-
1 popędzić
-
2 popędzić
-
3 popędzić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popędzić
-
4 popędzić
courir -
5 popędzić
sciuird -
6 popędzić
1. погнати;2. помчати, помчатися -
7 popędzić
= pędzić -
8 pogonić
глаг.• погнать* * *pogoni|ć\pogonićony сов. 1. погнать, поторопить;2. помчаться, понестись+1, 2. popędzić 2. pognać
* * *pogoniony сов.1) погна́ть, поторопи́ть2) помча́ться, понести́сьSyn: -
9 popędzać
-dzam, -dzasz, -dzić; perf; vtto rush, to hurry* * *ipf.popędzić pf.1. (= zmuszać do posuwania się do przodu) drive.2. (= nakłaniać do szybszego wykonania czynności) hurry, rush ( do czegoś to do sth).3. pf. (= pobiec bez zwłoki) rush, dash (off); popędzić komuś kota pot. scare the wits out of sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popędzać
-
10 podgonić
глаг.• подогнать* * *podgoni|ć\podgonićony сов. 1. подогнать, поторопить;2. разг. (plan, pracę itp.) подогнать; наверстать (упущенное)+1. popędzić, przynaglić 2. nadrobić
* * *podgoniony сов.1) подогна́ть, поторопи́ть2) разг. (plan, pracę itp.) подогна́ть; наверста́ть (упу́щенное)Syn: -
11 podrałować
сов. раз/., помчаться, быстро зашагать+polecieć, popędzić
* * *сов. разг.помча́ться, бы́стро зашага́тьSyn: -
12 pognać
-
13 polecieć
глаг.• перейти• полететь• слетать* * *pole|cieć\poleciećcę, \poleciećć сов. 1. полететь;2. (popędzić) побежать, помчаться;● oczko \poleciećciało петля спустилась (e трикотажном изделии);
\polecieć na coś соблазниться, прельститься чём-л.* * *polecę, poleć сов.1) полете́ть2) ( popędzić) побежа́ть, помча́ться•- polecieć na coś -
14 pomknąć
сов. помчаться, понестись+popędzić, pognać
* * *сов.помча́ться, понести́сьSyn: -
15 ponaglić
глаг.• подогнать* * *ponagl|ić\ponaglićij, \ponaglićony сов. подогнать, поторопить; ср. ponaglać+* * *ponaglij, ponaglony сов.подогна́ть, поторопи́ть; ср. ponaglaćSyn: -
16 przynaglić
глаг.• поторопить* * *przynagl|ić\przynaglićij, \przynaglićопусов, поторопить;\przynaglić do czegoś понудить к чему-л.+ponaglić, popędzić
* * *przynaglij, przynaglony сов.поторопи́тьprzynaglić do czegoś — пону́дить к чему́-л.
Syn: -
17 popę|dzić
pf Ⅰ vt to drive [gęsi, owce]- popędzić krowy na pastwisko to drive the cattle to pastureⅡ vi (pognać) to dash- popędzić za kimś/czymś to chase after sb/sth- popędził do pracy he dashed off to work- popędził grać w piłkę he dashed off to play football- popędził galopem do apteki he galloped off to the chemist’sThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popę|dzić
-
18 popędzać
-
19 pogonić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogonić
-
20 porwać
1. -wę, -wiesz; imp - wij; vb od porywać 2.( podrzeć) to tear up* * *pf.1. zob. porywać.2. ( podrzeć) tear up.3. lit. ( popędzić) speed.pf.1. zob. porywać się.2. (= podrzeć się) tear up, get torn.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porwać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
popędzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}popędzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}popędzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmusić siłą do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
popędzić — jak strzała zob. strzała 1. Popędzić komuś kota zob. kot 7 … Słownik frazeologiczny
popędzić — dk VIa, popędzićdzę, popędzićdzisz, popędzićpędź, popędzićdził, popędzićdzony popędzać ndk I, popędzićam, popędzićasz, popędzićają, popędzićaj, popędzićał, popędzićany 1. «zmusić kogoś lub coś do pójścia, posuwania się w określonym kierunku»… … Słownik języka polskiego
pogonić [popędzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}kota {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmusić kogoś, aby wyniósł się skądś, przepędzić kogoś z jakiegoś miejsca {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pognać — dk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany a. pogonić dk VIa, pognaćnię, pognaćnisz, pognaćgoń, pognaćnił, pognaćniony poganiać ndk I, pognaćam, pognaćasz, pognaćają, pognaćaj, pognaćał, pognaćany 1. «ponaglić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
kot — 1. Bawić się, książk. igrać z kimś jak kot z myszką, myszą «znęcać się, wykorzystywać swoją intelektualną lub fizyczną przewagę nad kimś, upokarzać kogoś»: Jestem oficerem Abwehry, a pan bawi się ze mną jak kot z myszką. Zadaje pan podchwytliwe… … Słownik frazeologiczny
strzała — 1. Popędzić, polecieć, pomknąć itp. jak strzała «pobiec, pojechać bardzo szybko»: Jak strzała pomknął z powrotem – byle tylko nie zauważyli nieobecności! B. Jasieński, Palę. 2. Prosty jak strzała a) «o drodze, szlaku: ciągnący się prosto, bez… … Słownik frazeologiczny
kot — m IV, DB. a, C. u, Ms. kocie; lm M. y 1. «Felis domestica, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie» Biały, bury, czarny kot. Puszysty, zwinny kot. Kot angorski, perski, syjamski. Kot mruczy, skrada się,… … Słownik języka polskiego
pogalopować — dk IV, pogalopowaćpuję, pogalopowaćpujesz, pogalopowaćpuj, pogalopowaćował «popędzić, pojechać galopem» Konie pogalopowały do stajen. Myśliwi pogalopowali przez polanę … Słownik języka polskiego
pokłusować — dk IV, pokłusowaćsuję, pokłusowaćsujesz, pokłusowaćsuj, pokłusowaćował «ruszyć, popędzić kłusem» Jeździec pokłusował do wsi. Konie pokłusowały drogą … Słownik języka polskiego
polecieć — dk VIIa, poleciećcę, poleciećcisz, poleciećleć, poleciećciał, poleciećcieli 1. «o ptakach, o mechanizmach, o ludziach: odbyć lot za pomocą skrzydeł lub mechanizmu; udać się dokąd drogą powietrzną» Ptaki poleciały do ciepłych krajów. Bocian… … Słownik języka polskiego