-
1 precative
precātīvē, Adv. (precativus), bittweise, Ulp. fragm. 25, 1.
-
2 precative
precātīvē, Adv. (precativus), bittweise, Ulp. fragm. 25, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > precative
-
3 precative
prĕcātīvē, adv., v. precativus fin. -
4 precativus
(adi.) precative, умолительный, по просьбе, не повелительным образом: precativo modo s. precative (прот. imperative, civilibus verbis) relinqui (Ulp. XXIV. 1. XXV. 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > precativus
-
5 fideicommittere
в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);
fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);
fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);
legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);
per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);
fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);
fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);
restituitur alicui hereditas fideicommissa;
per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);
ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);
J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);
hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);
fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);
fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);
b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fideicommittere
-
6 fidei alicujus committere
в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);
fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);
fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);
legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);
per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);
fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);
fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);
restituitur alicui hereditas fideicommissa;
per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);
ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);
J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);
hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);
fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);
fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);
b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fidei alicujus committere
-
7 fidei committo
fĭdĕĭ-committo (also separately fidei committo), mīsi, missum, 3, v. n. and a. [fides; lit., to intrust a thing to a person's good faith; hence], jurid. t. t., to leave any thing by last will and testament to be delivered to a third party, to bequeath in trust:pater filium praedia alienare prohibuerat, sed conservare liberis et ceteris cognatis fideicommiserat,
Dig. 32, 1, 38:avia nepotibus heredibus institutis fideicommisit, ut solida legata fratribus solverent,
ib. 35, 2, 14; 30, 1, 114; § 3:qui intestato decedit et scit bona sua ad fiscum perventura vacantia, fidei fisci committere potest, ib. § 2: fideicommissa libertas,
given by fideicommissum, Gai. Inst. 2, 267; Dig. 40, 5, 1 sq.—Hence, fĭdĕĭcommissum, i, n., a bequest given for the benefit of a third person, by way of request, not of command; and held to be equitably due out of respect to the wish of the testator (cf. legatum):fideicommissum est quod non civilibus verbis, sed precative relinquitur, nec ex rigore juris civilis proficiscitur, sed ex voluntate datur relinquentis,
Ulp. Fragm. 25, 1:De fideicommissis,
Dig. 30 -32; Gai. Inst. 2, 246-289; Cod. Just. 6, 42; Suet. Claud. 23; Quint. 3, 6, 70; 9, 2, 74. -
8 fideicommitto
fĭdĕĭ-committo (also separately fidei committo), mīsi, missum, 3, v. n. and a. [fides; lit., to intrust a thing to a person's good faith; hence], jurid. t. t., to leave any thing by last will and testament to be delivered to a third party, to bequeath in trust:pater filium praedia alienare prohibuerat, sed conservare liberis et ceteris cognatis fideicommiserat,
Dig. 32, 1, 38:avia nepotibus heredibus institutis fideicommisit, ut solida legata fratribus solverent,
ib. 35, 2, 14; 30, 1, 114; § 3:qui intestato decedit et scit bona sua ad fiscum perventura vacantia, fidei fisci committere potest, ib. § 2: fideicommissa libertas,
given by fideicommissum, Gai. Inst. 2, 267; Dig. 40, 5, 1 sq.—Hence, fĭdĕĭcommissum, i, n., a bequest given for the benefit of a third person, by way of request, not of command; and held to be equitably due out of respect to the wish of the testator (cf. legatum):fideicommissum est quod non civilibus verbis, sed precative relinquitur, nec ex rigore juris civilis proficiscitur, sed ex voluntate datur relinquentis,
Ulp. Fragm. 25, 1:De fideicommissis,
Dig. 30 -32; Gai. Inst. 2, 246-289; Cod. Just. 6, 42; Suet. Claud. 23; Quint. 3, 6, 70; 9, 2, 74. -
9 precativus
prĕcātīvus, a, um, adj. [precor], prayed for, obtained by entreaty (postclass.):pax,
Amm. 17, 5, 1: precativo modo, by prayer or entreaty, Ulp. Reg. tit. 24.— Adv.: prĕcātīvē, by request, by entreaty (post-class.), Ulp. Reg. tit. 25, 1 al.
См. также в других словарях:
Precative — Prec a*tive, Precatory Prec a*to*ry, a. [L. precativus, precatorius, fr. precari to pray. See {Precarious}.] Suppliant; beseeching. Bp. Hopkins. [1913 Webster] {Precatory words} (Law), words of recommendation, request, entreaty, wish, or… … The Collaborative International Dictionary of English
precative — adjective Resembling or pertaining to an entreaty. Syn: precatory See Also: precation … Wiktionary
precative — Synonyms and related words: adjuratory, adorant, adoring, appealing, begging, beseeching, cadging, devotional, devout, entreating, imploring, in the dust, mendicant, mooching, on bended knee, petitionary, pleading, prayerful, precatory, prostrate … Moby Thesaurus
precative — prec·a·tive … English syllables
precative — a. beseeching … Dictionary of difficult words
precative — adj. (of a word or form) expressing a wish or request. Etymology: LL precativus f. precari pray … Useful english dictionary
Precatory — Precative Prec a*tive, Precatory Prec a*to*ry, a. [L. precativus, precatorius, fr. precari to pray. See {Precarious}.] Suppliant; beseeching. Bp. Hopkins. [1913 Webster] {Precatory words} (Law), words of recommendation, request, entreaty, wish,… … The Collaborative International Dictionary of English
Precatory words — Precative Prec a*tive, Precatory Prec a*to*ry, a. [L. precativus, precatorius, fr. precari to pray. See {Precarious}.] Suppliant; beseeching. Bp. Hopkins. [1913 Webster] {Precatory words} (Law), words of recommendation, request, entreaty, wish,… … The Collaborative International Dictionary of English
Irrealis mood — Irrealis moods (abbreviated irr) are the main set of grammatical moods that indicate that a certain situation or action is not known to have happened as the speaker is talking. Every language has a formula for the unreal. The Indian languages of… … Wikipedia
Grammatical mood — Grammatical categories Animacy Aspect Case Clusivity Definiteness Degree of comparison Evidentiality Focus … Wikipedia
Subjunctive mood — In grammar, the subjunctive mood (abbreviated sjv or sbjv) is a verb mood typically used in subordinate clauses to express various states of irreality such as wish, emotion, possibility, judgment, opinion, necessity, or action that has not yet… … Wikipedia