-
1 aestimātiō
aestimātiō ōnis, f [aestimo], the determination of value, value, valuation, appraisement: aestimatione factā, Cs.: potestas aestimationis habendae: frumenti, the determination of a rate of duty: erat Athenis quasi poenae aestimatio, i. e. a commutation.—Esp., in law, litis or litium aestimatio, a valuation of the matter in dispute, assessment of damages: lex de multarum aestimatione, the commutation of fines in kind, L.: possessionum et rerum, i. e. an appraisement of real and personal estate, Cs.: praedia in aestimationem accipere, to accept at the appraisement: aestimationes vendere, i. e. property received at a high appraisement: aestimationem accipere, to suffer injury (by taking property at too high a valuation).—Fig., a valuation, estimation: honoris, L.: recta, Ta.: propria virtutis, intrinsic worth. — Esteem: aestimatione dignus.* * *Ivaluation, estimation of money value; value, price; assessment of damagesIIvaluation, estimation of money value; value, price; assessment of damages -
2 dīscrīptiō
dīscrīptiō ōnis, f [discribo], a division, distribution, apportionment, assignment: civitatis: populi: possessionum: per urbem caedis (cf. descriptio).* * *assignment, division -
3 lātitūdō
lātitūdō inis, f [1 latus], breadth, width: in hac inmensitate latitudinum, longitudinum: fossae, Cs.: beluae, L.: declivis, a broad slope, S.— Breadth, extent, size, compass: possessionum.— A broad pronunciation: verborum.* * *width, breadth, extent; latitude -
4 possessiō
possessiō ōnis, f [SED-], a taking possession of, seizing, occupying, taking: bonorum: regni, L.: mittere in possessionem, send to take possession.— A possessing, holding, possession, occupation: certā re et possessione deturbari: in possessionem proficisci, to come into possession: bonorum: possessionem tradere, Cs.: tenere, N.— A thing possessed, possession, property, estate: id genus possessionum: trans Rhodanum possessiones habere, Cs.: urbanae, N.: aes alienum ex possessionibus solvere, S.—Fig., possession: prudentiae doctrinaeque.* * *possession, property -
5 terminus
terminus ī, m [1 TER-], a boundary-line, boundary, bound, limit: de terminis contentio: templi, L.: possessionum.—Person., Termmus, the deity presiding over boundaries, L., H., O.— Fig., a bound, limit, end, term <*> in amicitiā fines, et quasi termini diligendi: nullis terminis circumscribere aut definire ius suum: terminos pangere: gloriae, Cu.— An end, term: vitae: senectutis.* * *boundary, limit, end; terminus -
6 aestimatio
aestĭmātĭo, ōnis, f. [id.].I.The estimating a thing according to its extrinsic (money) value, valuation, appraisement:II.in censu habendo potestas omnis aestimationis habendae censori permittitur,
Cic. Verr. 2, 2, 53: aestimatio frumenti, the determination of the prœtor ( legate or quœstor), how much ready money one should pay, instead of the corn which he was to furnish, id. ib. 2, 3, 92:erat Athenis reo damnato, si fraus non capitalis esset, quasi poenae aestimatio,
i. e. a commutation of corporal punishment for a fine, id. de Or. 1, 54, 232.—So esp. litis or litium aestimatio, in Roman civil law, an estimating, valuation of the contested matter; in criminal law also, the stating how much the convicted person had to pay, an assessment of damages, Cic. Clu. 41, 116; id. Verr. 2, 2, 18, § 45 (cf. lis aestimata, id. ib. 1, 13):lex de multarum aestimatione,
Liv. 4, 30.— After the civil war, Cæsar, in order to enable debtors to cancel the demands against them, decreed an aestimatio possessionum, i. e. an estimation or appraisement of real estate, according to the value which it had before the war, and compelled the creditors to take this in payment instead of money; they were also obliged to deduct from the sum demanded any interest that had been paid; v. Caes. B. C. 3, 1; and Suet. Caes. 42. Hence, in aestimationem accipere, to accept or agree to such a valuation, or payment by real estate at a high price:a Marco Laberio C. Albinius praedia in aestimationem accepit,
Cic. Fam. 13, 8.—And meton., with an allusion to the law of Cæsar: aestimationes [p. 62] = praedia, the real estate received in payment:quando aestimationes tuas vendere non potes,
Cic. Fam. 9, 18. Since the creditor was a loser by this regulation, aestimationem accipere, to suffer injury or loss, id. ib. 16.—Trop.A.A valuation, i. e. an estimation of a thing according to its intrinsic worth (while existimatio denotes the consideration, regard due to an object on account of its nominal value):B.bonum hoc est quidem plurimi aestimandum, sed ea aestimatio genere valet, non magnitudine,
Cic. Fin. 3, 10, 34; so 3, 13, 44;3, 6: semper aestimationem arbitriumque ejus honoris penes senatum fuisse,
Liv. 3, 63:semper infra aliorum aestimationes se metiens,
Vell. 1, 127; 97; Plin. 3, 5, 9, § 67:aestimatione rectā severus, deterius interpretantibus tristior habebatur,
Tac. H. 1, 14 al. — -
7 discriptio
dīscriptio, ōnis, f. [discribo], a division, distribution, apportionment:civitatis,
Cic. Sest. 65, 137:populi,
id. Planc. 18, 45:privatarum possessionum,
id. Off. 1, 7, 21; id. Tusc. 4, 1, 1; 5, 24, 68; id. Rep. 1, 46, 70; id. N. D. 1, 33, 92 al. (In these passages, formerly descriptio, q. v.) -
8 dissolutum
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
9 dissolvo
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
10 interdictum
interdictum, i, n. [interdico].I.In gen., a prohibition:II.nequeone ego ted interdictis facere mansuetem meis?
Plaut. As. 3, 1, 1:deorum,
Cic. Pis. 21, 48.—In partic., as a legal t. t., a provisional decree of the prætor, esp. in disputes of private persons respecting possession, prohibiting some act, a prætorian interdict:certis ex causis praetor aut proconsul auctoritatem suam finiendis controversiis interponit... formulae verborum quibus in ea re utitur interdicta decretave vocantur: interdicta cum prohibet aliquid fieri,
Gai. Inst. 4, 139 sq. (v. the context):ergo hac lege jus civile, causae possessionum, praetorum interdicta tollentur,
Cic. Agr. 3, 3:possessionem per interdictum repetere,
id. Caecin. 3:interdicto contendere cum aliquo,
id. de Or. 1, 10:venire ad interdictum,
Petr. 13 and 83 (for the different classes of interdicts and their effects, v. Gai. Inst. 4, 142 sqq.; Just. Inst. 4, 15 Sandars ad loc.). -
11 latitudo
lātĭtūdo, ĭnis, f. [1. latus], breadth, width of any thing (class.).I.Lit.:B.in hac immensitate latitudinum, longitudinum, altitudinum,
Cic. N. D. 1, 20, 54:fossae,
Caes. B. G. 2, 12:castra amplius milibus passuum VIII. in latitudinem patebant,
id. ib. 2, 7 fin.:patere in latitudinem,
id. ib. 2, 8; Plin. 3 prooem. § 3; cf. Quint. 1, 10, 42; 11, 3, 141:vires umerorum et latitudines ad aratra extrahenda,
Cic. N. D. 2, 63, 159. —Transf., in gen., extent, size, compass:II.possessionum,
Cic. Agr. 2, 26, 67.—Trop. (very rare):verborum,
a broad pronunciation, Cic. de Or. 2, 22, 91: Platonica, richness or copiousness of expression, Plin. Ep. 1, 10, 5 (for the Gr. platutês tês hermê neias, called amplitudo Platonis, Cic. Or. 1, 5). -
12 possessio
possessĭo, ōnis, f. [possido].I.A taking possession of, seizing, occupying, taking (= ktêsis), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24:II.regni,
Liv. 33, 41, 3:mittere in possessionem,
to send to take possession, Cic. Quint. 26, 83:Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc.,
Tac. Agr. 18:si mare intretur, promptam ipsis possessionem,
id. A. 2, 5.—Transf.A.In abstr., a possessing, holding, possession, occupation:B.possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager,
Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci katochên dicunt, Dig. 41, 21:certā re et possessione deturbari,
Cic. Fam. 12, 25:hortorum,
id. Mil. 27, 75:fundi,
id. ib. 27, 75:in possessionem proficisci,
to come into possession, id. Quint. 27, 85:in possessionem venire,
id. Att. 4, 2, 3:possessionem restituere,
id. Fam. 10, 27, 1:in possessionem dare,
Vulg. Lev. 14, 34:esse in possessione bonorum,
Cic. Caecin. 7, 19:possessionem bonorum dare alicui,
id. Fam. 7, 21:tradere,
Caes. B. G. 1, 44:tenere,
Nep. Tim. 2, 4:ponere se in possessione,
to take possession, Sen. Ira, 1, 7, 2:si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit,
if at first fire possessed the world, Just. 2, 1, 15.—In concr., a thing possessed, a possession, property, esp. an estate:III.possessiones appellantur agri late patentes, publici privatique: qui non mancipatione, sed usu tenebantur, et, ut quisque occupaverat, possidebat,
Fest. p. 241 Müll.:prata et areas quasdam magno aestimant, quod ei generi possessionum minime noceri potest,
Cic. Par. 6, 3, 51; Caes. B. C. 1, 17:qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant,
id. B. G. 1, 11:urbanae,
Nep. Att. 14, 3:aes alienum meis nominibus ex possessionibus solvere possem,
Sall. C. 35, 3.—Trop., possession:prudentiae doctrinaeque possessio,
Cic. de Or. 3, 31, 122:judicii ac defensionis,
id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6. -
13 refusio
II.Transf., a restitution: possessionum, Ambros. Apol. David, 8, § 42. -
14 termino
termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus], to set bounds to, mark off by boundaries, to bound, limit (class.; syn.: finio, definio).I.Lit.:II.terra mare et contra mare terras terminat omnes,
Lucr. 1, 1000:fines,
Cic. Off. 1, 10, 33; cf.:quorum alter fines vestri imperii non terrae sed caeli regionibus terminaret,
id. Cat. 3, 11, 26:locus, quem oleae terminabant,
id. Caecin. 8, 22:quo (lituo) regiones vineae terminavit,
id. N. D. 2, 3, 9:fana,
Liv. 5, 50, 2:stomachus palato extremo atque intimo terminatur,
Cic. N. D. 2, 54, 135:pars prior (togae) mediis cruribus optime terminatur,
Quint. 11, 3, 139 et saep.:agrum publicum a privato,
Liv. 42, 1, 6; Inscr. Orell. 3260.— Absol.:(praetores) terminari jussi, quā ulterior citeriorve provincia servaretur,
Liv. 32, 28, 11:famam qui terminet astris,
Verg. A. 1, 287.—Trop., to limit, set limits to; to circumscribe, fix, define, determine:B.isdem finibus gloriam, quibus vitam,
Cic. Sen. 23, 82:quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes suas terminare,
id. Arch. 11, 29:spem possessionum Janiculo et Alpibus,
id. Mil. 27, 74:sonos vocis paucis litterarum notis,
id. Tusc. 1, 25, 62:quod ipsa natura divitias, quibus contenta sit et parabiles et terminatas habet,
id. Fin. 1, 13, 46; cf.:victu atque cultu terminatur pecuniae modus,
id. Par. 6, 3, 50:modum magnitudinis et diuturnitatis,
id. Tusc. 2, 19, 45:qui (Epicurus) bona voluptate terminaverit, mala dolore,
id. Off. 3, 33, 117:summam voluptatem omnis privatione doloris,
id. Fin. 1, 11, 38:ea (lingua) vocem fingit et terminat,
id. N. D. 2, 59, 149:ut subjectos campos terminare oculis haud facile queas,
i. e. reach the limits, Liv. 32, 4, 4:gloriam tantam futuram, ut terminari nullo tempore oblivione possit,
Just. 22, 5, 12:prooemia intra quattuor sensus,
Quint. 4, 1, 62.—Transf., to set bounds to, to close, finish, end, terminate:sententiam numerose,
Cic. Or. 59, 199:clausulas longa syllaba,
id. de Or. 3, 47, 183; cf.:ut pariter extrema terminentur,
id. Or. 12, 38:ut, unde est orsa, in eo terminetur oratio,
id. Marcell. 11, 33:si, ut Maecenas, etc., dicerentur, genitivo casu non e litterā sed tis syllabā terminarentur,
Quint. 1, 5, 62:jam imperio annuo terminato,
Cic. Fam. 3, 12, 4:si negotium terminatum est,
Dig. 47, 2, 58:rem judicio,
ib. 50, 16, 230:litem,
ib. 42, 1, 40.—Hence, adv.: termĭnātē, with limits, Auct. Cas. Lit. Goes. p. 243. -
15 Terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3. -
16 terminus
termĭnus, i, m. (collat. form termo, ōnis, Enn. ap. Fest. p. 363 Müll., or Ann. v. 470 and 471 Vahl.; and termen, ĭnis, n., acc. to Varr. L. L. 5, § 21 Müll.; so,I.(BTERMINA DVO STANT,
Inscr. Orell. 3121) [Sanscr. root tar-, overcome; tīrain, shore, edge; Gr. terma, goal; termôn, border; cf. trans, in-trare], a boundary-line, boundary, bound, limit (syn.: finis, limes, meta).Lit., of local boundaries:B.contentio de terminis,
Cic. Ac. 2, 43, 132:agrorum,
Plin. 18, 2, 2, § 8; Hor. C. 2, 18, 24:templi,
Liv. 45, 5, 7:urbis,
Tac. A. 12, 23; 12, 24 fin.:possessionum,
Cic. Mil. 27, 74:vicinitatis,
id. Rab. Perd. 3, 8:Alexandria, in terminis Africae et Aegypti condita,
Just. 21, 6, 3.—Comically, = membrum virile, Pompon. ap. Non. 146, 24 (Com. Fragm. v. 126 Rib.).— Hence,Personified: Termĭnus, the deity presiding over boundaries, Ov. F. 2, 639 sq.; Varr. L. L. 5, 10, 22; Liv. 1, 55, 3; 5, 54, 7; Hor. C. S. 27; Lact. 1, 20, 38; Fest. p. 368; Serv. ad Verg. A. 9, 448. —II.Transf., in gen., a bound, limit, end, term:constituendi sunt, qui sint in amicitiā fines, ut quasi termini diligendi,
Cic. Lael. 16, 56; cf.:certos mihi fines terminosque constituam,
id. Quint. 10, 35:oratoris facultatem non illius artis terminis, sed ingeni sui finibus describere,
id. de Or. 1, 49, 214:contentionum,
id. Fam. 6, 22, 2:nullis terminis circumscribere aut definire jus suum,
id. de Or. 1, 16, 70:Pompeius, cujus res gestae atque virtutes isdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,
id. Cat. 4, 10, 21:omnium aetatum certus est terminus, senectutis autem nullus est certus terminus,
id. Sen. 20, 72:vitae,
id. Rab. Perd. 10, 29:pangere terminos,
id. Leg. 1, 21, 56:termini egestatis,
Plaut. As. 1, 2, 13:hos terminos dignitati statuo,
Plin. Ep. 6, 29, 3.
См. также в других словарях:
Codex Edelini — Der Codex Edelini ist ein Güterverzeichnis des elsässischen Klosters Weißenburg, angelegt von Abt Edelin (regiert 1262 bis 1293). Da das Kloster seit dem 10. Jahrhundert einen großen Teil seiner Besitzungen verloren hatte, ließ Edelin unter… … Deutsch Wikipedia
Wissembourg — Wissembourg … Wikipedia
Abt Edelin — Edelin regierte als Abt das elsässische Klosters Weißenburg seit dem Jahr 1262 bis zu seinem Tod am 15. Oktober 1293. Während seiner Regierungszeit wurde mit dem Bau der heute noch bestehenden gotischen Abteikirche begonnen. Da das Kloster seit… … Deutsch Wikipedia
Edelin — († 15. Oktober 1293) regierte als Abt das elsässische Kloster Weißenburg seit dem Jahr 1262 bis zu seinem Tod am 15. Oktober 1293. Während seiner Regierungszeit wurde mit dem Bau der heute noch bestehenden gotischen Abteikirche begonnen. Da das… … Deutsch Wikipedia
Niederschlettenbach — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia
Salischer Kirchenraub — Im Jahr 985 eignete sich Herzog Otto, der aus dem Geschlecht der Salier stammte, an verschiedenen Orten am Ober und Mittelrhein Besitz des Klosters Weißenburg an; dieser Vorgang ging unter dem Titel Salischer Kirchenraub in die Geschichte ein,… … Deutsch Wikipedia
Agenzia del Territorio — Die Agenzia del Territorio ist eine italienische Behörde, die für die Katastervermessung und das Liegenschaftskataster zuständig ist. Sie untersteht der Hauptabteilung für Finanzen (Dipartimento delle Finanze) des Wirtschafts und… … Deutsch Wikipedia
Kloster Weißenburg (Elsass) — Stiftskirche St. Peter und Paul, Teil des früheren Klosters Kloster Weißenburg ist ein ehemaliges Kloster (1524 –1789: Kollegiatstift) in Weißenburg (franz. Wissembourg) im Elsass in Frankreich … Deutsch Wikipedia
APENNIS — Carolo du Fresne scriptum dicitur, confectum in gratiam eorum, qui incendiô aut hostili depraedatione, chartas, quibus possessionum suarum proprietarem et iura ostendere possent, deperdiderunt. Tune enim coactâ loci plebe ipsoque coram Iudice… … Hofmann J. Lexicon universale
ARCAE Gromaticorum et Agrimensorum — ARCAE Gromaticorum, et Agrimensorum signa sunt finalia, per possessionum extremitates constituta, sive constructa. Frontinus de Coloniis: Adrianus ager finitus per rationem arcarum, riparum, etc. Vide quoque L. Wisigoth. l. 10. tit. 3. §. 3. et… … Hofmann J. Lexicon universale
PALATINUS — I. PALATINUS Apollo dictus est a Palatio, ubi Augustus Apollini, post Aruspicum responsa, aedem construxit, porticibus et Bibliothecâ Latinâ Graecâque valde celebrem, unde est illud apud Horat. l. 1. Ep. 3. v. 23. Et tangere vitet Scripta,… … Hofmann J. Lexicon universale