-
1 porozbijać
глаг.• перебить -
2 potłuc
глаг.• разбить* * *potłu|c\potłuckę, \potłuccze, \potłuckł, \potłucczony сов. 1. разбить; перебить;\potłuc naczynia перебить посуду;
2. kogo разг. побить, избить, поколотить;3. со разг. удариться чем, ушибиться; \potłuc sobie głowę разбить себе голову, удариться головой+1. rozbić, porozbijać 2. poturbować, stłuc 3. uderzyć się
* * *potłukę, potłucze, potłukł, potłuczony сов.1) разби́ть; переби́тьpotłuc naczynia — переби́ть посу́ду
2) kogo разг. поби́ть, изби́ть, поколоти́ть3) co разг. уда́риться чем, ушиби́тьсяpotłuc sobie głowę — разби́ть себе́ го́лову, уда́риться голово́й
Syn: -
3 potłuc się
сов.1) разби́тьсяpotłuc się się w drobne kawałki — разби́ться вдре́безги
2) ( doznać obrażeń) уда́риться, ушиби́ться, расшиби́тьсяSyn:porozbijać się, rozbić się 1) -
4 przebić
глаг.• пробивать• проколоть• пронзать• проникать• просверливать* * *1) пробить, проколоть, прошибить2) karc. przebić карт. перекрыть, убитьobić ponownie перебить (обить заново)przechwycić, przejąć перебить (перехватить)pozabijać, wybić перебить (поубивать)przerwać перебить (прервать)porozbijać, wytłuc перебить (разбить много чего-л.)złamać перебить (сломать)* * *przebity сов.1) проби́тьprzebić tunel — проби́ть (проложи́ть) тунне́ль
2) пронзи́ть; проколо́тьprzebić bagnetem — пронзи́ть штыко́м
przebić oponę — проколо́ть ши́ну
3) ( monety) перечека́нить4) карт. перекры́ть, переби́тьprzebić dziesiątkę waletem — перекры́ть деся́тку вале́том
Syn:przeszyć 2) -
5 potłuc\ się
сов. 1. разбиться;\potłuc\ się się w drobne kawałki разбиться вдребезги;
2. (doznać obrażeń) удариться, ушибиться, расшибиться;3. разг. (wzajemnie) побить (поколотить) друг друга, подраться+1. porozbijać się, rozbić się
См. также в других словарях:
porozbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, porozbijaćam, porozbijaća, porozbijaćają, porozbijaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbić, potłuc, zniszczyć wiele rzeczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci porozbijały garnuszki … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… … Słownik języka polskiego
porozbijać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzając o coś, zranić się, uszkodzić sobie jakąś część ciała (przeważnie o wielu osobach) bądź zbić się, ulec zniszczeniu (o wielu rzeczach) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko wypadło z wózka i porozbijało się. Jajka porozbijały … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
potrzaskać — dk I, potrzaskaćam, potrzaskaćasz, potrzaskaćają, potrzaskaćaj, potrzaskaćał, potrzaskaćany 1. «strzaskać coś w wielu miejscach albo strzaskać wiele rzeczy; potłuc, porozbijać, połamać» Potrzaskane pociskami mury, okna. Potrzaskane naczynia,… … Słownik języka polskiego
ułupać — dk IX, ułupaćpię, ułupaćpiesz, ułup, ułupaćał, ułupaćany rzad. «łupiąc, rąbiąc (zwykle siekierą) porozbijać coś na kawałki lub oddzielić coś od całości» Ułupać drzazg na podpałkę. Ułupać węgla … Słownik języka polskiego
porozwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, porozwalaćam, porozwalaća, porozwalaćają, porozwalaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zburzyć, rozwalić kilka (wiele) obiektów; rozwalić coś w różnych miejscach : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, potłuctłukę, potłuctłucze, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłukli, potłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stłuc, rozbić na kawałki, zwykle wiele przedmiotów, lub zniszczyć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
