrayer. -
4 perfuga
perfuga ae, m [per+2 FVG-], a deserter: initio proditor deinde perfuga: pro perfugā ad eos venit, Cs.: de perfugis gravius quam de fugitivis consultum, L.* * * -
5 puella
puella ae, f dim. [puer], a female child, girl, maiden, lass: puellam parere, T.: puella infans, H.: audi, Luna, puellas, H.: puellarum chorus, H.: proditor puellae risus, H.: Danai puellae, i. e. daughters, H.— A young female, young woman, young wife: puellae Iam virum expertae, H.: laborantes utero puellae, H.: viduae cessate puellae, O.* * *girl, (female) child/daughter; maiden; young woman/wife; sweetheart; slavegirl -
6 rīsus
rīsus ūs, m [rideo], a laughing, laughter, laugh: risum movere: risūs facere: Ne spissae risum tollant coronae, H.: risūs captare: risum tenere non posse: magni risūs consequebantur: risu cognoscere matrem, V.: proditor puellae risus, H.— An object of laughter, butt: risui sorori fuit, L.: O magnus posthac inimicis risus! H.: deus Omnibus risus erat, O.— A jest, joke, mockery: qui risus populo cladem attulit.* * * -
7 desertor
dēsertor, ōris, m. [id.], one who forsakes, abandons, deserts any one.—I.Prop.A.In gen.:B.amicorum (opp. conservator inimicorum),
Cic. Att. 8, 9, 3:communis utilitatis aut salutis,
id. Fin. 3, 19, 64.—Esp. freq.,Milit. t. t., a runaway, deserter (opp. transfuga, one who joins the enemy, Dig. 48, 16, 5, § 8), * Caes. B. G. 6, 23, 8 (with proditor, as in Tac. H. 1, 72); Liv. 3, 69, 7; 23, 18, 16; Tac. A. 1, 21; Vell. 2, 85; 119; Flor. 4, 2, 52; Suet. Caes. 68; Front. Strat. 4, 1, 29; Dig. 48, 16, 3 init. al. et saep.—2.Transf. beyond the milit. sphere, a deserter, one who abandons:II.Amoris,
Ov. H. 19, 157: Asiae, *Verg. A. 12, 15.—Trop.:usus corporis desertor animi,
a forsaker, Stat. Th. 8, 739. -
8 exstinctor
I.Lit.:B.non exstinctor sed auctor incendii,
Cic. Pis. 11, 26.—Transf., an annihilator, destroyer:II.ne exstinctor patriae, ne proditor, ne hostis appelletur,
Cic. Sull. 31, 88:regiae domus (Cassander),
Just. 16, 1.—Trop.: conjurationis, suppressor (opp. auctor et dux), Auct. Or. pro Domo, 38, 101: belli, Auct. Or. de Harusp. Resp. 23, 94. -
9 extinctor
I.Lit.:B.non exstinctor sed auctor incendii,
Cic. Pis. 11, 26.—Transf., an annihilator, destroyer:II.ne exstinctor patriae, ne proditor, ne hostis appelletur,
Cic. Sull. 31, 88:regiae domus (Cassander),
Just. 16, 1.—Trop.: conjurationis, suppressor (opp. auctor et dux), Auct. Or. pro Domo, 38, 101: belli, Auct. Or. de Harusp. Resp. 23, 94. -
10 perfuga
perfŭga, ae, m. [perfugio], a deserter to the enemy (class.):perfugam Gallus Aelius ait, qui liber aut servus aut hostis suā voluntate ad hostes transierit: qui idem dicitur transfuga. Quamquam sunt, qui credant, perfugam esse, non tam qui alios fugiat, quam qui ob spem commodorum ad quempiam perfugiat,
Fest. p. 214 Müll.:iste, qui initio proditor fuit, deinde perfuga,
Cic. Rosc. Am. 40, 117; Crass. ap. Cic. Or. 66, 223; Caes. B. G. 3, 18:perfuga ab eo (Pyrrho) venit in castra Fabricii,
Cic. Off. 3, 22, 86:de perfugis gravius, quam de fugitivis consultum,
Liv. 30, 43 fin.; 22, 13; Vulg. 4 Reg. 25, 11. -
11 portitor
1.portĭtor, ōris, m. [portus], a tollgatherer (at a seaport), a receiver or collector of customs, a custom-house officer (syn. telonarius), Plaut. Trin. 4, 4, 15; id. As. 1, 3, 7; Cic. Off. 1, 42, 150; id. Agr. 2, 23, 61; id. Rep. 4, 7, 20 (Non. 24, 22);2.they forwarded letters: epistulam... ad portitores esse delatam,
Ter. Phorm. 1, 2, 100; cf.: portitorum simillimae sunt januae lenoniae;Si adfers, tum patent,
Plaut. As. 1, 3, 88.—On account of their strict examinations, transf., a woman who pries into every thing, Plaut. Men. 1, 2, 8.portĭtor, ōris, m. [from the root por, whence porto, a bearer, carrier].I.A carrier, conveyer.A.Usually one who conveys people in a boat or ship.1.In gen., a ferryman, boatman, sailor, mariner ( poet. and in post-Aug. prose):2.Plato cum flumen nave transisset, non ab illo quicquam portitor exegisset, etc.,
Sen. Ben. 6, 18, 1.—In partic., the ferryman, i. e. Charon ( poet.):B.ubi portitor aera recepit, etc.,
Prop. 4 (5), 11, 7:Orci,
Verg. G. 4, 502; id. A. 6, 298:Lethaei amnis,
Stat. Th. 12, 559; Val. Fl. 1, 784 et saep.—By land, a carrier, carter, wagoner: Portitor Ursae, i. e. the constellation Bootes, who, as it were, drives the wain, Stat. Th. 1, 693.—II. -
12 proditrix
prōditrix, īcis, f. [proditor], a female betrayer, a traitress (post-class.):patris,
Lact. 1, 10, 9:proditrices numinum,
Serv. Verg. E. 8, 30.— Trop.: Fama proditrix, Prud. steph. 1, 11. -
13 puella
pŭella, ae (dat. and abl. plur. puellabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.), f. [puellus], a female child, a girl, maiden, lass.I.Lit.A.In gen.:B.eam nunc puellam filiam ejus quaerimus,
Plaut. Cist. 2, 3, 77:puellam parere,
Ter. Heaut. 4, 1, 14:parvola puella,
id. Eun. 1, 2, 29:puella infans,
Hor. Ep. 2, 1, 99:pueri atque puellae,
id. S. 1, 1, 85; 2, 3, 130; Cic. Att. 1, 5, 6:audi, Luna, puellas,
Hor. C. S. 36:puellarum chorus,
id. C 2, 5, 21: pueri innuptaeque puellae, Verg. A. 6, 307.—In partic.1.A beloved maiden, a sweetheart, mistress ( poet.):* 2.vixi puellis nuper idoneus,
Hor. C. 3, 26, 1:proditor puellae risus ab angulo,
id. ib. 1, 9, 22:mendax,
id. S. 1, 5, 82:cara,
id. Ep. 1, 18, 74:blanda,
Ov. Am. 2, 2, 34; Mart. 10, 109, 3 al.— Transf., in jest, of a kitten, Mart. 1, 109, 16.—A daughter:II.Danai puellae,
Hor. C. 3, 11, 23.—Transf., in gen., a young female, young woman, young wife ( poet. and in post-Aug. prose):B.puellae Jam virum expertes,
Hor. C. 3, 14, 10:laborantes utero puellae,
id. ib. 3, 22, 2:viduae cessate puellae,
Ov. F. 2, 557. So of Penelope, who was married, Ov. H. 1, 115;of Antiope,
Prop. 3, 13 (4, 14), 21; 34;of Phædra,
Ov. H. 4, 2;of Helen,
id. A. A. 1, 54 al.;of the wife of a second husband,
Stat. S. 1, 2, 163;of Servilia, wife of the exiled Pollio,
Tac. A. 16, 30;of Octavia, wife of Nero,
id. ib. 14, 64; cf. Gell. 12, 1, 4.—A female slave (very rare), Hor. C. 4, 11, 10. -
14 risus
rīsus, ūs, m. [id.], a laughing, laughter, laugh (equally freq. in sing. and plur.):II.risum movere... quid sit risus,
Cic. de Or. 2, 58, 235 sq.; cf.the whole chapter, De risu,
Quint. 6, 3:alicui risum magis quam stomachum movere,
Cic. Att. 6, 3, 7; cf.:risum judicis movere,
Quint. 6, 3, 1:risus populi factus est,
Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; cf.: risus facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1:miros risus nos edere,
Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2;for which: ne spissae risum tollant coronae,
Hor. A. P. 381:risus captare,
Cic. Tusc. 2, 7, 17; so,risum captare,
Quint. 6, 3, 26; 8, 3, 48:mediocris quidam est risus consecutus non in te, sed, etc.,
Cic. Fam. 5, 2, 2:in eam tabulam magni risus consequebantur,
id. Q. Fr. 2, 6, 5:togam sum ejus magno hominum risu cavillatus,
id. ib. 2, 10 (12), 2:risu cognoscere matrem,
Verg. E. 4, 60:amara lento Temperet risu,
Hor. C. 2, 16, 26:proditor Gratus puellae risus,
id. ib. 1, 9, 21; id. S. 1, 4, 34:risui sorori fuit,
Liv. 6, 34; Just. 1, 4, 12; 44, 2, 4:nimis aegre risum continui,
Plaut. As. 3, 2, 36:nequeo risu me admoderarier,
id. Mil. 4, 2, 81:risu emoriri,
Ter. Eun. 3, 1, 42: risu clandestino rumpier, Afran. ap. Non. 503, 14:unde oriebantur risus dulcesque cachinni,
Lucr. 5, 1403:paene ille timore, ego risu corrui,
Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2.—Transf., an object of laughter:2.deus omnibus risus erat,
Ov. F. 1, 438.—A jest, a practical joke, mockery:3.qui per jocum deos inridens, jussit, etc.... qui risus populo cladem attulit,
Cic. N. D. 2, 3, 7.—Personified, as a deity, App. M. 3, p. 134, 12. -
15 traditor
trādĭtor, ōris, m. [id] (post-Aug.).I.A betrayer, traitor, for the usual proditor:II.interfecto traditore,
Tac. H. 4, 24; Sedul. Carm. 5, 61; Aug. Bapt. 7, 2.—
См. также в других словарях:
proditor — proditor, a (ant.) adj. y n. Traidor. * * * proditor. (Del lat. prodĭtor, ōris). m. desus. Hombre que hace entrega o traición … Enciclopedia Universal
proditor — (Del lat. prodĭtor, ōris). m. desus. Hombre que hace entrega o traición … Diccionario de la lengua española
Proditor — Prod i*tor, n. [L.] A traitor. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
PRODITOR — apud Athenienses morte multatus est, neque intra Articae fines sepultus et bona illius publicata: ex Lege, Ε᾿άν τις ἢ πὁλιν προδιδῶ, ἢ τὰ ἱερὰ κλέπτῃ, κριθέντα εν δικαςτηρίῳ, αν καταγνώςθῃ, μὴ ταφῆναι εν τῇ Α᾿ττικῇ: τὰ δὲ χρήματα αὐτοῦ δημόσια… … Hofmann J. Lexicon universale
proditor — PRODITÓR adj., s. v. trădător, vânzător. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime … Dicționar Român
proditor — |ô| s. m. Traidor … Dicionário da Língua Portuguesa
proditor — noun ( s) Etymology: Middle English proditour, from Middle French proditeur, from Latin proditor, from proditus + or obsolete : traitor thou most usurping proditor and not protector of the king Shakespeare … Useful english dictionary
proditor — /prowdatar/ A traitor … Black's law dictionary
proditor — A traitor; a person who has committed treason … Ballentine's law dictionary
qui non libere veritatem pronunciat proditor est veritatis — /kway non libariy vehrateytam prananshiyat prowdatar est vehrateytas/ He who does not freely speak the truth is a betrayer of the truth … Black's law dictionary
veritatem qui non libere pronunciat proditor est veritatis — /vehrateytam kway non libariy prananshiyat prowdatar est vehrateytas/ He who does not freely speak the truth is a betrayer of truth … Black's law dictionary