-
1 погнать
глаг.• poganiać• pognać• pogonić• popędzić• przepędzać• wpędzać* * *pognać, pogonić, popędzić -
2 dart
[dɑːt] 1. n 2. vito dart towards — (also: to make a dart towards) rzucać się (rzucić się perf) w kierunku or w stronę +gen
* * *1. noun1) (a pointed arrow-like weapon for throwing or shooting: a poisoned dart.) strzałka2) (a sudden and quick movement.) skok, rzut2. verb(to move suddenly and quickly: The mouse darted into a hole.) rzucić się, popędzić- darts -
3 побежать
-
4 помчаться
kopnąć się разг., pocwałować шутл., ( o kimś) pogalopować разг.; шутл., pognać, pogonić, polecieć, pomknąć, popędzić, wyrwać -
5 понестись
ponieść się, ( o dźwiękach) pobiec, pocwałować, pogalopować, pogonić, pomknąć, popędzić -
6 унестись
-
7 jagen
-
8 bolt
[bəult] 1. n( lock) zasuwa f, rygiel m; ( with nut) śruba f; ( of lightning) piorun m2. vt3. vi 4. advto bolt sth to sth — przykuwać (przykuć perf) coś do czegoś
* * *[boult] 1. noun1) (a bar to fasten a door etc: We have a bolt as well as a lock on the door.) zasuwka2) (a round bar of metal, often with a screw thread for a nut: nuts and bolts.) nakrętka3) (a flash of lightning.) piorun4) (a roll (of cloth): a bolt of silk.) sztuka, bela2. verb1) (to fasten with a bolt: He bolted the door.) zaryglować2) (to swallow hastily: The child bolted her food.) łykać3) (to go away very fast: The horse bolted in terror.) wyrwać•- bolt-upright- boltupright
- a bolt from the blue -
9 career
[kə'rɪə(r)] 1. nkariera f2. vi(also: career along) pędzić (popędzić perf)change/choice of career — zmiana/wybór zawodu
* * *[kə'riə] 1. noun1) (a way of making a living (usually professional): a career in publishing.) kariera, zawód2) (course; progress (through life): The present government is nearly at the end of its career.) kadencja, okres2. verb(to move rapidly and dangerously: The brakes failed and the car careered down the hill.) pędzić -
10 dash off
* * *1) (to write quickly: to dash off a letter.) pospiesznie napisać2) (to leave hastily: to dash off to the shops.) zniknąć, popędzić -
11 hurry
['hʌrɪ] 1. npośpiech m2. vi 3. vtto do sth in a hurry — robić (zrobić perf) coś w pośpiechu
Phrasal Verbs:- hurry up* * *1. verb1) (to (cause to) move or act quickly, often too quickly: You'd better hurry if you want to catch that bus; If you hurry me, I'll make mistakes.) śpieszyć się, przynaglać2) (to convey quickly: After the accident, the injured man was hurried to the hospital.) pośpiesznie przywieźć, dostarczyć2. noun1) (the act of doing something quickly, often too quickly: In his hurry to leave, he fell and broke his arm.) pośpiech2) (the need to do something quickly: Is there any hurry for this job?) pośpiech•- hurried- hurriedly
- in a hurry
- hurry up -
12 hurry up
1. vt 2. vi* * *(to (cause to) move quickly: Hurry him up, will you; Do hurry up!) pogonić, pośpieszyć się -
13 pelt
[pɛlt] 1. vt2. vi 3. nto pelt sb with sth — obrzucać (obrzucić perf) kogoś czymś
skóra f (zwierzęca)* * *[pelt]1) (to throw (things) at: The children pelted each other with snowballs.) obrzucać2) (to run very fast: He pelted down the road.) gnać, pędzić3) ((of rain; sometimes also of hailstones) to fall very heavily: You can't leave now - it's pelting (down).) bębnić• -
14 race
[reɪs] 1. n( species) rasa f; ( competition) wyścig m2. vt3. vito race horses/cars (etc) — brać udział w wyścigach konnych/samochodowych (etc)
( compete) ścigać się; ( hurry) pędzić (popędzić perf), gnać (pognać perf); heart bić szybko; engine pracować na podwyższonych obrotachto race sb/against sb — ścigać się z kimś
* * *I 1. [reis] noun(a competition to find who or which is the fastest: a horse race.) wyścig2. verb1) (to (cause to) run in a race: I'm racing my horse on Saturday; The horse is racing against five others.) wystawić do wyścigu, ścigać się2) (to have a competition with (someone) to find out who is the fastest: I'll race you to that tree.) ścigać się z3) (to go etc quickly: He raced along the road on his bike.) mknąć•- racer- racecourse
- racehorse
- racetrack
- racing-car
- a race against time
- the races II [reis]1) (any one section of mankind, having a particular set of characteristics which make it different from other sections: the Negro race; the white races; ( also adjective) race relations.) rasa2) (the fact of belonging to any of these various sections: the problem of race.) rasa3) (a group of people who share the same culture, language etc; the Anglo-Saxon race.) rasa•- racial- racialism
- racialist
- the human race
- of mixed race -
15 rush
[rʌʃ] 1. nI'm in a rush (to) — śpieszę się (, żeby +infin)
- rushes2. vt3. vito rush sth off — wysyłać (wysłać perf) coś natychmiast
to rush in(to) — wdzierać się (wedrzeć się perf) (do +gen)
Phrasal Verbs:* * *I 1. verb(to (make someone or something) hurry or go quickly: He rushed into the room; She rushed him to the doctor.) pospieszyć, gnać2. noun1) (a sudden quick movement: They made a rush for the door.) skok2) (a hurry: I'm in a dreadful rush.) pośpiech•II noun(a tall grass-like plant growing in or near water: They hid their boat in the rushes.) sitowie -
16 scurry
['skʌrɪ]vimknąć (pomknąć perf), pędzić (popędzić perf)Phrasal Verbs:* * *1. verb((usually with away, off etc) to run with short, quick steps: It began to rain and we scurried home.) truchtać2. noun(an act or a noise of hurrying: a scurry of feet.) bieg truchtem -
17 speed
[spiːd] 1. n( rate) prędkość f, szybkość f; (fast travel, promptness, haste) szybkość f2. vi; pt, pp spedto speed (along/by) — pędzić (popędzić perf) (wzdłuż +gen /obok +gen); ( AUT) jechać z nadmierną prędkością, przekraczać (przekroczyć perf) dozwoloną prędkość
at full/top speed — z maksymalną prędkością
at a speed of 70km/h — z prędkością siedemdziesięciu kilometrów na godzinę
shorthand/typing speed — szybkość stenografowania/pisania na maszynie
Phrasal Verbs:- speed up* * *[spi:d] 1. noun1) (rate of moving: a slow speed; The car was travelling at high speed.) prędkość2) (quickness of moving.) prędkość2. verb1) ((past tense, past participles sped [sped] speeded) to (cause to) move or progress quickly; to hurry: The car sped/speeded along the motorway.) mknąć2) ((past tense, past participle speeded) to drive very fast in a car etc, faster than is allowed by law: The policeman said that I had been speeding.) przekraczać dozwoloną prędkość•- speeding- speedy
- speedily
- speediness
- speed bump
- speed trap
- speedometer
- speed up -
18 dash away
1. (= dash off) vi 2. vt -
19 tear along
vi -
20 погнаться
глаг.• popędzić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
popędzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}popędzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}popędzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmusić siłą do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
popędzić — jak strzała zob. strzała 1. Popędzić komuś kota zob. kot 7 … Słownik frazeologiczny
popędzić — dk VIa, popędzićdzę, popędzićdzisz, popędzićpędź, popędzićdził, popędzićdzony popędzać ndk I, popędzićam, popędzićasz, popędzićają, popędzićaj, popędzićał, popędzićany 1. «zmusić kogoś lub coś do pójścia, posuwania się w określonym kierunku»… … Słownik języka polskiego
pogonić [popędzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}kota {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmusić kogoś, aby wyniósł się skądś, przepędzić kogoś z jakiegoś miejsca {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
kot — 1. Bawić się, książk. igrać z kimś jak kot z myszką, myszą «znęcać się, wykorzystywać swoją intelektualną lub fizyczną przewagę nad kimś, upokarzać kogoś»: Jestem oficerem Abwehry, a pan bawi się ze mną jak kot z myszką. Zadaje pan podchwytliwe… … Słownik frazeologiczny
strzała — 1. Popędzić, polecieć, pomknąć itp. jak strzała «pobiec, pojechać bardzo szybko»: Jak strzała pomknął z powrotem – byle tylko nie zauważyli nieobecności! B. Jasieński, Palę. 2. Prosty jak strzała a) «o drodze, szlaku: ciągnący się prosto, bez… … Słownik frazeologiczny
kot — m IV, DB. a, C. u, Ms. kocie; lm M. y 1. «Felis domestica, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie» Biały, bury, czarny kot. Puszysty, zwinny kot. Kot angorski, perski, syjamski. Kot mruczy, skrada się,… … Słownik języka polskiego
pogalopować — dk IV, pogalopowaćpuję, pogalopowaćpujesz, pogalopowaćpuj, pogalopowaćował «popędzić, pojechać galopem» Konie pogalopowały do stajen. Myśliwi pogalopowali przez polanę … Słownik języka polskiego
pokłusować — dk IV, pokłusowaćsuję, pokłusowaćsujesz, pokłusowaćsuj, pokłusowaćował «ruszyć, popędzić kłusem» Jeździec pokłusował do wsi. Konie pokłusowały drogą … Słownik języka polskiego
polecieć — dk VIIa, poleciećcę, poleciećcisz, poleciećleć, poleciećciał, poleciećcieli 1. «o ptakach, o mechanizmach, o ludziach: odbyć lot za pomocą skrzydeł lub mechanizmu; udać się dokąd drogą powietrzną» Ptaki poleciały do ciepłych krajów. Bocian… … Słownik języka polskiego