-
1 polować
به ; تعقيب ; شكار ; ماهي ; مسابقه -
2 giboyer
polować -
3 ĉasi
-
4 hunt
[hʌnt] 1. vt 2. vito hunt for — ( right word etc) szukać +gen
Phrasal Verbs:3. n( for animals) polowanie nt; ( search) poszukiwanie nt; (SPORT) klub myśliwych polujących na lisa* * *1. verb1) (to chase (animals etc) for food or for sport: He spent the whole day hunting (deer).) polować2) (to pursue or drive out: The murderer was hunted from town to town.) tropić, poszukiwać2. noun1) (the act of hunting animals etc: a tiger hunt.) polowanie2) (a search: I'll have a hunt for that lost necklace.) poszukiwanie•- hunter- hunting
- huntsman
- hunt down
- hunt for
- hunt high and low
- hunt out -
5 охотиться
-
6 jagen
-
7 prey on
-
8 shoot
[ʃuːt] 1. n( on branch) pęd m; ( on seedling) kiełek m; (SPORT) polowanie nt2. vt; pt, pp shotarrow wystrzelić ( perf); gun (wy)strzelić ( perf) z +gen; ( kill) zastrzelić ( perf); ( wound) postrzelić ( perf); ( execute) rozstrzeliwać (rozstrzelać perf); ( BRIT) game birds polować na +acc; film kręcić (nakręcić perf)3. vi; pt, pp shotto shoot (at) — strzelać (strzelić perf) (do +gen)
to shoot past/through — przemykać (przemknąć perf) obok +gen /przez +acc
to shoot into — wpadać (wpaść perf) do +gen
Phrasal Verbs:- shoot in- shoot up* * *[ʃu:t] 1. past tense, past participle - shot; verb1) ((often with at) to send or fire (bullets, arrows etc) from a gun, bow etc: The enemy were shooting at us; He shot an arrow through the air.) strzelać2) (to hit or kill with a bullet, arrow etc: He went out to shoot pigeons; He was sentenced to be shot at dawn.) strzelać do, rozstrzeliwać3) (to direct swiftly and suddenly: She shot them an angry glance.) rzucać4) (to move swiftly: He shot out of the room; The pain shot up his leg; The force of the explosion shot him across the room.) rzucać (się)5) (to take (usually moving) photographs (for a film): That film was shot in Spain; We will start shooting next week.) kręcić6) (to kick or hit at a goal in order to try to score.) strzelać7) (to kill (game birds etc) for sport.) polować2. noun(a new growth on a plant: The deer were eating the young shoots on the trees.) pęd- shoot down
- shoot rapids
- shoot up -
9 гнать
глаг.• gnać• gonić• polować• przepędzać• wpędzać• ścigać* * *ganiać разг.; перен., gnać, pędzić -
10 гнаться
-
11 затравить
глаг.• gonić• polować• upolować* * *(тж. перен.) zaszczuć -
12 преследовать
глаг.• biegać• ganiać• gnać• gonić• klepać• kontynuować• nawiedzać• polować• przepędzać• prześladować• pędzić• spieszyć• szykanować• wpędzać• ścigać* * *prześladować, szykanować, ( prześladować) ścigać -
13 прогонять
глаг.• gonić• polować• przepędzać• wpędzać• wydalać• wydalić• wygnać• wypędzać• wypędzić* * *przeganiać, przepędzać, wylewać, wypędzać -
14 полювати
pol'uwatyдієсл. -
15 prowl
[praul] 1. vi(also: prowl about, prowl around) grasować2. nto be on the prowl — ( animal) polować; ( fig) ( person) czaić się
* * *(to move about stealthily in order to steal, attack, catch etc: Tigers were prowling in the jungle.) grasować- prowler- be on the prowl -
16 удить
глаг.• polować• poławiać• wędkować• łowić -
17 chasse
1. myślistwo2. pogoń3. polowanie4. polować5. pościg6. przegonić7. wygnanie8. wygonić9. wypędzić10. łowiectwo -
18 chasser
1. gonić2. odpędzać3. pognać4. polować5. przepędzać6. przepędzić7. pędzić8. upolować9. wpędzać10. wyganiać11. wypierać12. wypędzać13. wyrzucać14. łowić -
19 pourchasser
1. gonić2. polować3. łowić4. ścigać -
20 poursuivre
1. gonić2. kontynuować3. polować4. prześladować5. trwać6. wiedza7. ścigać
См. также в других словарях:
polować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, polowaćluję, polowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać udział w polowaniu; wykonywać czynności związane z tropieniem i zabijaniem zwierzyny łownej : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
polować — ndk IV, polowaćluję, polowaćlujesz, polowaćluj, polowaćował 1. «brać udział w polowaniu; zajmować się myślistwem» Polować na dziki, na zające. Polować na grubego zwierza. Polować z chartami, z ogarami, z sokołem. 2. «o zwierzętach, ptakach:… … Słownik języka polskiego
bekas — m IV, DB. a, Ms. bekassie; lm M. y «ptak łowny z rzędu mew siewek, o upierzeniu ochronnym, występujący w kilkunastu gatunkach w Eurazji, Afryce i Ameryce» Polować na bekasy. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
busz — m II, D. u, blm «gęste zarośla składające się przeważnie z kolczastych, suchoroślowych krzewów, zrzucających liście na okres suszy, charakterystyczne dla suchych, podzwrotnikowych obszarów, zwłaszcza w południowej Afryce i w Australii»… … Słownik języka polskiego
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
chronić — ndk VIa, chronićnię, chronićnisz, chroń, chronićnił, chronićniony «strzec, zabezpieczać, pilnować, zasłaniać; zachowywać» Chronić dziecko przed zaziębieniem. Chronić matkę od trosk, przed troskami. Buty chronią nogi od zimna. Krata chroni okno… … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
fladrować — I ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany «malować na drewnie lub kamieniu słoje imitujące naturalne» ‹niem.› II ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany łow.… … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
kaczka — ż III, CMs. kaczkaczce; lm D. kaczkaczek 1. «ptak z rodziny o tej samej nazwie, płetwonogi z blaszkowatymi brzegami dzioba, dziki lub udomowiony; występuje w licznych gatunkach» Kaczka domowa, kaczka krzyżówka. Sznur, klucz dzikich kaczek.… … Słownik języka polskiego