polor

См. также в других словарях:

• polor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. polororze, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} kultura towarzyska rozumiana przede wszystkim jako zachowywanie dobrych manier, ogłady i znajomość obyczajów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zachowywać się z polorem. Czemuś, komuś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• polor — m IV, D. u, Ms. polororze, blm 1. książk. «ogłada towarzyska, dobre maniery» Nabierać poloru w dobrym towarzystwie. 2. daw. «połysk naturalny lub nadany sztucznie» …   Słownik języka polskiego

• nadać — dk I, nadaćdam, nadaćdasz, nadaćdadzą, nadaćdaj, nadaćdał, nadaćdany nadawać ndk IX, nadaćdaję, nadaćdajesz, nadaćwaj, nadaćwał, nadaćwany 1. «ofiarować, przyznać komuś coś, obdarzyć kogoś czymś» Nadać komuś ziemię na własność. Nadać komuś lub… …   Słownik języka polskiego

• obycie — n I, blm 1. «oswojenie się z czymś wskutek ciągłego obcowania, stykania się z czymś» Obycie z niebezpieczeństwem, z wodą. 2. «umiejętność zachowania się; ogłada, polor» Obycie towarzyskie. Obycie w świecie …   Słownik języka polskiego

• obyty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obyci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oswojony z czymś, przyzwyczajony do czegoś; obeznany wskutek ciągłego stykania się, kontaktu z tym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był obyty z wodą,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień