Перевод: с польского на русский

с русского на польский

ponieść+śmierć

  • 1 ponieść śmierć

    поги́бнуть; ср. ponosić I

    Słownik polsko-rosyjski > ponieść śmierć

  • 2 ponieść śmierć

    понести смерть

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ponieść śmierć

  • 3 ponieść

    глаг.
    • выдержать
    • выдерживать
    • испытывать
    • нести
    • подвергаться
    • поддерживать
    • подлежать
    • подпирать
    • понести
    • сносить
    • страдать
    • терпеть
    * * *
    poni|eść
    \ponieśćosę, \ponieśćesie, \ponieśćósł, \ponieśćosła, \ponieśćeśli, \ponieśćesiony сов. 1. понести;

    konie \ponieśćosły лошади понесли;

    2. увлечь, охватить;

    \ponieśćósł go gniew его охватил (обуял) гнев; \ponieśćosło go безл. ero прорвало; nerwy go \ponieśćosły он вышел из себя;

    ● \ponieść śmierć погибнуть; ср. ponosić
    +

    2. porwać, opanować, ogarnąć

    * * *
    poniosę, poniesie, poniósł, poniosła, ponieśli, poniesiony сов.
    1) понести́

    konie poniosły — ло́шади понесли́

    2) увле́чь, охвати́ть

    poniósł go gniew — его́ охвати́л (обуя́л) гнев

    poniosło goбезл. его́ прорвало́

    nerwy go poniosły — он вы́шел из себя́

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > ponieść

См. также в других словарях:

  • ponieść śmierć — {{/stl 13}}{{stl 7}} zginąć, polegnąć, stracić życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}W katastrofie samolotu ponieśli śmierć wszyscy pasażerowie i członkowie załogi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • śmierć — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. śmierćrci, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostateczne ustanie czynności życiowych organizmu; fakt, że ktoś umarł; koniec życia, zgon; śmierć biologiczna : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

  • życie — 1. Bez życia «bez zapału, mało energicznie» 2. Brać, traktować życie lekko «być lekkomyślnym, postępować lekkomyślnie, beztrosko, niczym się nie przejmując»: Podziwiał jego odwagę brania życia lekko i nieodpowiedzialnie, jakby to było majowe… …   Słownik frazeologiczny

  • życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego

  • zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • potopić — dk VIa, potopićpię, potopićpisz, potopićtop, potopićpiony 1. «topiąc wiele osób, zwierząt spowodować ich śmierć; kolejno zatopić, utopić wiele osób, zwierząt, rzeczy» Potopić kocięta, szczenięta. Potopić łodzie nieprzyjacielskie. 2. rzad.… …   Słownik języka polskiego

  • skręcić — 1. Głód, ból skręca kogoś, skręca komuś kiszki, wnętrzności; kogoś aż skręca (z głodu, z bólu itp.) «ktoś odczuwa coś (np. głód, ból) intensywnie»: Przez to jego milczenie nawet nie zjedliśmy, co nam matka na drogę uszykowała, lecz bałem się… …   Słownik frazeologiczny

  • skręcać — 1. Głód, ból skręca kogoś, skręca komuś kiszki, wnętrzności; kogoś aż skręca (z głodu, z bólu itp.) «ktoś odczuwa coś (np. głód, ból) intensywnie»: Przez to jego milczenie nawet nie zjedliśmy, co nam matka na drogę uszykowała, lecz bałem się… …   Słownik frazeologiczny

  • skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… …   Słownik języka polskiego

  • zginąć — dk Vb, zginąćnę, zginąćniesz, zgiń, zginąćnął, zginąćnęła, zginąćnęli, zginąćnąwszy 1. «ponieść śmierć, zostać zabitym, stracić życie w walce; polec, paść» Zginąć tragicznie. Zginąć śmiercią walecznych. Zginąć na polu chwały. Zginąć za wielką… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»