Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

prīncipātus

  • 1 principatus

    princĭpātŭs, ūs, m. [princeps] [st1]1 [-] commencement, origine.    - Cic. Tim. 4. [st1]2 [-] premier rang, primauté, prééminence.    - Caes. BG 6, 8; 7, 4; 7, 63; Cic. Phil. 11, 36.    - nimia cupiditas principatus, Cic. Off. 1, 64: le désir effréné du premier rang.    - (Gallia) hujus belli sustinendi principatum tenet (= in bello sustinendo), Cic. Phil. 12, 4, 9: (la Gaule), pour soutenir cette guerre, est au premier rang. [st1]3 [-] [entre nations] suprématie, hégémonie.    - totius Galliae principatum tenere, Caes. BG. 1, 43, 7 (obtinere BG. 6, 12, 4): avoir la suprématie sur toute la Gaule.    - principatus eloquentiae, Cic. Or. 56: le premier rang dans l'éloquence.    - principatus sententiae, Cic. CM 64: priorité de vote ou dans l'exposé de son opinion. [st1]4 [-] [phil.] principe dominant, prééminent.    - Cic. Nat. 2, 29 ; Tusc. 1, 20.    - [gr]gr. ἡγεμονικόν. [st1]5 [-] [sous l'empire] principat, dignité impériale ou exercice du pouvoir impérial.    - Tac. Agr. 3 ; Plin. Pan. 36, 3 ; Plin. 7, 46 ; 33, 146.
    * * *
    princĭpātŭs, ūs, m. [princeps] [st1]1 [-] commencement, origine.    - Cic. Tim. 4. [st1]2 [-] premier rang, primauté, prééminence.    - Caes. BG 6, 8; 7, 4; 7, 63; Cic. Phil. 11, 36.    - nimia cupiditas principatus, Cic. Off. 1, 64: le désir effréné du premier rang.    - (Gallia) hujus belli sustinendi principatum tenet (= in bello sustinendo), Cic. Phil. 12, 4, 9: (la Gaule), pour soutenir cette guerre, est au premier rang. [st1]3 [-] [entre nations] suprématie, hégémonie.    - totius Galliae principatum tenere, Caes. BG. 1, 43, 7 (obtinere BG. 6, 12, 4): avoir la suprématie sur toute la Gaule.    - principatus eloquentiae, Cic. Or. 56: le premier rang dans l'éloquence.    - principatus sententiae, Cic. CM 64: priorité de vote ou dans l'exposé de son opinion. [st1]4 [-] [phil.] principe dominant, prééminent.    - Cic. Nat. 2, 29 ; Tusc. 1, 20.    - [gr]gr. ἡγεμονικόν. [st1]5 [-] [sous l'empire] principat, dignité impériale ou exercice du pouvoir impérial.    - Tac. Agr. 3 ; Plin. Pan. 36, 3 ; Plin. 7, 46 ; 33, 146.
    * * *
        Principatus, huius principatus, pen. prod. m. g. Caesar. Principaulté et seigneurie.
    \
        Diui Augusti principatu obiit. Pli. Du temps que Auguste estoit Empereur.
    \
        Dare principatum homini. Cic. Le louer sur touts les autres.
    \
        Dare principatum alicui rei. Plin. L'estimer et priser par dessus les autres.
    \
        Penes ipsum est principatus. Cic. La principale partie est devers luy.
    \
        Ferre principatum alicuius belli. Cic. Estre chef et principal gouverneur et conducteur.
    \
        Tenere principatum alicuius rei. Cic. Estre le principal d'un affaire, qui y aide plus que touts les autres.
    \
        Vt quisque aetate antecellit, ita sententiae principatum tenet. Cic. Chascun selon son aage dit son opinion.

    Dictionarium latinogallicum > principatus

  • 2 principatus

    princĭpātus, ūs, m. [princeps], the first place, pre-eminence, preference (class.).
    I.
    In gen.: omnem naturam necesse est.. habere aliquem in se principatum, ut in homine mentem... in arborum autem radicibus inesse principatus putatur. Principatum autem id dico, quod Graeci hêgemonikon vocant, quo nihil in quoque genere nec potest, nec debet esse praestantius, Cic. N. D. 2, 11, 29 sq.:

    animi,

    id. Tusc. 1, 10, 20:

    ut quisque aetate antecedit, ita sententiae principatum tenet,

    id. Sen. 18, 64:

    Gallia hujus belli sustinendi principatum tenet, i. e. in bello sustinendo,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    eloquentiae dignitatis principatum dare,

    id. Off. 2, 19, 49:

    qui tibi detulerat ex latronibus suis principatum,

    id. Phil. 2, 3, 5: sol astrorum obtinet principatum, id. N. D. 2, 19, 49:

    principatum in oleo obtinuit Italia,

    Plin. 15, 2, 3, § 8; 16, 36, 64, § 156; 37, 13, 76, § 198.—
    II.
    In partic.
    A.
    The chief place in the state or the army, the post of commander-in-chief:

    Cassio dominatum et principatum dari,

    Cic. Phil. 11, 14, 36:

    Cingetorigi principatus atque imperium est traditum,

    Caes. B. G. 6, 8 fin.:

    obtinere principatum totius Galliae,

    id. ib. 7, 4:

    se dejectos principatu,

    id. ib. 7, 63:

    de principatu contendere,

    Nep. Arist. 1.—
    2.
    Of the empire (post-Aug.), reign, empire, dominion, sovereignty:

    Nero toto principatu suo hostis generis humani,

    Plin. 7, 8, 6, § 46:

    Fenestella, qui obiit novissimo Tiberii Caesaris principatu,

    id. 33, 11, 52, § 146:

    Nerva res olim dissociabiles miscuit, principatum et libertatem,

    Tac. Agr. 3; Plin. Pan. 36, 3; 45, 3; Suet. Calig. 22; id. Tib. 24.—
    B.
    A beginning, origin (class. but very rare):

    an mundus ab aliquo temporis principatu ortus est?

    Cic. Univ. 2; cf.:

    totius opusculi principatus,

    the beginning, Diom. 375 P.—
    III.
    The hosts of angels, good or bad (eccl. Lat.), Vulg. Rom. 8, 38; id. Col. 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > principatus

  • 3 prīncipātus

        prīncipātus ūs, m    [princeps], a beginning, origin: an mundus ab aliquo temporis principatu ortus est?— The first place, pre-eminence, chief part, supremacy, leadership: (animi) principatum in capite posuit: sententiae principatum tenere: eloquentiae.— The chief command, post of commander-in-chief: Cassio principatum dari: Cingetorigi principatus atque imperium est traditum, Cs.: de principatu contendere, N.— Reign, empire, dominion, sovereignty: miscuit principatum ac libertatem, Ta.
    * * *
    first place; rule; leadership; supremacy; chief command

    Latin-English dictionary > prīncipātus

  • 4 principatus

    principatus principatus, us m первенство

    Латинско-русский словарь > principatus

  • 5 principatus

    prīncipātus, ūs, m. (princeps), die erste Stelle, der Vorzug, I) im allg., Cic.: tenere principatum sententiae, seine Meinung (seine Stimme) eher abgeben können als andere, Cic.: so auch belli propulsandi, Cic. – II) insbes.: A) die oberste Stelle, der erste Rang, die hohe ( höchste) Stellung im Staate, bes. die erste Befehlshaberstelle, die Obergewalt, Cassio principatum dari, Cic.: principatum in civitate obtinere, Caes.: principatum agere, den Herrn spielen, Suet.: Plur., Vell. 2, 128, 3. – unter den Kaisern = die kaiserliche Regierung, imago principatus eius, Vell.: principatum alci deferre, Tac.: meton., der Herrscher selbst, Tac. – B) in der Philosophie, das leitende Prinzip der Handlungen, die Grundkraft, griech. το ἡγεμονικόν, Cic. de nat. deor. 2, 29 sq.: animi, Cic. Tusc. 1, 20. – C) der Anfang, Ursprung, ab illo temporis principatu, Zeitursprung, Cic. Tim. 5 M. – und der Anfang eines Buches, totius opusculi, Diom. 300, 14.

    lateinisch-deutsches > principatus

  • 6 principatus

    prīncipātus, ūs, m. (princeps), die erste Stelle, der Vorzug, I) im allg., Cic.: tenere principatum sententiae, seine Meinung (seine Stimme) eher abgeben können als andere, Cic.: so auch belli propulsandi, Cic. – II) insbes.: A) die oberste Stelle, der erste Rang, die hohe ( höchste) Stellung im Staate, bes. die erste Befehlshaberstelle, die Obergewalt, Cassio principatum dari, Cic.: principatum in civitate obtinere, Caes.: principatum agere, den Herrn spielen, Suet.: Plur., Vell. 2, 128, 3. – unter den Kaisern = die kaiserliche Regierung, imago principatus eius, Vell.: principatum alci deferre, Tac.: meton., der Herrscher selbst, Tac. – B) in der Philosophie, das leitende Prinzip der Handlungen, die Grundkraft, griech. το ἡγεμονικόν, Cic. de nat. deor. 2, 29 sq.: animi, Cic. Tusc. 1, 20. – C) der Anfang, Ursprung, ab illo temporis principatu, Zeitursprung, Cic. Tim. 5 M. – und der Anfang eines Buches, totius opusculi, Diom. 300, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > principatus

  • 7 principatus

    prīncipātus, ūs m. [ princeps ]
    1) первое место, руководящая роль, первенство, верховенство, господство, гегемония (p. totīus Galliae Cs; de principatu contendere Nep)
    2) принципат, власть цезарей, императорская власть (sc. Neronis PM); перен. цезарь, принцепс T
    3) филос. руководящее начало, принцип, основная сила C
    4) начало, возникновение (p. temporis C)

    Латинско-русский словарь > principatus

  • 8 principatus

    a) должность т. н. princeps, начальника, qui in diversis agunt officiis principatus (1. 2 C. 11, 54); особ. начальник известных корпораций тайных агентов и доверенных лиц центральной администрации, princeps agentium in rebus (1. 1 C. 12, 21. 1. 1 C. 12, 22);

    b) Императорское Величество, principalis maiestas (1. 4 C. 1, 14);

    c) первое место (1. 22 C. Th. 7, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > principatus

  • 9 principatus

    - us s m 4
    royaume, principauté

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > principatus

  • 10 principatus

    rule, dominion, pre-eminence, first place.

    Latin-English dictionary of medieval > principatus

  • 11 principatus

    , us m
      первенство, первое место

    Dictionary Latin-Russian new > principatus

  • 12 celebro

    cĕlĕbro, āre, āvi, ātum - tr. -    - arch. celebrassit: celebraverit. [st1]1 [-] visiter en foule, fréquenter, aller souvent.    - popinas celebrare, Varr.: hanter les cabarets.    - neu juvenes celebret multo sermone, Tibul. 1: qu'elle n'aille pas souvent bavarder avec des jeunes gens.    - silvas celebrare, Ov. M. 10: fréquenter les forêts. [st1]2 [-] faire qqch simultanément ou en commun, employer souvent, répéter, pratiquer (un art...).    - iambum celebrare, Quint.: employer souvent l'iambe.    - nec unum genus est divinationis celebratum, Cic. Div. 1: on n'a pas l'habitude de n'employer qu'un seul genre de divination.    - Bedriaci, Placentiae celebratum id genus mortis, Tac. H. 2: à Bédriac, à Plaisance, ce genre de trépas se réalise souvent.    - seria ac jocos celebrare, Liv. 1: partager en commun les travaux et les jeux.    - a quibus si domus nostra celebratur, Cic. Mur.: s'ils viennent souvent chez nous. [st1]3 [-] remplir (d'un bruit), faire retentir.    - celebrare aliquid aliqua re: remplir qqch de qqch.    - ripas carmine celebrare, Ov. M. 2, 252: remplir les rives de leurs chants.    - nuntiis celebrantur aures meae, Cic. Prov. Cons. 9, 22: mes oreilles sont remplies de nouvelles. [st1]4 [-] assister en foule à une fête, fêter, célébrer, glorifier, honorer.    - celebratur omnium sermone laetitiaque convivium, Cic. Verr. 2, 1: le festin est animé par les conversations et la gaieté de tous les convives.    - is primus principatus dies in posterum celebratus, Tac. H. 2: l'usage a consacré ce jour comme le premier de son principat.    - publice totā celebrante Siciliā sepultus est, Nep.: il fut enseveli aux frais du trésor public, et avec le concours de toute la Sicile.    - nuptias celebrare, Liv.: célébrer une noce.    - funus celebrare, Curt.: célébrer des funérailles.    - natalem Vitellii diem celebrare, Tac. H. 2: célébrer l'anniversaire de Vitellius. [st1]5 [-] être nombreux à annoncer, divulguer, répandre, publier; louer, vanter, rendre fameux.    - factum esse consulem Murenam nuntii celebrant, Cic. Mur.: de nombreux messagers annoncent que Muréna est nommé consul.    - qua re celebrata, erat in magno nomine et gloria, Cic. Div. 1: ce fait ayant fait grand bruit, il jouissait d'une grande renommée.    - Mari virtutem in majus celebrare, Sall. J. 73: vanter outre mesure les mérites de Marius.    - Tagus auriferis harenis celebratur, Plin. 4: le Tage est célèbre par ses sables aurifères.
    * * *
    cĕlĕbro, āre, āvi, ātum - tr. -    - arch. celebrassit: celebraverit. [st1]1 [-] visiter en foule, fréquenter, aller souvent.    - popinas celebrare, Varr.: hanter les cabarets.    - neu juvenes celebret multo sermone, Tibul. 1: qu'elle n'aille pas souvent bavarder avec des jeunes gens.    - silvas celebrare, Ov. M. 10: fréquenter les forêts. [st1]2 [-] faire qqch simultanément ou en commun, employer souvent, répéter, pratiquer (un art...).    - iambum celebrare, Quint.: employer souvent l'iambe.    - nec unum genus est divinationis celebratum, Cic. Div. 1: on n'a pas l'habitude de n'employer qu'un seul genre de divination.    - Bedriaci, Placentiae celebratum id genus mortis, Tac. H. 2: à Bédriac, à Plaisance, ce genre de trépas se réalise souvent.    - seria ac jocos celebrare, Liv. 1: partager en commun les travaux et les jeux.    - a quibus si domus nostra celebratur, Cic. Mur.: s'ils viennent souvent chez nous. [st1]3 [-] remplir (d'un bruit), faire retentir.    - celebrare aliquid aliqua re: remplir qqch de qqch.    - ripas carmine celebrare, Ov. M. 2, 252: remplir les rives de leurs chants.    - nuntiis celebrantur aures meae, Cic. Prov. Cons. 9, 22: mes oreilles sont remplies de nouvelles. [st1]4 [-] assister en foule à une fête, fêter, célébrer, glorifier, honorer.    - celebratur omnium sermone laetitiaque convivium, Cic. Verr. 2, 1: le festin est animé par les conversations et la gaieté de tous les convives.    - is primus principatus dies in posterum celebratus, Tac. H. 2: l'usage a consacré ce jour comme le premier de son principat.    - publice totā celebrante Siciliā sepultus est, Nep.: il fut enseveli aux frais du trésor public, et avec le concours de toute la Sicile.    - nuptias celebrare, Liv.: célébrer une noce.    - funus celebrare, Curt.: célébrer des funérailles.    - natalem Vitellii diem celebrare, Tac. H. 2: célébrer l'anniversaire de Vitellius. [st1]5 [-] être nombreux à annoncer, divulguer, répandre, publier; louer, vanter, rendre fameux.    - factum esse consulem Murenam nuntii celebrant, Cic. Mur.: de nombreux messagers annoncent que Muréna est nommé consul.    - qua re celebrata, erat in magno nomine et gloria, Cic. Div. 1: ce fait ayant fait grand bruit, il jouissait d'une grande renommée.    - Mari virtutem in majus celebrare, Sall. J. 73: vanter outre mesure les mérites de Marius.    - Tagus auriferis harenis celebratur, Plin. 4: le Tage est célèbre par ses sables aurifères.
    * * *
        Celebro, celebras, pen. cor. celebrare. Varro. Hanter, Frequenter.
    \
        Coetus celebrare hominum. Cic. Faire assemblee de gens.
    \
        Celebrare locum conuentu. Cic. Faire grande assemblee de gens en un lieu.
    \
        Domum alicuius celebrare. Cic. Hanter.
    \
        Fretum celebrant Naiades aequoreae. Ouid. Habitent en la mer.
    \
        Locum aliquem ludis celebrare. Virg. Faire jeux celebres en quelque lieu.
    \
        Missile celebratum. Sil. Un dard qui est fort en usage.
    \
        Syluas celebrare. Ouid. Hanter, Frequenter, Converser és forests.
    \
        Celebrantur viae multitudine legatorum. Cic. Les chemins sont pleins d'ambassadeurs.
    \
        Celebrare conuiuium. Cic. Faire grand banquet, Faire solennellement et magnifiquement.
    \
        Celebrare dies, ferias, ludos, etc. Cic. Solennizer pour assemblee de gens.
    \
        Diem mero celebrare. Ouid. Solennizer le jour par bien boire.
    \
        Exequias et funera celebrare. Liu. Accompaigner un convoy de trespassé, Faire funerailles solennelles et magnifiques.
    \
        Ludos celebrare. Ouid. Faire jeux celebres et solennels.
    \
        Memoriam nominis alicuius celebrare epulis. Ci. Ramentevoir et peupler la memoire d'aucun, Faire banquets solennels en memoire et souvenance de quelcun.
    \
        Natalem alicuius celebrare. Plin. iunior. Faire feste et assemblee le jour de la naissance d'aucun.
    \
        Ludis natalem celebrare. Ouid. Faire jeux et esbas le jour de la nativité, en signe de joye.
    \
        Nuptias celebrare. Liu. Faire feste de nopces solennelles.
    \
        Maledictis et vocibus celebrare. Cic. Divulguer, Publier par tout.
    \
        Celebrare. Plin. Louer grandement quelque chose, et en faire estime, Recommander, Priser et estimer, Celebrer.
    \
        Egressum alicuius frequentia ornare et celebrare. Cic. Faire honneur à aucun à son partement par grande assemblee et convoy de gens d'honneur.
    \
        Carminibus aliquem celebrare. Ouid. Louer.
    \
        Fama per orbem celebratus. Ouid. Renommé et prisé.
    \
        Frequentia et plausus me vsque ad Capitolium celebrauit. Cic. L'assemblee du peuple me louant et magnifiant m'a honorablement convoyé jusques au Capitole.
    \
        Seipsum celebrare mero. Ouid. Faire parler de soy à force de bien boire.
    \
        Celebrare carmine ripas. Ouid. Chanter souvent au bord de la riviere.
    \
        Laudibus celebrare. Plin. Louer grandement.
    \
        Celebrata Latinis literis. Cic. Dont les livres Latins font grande mention.
    \
        In prouerbium vsque celebrari. Quintil. Estre venu en proverbe.
    \
        Celebrata res omnium sermone. Cic. De quoy chascun parle.
    \
        Constante fama, atque omnium sermone celebratum est. Cic. Le bruit est par tout, et chascun dit, etc.
    \
        In Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, etc. Cic. Souvent usurpé, ou usité.
    \
        Artes celebrare. Cic. Exercer, Frequenter.
    \
        Famam celebrare. Cic. Magnifier et aggrandir le bruit.
    \
        Celebrare se et Rempub. Sallust. Faire plus priser et estimer.
    \
        Studium agriculturae celebrare. Columel. Exercer.

    Dictionarium latinogallicum > celebro

  • 13 dissociabilis

    dissociābilis, e [ dissocio ]
    1) несовместимый, несоединимый (res olim dissociabiles: principatus ac libertas T)
    2) разделяющий, разобщающий ( Oceănus H)

    Латинско-русский словарь > dissociabilis

  • 14 incivilis

    in-cīvīlis, e
    1) неправый, несправедливый, жестокий, деспотический ( principatus Lampr)
    2) недружелюбный, грубый (ingenium Eutr; verba AG)

    Латинско-русский словарь > incivilis

  • 15 ordinativus

    ōrdinātīvus, a, um [ ordino ]

    Латинско-русский словарь > ordinativus

  • 16 potestativus

    Латинско-русский словарь > potestativus

  • 17 praescribo

    prae-scrībo, scrīpsī, scrīptum, ere
    1) писать впереди, надписывать ( nomen libro AG)
    p. titulum alicui rei AG — озаглавить что-л.
    auctoritates praescriptae C — указанные впереди (сенатского постановления) имена присутствующих на заседании сенаторов
    2) чертить, вычерчивать ( praescripta lineamenta PM)
    3) предписывать, определять, устанавливать (jura civibus C; finem rebus Ter)
    4) намечать (formam futuri principatus T)
    5) юр. представлять возражения, возражать ( alicui C)
    6) ссылаться в оправдание, использовать в виде предлога ( aliquem T)
    7) диктовать, внушать ( carmina alicui Tib)

    Латинско-русский словарь > praescribo

  • 18 praesumo

    prae-sūmo, sūmpsī, sūmptum, ere
    1) брать вперёд ( dapes O); принимать наперёд или заранее ( remedia T)
    2) заранее предвкушать (gaudium PJ; fortunam principatūs T); наперёд представлять себе, заранее воображать, предвосхищать (futura Sen; aliquid cogitatione PJ); предугадывать, предвидеть, предчувствовать, ожидать ( aliquid animo VM)
    opinio praesumpta Q — предвзятое мнение, предубеждение
    aliquid praesumptum habere T — предполагать что-л.
    3) быть самонадеянным, зазнаваться ( praesumentes de se et de sua virtute gloriantes Vlg)

    Латинско-русский словарь > praesumo

  • 19 temperamentum

    temperāmentum, ī n. [ tempero ]
    1) соразмерность, надлежащее соотношение (частей), правильная смесь, должная мера Col, PM etc.
    2) норма, устройство, построение ( principatūs T)
    3) умеренность, благоразумие ( fortitudinis T)

    Латинско-русский словарь > temperamentum

  • 20 appetitio

    appetītio, ōnis, f. (appeto), I) das Greifen nach etw., Cic. de div. 1, 46. – II) übtr., das Begehren, Verlangen, der Trieb, die Neigung, das Trachten nach etw., nam aliter appetitio (eam enim esse volumus ὁρμήν)... moveri non potest, Cic.: praeterea nullum potest esse animal, in quo non et appetitio (Neigung) sit et declinatio (Abneigung) naturalis, Cic. – Plur. appetitiones, quas illi ὁρμὰς nominant, Cic. de off. 2, 18: appetitiones (Neigungen), Ggstz. declinationes (Abneigungen, Widerwillen), Gell. 14, 1, 29. – m. Genet., alieni, Cic.: principatus, Cic.: societatis, Sen. – im Zshg. = die Eßbegierde, der Appetit, Gell. 16, 3, 2.

    lateinisch-deutsches > appetitio

См. также в других словарях:

  • Principātus — (lat.), die oberste Stelle in einem Staate; s. Princeps 2) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Principātus — (lat.), die Herrschaft des Ersten, Bezeichnung der von Augustus in Rom geschaffenen Form der Alleinherrschaft, an deren Stelle erst mit Diokletian die der absoluten Monarchie trat. Vgl. Princeps …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • principatus — index predominance, supremacy Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PRINCIPATUS — I. PRINCIPATUS Graece Α᾿ρχὴ, inter nomina Angelorum, Coloss. c. 1. v. 16. II. PRINCIPATUS territorium et ditio Principis, de qua voce pluribus dictum. Adicio hoc unicum de Tartariae Turciaeque Principatibus. In illa, inter Russos et Persas, siti… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRINCIPATUS Citerior — vulgo Principato citra, provincia regni Neapolitani¸in Italia, eo in tractu, ubi alias Picentini et pars occidentalis Lucaniae. Terminatur a septentrione Principatu ulteriori et partim Campaniâ felici, ab occasu mari Tyrrhenô, uti a meridie, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRINCIPATUS Ulterior — vulgo Principato oltra, provincia regni Neapolitani, in Italia, ubi alias Hirpini populi. Est versûs Apenninum montem, inter Capitanatam ad ortum, Campaniam felicem ad occasum, et Principatum citeriorem ad meridiem. In ea sunt Beneventum,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRINCIPATUS Vallis Tari — vulgo il Prencipato di Val di Taro, ditio est Italiae, in Longobardia, ad radices Apennini montis, atque inter Ducatum Parmensem ad Boream et ditionem Genensem ad meridiem. Alias Principes habuit proprios e familia Landorum; nunc autem subest… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARAUSIO et ARAUSICENSIS Principatus — ARAUSIO, et ARAUSICENSIS Principatus Galliae Narbonensis regio, nomen habens a Metropoli Arausione, amoena civitate, ad fluv. Eigue, unâ leucâ a Rhodano, cuius meminerunt Veteres scriptores; Colonia Secundanorum, Plin. l. 3. c. 4. etc. Vulgo Le… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MINDENSIS Principatus — incolis Stift seu Furstenthum Minden, tractus Westphaliae, alias sub proprio Episcopo nunc sub Electore Brandeburgensi. Terminatur a Septentrione Hoiae Comitatu, ad Ortu Schaumbergensi, Ravenspergensi a Meridie, ab Occasu autem Episcopatu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Принципат — (principatus) в римской истории образ правления, установленный Августом и продержавшийся до второй половины III века. Возникновение П. относится к 27 му году до Р. Х., когда Октавиан закончил реорганизацию государства восстановлением правильного… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»