-
21 położyć
глаг.• вкладывать• возлагать• возлежать• возложить• закладывать• заключаться• заложить• класть• лежать• лечь• накладывать• налагать• определять• откладывать• повалить• положить• помещать• поставить• поставьте• постелить• постлать• прикладывать• проставить• складывать• слагать• сложить• составлять• ставить• укладывать• уложить• установить* * *połóż|yć\połóżyćony сов. 1. положить;2. повалить; побить;grad \połóżyćył zboże град побил хлеба;
З.разг. провалить;\połóżyć rolę провалить роль; \połóżyć sprawę провалить дело;
● \połóżyć akcent (nacisk) na coś сделать упор на что-л. (на чём-л.);\połóżyć koniec (kres) czemuś положить конец (предел) чему-л.; пресечь что-л.;\połóżyć karty na stół открыть (раскрыть) свой карты;
\połóżyć podwaliny czegoś, pod coś (kamień węgielny pod coś) создать основы чего-л.;\połóżyć uszy po sobie присмиреть; струсить;
\połóżyć zasługi иметь заслуги (e какой-л. области);\połóżyć trupem уложить, убить+2. powalić 3. zaprzepaścić
* * *położony сов.1) положи́ть2) повали́ть; поби́тьgrad położył zboże — град поби́л хлеба́
3) разг. провали́тьpołożyć rolę — провали́ть роль
położyć sprawę — провали́ть де́ло
•- położyć nacisk na coś
- położyć koniec czemuś
- położyć kres czemuś
- położyć karty na stół
- położyć podwaliny czegoś
- położyć pod coś
- położyć kamień węgielny pod cośSyn:powalić 2), zaprzepaścić 3) -
22 floor
[flɔː(r)] 1. n( of room) podłoga f; ( storey) piętro nt; (of sea, valley) dno nt; ( for dancing) parkiet m; ( fig) ( at meeting) prawo nt głosu2. vt (US first floor) (US second floor)to have/take the floor — mieć/zabierać (zabrać perf) głos
* * *[flo:] 1. noun1) (the surface in a room etc on which one stands or walks.) podłoga2) (all the rooms on the same level in a building: My office is on the third floor.) piętro2. verb1) (to make or cover a floor: We've floored the kitchen with plastic tiles.) pokryć, wyłożyć2) (to knock down: He floored him with a powerful blow.) powalić•- - floored
- floorboard
- flooring -
23 knock
[nɔk] 1. vt( strike) uderzać (uderzyć perf); hole wybijać (wybić perf); ( inf) ( criticize) najeżdżać (najechać perf) na +acc (inf)to knock sb to the ground — powalić ( perf) kogoś na ziemię
to knock a nail into sth — wbijać (wbić perf) gwóźdź w coś
to knock some sense into sb — wbić ( perf) komuś trochę rozumu do głowy
Phrasal Verbs:2. vi 3. n(blow, bump) uderzenie nt; ( on door) pukanie nt, stukanie nt* * *[nok] 1. verb1) (to make a sharp noise by hitting or tapping, especially on a door etc to attract attention: Just then, someone knocked at the door.) pukać2) (to cause to move, especially to fall, by hitting (often accidentally): She knocked a vase on to the floor while she was dusting.) strącić3) (to put into a certain state or position by hitting: He knocked the other man senseless.) powalić4) ((often with against, on) to strike against or bump into: She knocked against the table and spilt his cup of coffee; I knocked my head on the car door.) zahaczyć, uderzyć2. noun1) (an act of knocking or striking: She gave two knocks on the door; He had a nasty bruise from a knock he had received playing football.) uderzenie2) (the sound made by a knock, especially on a door etc: Suddenly they heard a loud knock.) stuknięcie, pukanie•- knocker- knock-kneed
- knock about/around
- knock back
- knock down
- knock off
- knock out
- knock over
- knock up
- get knocked up -
24 strike down
vt* * *(to hit or knock (a person) down: He was struck down by a car / a terrible disease.) powalić, uderzyć -
25 rozciągnąć
* * *pf.-ij1. zob. rozciągać.2. (= powalić) knock (sb) down, fell (sb).pf.1. zob. rozciągać się.2. (= położyć się, rozprostowując ciało) sprawl, spread; (= upaść) fall flat.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozciągnąć
-
26 валить
глаг.• buchać• obalić• opadać• padać• powalić• spadać• upadać• walić• ścinać• ściąć* * *(о дыме и т. п.) buchać, obalać, pokładać, powalać, walić -
27 валиться
глаг.• odpadać• opadać• padać• paść• powalić• przewrócić• przypadać• spadać• spaść• upadać• upaść• wypadać• wypaść* * *lecieć, przewracać się, upadać, walić się, wywracać się -
28 выбрасывать
глаг.• kłaść• nakryć• odrzucać• odrzucić• pokładać• powalić• układać• wydalać• wydalić• wyganiać• wygnać• wyjąć• wymiotować• wypędzać• wypędzić• wyrzucać• wyrzucić• wyznaczyć• zarzucać• zwracać* * *wyrzucać, wywalać -
29 заложить
глаг.• kłaść• nakryć• nawiązywać• pokładać• powalić• położyć• stawiać• układać• umieszczać• umieścić• ustalać• ustanawiać• ustanowić• wkładać• wprowadzać• wprowadzić• wyznaczyć• zakładać• zastawiać• zastawić• założyć* * *ufundować, (чем-л.) założyć, ( zadłużyć się) zastawić się уст. -
30 падать
глаг.• chylić• obniżać• odpadać• opadać• padać• paść• popadywać• powalić• przewrócić• przypadać• runąć• spadać• spaść• spuszczać• tonąć• upadać• upaść• upuszczać• upuścić• wpadać• wypadać• wypaść• zapaść• zniżać* * *lecieć, osuwać się, obsuwać się, padać, przewracać się, spadać, upadać, wpadać, wywalać się, wywracać się, zniżkować -
31 положить
глаг.• deponować• dodać• kłaść• pokładać• powalić• powierzyć• położyć• stawiać• układać• umieszczać• umieścić• ustalać• ustawiać• ustawić• wkładać• zdeponować* * *nabrać, pokłaść, położyć, ułożyć, włożyć -
32 powalać
-
33 niederschlagen
* vtzwalić na ziemię, powalić; ( senken) spuszczać -
34 niederwerfen
* vtpowalić, zwalić z nóg; figur. zwyciężyć -
35 strecken
1. vt2. vr, sichzu Boden strécken — powalić na ziemię
-
36 fell
-
37 lay out
vt* * *1) (to arrange over a wide area (especially according to a plan): He was the architect who laid out the public gardens.) zaprojektować2) (to spread so as to be easily seen: He laid out the contents of the box on the table.) rozłożyć3) (to knock unconscious.) powalić4) (to spend (money).) wyłożyć, wydawać5) (to prepare (a dead body) to be buried.) ubrać do trumny -
38 send (someone/something) flying
(to hit or knock someone or something so that he or it falls down or falls backwards: She hit him and sent him flying.) powalić, przewrócić -
39 send (someone/something) flying
(to hit or knock someone or something so that he or it falls down or falls backwards: She hit him and sent him flying.) powalić, przewrócić -
40 blow down
См. также в других словарях:
powalić — kogoś na kolana zob. kolano 4. Powalić kogoś na (obie) łopatki zob. łopatka … Słownik frazeologiczny
powalić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}powalać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powalić — dk VIa, powalićlę, powalićlisz, powalićwal, powalićlił, powalićlony rzad. powalać ndk I, powalićam, powalićasz, powalićają, powalićaj, powalićał, powalićany 1. «przewrócić kogoś lub coś, spowodować czyjś upadek; zwalić z nóg, obalić» Powalić… … Słownik języka polskiego
powalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przewrócić się ciężko, bezwładnie, całym swym ciężarem; zwalić się, runąć, gruchnąć (zwykle o czymś wysokim) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W czasie burzy maszt powalił się na pokład. Stracił przytomność i powalił się bezwładnie na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powalać — Powalić kogoś na kolana zob. kolano 4. Powalić kogoś na (obie) łopatki zob. łopatka … Słownik frazeologiczny
powalać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powalaćam, powalaća, powalaćają, powalaćany {{/stl 8}}– powalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, powalaćlę, powalaćli, powalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przewracać kogoś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łopatka — Położyć, powalić, rozłożyć, kłaść kogoś na (obie) łopatki a) pot. «pokonać kogoś, być znacznie lepszym od kogoś, wyraźnie wyprzedzać kogoś w jakiejś rywalizacji»: Należało więc główne siły skoncentrować na froncie zachodnim, rzucić je na Francję… … Słownik frazeologiczny
kolano — 1. Błagać, prosić (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach «błagać, prosić usilnie, uniżenie, poniżając się»: Gdyby jeszcze obiecali, że na wikcie więziennym stracę 10 kilo, błagałabym na klęczkach, żeby mnie zamknięto. Mam za słabą wolę, żeby się … Słownik frazeologiczny
łopatka — ż III, CMs. łopatkatce; lm D. łopatkatek 1. «mała łopata, najczęściej zabawka dziecinna; także: rodzaj szufelki lub niewielkiej łyżeczki w kształcie łopaty; ilość materiału mogąca zmieścić się na łopatce» Dziecko bawiło się łopatką i wiaderkiem.… … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
powalać — I dk I, powalaćam, powalaćasz, powalaćają, powalaćaj, powalaćał, powalaćany «zabrudzić, umazać czymś; poplamić» Powalać ręce atramentem. Powalać spodnie o brudną ławkę. powalać się «pobrudzić się, ulec powalaniu, zostać powalanym» Powalać się… … Słownik języka polskiego