Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fideicommissarius

  • 1 fideicommissarius

    fideicommissārius, a, um (fideicommissum unter fideicommitto), das Fideikommiß betreffend, hereditas, die durch ein Fideikommiß kommt, ICt.: epistula, wodurch ein Fideikommiß hinterlassen wird, ICt. – subst., fideicommissārius, iī, m. (sc. heres), der Fideikommißerbe, ICt.

    lateinisch-deutsches > fideicommissarius

  • 2 fideicommissarius

    fideicommissārius, a, um (fideicommissum unter fideicommitto), das Fideikommiß betreffend, hereditas, die durch ein Fideikommiß kommt, ICt.: epistula, wodurch ein Fideikommiß hinterlassen wird, ICt. – subst., fideicommissārius, iī, m. (sc. heres), der Fideikommißerbe, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fideicommissarius

  • 3 fideicommissarius

    fĭdĕĭcommissārĭus, a, um, adj. [fidei-committo], of or belonging to a fideicommissum or feoffment in trust.
    I.
    Adj.:

    hereditas,

    Just. Inst. 2, 23; Dig. 31, 1, 77, § 24:

    libertas,

    ib. 40, 5; 26, 2, 32; Cod. Just. 7, 4, 9:

    epistola,

    in which a fideicommissum is created, Dig. 32, 1, 37, § 3: praetor, that takes cognizance of such feoffments, Ulp. Regul. tit. 25.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > fideicommissarius

  • 4 fideicommissarius

    Латинско-русский словарь > fideicommissarius

  • 5 fideicommissarius

    fideicommissum см. fideicommittere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fideicommissarius

  • 6 fideicommissarius

    I
    of fideicommissa/conferring by will requesting executor to deliver to 3rd party
    II
    fideicommissaria, fideicommissarium ADJ
    of fideicommissa/conferring by will requesting executor to deliver to 3rd party

    Latin-English dictionary > fideicommissarius

  • 7 fideicommittere

    в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;

    fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);

    fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);

    fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);

    legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);

    per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);

    fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);

    fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);

    restituitur alicui hereditas fideicommissa;

    per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);

    ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);

    J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);

    hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);

    fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);

    fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);

    b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fideicommittere

  • 8 fidei alicujus committere

    в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;

    fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);

    fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);

    fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);

    legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);

    per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);

    fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);

    fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);

    restituitur alicui hereditas fideicommissa;

    per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);

    ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);

    J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);

    hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);

    fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);

    fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);

    b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fidei alicujus committere

  • 9 heres

    наследник, к которому neреходит имущество наследодателя, всеобщий преемник имущественных прав и обязанностей покойника, по гражданскому праву (iure civili), прот. bonorum possessor (см. bona s. 1. b); обозн. также отказопринимателя и фидеикоммиссария (heres fideicommissarius) (l. 37 D. 29, 2. 1. 11 D. 44, 3. 1. 6 § 6 D. 3, 2);

    heres ex asse-ex parte (1. 10 § 1 D. 5, 3);

    heredem scribere, instituere, substituere (см.);

    heredem exsistere (см. s. 1);

    pro herede gerere, gestio (см. gerere s. 2);

    pro herede possidere, usucapere (1. 9. 11 pr. D. 5, 3. tit. D. 41, 5);

    cui suus heres nec escit (L. XII tab. V. 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > heres

  • 10 praetores

    высшие сановники римского народа, которых обязанность состояла в отправлении правосудия (indicium privatum) (1. 2 § 27. 28. 32. 34 D. 1, 2. tit. D. 1, 14. C. 1, 39);

    praetor urbanus, peregrinus (см. Gai. I. 6. 184. 184); назначались также преторы для разбирательства известных, определенных дел, напр. fideicommissarius "qui de fideicommissis ius diceret (см. fideicommittere (Gai. II. 278);

    Pr. tutelaris s. qui tutelaribus cognitionibus praesidet (см. tutelaris); позже (с 526 г. a. u. c.) отправлялись преторы в провинцию как наместники (1. 2 § 32 D. 1, 2); с введением постоянных судилищ (quaestiones perpetuae) все преторы оставались в городе в продолжение всего служебного года, и только после его истечения отправлялись в провинцию, где они тогда действовали как бы облеченные преторской властью; во время империи давали известным преторам прозвание самих императоров, напр. Рг. Constantinianus, Theodosianus, Arcadianus (1. 18 C. 5, 71. 1. 25 C. Th. 6, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > praetores

  • 11 trebellianum Sctum

    сенатское постановление, вышедшее при Нероне, определило, что универсальный фидеикоммисс производит всегда всеобщее преемство, что фидеикоммиссарий после выдачи ему наследства вступает вполне в положение наследника и что ему и против него даются actiones utiles по наследству (tit. D. 36, 1): отсюда Trebellianus fideicommissarius (1. 15 § 1 D. 36, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > trebellianum Sctum

  • 12 Trebellianus

    Trĕbellĭus, i, m., the name of a Roman gens. Esp.,
    I.
    L. Trebellius, Cic. Phil. 10, 10, 22; 11, 6, 14; 12, 8, 20.—
    II.
    M. Trebellius, Cic. Quint. 5, 21. —
    III.
    Trebellius Maximus, a consul under Nero.
    IV.
    Trebellius Pollio, a Roman historian under the emperor Constantine; v. Bähr, Röm. Lit Gesch. § 228.—Hence,
    A.
    Trĕbellĭcus, a, um, adj., of or belonging to a Trebellius:

    vinum,

    named after a Trebellius, Plin. 14, 6, 8, § 69. —
    B.
    Trĕbellĭānus, a, um, adj., of or belonging to the consul Trebellius, Trebellian:

    T. senatusconsultum de fideicommissariis,

    Dig. 36, tit. 1:

    fideicommissarius,

    ib. 36, 3, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Trebellianus

  • 13 Trebellicus

    Trĕbellĭus, i, m., the name of a Roman gens. Esp.,
    I.
    L. Trebellius, Cic. Phil. 10, 10, 22; 11, 6, 14; 12, 8, 20.—
    II.
    M. Trebellius, Cic. Quint. 5, 21. —
    III.
    Trebellius Maximus, a consul under Nero.
    IV.
    Trebellius Pollio, a Roman historian under the emperor Constantine; v. Bähr, Röm. Lit Gesch. § 228.—Hence,
    A.
    Trĕbellĭcus, a, um, adj., of or belonging to a Trebellius:

    vinum,

    named after a Trebellius, Plin. 14, 6, 8, § 69. —
    B.
    Trĕbellĭānus, a, um, adj., of or belonging to the consul Trebellius, Trebellian:

    T. senatusconsultum de fideicommissariis,

    Dig. 36, tit. 1:

    fideicommissarius,

    ib. 36, 3, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Trebellicus

  • 14 Trebellius

    Trĕbellĭus, i, m., the name of a Roman gens. Esp.,
    I.
    L. Trebellius, Cic. Phil. 10, 10, 22; 11, 6, 14; 12, 8, 20.—
    II.
    M. Trebellius, Cic. Quint. 5, 21. —
    III.
    Trebellius Maximus, a consul under Nero.
    IV.
    Trebellius Pollio, a Roman historian under the emperor Constantine; v. Bähr, Röm. Lit Gesch. § 228.—Hence,
    A.
    Trĕbellĭcus, a, um, adj., of or belonging to a Trebellius:

    vinum,

    named after a Trebellius, Plin. 14, 6, 8, § 69. —
    B.
    Trĕbellĭānus, a, um, adj., of or belonging to the consul Trebellius, Trebellian:

    T. senatusconsultum de fideicommissariis,

    Dig. 36, tit. 1:

    fideicommissarius,

    ib. 36, 3, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Trebellius

См. также в других словарях:

  • haeres fideicommissarius — /hiriyz fidiyaykomaseriyas/ In the civil law, the person for whose benefit an estate was given to another (termed haeres fiduciarius, (q.v.) by will. Answering nearly to the cestui que trust of the English law …   Black's law dictionary

  • haeres fideicommissarius — /hiriyz fidiyaykomaseriyas/ In the civil law, the person for whose benefit an estate was given to another (termed haeres fiduciarius, (q.v.) by will. Answering nearly to the cestui que trust of the English law …   Black's law dictionary

  • haeres fideicommissarius — (Civil law.) A beneficiary heir,–a testamentary cestui que trust …   Ballentine's law dictionary

  • FIDEICOM — fideicommissarius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • FIDEICOMLEGLEG — fideicommissarius legatus legionis …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • fideicommissary — I. |fīdēˌīˈkäməˌserē, dēˌīkəˈmisərē noun ( es) Etymology: Late Latin fideicommissarius, from fideicommissum + Latin arius ary (n. suffix) : a person who is the beneficiary under civil law of a fideicommissum and who is nearly equivalent to a… …   Useful english dictionary

  • Фидеикомисс — поручение наследодателя наследнику или отказопринимателю совершить что нибудь (выдать вещь, часть наследства и даже все наследство) в пользу третьего лица, им указанного. Обычай таких поручений развивается в Риме в последний период республики, по …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Fideicommis — Fidéicommis Selon le Dictionnaire des antiquités grecques et romaines de Daremberg et Saglio, on entendait par fideicommissum (de fideicommittere), « une disposition de dernière volonté, non revêtue des formes solennelles des legs ou des… …   Wikipédia en Français

  • Fidéicommis — Selon le Dictionnaire des antiquités grecques et romaines de Daremberg et Saglio, on entendait par fideicommissum (de fideicommittere), « une disposition de dernière volonté, non revêtue des formes solennelles des legs ou des institutions d… …   Wikipédia en Français

  • Herodes Ático — Busto de Herodes Ático, Museo del Louvre (c. de 161). Herodes Ático, en …   Wikipedia Español

  • Erbrecht — (Rechtsw.), 1) im objectiven Sinne der Inbegriff der gesetzlichen Vorschriften über die Succession in das Vermögen eines Verstorbenen, über die Erwerbung, den Verlust u. die Vertheilung von Erbschaft (Jus hereditarium); 2) im subjectiven Sinne… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»