-
1 potłuc
глаг.• разбить* * *potłu|c\potłuckę, \potłuccze, \potłuckł, \potłucczony сов. 1. разбить; перебить;\potłuc naczynia перебить посуду;
2. kogo разг. побить, избить, поколотить;3. со разг. удариться чем, ушибиться; \potłuc sobie głowę разбить себе голову, удариться головой+1. rozbić, porozbijać 2. poturbować, stłuc 3. uderzyć się
* * *potłukę, potłucze, potłukł, potłuczony сов.1) разби́ть; переби́тьpotłuc naczynia — переби́ть посу́ду
2) kogo разг. поби́ть, изби́ть, поколоти́ть3) co разг. уда́риться чем, ушиби́тьсяpotłuc sobie głowę — разби́ть себе́ го́лову, уда́риться голово́й
Syn: -
2 potłuc się
сов.1) разби́тьсяpotłuc się się w drobne kawałki — разби́ться вдре́безги
2) ( doznać obrażeń) уда́риться, ушиби́ться, расшиби́тьсяSyn:porozbijać się, rozbić się 1) -
3 potłuc\ się
сов. 1. разбиться;\potłuc\ się się w drobne kawałki разбиться вдребезги;
2. (doznać obrażeń) удариться, ушибиться, расшибиться;3. разг. (wzajemnie) побить (поколотить) друг друга, подраться+1. porozbijać się, rozbić się
-
4 roztłuc
roztłu|c\roztłuckę, \roztłuccze, \roztłuckł, \roztłucczony сов. разбить, расколоть+potłuc, stłuc
* * *roztłukę, roztłucze, roztłukł, roztłuczony сов.разби́ть, расколо́тьSyn: -
5 roztłuc się
-
6 roztłuc\ się
сов. разбиться, расколоться+potłuc się, stłuc się
См. также в других словарях:
potłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, potłuctłukę, potłuctłucze, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłukli, potłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stłuc, rozbić na kawałki, zwykle wiele przedmiotów, lub zniszczyć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
potłuc — O dupę potłuc, o kant dupy potłuc zob. dupa 4 … Słownik frazeologiczny
potłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o rzeczach kruchych, pękających: rozbić się, rozlecieć się na kawałki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szklanki potłukły się. Waza się potłukła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
moć o kant dupy potłuc — Być do niczego; być bezużytecznym Eng. Someone has no benefit from something which turned out) To be bad, worthless, or useless … Słownik Polskiego slangu
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… … Słownik języka polskiego
poturbować — dk IV, poturbowaćbuję, poturbowaćbujesz, poturbowaćbuj, poturbowaćował, poturbowaćowany «pobić, potłuc» Poturbowany w czasie bójki, bijatyki. poturbować się 1. «pobić, stłuc się wzajemnie» Chłopcy poturbowali się podczas przerwy. 2. «ulec silnym… … Słownik języka polskiego
kant — 1. pot. Postawić się, stawiać się kantem «ostro, stanowczo sprzeciwić się czemuś, hardo wystąpić»: Co ona ci się tak stawia kantem, weź się za nią ostro, bo potem będą jeszcze większe kłopoty. Roz bezp 1998. 2. pot. Robić kanty «oszukiwać»: No –… … Słownik frazeologiczny
boleśnie — boleśnieej 1. «sprawiając ból» Potłuc się, skaleczyć się boleśnie. 2. «sprawiając przykrość» Dotknąć, ugodzić, urazić boleśnie słowami. 3. «w sposób świadczący o przeżywanym bólu; żałośnie, smutno» Łkać, płakać, szlochać boleśnie … Słownik języka polskiego
drobno — drobnoniej przysłów. od drobny (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Drobno pokroić, potłuc coś. Drobno zadrukowana książka. b) w zn. 2: Drobno zmielona kawa, kasza … Słownik języka polskiego
