-
1 pomówić
глаг.• поговорить* * *pomówi|ć\pomówićony сов. 1. поговорить, побеседовать;2. о со (несправедливо) обвинить в чём; \pomówić r zdradę обвинить в измене+1. porozmawiać, pogadać 2. posądzić, oskarżyć, zarzucić
* * *pomówiony сов.1) поговори́ть, побесе́доватьpomówić o zdradę — обвини́ть в изме́не
Syn: -
2 pogadać
глаг.• поболтать• поговорить* * *сов. разг. поболтать, поговорить+pomówić, pogawędzić, pogwarzyć
* * *сов. разг.поболта́ть, поговори́тьSyn: -
3 porozmawiać
глаг.• побеседовать• поговорить• потолковать* * *сов. поговорить; побеседовать+pomówić, pogadać
* * *сов.поговори́ть; побесе́доватьSyn: -
4 na osobności
1) особняко́м, в стороне́2) (pomówić itp.) наедине́, с гла́зу на́ глаз (на гла́з) -
5 osobność
сущ.• уединение* * *osobnoś|ć♀:na \osobnośćci а) особняком, в стороне;
б) (pomówić itp.) наедине, с глазу на глаз (на глаз)* * *ж -
6 posądzić
глаг.• посадить• рассадить• садиться• усадить• усаживать• установить* * *posadz|ić\posadzićę, \posadzićony сов. посадить* * *posądzony сов. o coзаподо́зрить, обвини́ть в чёмposądzić o kradzież — заподо́зрить в кра́же
posądzić niewinnie — несправедли́во обвини́ть
Syn: -
7 sprechen
sprechen ( spricht, sprach, gesprochen) vi mówić ( über A, von o L; zu do G), odzywać < odezwać> się;deutsch sprechen mówić oder odezwać się pf po niemiecku;mit jemandem sprechen <po>rozmawiać, <po>mówić z (I); ( eine Rede halten) przemawiać <- mówić> (an A, zu do G);wir kommen noch darauf zu sprechen jeszcze pomówimy o tym;er ist nicht gut auf mich zu sprechen on niepochlebnie odzywa się o mnie;… ist nicht zu sprechen … nie przyjmuje; v/t mówić, powiedzieć pf, rzec pf; Gebet odmawiać <- mówić>; Urteil wyd(aw)ać;er sprach kein Wort darüber słowem się o tym nie odezwał;jemanden sprechen mówić, rozmawiać z (I);ich muss dich sprechen muszę z tobą pomówić;kann ich Frau … sprechen? czy mogę mówić z panią …?;kann ich Sie kurz sprechen? mam do pana oder pani dwa słowa;vr wir sprechen uns noch jeszcze spotkamy się; → aLINK="sagen" sagen
См. также в других словарях:
pomówić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pomawiać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}pomówić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pomówićwię, pomówićwi {{/stl 8}}{{stl 7}} poświęcić jakiś czas rozmowie z kimś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomówić — dk VIa, pomówićwię, pomówićwisz, pomówićmów, pomówićwił, pomówićwiony pomawiać ndk I, pomówićam, pomówićasz, pomówićają, pomówićaj, pomówićał, pomówićany 1. tylko dk «spędzić pewien czas na rozmowie z kimś (zwykle w jakiejś sprawie, na określony… … Słownik języka polskiego
pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pomawiać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomawiać się – pomówić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pomawiać, oskarżać wzajemnie jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urzędnicy pomawiają się wzajemnie o niekompetencję. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pomawiać — → pomówić … Słownik języka polskiego
pomawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pomawiaćam, pomawiaća, pomawiaćają, pomawiaćany {{/stl 8}}– pomówić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pomawiaćwię, pomawiaćwi, pomawiaćwiony (o coś) {{/stl 8}}{{stl 7}} niesłusznie i krzywdząco oskarżać kogoś o coś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mężczyzna — Porozmawiać, pomówić (z kimś) itp. jak mężczyzna z mężczyzną «porozmawiać z kimś otwarcie, w sposób zdecydowany»: Nawet lepiej, że jej tu jeszcze nie ma. Chcę z panem pomówić, jak mężczyzna z mężczyzną. T. Różewicz, Opowiadania. Mężczyzna… … Słownik frazeologiczny
pióro — 1. Chwycić za pióro; jąć się pióra; sięgnąć po pióro «zacząć pisać, zostać pisarzem»: Po przeczytaniu felietonu Kingi Dunin „Dzieci nie trzeba kochać” (...) chwyciłam za pióro. WO 07/10/2000. (...) w połowie XIII w. (...) pewien mnich z klasztoru … Słownik frazeologiczny
zawracanie — 1. pot. Zawracanie głowy, gitary «bzdura, głupstwo, nonsens, niedorzeczność»: – Odmieniłeś się, Istvan. – Zawracanie głowy! – Wpadałeś na kawę, zawsze mieliśmy o czym pomówić – robiła wyrzuty. W. Żukrowski, Tablice. (...) odwoływanie się do… … Słownik frazeologiczny
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
pogadać — dk I, pogadaćam, pogadaćasz, pogadaćają, pogadaćaj, pogadaćał pot. «spędzić pewien czas na gadaniu, rozmowie, porozmawiać swobodnie przez jakiś czas; pomówić trochę o czymś, omówić, rozważyć coś z kimś» Lubiła sobie pogadać z sąsiadkami. Musimy o … Słownik języka polskiego